"นั่น!!คันนั้นรถตู้สีดำ"
เสียงใครบางคนในบรรดาผู้ชายชุดดำพูดขึ้น และนั่นเหมือนเป็นนกหวีดให้สัญญาณปล่อยตัวนักกีฬา ทุกคนพากันวิ่งตรงไปยังรถตู้สีดำคันนั้น รวมถึงคนที่จับมือของเธอไว้อยู่ด้วย และตอนนี้ที่รถตู้เคลื่อนที่ออกจากสนามบินมาแล้ว ลิซ่านั่งเงียบอยู่ที่เบาะแถวกลาง และอยู่ระหว่างกลางผู้ชายชุดดำทั้งคันรถ เธอกำลังช็อคและหวาดกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น
'พี่จียงช่วยลิซด้วย งือออ พี่จ๋าแม่จ๋า ลิซกลัว' ลิซ่านั่งภาวนาอยู่อย่างนั้นจิตใจของเธอทั้งกลัวและสับสนจนไม่ได้ยินเสียงรอบข้างใดๆ
"โอ้โหคิดว่าจะไม่รอดซะแล้ว"
"คนเยอะมากแถมยังเบียดมากๆอีกด้วย"
"แทบตายอ้ะ ยิ่งกับขาสั้นๆอยู่"
เสียงเล็กๆในประโยคสุดท้ายเป็นของคิมจินฮวานพี่ใหญ่ตัวเล็ก ที่บ่นออกมาจากแถวหลังสุดของรถตู้ ซึ่งนั่นทำให้คิมฮันบินรู้สึกแปลกใจ ก็เขาเป็นคนจูงพี่ชายตัวเล็กมาเองกับมือเพราะกลัวว่าความสั้นของช่วงขาจะทำให้พี่จินฮวานก้าวไม่ทันพวกเขา แล้วพี่จินฮวานไปนั่งอยู่เบาะหลังได้ยังไง แล้วนี่เขาลากใครมา บางคนที่ใส่ฮู้ดสีดำนั่งนิ่งก้มหน้าก้มตาอยู่ข้างๆเขาตอนนี้
"1,2,3,4..."
"นับอะไรพี่ ไม่มีใครหายหรอกน่ามาครบ"
"อย่าเพิ่งขัดได้มั้ยวะ ขอนับก่อน 1,2,3,4,5,6,7,....8" สมาชิกที่นั่งก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์,นั่งหลับ,ฟังเพลงหรือชื่นชมวิวทิวทัศน์ข้างนอกต่างไม่ได้ใส่ใจกับการนับเลขผิดของฮันบินสักเท่าไหร่เพราะถ้าไม่ใช่ในห้องซ้อม ห้องอัด หรือบนเวที ลีดเดอร์ของพวกเขาก็จะกลายร่างเป็นเด็กสามขวบอยู่เรื่อยไป
"ดงฮยอกพวกเรามีกี่คนนะ"
"7 สิพี่ แล้วนับยังไงได้ 8"
ฮันบินมองสำรวจสมาชิกทั่วทั้งรถพร้อมทวนชื่ออย่างลุ้นระทึกในใจช้าๆ 'ชานอู ดงฮยอก จุนฮเว พี่ยุนฮยอง พี่บ้อบบี้ พี่จินฮวาน ฮัน...บิน' แล้วคนข้างๆเขาล่ะ ไม่ใช่ว่าเป็นซาแซงแฝงตัวช่วงชุลมุนมาด้วยหรอกนะ ฮันบินยื่นมืออันสั่นเทาของเขาเปิดฮู้ดของคนข้างๆอย่างลุ้นระทึก แล้วเสียงกรีดร้องก็ดังลั่น!!!
"กรี๊ดดดดดดดด ช่วยด้วยยยยยย กรี๊ดดดดดดดด ช่วยด้วยยยยย กรี๊ดดดดดดดด"
เสียงนั้นไม่ได้ดังมาเปล่าๆ แต่กระเป๋าที่อยู่ในมือของคนข้างๆถูกจับทุ่มใส่เขาไม่ยั้งจนนับครั้งไม่ถ้วน เสียงกรีดร้องดึงดูดความสนใจจากคนทั้ง รถรวมถึงทำให้พนักงานขับรถตกใจจนรถแกว่งไปวูบนึงเลยทีเดียว ความโกลาหลเกิดขึ้นภายในรถ เมื่อสมาชิกพยายามช่วยกันปกป้องลีดเดอร์ของวงจากซาแซงแฟน ที่กำลังกระหน่ำทุบตีฮันบินอย่างบ้าระห่ำ
"โอ๊ยยยย โอ๊ยยยย ช่วยด้วย โอ๊ยยย เจ็บๆ โอ๊ย โอ๊ย"
"ฮืออออออ ช่วยด้วยยยยยย ช่วยด้วย ฮือออ พี่จ๋าแม่จ๋าช่วยลิซด้วยยยย" เสียงร้องให้ช่วยจากคนทั้งคู่ดังระงมทั่วทั้งคันรถ แต่คงจะมาจากความรู้สึกที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
______________
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพราะความขี้ชิปของต่อโชคเท่านั้น
ทั้งหมดเป็นเพียงจินตนาการของต่อโชคแต่เพียงผู้เดียว
ไม่มีเจตนาให้ศิลปินเสียหายแม้แต่น้อยนิด
ด้วยรักและอยากซัพพอตแต่ไม่มีตัง
ติ่งจนๆต้องขยันพายเรือ
Ikon x Blackpink