คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ห้องคอมจงเจริญ (วันบ้าอะไรเนี่ย)
หลังจากที่ลากยัยแน็ทออกจากสุดหล่อแล้ว ยัยนั้นก็โวยลั่นโอ้ยฉันนี้อยากจะบ้ามันบอกว่าอย่าเข้าใกล้เดี๋ยวโดนทำร้าย
บางละ เดี๋ยวเข้ามาเพราะหวังผลประโยชน์บางละ โอ้ยยยยฉันจำได้นะว่าเพื่อนฉันไม่บ้าขนาดนี้ แต่ด้วยความรำคาญแต่ไม่แสดงออกเดี๋ยวมันงอน ก้อเลยบอกว่าจะระวังตัวละกัน ก้อเลยได้กลับบ้านไม่งั้นโดนมันเทศนาโวหารแน่ O0O
เช้าวันต่อมา
"แม่ว่าอะไรนะคะ หนูต้องไปโรงเรียนเอง บะ บ้าไปแล้ว"ฉันพูดปากคอสั่น
"ก็ลุงเค้าดันไปกินโจ๊ก ท้องเสียนินา ไปรถแท็กซี่ก็มีคนเหมาไปดูดารากันทั้งหมูบ้าน เพราะงั้นไปรถเมลล์ สาย 359 นะ
จ๊ะ"แม่พูดจบก็เดินขึ้นบรรไดไป
"แงๆๆๆๆแม่ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยย"ฉันทำท่าจะเป็นจะตายแต่ก็วิ่งออกไปที่ป้ายรถเมลล์ทันที ทำไม่สาวสวยอย่าง
ฉันต้องมาขึ้นรถเมลล์ด้วย ถ้าใครรู้ว่าลูกคุณหนุหมื่นล้านอย่างฉันมาขึ้นรถเมลล์
อ๊ากใครที่โรงเรียนรู้นะแม่จะฆ่าหมกโถส้วมแน่
คันที่ 1 ผ่านไป ฉันยังทำเหมือนไม่เห็น
คันที่ 2 ผ่านไป ฉันทำเหมือนไม่มีตัวตน
คันที่ 3 ผ่านไป ถ้าไม่เรียกฉันจะไปโรงเรียนสาย
อ๊ากกกกกกกกกกกกก ไม่ได้ วันนี้ดันนัดรวมแก๊งอีก
สูดลมหายใจลึกๆ แล้วเรียกมันไว้
"หยุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"ฉันลากเสียงยาวๆ แล้ววิ่งขึ้นรถไป (ไอ้ที่
เขาหยุดไม่ใช่เพราะเสียงแต่เพราะไอ้คนข้างๆแก่เรียกรถให้หลังจากนั่งดูมาเกือบ 1 ชั่วโมง คงจะลำคาญน่าดู )
ตอนนี้ในรถคนโล่งเลย (แต่ไอ้ที่ว่าโล่งแกนะ ต้องยืนเนียนะ)หุหุยืนสบายจังเลยY-Y
ตอนนี้รถมาอีกป้ายแต่ไอ้ป้ายที่ว่าเนี่ยคนยืนกันเพียบ แต่คงขึ้นกันไม่กี่คน ปี้นนนนนนนนนนน รถเมลล์ออกตัว
ต่อพร้อมการเบียดกัน ผิดคาดคั้นรุนแรง ก็คนอะดิไม่รุไปทางนี้กันหมดหรือไงเนี่ยมากันหมดป้าย ทามมายถึงต้องมา
อัดเป็นปลากระป๋องงี้เนี่ย เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดด
"ว้ายยยยยยย"ฉันแทบหงายท้องเพราะคุณลุงแกเบรกเนี่ยสิ
"ระวังหน่อยสิ"เสียงคุ้นนะแต่.. ไม่มีอะไรหรอกมั้ง
"ขอบคุณคะ"ฉันพูดเมื่อเขาจับฉันไม่ให้ล้มลงไปขายหน้าชาวประชาชี แต่เอาเถอะไหนๆก้ของดูหน้าคนช่วยหน่อยละ
กันนะหล่อปะ (นางมารร้ายถ้าหล่ออย่าลืมขอเบอร์ให้หมูเปรี้ยววววววววววววด้วยนะจ๊ะ)ฉันจึงค่อยสะโลโมชั่นเงย
หน้าขึ้นไป
"ไอ้ คุณ หมูปิ้ง"เป็นไปไม่ได้ไอ้หมอนี้ก้อรวยนินา แต่ทำไมมาขึ้นรถเมลล์ละ
"ยัยลูกหมูนั่นเองนึกว่า..."เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
"อ๊ากกก"รถเบรกอีกแล้วคนก็เพิ่ม ฉันกับนายหมูปิ้งเนี่ยติดกันแทบจะกลายเป็นปลาทองโก๋แล้ว
"ไอ้บ้าถอยหลังไปดิ"ฉันพยายามดันนายบ้าให้ถอยไป
"มันขยับได้ ฉันก็ไม่อยากอยู่ใกล้เธอหลอกยัยบ๋อง คิดว่าฉันอยากอยู่ใกล้เธอหลอกเดี่ยวเชื้อบ้าติด"
"ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ ไอ้คนหวยแตก ไอ้ผู้ชาย ว๊าย"รถเบรกอีรกแล้ว แงๆๆๆ แต่เบรกอย่างเดียวไม่ว่าหรอกนะแต่ทำไมคน
พร้อมใจกันลงเนี่ยแถมฉันก็กำลังเสียหลัก
"ยัยหมูอย่าล้มนะ"
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก"ตุบ ฉันหลับตาปี๊
"หนักเป็นบ้า ลุกดิยัยหมูคนมองแล้วนะ"ฉันค่อยๆลืมตาแต่หน้าฉันกับนายหมูปิ้งห่างกันไม่ถึงเซนติเมตร
"ลุกดิ"นายหมุปิ้งพูดพร้อมกับหน้าแดงถึงหู นายเขิน ฉันก็เขินเป็นนะยะ
"อืม"เสียงฉันหายไปในลำคอซะดื้อๆ
ฉันดันตัวขึ้นมาจาพื้น
ตึกๆๆ ๆๆ เสียงหัวใจฉันเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ
"ถึงโรงเรียน ไปแล้วนะนายหมูปิ้ง"ฉันรีบวิ่งลงรถทันที
ตอนนี้หน้าฉันแดงยิ่งกว่ามะเขื่อเทศซะอีก
นายทำฉันได้ไงอ๊ากกกกกกก ฉันจะฆ่านาย
ที่ห้องคอม (โอ้ เย้ ในที่สุดก็ได้มาห้องคอม)
"หวัดดี ทุกคน"เสียงใสๆ อย่างนี้น่ารักอย่างนี้ ฉันเองคา(แหวะ)
"ดีจ๊ะ"ทุกคน ทักทายอย่างแจ่มใส
"พี่ปอจ๋า สบายเลยนะคะ ที่ไม่ต้องขึ้นรถเมลล์"ฉันหน้างอใส่ทันทีที่เจอ
"โธ่ พี่เห็นว่าหลับสบายไม่อยากปลุก แล้วอีกอย่างพี่ไม่รู้นินา ว่าลุงเค้าไม่สบาย ใครจะทิ้งน้องพี่ได้ลงละ"พี่ชายฉันทำท่าเหมือนเด็กที่ดูแล้ว โคตร....
(เขียนไปเขียนมา โดนพี่ชายมองแล้วUoU)
"เอาเถอะ พี่เป้ละ"อุ้ยอย่าเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิงละ เค้าเป็นพี่ชายชื่อปูเป้ คนเมื่อกี้ ชื่อ โอปอ หุหุ ชื่อแปลกละสิ
"พี่ ว่าไม่ต้องหามันหรอก เพราะอาจารยืเรียกไปซ่อมหุ่นยนตือยู่ห้องข้างๆนี้แหละ"พี่ฉันพุดแล้วเดินไปกิน โอวัลตีนนนนนน อุยโดนมองอีกแล้ว แหๆๆ โอวัลตินคะ
"แล้วแน็ทละ"ฉันทำท่ามองหาจนแทบจะกลายเป็นกระเหรี่ยงคอยาวอยู่แล้ว
"อ๋อ ก็เห็นไล่ตีเด็กใหม่ออกไปนอกห้องแล้วละ"มันไล่ตีใครเนี่ยปกติยัยนี้ไม่ค่อยมีเรื่องกับใครนะ หรือว่า ตายแล้วววววววว
"เดี่ยวมานะพี่ปอ"
"อีตาบ้ารีบไปลาออกเดี๋ยวนี้เลยยะ"เสียงมาจากไหนเนี่ยตายแล้วพื่อนฉันต้องทำสุดหล่อฉันเสียโฉมแน่เลย
"น้องมะปรางครับ"เฮือก ขออย่าให้เป็น....
"ต้นน้ำคิดถึงมะปรางจังเลยยยยยยยย"โอ้ โน โน โน อย่านี้ไม่ดี โอ้ โน โน โน อย่านี้สงสัยไม่ดี
"หยุดดดดดดดดด ไอ้คุณต้นน้ำอย่าเข้ามา"ฉันรีบหันไปอย่างหวาดระแวง
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"เสียงยัยแน็ทอีกแล้ว ยัยแน็ทมันอาระวาดตรงไหนเนี่ย โอ้ยไอ้ต้นน้ำมันก็วุ่นวายจริงโว้ยยยยยย
"แม้ต้นน้ำคิดถึงมะปรางมั๊ก ๆ มากเลยจ๊ะนี้ถ้าต้นน้ำเข้ากับพี่ชายมะปรางได้เมื่อไร ต้นน้ำจะไปหาที่บ้านนะจ๊ะ"อย่าไปเป็นดีที่สุดแล้วจ๊าาาาาาาต้นน้ำ แล้วจะไปได้ไงเนี่ย ต้องใช้ความคิดแบบอิคิวซัง
"แม้ต้นน้ำคือว่า มะปรางคอแห้งจังเลยอะซื้อน้ำให้หน่อยดิ"แบบว่าใช้น้ำเสียง
"รอแปบนึงนะเดี๋ยวต้นน้ำไปซื้อให้"
"จ๊ะ"นายต้นน้ำรีบวิ่งไปทันที ความจริงนายต้นน้ำนั้นก็ไม่ได้หน้าตาขี้เหร่อะไรหรอกออกจะหล่อด้วยซ้ำแต่พอเข้ามาในแก๊งนะพี่เอย ไม่รู้ฉันไปทำเสน่ห์ใส่ตอนใหน เวรกำโดยแท้ ที่ไม่มีใครทำอะไรแกได้ก็เพราะว่าแกนะเป็นคนอาสาไปล้มแก๊งมังกรดำอีกแก๊งที่เป็นอริกันมาเกือบ 3 ปีได้ ขนาดทั้งแก๊งยังทำไม่ได้แต่พี่แกกลับทำได้แถมมันสัญญาว่าจะล้มแก๊งตลอดเลย สุดยอดเลยฉันกะว่ามันจะเข้าแก๊งไม่ได้เลยให้ไปสู้กับแก๊งนั้นภายใน 7 วัน วันที่ 8 เท่านั้นหละ พวกมันนี้นอนดรงบาลหยอดข้าวต้มทุกคนเลย(มันคน ปะ วะ นะ)
"ว่าแต่ยัยแน็ทมันไปไหนเนี่ย"
ด้านยัยแน็ท
"อีตาบ้ารีบไปลาออกเดี๋ยวนี้เลยยะ"ฉันพูดแบบเหลืออด ไม่รุเข้ามาได้ไง(แล้วแกละเข้ามาได้ไง)
"ไม่"เขาพูดอย่างเย็นชา
"โอ้ยยยยย ไอ้หน้าด้านหน้าหนา ไอ้หน้าหม้อเอ๊ย"ฉันขึ้นเสียงสูงปรี๊ดดดดดดดสรุปมันก็หล่อนะเนี่ย อุยไม่ใช่ มันคือไอ้คนขี้เหร่
"เธอละแหมทำเป็นมาไล่ เรียกร้องความสนใจจากฉันอะดิ"อ๊ากกกกกกกกกกกกกก( มันแน่ใจหรอว่าปากนะ)
"อย่างฉันไม่มีวันไปเรียกร้องความสนใจจากคนที่ปาก อย่างนายเด็ดขาด"ฉันตะโกน
"ไม่รุสิเห็นไปไหนก็คอยไปกรี๊ดฉันซะทุกที่"นายไม่ใช่ดารานะยะถึงต้องกรี๊ดแบบนั้นอะ
"หน่อยอย่างนายน่ากรี๊ดตายแหละ ให้ฉันไปกรี๊ดหมายังจะสร้างสรรค์กว่าอีก"อึง อึง คับ เงียบไปเลย หุหุ
"แน่หละ ฉันเลิกเอาเวลาเถียงเธอไปอ่านหนังสือมันยังมีประโยชน์ซะกว่าอีก"โอ้ยยยยยยยยย ไอ้ทุเรศเอยวันนี้อย่าหวังว่ารอดไปได้เลย
(ยังไม่จบโปรดรออ่านต่อ)
ความคิดเห็น