ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    RoBot เชื่อมรัก

    ลำดับตอนที่ #1 : บทเริ่มต้นความซวย

    • อัปเดตล่าสุด 27 ต.ค. 50


    ที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง

        "กรี๊ดหยุดวิ่งสิตาบ้า อ๊ากกกกกกกกกกกกก"
     "เอามานะยัยตัวแสบ"
     "เรื่องอะไรละไอ้หน้าลิง"ฉันวิ่งเกือบจะรอบโรงเรียนเพื่ออ่านสมุดบันทึกเล่มเดียว ของอีตาหมูปิ้งที่เจ้าตัวหวงกว่าสาวๆที่คอยตามจีบทุกวันซะอีก
    "โยนมามะปราง"เสียงยัยแน็ทดังมาจากข้างล่างของตึก
    "อย่านะยัยบ้า"อีตาหมูปิ้งร้องเสียงหลง
    "รับไป.."ตึก ตึก ตึก  และ แล้ว วินาทีลุ้นละทึกก็มาถึง หมับ โอ้เย้เป้าหมายถึงที่ ยัยแน็ทวิ่งหายไปแล้ว
    "ยัยบ้ารีบไปเอาคืนมาเลยนะ"นายหมูปิ้งทำเสียงดุใส่
    "ยะ เดี๋ยวไปเอามาให้"ฉันเดินสะบัดหน้าไป แล้วฉันก็นัดกับยัยแน็ทว่าจะเจอกันที่สวนเย็นนี้.....นายหมูปิ้งฉันอยากรู้ความลับของนายใจจะขาดเลยละ

    มาเร็วคามาฟังประวัติคนสวย(แหวะ)น่ารัก(ตายละ)กันค่า\\^o^//
        ฉัน นางสาว ขวัญดี นามสกุล สวยเด่น เป็นผู้หญิงที่ติด 1 ใน 10 ของโรงเรียน เอาเถอะเพราะว่าฉันต้องคอยทำตัวเป็นแบบอย่างให้กับคนที่โรงเรียนทำให้ฉันเปิดเผยตัวเองไม่ได้ ใครๆก็พากันเรียกเด็กกิจกรรมแต่ส่วนมากจะเป็นทางด้านคอมซะมากกว่า ฉันมีพี่ชาย 2 คน เป็นหัวหน้าแก็งหลังหอ หรือที่เค้าเรียก เงามืดของโรงเรียน ฉันก็ใช่แต่ไม่มีใครรู้จนวันหนึ่ง ยัยแน็ทดันเดินผ่านเห็นฉันกำลังตบกับแก๊งหงษ์หยกอยู่ความก็เลยแตกเลยต้องมานั่งเป็นเพื่อนกะมันตามที่ตกลงกันไว้แต่ไปๆมาๆก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกันไปเลย 555+ เป็นอะไรแบบว่าโครตแปลกเลย ส่วนอีตาหมูปิ้งก็แบบว่าเป็นคู่กัดกันตั้งแต่ ม. 1 ถึงม 4 ตอนนี้โอ้พระเจ้าอะไรจะยาวนานได้ใจปานนั้นที่กล่าวมาเพื่อให้กินหน้ากระดาษเท่านั้น(อ้าว อยากมีเรื่องหรอคุณมะปราง)อืม 5 โมงแล้วได้เวลานัดฉันกับยัยแน็ทแล้ว ไปแล้วคะ เชิญอ่านต่อได้เลยคะ ( แล้วที่เค้าเปิดมาไม่ได้อ่านหรือไง ยัยบ้า )

     "มาแล้วแน็ท รอนานป่ะ"ฉันถามพลางมองเวลาที่โทรศัพท์
    "ไม่นานเลยคะ เล่นซะตะวันจะตกดิน"
    "แง่ ขอโทดเค้าผิดไปแล้วเลยเวลาแค่ 1 ชั่วโมงเอง"(ไม่นานเลยยยยยยยย)ขอบคุณ(ประชดเฟ้ย)
    "อ่านแล้วเป็นไงบ้างนายหมูปิ้งเขียนอะไรไว้บ้าง"ฉันถามพลางชะโงกหน้ามองหน้าสุดท้ายที่แน็ทอ่านอยู่
    "นายนั้นเขียนว่า ความฝันสูงสุดของฉัน คือ..."มันจะเว้นที่...ทำไม0-0เนี้ย
    "ว่า อะไรหา แน็ท"โอ้ยยยยยยยยยลุ้นยิ่งกว่าดูฟุตบอลโลกซะอีก ลุ้นจนปวดหลัง(คนแก่เค้าชอบบ่นว่าปวดหลังกัน*0*)
    "ฉันจะต้องเป็นหัวหน้าแก็งหลังหอให้ได้"สิ้นเสียงยัยแน็ทก็มีรังสีอำมหิตพัดผ่านหน้า ฟิ้ว วิวววว วิววว วิวว 
    "ซวยแล้วฉัน"
    "เธอต้องอยู่ห่างนายหมูปิ้งแล้วนะมะปราง"ยัยแน็ทพูดเสียงสั่น
    "ทำอย่างนั้นนายนั้นก็สงสัยสิ เราต้องทำตัวเหมือนเดิมดิ"

    หลังจากวันนั้นฉันก้เริ่มระแวงแม้แต่จิ้งจก (จะระแวงจิ้งจกทำไมฟ่ะ) เอาเถอะก็ต้องภาวนากันแหละจะปกปิดได้เนียนหรือป่าว
    อ่านต่อบทที่ 2 ตอน โลกสวยด้วยคนหล่อ (ไม่เกี่ยวกับนายนะหมูปิ้ง)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×