คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความรักระหว่างสงคราม >
"เติ้ลมึงหายไปไหนมาว่ะไม่มาเล่นบอลกับพวกเรา เกือบเเพ้ไปเเล้วรู้ป่ะ"
เติ้ลยังเหม่อลอยอยู่ได้
"นี้ ไอเติ้ลมึงฟังที่กูพูดป่าวว่ะ ไอเติ้ล"
"ห่า อะไรมึงพูดไรหรอ อยู่เเค่นี้ทำไมต้องตะโกนด้วยว่ะ "
"ก็กูพูดกับมึง ต้องหลายครั้งเเล้ว มึงก็ไม่ตอบกูเลย"
"อ้าว หรอกูไม่ได้ยินมัง"
"ไม่ได้ยิน ป๋อมึงซิกูพูดออกจะเสียงดัง ใช่ป่ะพวกเรา" โอ๊ตถามทุกคน
"อืมใช่ ไอโอ๊ตพูดเสียงดังจะตาย มึงไม่ได้ยิน ไอเติ้ลมึงเปนไรมากป่ะว่ะ"
"หรออืม เเล้วตกลงโอ๊ตมึงจะพูดอะไรกับกูอ่ะ"
" ไม่ต้องเเล้วกูขี้เกียจถามเเล้ว ไปเหอะ"
"ป่ะพวกเราไปหาอะไรกินกันก่อนเข้าเเถวดีปะวะ"
"ดี ดี ดี ไปเลยกูกำลังหิว" เสียงมาจากก้องเเละนัน
ตลอดทางเดินเติ้ลก้ได้เเต่ยิ้มกับตัวเองคนเดียว โดยที่เพื่อนๆๆในเเก็งลงความเห็นกันว่าไอเติ้ลมันบ้าไปเเล้ว
"โอ๊ตเเกว่าป่ะวันนี้ไอเติ้ลมันดูเเปลกๆๆนะ"
"อืม กูก็ว่างั้นเเละโก้ น่าสงสัยนะกูว่า"
"ใช่ ๆ ๆ หรือว่ามันมีความรักว่ะ" นันพูดออกมา
"กูว่าน่าจะใช่นะ" ก้องเห็นด้วยกับคำพูดของนัน
"งั้นเราลองไปถามไอปิ้นดูดิ ว่าไอเติ้ลมันมีอาการเเบบนี้ใช่มีความรักหรือป่ะ
เพราะเรื่องอย่างนี้ไอปิ้นถนัดอยู่เเล้ว"
"ดีเลยโอ๊ตงั้นพวกเราไปหาไอปิ้นกันเลยดีกว่า"
หลังจากตกลงกันได้เเล้วว่าจะไปถามไอปิ้นเกี่ยวกับเรื่องไอเติ้ลว่ามันเป็นไร โอ๊ต
ก็เลยรีบวิ่งจนไปชนกับผู้หญิงที่
อยู่ข้างหน้า ปัง! ปัง ! ปัง!
"นี่พวกนายวิ่งกันยังไงให้ชนความอื่นห่า" ปุ้นว่าใส่หน้าคนที่วิ่งชนตัวเอง โดยที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร
ส่วนทางด้านโอ๊ตเมื่อรู้ว่าตัวเองผิดก็จะขอโทด เเต่เมื่อเห็นหน้าคนที่ตัวเองชนเเล้วถึงกับต้องตกใจ เพราะไม่
ใช่ใครที่ไหน เเต่เป็นปุ้น ศัตรู อันดับ 1 ของแก็ง เเล้วคิดในใจว่า
" ไม่มีทางหรอที่ฉันจะขอโทดยัยนี่ "
ตอนนี้ปุ้นยังไม่รู้ว่าคนที่ชนตัวเองเป็นใครจึงด่าไปว่า
" นายจะบ้าหรือไง วิ่งชนฉันเเล้วยังไม่ขอโทดแน่อีก อยากมีเรื่องใช่ไม"
"ยังไม่ตอบอีกเป็น ใบ้หรือไงห่ะ"
"ป่าว ฉันไม่ได้เป็นใบ้เเต่ฉันไม่ผิดนะ เธอเดินไม่ดูทางเอง"
"นายว่าอะไรนะ ฉันหรอผิด นายสิผิด เเล้วนายเป็นใครถึงกล้ามาว่าฉันห่า"
"ฉัน โอ๊ตเองเธอจำฉันไม่ได้หรอ ยัยปุ้น"
"ที่เเท้นายโอ๊ตเองหรอ ที่วิ่งชนฉันเเล้วยังไม่ขอโกดฉันอีก สงสัยกลัวเสียฟอรม์ละซิ ถึงไม่กล้าขอโทด"
" ฉันไม่ได้กลัวเทอ เเต่ฉันไม่ผิดฉันเลยไม่ขอโทดเธอ"
"ถ้านายไม่ผิด เเล้วหมาตัวไหนละผิด"
"ก็เธออ่ะผิด" +555555
"นายโอ๊ตมันจะมากไปแล้วนะ นายมัน
"ไม่เป็นไรฉันรับได้อยู่เเล้ว"
"นายโอ๊ตนายจะขอโทดฉันหรือป่าว"
"ไม่ ฉันไม่มีทางขอโทดเธอหรอ ฉันไปและนะ วันนี้ฉันไม่มีเวลามาทะเลาะกับเธอ บาย เเล้วเจอกัน"
"ได้เเล้วเจอกัน นายจะได้รู้ว่า สงครามจริง ๆ ๆ มันเป็นยังไง" ปุ้นพุดด้วยความโกดสุดขีด
หลังจากจบเหตุการการทะเลาะกันระหว่างทั้ง 2 คน โอ๊ตซึ่ง มีเรื่องที่จะไปถามปิ้น
ก็รีบวิ่งใหญ่เลยโดยไม่ระวัง
"แม่งทำไมซวยเเบบนี้ว่าต้องมาทะเลาะกับยัยปุ้น เลยทำให้ถามไอปิ้นไม่ทันเลย เพราะยัยนั้นคนเดียวทำ
ให้เราไม่ทันถามไอปิ้นเลยเเทบยัง
ทำให้เราเหนื่อยอีกด้วย เเค้นนี้ต้องชำระให้ได้" โอ๊ตพูดด้วยความเจ็บใจ
ส่วนทางด้านเติ้ลหลังจากพยายามค้นหาเบอร์ของเบ็ปจากข้อมูลน.ร.ในเว็บของร.ร. จนเจอ ทำให้เติ้ลรีบจด
เเล้วเก็บใส่กระเป๋าตังทันทีเพื่อจะได้ไม่มีใครรู้ เเล้วเติ้ลก็อารมณ์ดีจนออกเพลงออกมา
นี่เธอเคยรู้ตัวรึเปล่า
ว่าเธอน่ารักเหลือจะกล่าว
มันเกิดอะไรในใจไม่รู้
เมื่อได้มาพบเธอ ก็เพิ่งเคย
ถ้าเข้าไปทักทายเธอก่อน
เธอคงมองฉันว่ากะล่อน
แต่ถ้าปล่อยไว้ก็คงไม่รู้ไม่ได้เป็นญาติเธอ
อาจไม่เจอ เธออีกเลย
* แค่ขอเวลาสักหน่อยก็แค่เพียงไม่นาน
ถ้าพบเจอกันเพียงผ่านฉันคงต้องเสียใจ
อยากแนะนำตัวสักหน่อย
ไม่อยากปล่อยให้เธอลอยลับไป
จะได้มั๊ยให้ฉันเป็นเพื่อนเธอสักคน
** นี่อาจเป็นครั้งแรกที่สองเราได้รู้จักกัน
ครั้งแรกจุดเริ่มต้นของความผูกพัน
ครั้งแรกสิ่งดีๆ ที่มีให้กัน
ถ้าอยากจะเป็นเพื่อนกันเธอจะรังเกียจไหมเธอ
เธอคงไม่รู้ว่ามันยาก
อยากบอกว่าฉันก็ลำบาก
ถ้าไม่เป็นฉันเธอคงไม่รู้
เมื่อได้มาพบเธอ
เหมือนได้เจอ คนที่รอ
(*,**)
(**)
เธอจะรังเกียจไหมเธอ
อยากรู้จักเธอ
เธอจะรังเกียจไหมเธอ
ร้องเพลงไปตลอดทางกลับบ้านจึงทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมองเติ้ลเมื่อกับคนบ้า เเต่เติ้ลก็ไม่รู้สึกอะไร
เพราะตอนนี้ตัวเองมีความสุขมาก
ทางด้านเบ็ปก็เช่นกัน มีความสุขมาก มากจนเพื่อนๆๆยังเเปลกใจ เ
เต่ที่เเล้วไปก้นั้นเบ้ปได้ไปขอโทดปุ้น
เพราะเบ็ปคิดว่าให้ตายยังไงก็ไม่ผิดจริงๆๆปุ้นจะไม่ขอโทดใครก่อน
ตลอดทางกลับบ้านนั้นเบ็ปอารมณ์ดีถึงขั้นร้องเพลงออกมาเสียงดัง
อะไรไม่รู้เรื่องความรัก สุขใจไม่นานสักพักก้อเสียใจจะทำอะไรก้อหวั่นไหว
จะต้องเดือดร้อนกับมันซะเรื่อยไป
*ไม่มีรักก้อต้องแอบเหงา
ถ้ารักเขาแล้วเขาไม่รักก้อกลุ้มใจ
ยิ่งคาดหวังก้อยิ่งเหนื่อยใจ
พอเฉยๆเมื่อไหร่ รักกลับวิ่งมาทักทาย
**รักมันคืออะไรนะ รักช่างดูวกวน
ก้อเดี๋ยวทำใจให้ร้อนรน เดี๋ยวก้อกลายเป็นชื่นใจ
รักมันคืออะไรนะ ฉันยังไม่แน่ใจ ยิ่งเจอก้อยิ่งมีหลากหลายไม่เห็นเข้าใจสักนิดเลย
ที่ใดมีรักก้อมีทุกข์ อาจเป็นเรื่องจริงก้อยังไม่แน่ใจ
จะเป็นยาพิษหรือดอกไม้ จะเป็นอะไรก้อยังไม่ตายตัว (*,**)
ทำให้ หวานกับปุ้น ที่กลับบ้านพร้อมเบ็ปถึงกลับอายที่เพื่อนตัวเองมีนิสัยเเบบนี้+กับความเเปลกใจด้วย
นี้ใช่เบ็ปที่เราเคยรู้จักหรือป่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไม่นะ เติ้ลกับเบ็ปเป็นอะไรไปหมด เป็นบ้าหรือมีความรักต้องไปติดตามในตอนต่อไปค่ะ
:นู๋ขะนมจีน
ความคิดเห็น