ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ความรักระหว่างสงคราม >
หลังจากที่เบ็ปกลับมาถึงบ้านก็รีบกินข้าวเเล้วก็อาบนำ เพื่อที่จะลุ้นว่าคนคนนั้นหาเบอร์เธอ ได้หรือป่าว
เติ้ลก้เช่นกันพออาบนำเส็ดเเละกินข้าวก็รีบกดเบอร์โทรศัพท์ที่หามาด้วยความยากลำบากเพื่อที่จะโทรไปหาเธอคนนั้น
\" ฮัลโหล เบ็ปพูดค่ะ\"
\" ฮัลโหลเบ็ปค่ะ เราเติ้ลนะ\"
\"อืม เก่งนี่รู้เบอร์เราได้ไง\"
\"มันเเน่อยู่เเล้ว\"
\"เเล้วโทรมามี เรื่องอะไรหรือป่าว\"
\"ป่าว หรอกเเค่อยากได้ยินเสียงเบ็ปเท่านั้นเเละ ได้หรือป่าวละ\"
\"+555 บ้าหรอ\"
\"เเล้วตกลงได้ป่าวละ\"
\" อืมก้ได้ นี่เติ้ลโทรมาหาเราอย่างนี้โอ๊ตไม่ว่าหรอ\"
\"ไม่ว่าหรอ เพราะโอ๊ตมันไม่รู้\"
\"เเล้วถ้ารู้ละ ว่าเติ้ลโทรมาหาศัตรู\"
\"เราอาจจะโดนไล่ออก จากเเก็ง เเล้วก็ไม่มีเพื่อนคบ\"
\"ขนาดนั้นเลยหรอ\"
\"อืม เเล้วเบ็ปละ คุยกับศัตรูปุ้นไม่ว่าหรอ\"
\"เราก็ไม่รู้เหมือนกัน เเต่ถ้าเราคุยด้วยเหตุผล ปุ้นก็คงจะเข้าใจ\"
\"เบ็ปนี้ดีนะ ที่ปุ้นเข้าใจ เเต่เรานะซิไอโอ๊ตมันเข้าใจง่ายๆๆซะที่ไหน\"
\"คิดมากไปหรือป่าว\"
\"ไม่หรอ\"
\"อืม นี้เติ้ลเเค่นี้ก่อนนะ มันดึกเเล้วอ่ะ\"
\"อืมก็ได้จ๊ะ ฝันดีนะ\"
\"อืม เติ้ลก้เหมือนกันนะ\"
\"ราตรีสวัสนะเบ็ป\"
\"อืม เช่นกันนะ\"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เช้าวันรุ่งขึ้นที่ ร.ร.
ปุ้นกับหวานรีบมาร.ร.เเต่เช้าเพื่อที่จะมาเตรียมเเผนเเกล้งนายโอ๊ต โดยที่ทั้ง 2 ตกลงกันว่าจะให้ปุ้นเป็นคนไปทากาวตราช้าง
ที่เก้าอี้ของนายโอ๊ต เเล้วให้หวานเป็นคนดูต้นทาง
\" นี้ ปุ้น เธอเล่นเเรงไปหน่อยหรือป่าว\"
\"ไม่หรอก เเค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ นี้พึงเริ่มสงครามเองนะ \"
\" อืมงั้นก็ได้ ทำให้เรียบร้อยละ นายโอ๊ตจะได้ไม่สงสัย เเล้วถ้าจัดการเส็ดเเล้วก็รีบ ๆ ๆ ๆ เอาหลอดกาวไปทิ้งนะ
จะได้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเรา\"
\"อืม ได้จ๊ะหวานไปดูต้นทางได้เเล้ว เดี๋ยวใครเดินมาเห็นก็เป็นเรื่องหรอก\"
\"อืมจ๊ะ จะไปแล้ว\"
หลังจากที่หวานเเยกกับปุ้นเพื่อที่จะไปดูต้นทางว่ามีใครเดินผ่านมาหรือป่าว ก็พบว่าไม่มีใครเดินผ่านมาเลย หวานจึงเเอบหลับไป
7.30 น. ก่อนเข้าเเถวเคารพธงชาติ
\"นี้ หวานเป็นไงมั้ง มีใครเห็นหรือป่าว\"
\"ไม่มี เเล้วเธอละเเผนสำเร็จเเล้วใช่ไม\"
\"ยังหรอ เเต่ใกล้เเล้วละ เเล้วเธอละคิดเเผนจัดการนายปิ้นไปถึงไหนเเล้ว\"
\"เตรียมเส็ดเเล้วจะเหลือ แต่ว่าจะลงมือวันไหนเอง\"
\"อืม เยื่ยม! ไปลย\"
ทางโอ๊ตซึ่งพึงมาถึงร.ร.ก็ไม่รู้ว่าชะตา ตัวเองจะขาดเเล้ว
\" ดีโอ๊ต มา ร.ร.เเต่เช้าเลยนะ\"
\"อืมจิงดิ\"
\"ไอบ้า กูประชดโว้ย\"
\"อ้าวหรอ เเล้วมึงละมาเร็วตาย\"
\"อืม กูก็เเค่ล้อเล่นนะ คิดมากไปได้\"
\"อืม งั้นก็รีบขึ้นเรียนเเล้วนะคุณเพื่อนปิ้น\"
\"คับผม ท่านชาย\"
โอ๊ตซึ่งโต๊ะอยู่ติดกับปุ้น เเต่โต๊ะของปิ้นติดกับหวานติด ทำให้โอ๊ตถึงโต๊ะตัวเองก่อน พอโอ็ตมาถึงก็เก็บกระเป๋าเเต่ยังไม่นั่งที่ซะที
ปุ้นจึงคิดในใจว่า \" โถ่ !เอ๋ยทำไมแม่งไม่นั้งซะที่ว่ะ \" เเล้วปุ้นก็ขยิบตาไปให้หวานซึ่งนั้งอยู่ข้างหลังเพื่อที่จะดำเนินการต่อไป
หวานจึงพยักหน้าเพื่อบอกว่าเข้าใจเเล้ว
หวานตะโกน \"พวกเราๆ อาจารย์เดินมาเเล้ว รีบๆๆนั่งที่กันซิ\" พอทุกคนได้ยินเสียงหวานตะโกนก้รีบกลับเข้าที่รวมทั้งโอ๊ตด้วย
พอโอ๊ตนี่งที่เส็ด ปุ้นกับหวานก็ขยิบตากัน เเล้วพูดว่า \"สำเร็จไปหนึ่ง \"
\" น.ร.เคารพ \" เป็นเสียงของหัวหน้าห้อง
ทุกคนยืนขึ้นกันหมด ยกเว้นนายโอ๊ตคนเดียว เมื่ออาจารย์เห็นจึงเดินเข้าไปต่อว่านายโอ๊ต
\"นี้ นายโอ๊ตทำไมนายไม่ยืนขึ้นห่ะ หรือนายไม่เคารพฉัน\"
\"ป่าวคับ ผมเคารพอาจารย์คับ\"
\"เคารพ เเล้วทำไมนายไม่ยืนขึ้นละ\"
\"ก็ผมยืนไม่ขึ้นนี่คับ ก้นผมติดกับเก้าอี้คับ \"
เเล้วก้มีเสียงหัวเราะดังมาจากทั่วทั้งห้อง
\"หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้นะ พวกเธอนี้ไม่ดีเอาซะเลย เห็นเพื่อนเป็นเเบบนี้ยังจะมาหัวเราะกันอีก ไม่มีน้ำใจเอาซะเลย เดี๋ยวก็หักคนเเนนพวก
เธอเอาซะหรอก \"
\"ไม่เอาอ่ะอาจารย์ อย่าหักคะเเนนเลยนะค่ะ \" เด็กเรียนคนหนึ่งอ้อนวอนอาจารย์\"
\"อืมก็ได้ เเต่พวกเธอต้องไปช่วยเพื่อนก่อน\"
หลังจากนั้นทั้งหมดก้ช่วยดึงนายโอ๊ต
\"โอ้ย กุเจ็บนะ เบาๆๆหน่อยดิ\"
\"อืมกูก้เบาๆๆเเล้วไง\"
1 2 3
เเล้วร่างของนายโอ๊ตก้หลุดออกมาจากเก้าอี้เเล้วกระเด็นไปโดนขอบโต๊ะ ของอาจารย์เต็มๆๆ
เอ้ย กูเจ็บนะพวกมึงดึงกันเบาๆๆไม่เป็นไงว่ะ
ก้ถ้าพวกเราดึงเบาๆๆเเล้วมึงจะหลุดหรอว่ะ โก้พูด
อืมใช่ ทำเป็นบ่นไปได้ ไอโอ๊ต
เงียบไปเลย พวกมึงไม่ลองมาเปนกูจะได้รู้สึก
ทางด้านปุ้นเมื่อเห็นเเผนของตัวเองสำเร็จก้หัวเราะ ออกมาเสียงดัง ทำให้นายโอ๊ตสังเกตุเห็นปุ้นจึงสงสัย
ว่ายัยปุ้นหัวเราะอะไรมากมาย หรือว่ายัยปุ้นเป็นคนทำ
\"ใช่เเน่ๆๆเลยยัยปุ้นทำเเน่\"
\'\'ยัยปุ้นเทอได้เจอดีแน่ๆๆ\'\'
เติ้ลก้เช่นกันพออาบนำเส็ดเเละกินข้าวก็รีบกดเบอร์โทรศัพท์ที่หามาด้วยความยากลำบากเพื่อที่จะโทรไปหาเธอคนนั้น
\" ฮัลโหล เบ็ปพูดค่ะ\"
\" ฮัลโหลเบ็ปค่ะ เราเติ้ลนะ\"
\"อืม เก่งนี่รู้เบอร์เราได้ไง\"
\"มันเเน่อยู่เเล้ว\"
\"เเล้วโทรมามี เรื่องอะไรหรือป่าว\"
\"ป่าว หรอกเเค่อยากได้ยินเสียงเบ็ปเท่านั้นเเละ ได้หรือป่าวละ\"
\"+555 บ้าหรอ\"
\"เเล้วตกลงได้ป่าวละ\"
\" อืมก้ได้ นี่เติ้ลโทรมาหาเราอย่างนี้โอ๊ตไม่ว่าหรอ\"
\"ไม่ว่าหรอ เพราะโอ๊ตมันไม่รู้\"
\"เเล้วถ้ารู้ละ ว่าเติ้ลโทรมาหาศัตรู\"
\"เราอาจจะโดนไล่ออก จากเเก็ง เเล้วก็ไม่มีเพื่อนคบ\"
\"ขนาดนั้นเลยหรอ\"
\"อืม เเล้วเบ็ปละ คุยกับศัตรูปุ้นไม่ว่าหรอ\"
\"เราก็ไม่รู้เหมือนกัน เเต่ถ้าเราคุยด้วยเหตุผล ปุ้นก็คงจะเข้าใจ\"
\"เบ็ปนี้ดีนะ ที่ปุ้นเข้าใจ เเต่เรานะซิไอโอ๊ตมันเข้าใจง่ายๆๆซะที่ไหน\"
\"คิดมากไปหรือป่าว\"
\"ไม่หรอ\"
\"อืม นี้เติ้ลเเค่นี้ก่อนนะ มันดึกเเล้วอ่ะ\"
\"อืมก็ได้จ๊ะ ฝันดีนะ\"
\"อืม เติ้ลก้เหมือนกันนะ\"
\"ราตรีสวัสนะเบ็ป\"
\"อืม เช่นกันนะ\"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เช้าวันรุ่งขึ้นที่ ร.ร.
ปุ้นกับหวานรีบมาร.ร.เเต่เช้าเพื่อที่จะมาเตรียมเเผนเเกล้งนายโอ๊ต โดยที่ทั้ง 2 ตกลงกันว่าจะให้ปุ้นเป็นคนไปทากาวตราช้าง
ที่เก้าอี้ของนายโอ๊ต เเล้วให้หวานเป็นคนดูต้นทาง
\" นี้ ปุ้น เธอเล่นเเรงไปหน่อยหรือป่าว\"
\"ไม่หรอก เเค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ นี้พึงเริ่มสงครามเองนะ \"
\" อืมงั้นก็ได้ ทำให้เรียบร้อยละ นายโอ๊ตจะได้ไม่สงสัย เเล้วถ้าจัดการเส็ดเเล้วก็รีบ ๆ ๆ ๆ เอาหลอดกาวไปทิ้งนะ
จะได้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเรา\"
\"อืม ได้จ๊ะหวานไปดูต้นทางได้เเล้ว เดี๋ยวใครเดินมาเห็นก็เป็นเรื่องหรอก\"
\"อืมจ๊ะ จะไปแล้ว\"
หลังจากที่หวานเเยกกับปุ้นเพื่อที่จะไปดูต้นทางว่ามีใครเดินผ่านมาหรือป่าว ก็พบว่าไม่มีใครเดินผ่านมาเลย หวานจึงเเอบหลับไป
7.30 น. ก่อนเข้าเเถวเคารพธงชาติ
\"นี้ หวานเป็นไงมั้ง มีใครเห็นหรือป่าว\"
\"ไม่มี เเล้วเธอละเเผนสำเร็จเเล้วใช่ไม\"
\"ยังหรอ เเต่ใกล้เเล้วละ เเล้วเธอละคิดเเผนจัดการนายปิ้นไปถึงไหนเเล้ว\"
\"เตรียมเส็ดเเล้วจะเหลือ แต่ว่าจะลงมือวันไหนเอง\"
\"อืม เยื่ยม! ไปลย\"
ทางโอ๊ตซึ่งพึงมาถึงร.ร.ก็ไม่รู้ว่าชะตา ตัวเองจะขาดเเล้ว
\" ดีโอ๊ต มา ร.ร.เเต่เช้าเลยนะ\"
\"อืมจิงดิ\"
\"ไอบ้า กูประชดโว้ย\"
\"อ้าวหรอ เเล้วมึงละมาเร็วตาย\"
\"อืม กูก็เเค่ล้อเล่นนะ คิดมากไปได้\"
\"อืม งั้นก็รีบขึ้นเรียนเเล้วนะคุณเพื่อนปิ้น\"
\"คับผม ท่านชาย\"
โอ๊ตซึ่งโต๊ะอยู่ติดกับปุ้น เเต่โต๊ะของปิ้นติดกับหวานติด ทำให้โอ๊ตถึงโต๊ะตัวเองก่อน พอโอ็ตมาถึงก็เก็บกระเป๋าเเต่ยังไม่นั่งที่ซะที
ปุ้นจึงคิดในใจว่า \" โถ่ !เอ๋ยทำไมแม่งไม่นั้งซะที่ว่ะ \" เเล้วปุ้นก็ขยิบตาไปให้หวานซึ่งนั้งอยู่ข้างหลังเพื่อที่จะดำเนินการต่อไป
หวานจึงพยักหน้าเพื่อบอกว่าเข้าใจเเล้ว
หวานตะโกน \"พวกเราๆ อาจารย์เดินมาเเล้ว รีบๆๆนั่งที่กันซิ\" พอทุกคนได้ยินเสียงหวานตะโกนก้รีบกลับเข้าที่รวมทั้งโอ๊ตด้วย
พอโอ๊ตนี่งที่เส็ด ปุ้นกับหวานก็ขยิบตากัน เเล้วพูดว่า \"สำเร็จไปหนึ่ง \"
\" น.ร.เคารพ \" เป็นเสียงของหัวหน้าห้อง
ทุกคนยืนขึ้นกันหมด ยกเว้นนายโอ๊ตคนเดียว เมื่ออาจารย์เห็นจึงเดินเข้าไปต่อว่านายโอ๊ต
\"นี้ นายโอ๊ตทำไมนายไม่ยืนขึ้นห่ะ หรือนายไม่เคารพฉัน\"
\"ป่าวคับ ผมเคารพอาจารย์คับ\"
\"เคารพ เเล้วทำไมนายไม่ยืนขึ้นละ\"
\"ก็ผมยืนไม่ขึ้นนี่คับ ก้นผมติดกับเก้าอี้คับ \"
เเล้วก้มีเสียงหัวเราะดังมาจากทั่วทั้งห้อง
\"หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้นะ พวกเธอนี้ไม่ดีเอาซะเลย เห็นเพื่อนเป็นเเบบนี้ยังจะมาหัวเราะกันอีก ไม่มีน้ำใจเอาซะเลย เดี๋ยวก็หักคนเเนนพวก
เธอเอาซะหรอก \"
\"ไม่เอาอ่ะอาจารย์ อย่าหักคะเเนนเลยนะค่ะ \" เด็กเรียนคนหนึ่งอ้อนวอนอาจารย์\"
\"อืมก็ได้ เเต่พวกเธอต้องไปช่วยเพื่อนก่อน\"
หลังจากนั้นทั้งหมดก้ช่วยดึงนายโอ๊ต
\"โอ้ย กุเจ็บนะ เบาๆๆหน่อยดิ\"
\"อืมกูก้เบาๆๆเเล้วไง\"
1 2 3
เเล้วร่างของนายโอ๊ตก้หลุดออกมาจากเก้าอี้เเล้วกระเด็นไปโดนขอบโต๊ะ ของอาจารย์เต็มๆๆ
เอ้ย กูเจ็บนะพวกมึงดึงกันเบาๆๆไม่เป็นไงว่ะก้ถ้าพวกเราดึงเบาๆๆเเล้วมึงจะหลุดหรอว่ะ โก้พูด
อืมใช่ ทำเป็นบ่นไปได้ ไอโอ๊ต
เงียบไปเลย พวกมึงไม่ลองมาเปนกูจะได้รู้สึก
ทางด้านปุ้นเมื่อเห็นเเผนของตัวเองสำเร็จก้หัวเราะ ออกมาเสียงดัง ทำให้นายโอ๊ตสังเกตุเห็นปุ้นจึงสงสัย
ว่ายัยปุ้นหัวเราะอะไรมากมาย หรือว่ายัยปุ้นเป็นคนทำ
\"ใช่เเน่ๆๆเลยยัยปุ้นทำเเน่\"
\'\'ยัยปุ้นเทอได้เจอดีแน่ๆๆ\'\'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น