ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    พ่อผมเป็นมาเฟีย

    ลำดับตอนที่ #1 : ครอบครัวผมครับ

    • อัปเดตล่าสุด 16 ต.ค. 49


    บทนำ..

    หน้าโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งที่ล่ำลือว่า  ร่ำรวยที่สุด เพิ่งเลิกเรียนไปได้ประมาณ 15 นาที ประตูทอง ที่ขนาบไปด้วยต้นสนใหญ่ บัดนี้ ถูกเปิดอ้า รถนานาๆยี่ห้อถูกขับเข้าและออก อย่างไม่ขาดสาย ไม่ว่าในยานพาหนะนั้น จะเป็น ผู้ปกครอง หรือคนขับรถก็ตามแต่ ทุกคนถูกบังคับไว้ในกฎเดียวกันก็คือ ห้ามย่างเท้า ออกจากห้องพักผู้ปกครองโดยเด็ดขาด

    เสียงพูดคุยกันดังเป็นระยะๆ อาจารย์ฝ่ายปกครอง หน้าตาดุดัน เดินออกมาจากภายในตึกเรียนแรก ซึ่งว่ากันว่า เป็นตึกที่ โมชิยะ กรุ๊ป ประธานเครือข่าย ได้ลงทุนสร้างถึงร้อยล้านเยน ทีเดียว !!

      นี่...พวกคุณช่วยคุยกันเบาๆหน่อยนะครับ  อาจารย์เปิดประตู เข้ามา พร้อมด้วยแววตาที่ หงุดหงิ น่ารำคาญ ก่อนทอดมองไปเบื้องหน้า

    ทำไมหรอ เสียงผู้ปกครองท่านหนึ่ง กล่าวขึ้นมาด้วยเสียงทรงอำนาจ ก่อนหัวเราะคิกคัก กับคนนั่งข้างๆ ยิ่งทำให้อาจารย์ฝ่ายปกครองคนนั้นหน้าตาเคร่งเครียดเข้าไปอีก

    นี่สถานศึกษา แล้วตอนนี้นักเรียน กำลังศึกษากันน่ะสิ่ครับ อาจารย์พยายามควบคุมสติอารมณ์ ที่ดูยิ่งห้าม จะเหมือนราดน้ำมันบนกองเพลิงซะแล้ว

    ฉันไม่แคร์

    ขอโทดอาจารย์ โทชิกว่า ด้วยนะค่ะ  เสียง สตรีอายุน้อย  ค้อมหัวลงต่ำ ถึงแม้ชุดที่เจ้าหล่อนใส่จะดูแปลกจากคนปกติใส่ก้อตาม แต่ก้อดูมีพลังอำนาจมากมายทีเดียว

    ครับ อาจารย์ฝ่ายปกครองค้อมหัวลงต่ำ ก่อนหันหลังเดินออกไป

    ภายในห้องพักผู้ปกครอง  ทุกสิ่งเหมือนหยุดนิ่งหายใจไปชั่วขณะนึง ก่อนสตรีผู้มากเรื่องจะเปิดบทสนทนาขึ้นมาอีก

    เธอน่ะไม่รุ้เรื่องอะไรซะแล้วนะ ถ้าทำแบบนี้ต่อหน้าฉันบ่อยๆ  ฉันจะไล่ลูกเธอออกจากโรงเรียนนี้ซะเปนไง  สิ้นเสียง ภายในห้องก็ดูคับแคบขึ้นมาถนัดตา

    หลายคนเริ่มหาอะไรทำที่ดูไม่เหมือนการ เข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายนึง เพราะ อีกฝ่ายเป็นถึง มิสโมชิยะ แต่อีกฝ่ายนี่สิ่ ทำไมชั่งกล้า ??

    เธอเป็นใครหรอ??”  คู่สนทนาที่อายุน้อยกว่าเริ่มต่อปากต่อคำ ถึงแม้จะรุ้ว่า คนที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นถึง มิส โมชิยะ หรือ ผู้ร่วมบริจาคช่วยโรงเรียนนี้ไม่น้อยเลย

    นี่เธอ บังอาจนักนะ!!” มิสโมชิยะ ตัวสั่น ด้วยความโกรธ ใบหน้าอวบ สั่นเทิ้มไปด้วยความกลัว

    ......

    เธอเป็นใครกันแน่ ห๊า

    มิสโมชิยะทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิม พยายามบังคับเสียงให้เป็นปกติ ภายในห้องเงียบกริบ หลายคนรอคอย ให้อีกฝ่ายตอบอย่างใจจดจ่อ

    ฉัน....ฟุยากาโนะ  อากิเนะ  เจ้าตัวว่าก่อนค้อมหัวลงต่ำ ก่อนก้าวออกจากห้องนี้ไป อย่างไม่คิดจะหันกลับมามองอีก

    ฟฟุ....

    ที่พ่อเค้าเป็นคนสร้างโรงเรียนนี้หรือป่าวน่ะเธอ เสียงซุบซิบดังขึ้น

    ใช่ๆ ที่สามีเค้า ฟุยากาโนะเป็นมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่นเลยนี่เธอ

    เสียง ซุบซิบดังขึ้นกว่าเก่า ก่อนจะจบลงด้วยเสียงตวาดอันดังก้อง

    เงียบซะทีเถอะ!!!”

     

    หญิงสาว ก้าวฉับๆเข้าตึกเรียนอย่างไม่เกรงกลัวใคร ก่อนบุกเข้าถึงห้องเรียนลูกชายอย่างทรงอำนาจ

    ~~5/-2..A~~

    ปึงง!!

    อึนกยู แกอยู่ไหน

    ทั้งห้องเงียบกริบ เจ้าของชื่อสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ ใบหน้าคมเข้ม สีขาวราวหิมะ ถูกปรกด้วยปรอยผมสีทอง พลิ้วไหว ตุ้มเพชรที่เจาะที่คิ้วกะที่จมูกนั้น ทำให้ดูดียิ่งขึ้นเข้าไปอีก

    สรุป...คนที่ชื่ออึนกยู หล่อ ขั้นเทพบุตร

    คุณได้รับอนุญาตให้ขึ้นมาบนนี้ได้อย่างไง.. อาจารย์ที่กำลังสอนอยู่หน้าชั้นชี้หน้า คุณแม่วัยละอ่อน ที่บัดนี้ก้าวเข้ามายืนหน้าชั้น เป็นที่เรียบร้อย

    ออย่าา...

    เปรี้ยงงงงงง

    เรียวขาคู่งาม ฟาดเปรี้ยงเข้าที่ โต๊ะเรียนหน้าชั้น หักครึ่งอย่างไม่มีปราณี

    ก่อนชี้หน้าไปที่อึนกยุอย่าง หาเรื่อง

    ทำไมไม่กลับบ้าน

    ทุกคนในห้องหน้าซีด ก่อนลุก กรูไปรวมกันข้างหลังห้อง ปล่อยให้อึนกยูกับแม่เคลียร์ปัญหากันอยู่

    ผมมม ....

    เปรี้ยงงง

    เก้าอี้ตัวนึงถูกยกลอยขึ้นก่อนเปรี้ยงลง กลางหลัง

    อูยย หญิงสาวผู้ถลาเข้ามารับ ส่งเสียงคราง อย่างทรมาน ก่อนเหลือบตาโตๆ แหงนขึ้นไปมอง

    คุณแม่ พี่ยุยังเรียนอยู่นะค่ะ กลับเถอะค่ะ หญิงสาวในชุดนักเรียนม.ต้นก้าวพรวดเข้ามาบังพี่ชายไว้ ก่อน ฉุดแขนแม่ตัวเอง ออกจากห้องอย่างถือสิทธิ์

    นี่อิมาโนะ อย่ามาห้ามแม่นะ

    งั้นหนูฟ้องพ่อนะ

    หญิงสาวในคราบนักเรียนม. ต้นวางก้ามอย่างถือสิทธิ์ ก่อนชี้ไปที่ประตู คุณแม่อึนกยูก้าวออกจากห้อง

     ก่อน ดิ้นพรวดพราดหันมาชี้หน้าอึนกยูอีกครั้ง

    ฝากไว้ก่อนนะ ไอ้ลูกชาย

    เฮือก = =^

    อิมาโนะ โค้งคำนับอย่างสวยงาม ผมซอยสั้นถูกระเบียบพลิ้วไหวน้อยๆ ตาคู่โต เงยขึ้นมาสบ

    ขอโทดแทนคุณแม่จิงๆนะคะ

    อิมาโนะเอียงคอมองยิ้มขวยเขิน อย่างน่ารัก นักเรียนชายภายในห้องต่างพากันหลงเสน่ห์

    ลแล้ว ใครจะรับผิดชอบ

    ขอโทดที่หนูยังไม่ทันแนะนำตัวนะค่ะ  ฟุยากาโนะ  อิมาโนะ หลาน ฟุยากาโนะ  คุเม ค่ะ

    เจ้าตัวยังคงบรรยายไปเรื่อยๆ นักเรียนภายในห้องกลับสู่สภาพปกติ แต่อาจารย์หน้าชั้นกลับสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

    จะเจ้าขะของ โรงเรียนงั้นสิ

    เจ้าค่ะ เจ้าตัวยิ้มรับคำ ก่อนก้าวออกจากห้อง แล้วตามด้วยเสียงกระแทกประตู

    ปึง!!!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×