6หนุ่ม6สไตส์ ปะทะ 6 สาว 6เเบบ

ลำดับตอนที่ #4 : ความรักระหว่างสงคราม -2

\"เติ้ลมึงหายไปไหนมาว่ะไม่มาเล่นบอลกับพวกเรา  เกือบเเพ้ไปเเล้วรู้ป่ะ\"



เติ้ลยังเหม่อลอยอยู่ได้



\"นี้  ไอเติ้ลมึงฟังที่กูพูดป่าวว่ะ  ไอเติ้ล\"



\"ห่า  อะไรมึงพูดไรหรอ  อยู่เเค่นี้ทำไมต้องตะโกนด้วยว่ะ  \"



\"ก็กูพูดกับมึง  ต้องหลายครั้งเเล้ว  มึงก็ไม่ตอบกูเลย\"



\"อ้าว  หรอกูไม่ได้ยินมัง\"



\"ไม่ได้ยิน  ป๋อมึงซิกูพูดออกจะเสียงดัง  ใช่ป่ะพวกเรา\"  โอ๊ตถามทุกคน



\"อืมใช่  ไอโอ๊ตพูดเสียงดังจะตาย  มึงไม่ได้ยิน  ไอเติ้ลมึงเปนไรมากป่ะว่ะ\"



\"หรออืม  เเล้วตกลงโอ๊ตมึงจะพูดอะไรกับกูอ่ะ\"



\"  ไม่ต้องเเล้วกูขี้เกียจถามเเล้ว  ไปเหอะ   \"



\"ป่ะพวกเราไปหาอะไรกินกันก่อนเข้าเเถวดีปะวะ\"



\"ดี ดี ดี ไปเลยกูกำลังหิว\"  เสียงมาจากก้องเเละนัน





  ตลอดทางเดินเติ้ลก้ได้เเต่ยิ้มกับตัวเองคนเดียว  โดยที่เพื่อนๆๆในเเก็งลงความเห็นกันว่าไอเติ้ลมันบ้าไปเเล้ว





\"โอ๊ตเเกว่าป่ะวันนี้ไอเติ้ลมันดูเเปลกๆๆนะ\"



\"อืม กูก็ว่างั้นเเละโก้ น่าสงสัยนะกูว่า\"



\"ใช่ ๆ ๆ  หรือว่ามันมีความรักว่ะ\"  นันพูดออกมา



\"กูว่าน่าจะใช่นะ\"   ก้องเห็นด้วยกับคำพูดของนัน



\"\'งั้นเราลองไปถามไอปิ้นดูดิ  ว่าไอเติ้ลมันมีอาการเเบบนี้ใช่มีความรักหรือป่ะ  เพราะเรื่องอย่างนี้ไอปิ้นถนัดอยู่เเล้ว  \"



\"ดีเลยโอ๊ตงั้นพวกเราไปหาไอปิ้นกันเลยดีกว่า\"







         หลังจากตกลงกันได้เเล้วว่าจะไปถามไอปิ้นเกี่ยวกับเรื่องไอเติ้ลว่ามันเป็นไร โอ๊ต ก็เลยรีบวิ่งจนไปชนกับผู้หญิงที่



อยู่ข้างหน้า     ปัง!  ปัง !  ปัง!





\"นี่พวกนายวิ่งกันยังไงให้ชนความอื่นห่า\" ปุ้นว่าใส่หน้าคนที่วิ่งชนตัวเอง โดยที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร



ส่วนทางด้านโอ๊ตเมื่อรู้ว่าตัวเองผิดก็จะขอโทด  เเต่เมื่อเห็นหน้าคนที่ตัวเองชนเเล้วถึงกับต้องตกใจ  เพราะไม่ใช่ใครที่ไหน



เเต่เป็นปุ้น  ศัตรู อันดับ 1  ของแก็ง   เเล้วคิดในใจว่า \" ไม่มีทางหรอที่ฉันจะขอโทดยัยนี่  \"



  ตอนนี้ปุ้นยังไม่รู้ว่าคนที่ชนตัวเองเป็นใครจึงด่าไปว่า



\"  นายจะบ้าหรือไง  วิ่งชนฉันเเล้วยังไม่ขอโทดแน่อีก  อยากมีเรื่องใช่ไม\"



\"ยังไม่ตอบอีกเป็น ใบ้หรือไงห่ะ\"



\"ป่าว  ฉันไม่ได้เป็นใบ้เเต่ฉันไม่ผิดนะ  เธอเดินไม่ดูทางเอง\"  



\"นายว่าอะไรนะ  ฉันหรอผิด นายสิผิด  เเล้วนายเป็นใครถึงกล้ามาว่าฉันห่า\"



\"ฉัน โอ๊ตเองเธอจำฉันไม่ได้หรอ  ยัยปุ้น\"



\"ที่เเท้นายโอ๊ตเองหรอ  ที่วิ่งชนฉันเเล้วยังไม่ขอโกดฉันอีก   สงสัยกลัวเสียฟอรม์ละซิ ถึงไม่กล้าขอโทด\"  



\" ฉันไม่ได้กลัวเทอ เเต่ฉันไม่ผิดฉันเลยไม่ขอโทดเธอ\"



\"ถ้านายไม่ผิด  เเล้วหมาตัวไหนละผิด\"



\"ก็เธออ่ะผิด\"             +555555



\"นายโอ๊ตมันจะมากไปแล้วนะ  นายมันทุเรศที่สุด\"



\"ไม่เป็นไรฉันรับได้อยู่เเล้ว\"



\"นายโอ๊ตนายจะขอโทดฉันหรือป่าว\"



\"ไม่  ฉันไม่มีทางขอโทดเธอหรอ   ฉันไปและนะ วันนี้ฉันไม่มีเวลามาทะเลาะกับเธอ บาย  เเล้วเจอกัน\"



\"ได้เเล้วเจอกัน  นายจะได้รู้ว่า  สงครามจริง ๆ ๆ มันเป็นยังไง\"  ปุ้นพุดด้วยความโกดสุดขีด





          หลังจากจบเหตุการการทะเลาะกันระหว่างทั้ง 2 คน โอ๊ตซึ่ง  มีเรื่องที่จะไปถามปิ้น ก็รีบวิ่งใหญ่เลยโดยไม่ระวัง





\"แม่งทำไมซวยเเบบนี้ว่าต้องมาทะเลาะกับยัยปุ้น  เลยทำให้ถามไอปิ้นไม่ทันเลย  เพราะยัยนั้นคนเดียวทำให้เราไม่ทันถามไอปิ้นเลยเเทบยัง



ทำให้เราเหนื่อยอีกด้วย  เเค้นนี้ต้องชำระให้ได้\"   โอ๊ตพูดด้วยความเจ็บใจ









       ส่วนทางด้านเติ้ลหลังจากพยายามค้นหาเบอร์ของเบ็ปจากข้อมูลน.ร.ในเว็บของร.ร. จนเจอ   ทำให้เติ้ลรีบจดเเล้วเก็บใส่



กระเป๋าตังทันทีเพื่อจะได้ไม่มีใครรู้  เเล้วเติ้ลก็อารมณ์ดีจนออกเพลงออกมา  

  





นี่เธอเคยรู้ตัวรึเปล่า

ว่าเธอน่ารักเหลือจะกล่าว

มันเกิดอะไรในใจไม่รู้

เมื่อได้มาพบเธอ ก็เพิ่งเคย



ถ้าเข้าไปทักทายเธอก่อน

เธอคงมองฉันว่ากะล่อน

แต่ถ้าปล่อยไว้ก็คงไม่รู้ไม่ได้เป็นญาติเธอ

อาจไม่เจอ เธออีกเลย



* แค่ขอเวลาสักหน่อยก็แค่เพียงไม่นาน

ถ้าพบเจอกันเพียงผ่านฉันคงต้องเสียใจ

อยากแนะนำตัวสักหน่อย

ไม่อยากปล่อยให้เธอลอยลับไป

จะได้มั๊ยให้ฉันเป็นเพื่อนเธอสักคน



** นี่อาจเป็นครั้งแรกที่สองเราได้รู้จักกัน

ครั้งแรกจุดเริ่มต้นของความผูกพัน

ครั้งแรกสิ่งดีๆ ที่มีให้กัน

ถ้าอยากจะเป็นเพื่อนกันเธอจะรังเกียจไหมเธอ



เธอคงไม่รู้ว่ามันยาก

อยากบอกว่าฉันก็ลำบาก

ถ้าไม่เป็นฉันเธอคงไม่รู้

เมื่อได้มาพบเธอ

เหมือนได้เจอ คนที่รอ



(*,**)



(**)



เธอจะรังเกียจไหมเธอ

อยากรู้จักเธอ

เธอจะรังเกียจไหมเธอ





      ร้องเพลงไปตลอดทางกลับบ้านจึงทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมองเติ้ลเมื่อกับคนบ้า   เเต่เติ้ลก็ไม่รู้สึกอะไรเพราะตอนนี้ตัวเองมีความสุข



มาก





    ทางด้านเบ็ปก็เช่นกัน  มีความสุขมาก  มากจนเพื่อนๆๆยังเเปลกใจ  เเต่ที่เเล้วไปก้นั้นเบ้ปได้ไปขอโทดปุ้น  เพราะเบ็ปคิดว่า



ให้ตายยังไงก็ไม่ผิดจริงๆๆปุ้นจะไม่ขอโทดใครก่อน



  

           ตลอดทางกลับบ้านนั้นเบ็ปอารมณ์ดีถึงขั้นร้องเพลงออกมาเสียงดัง







อะไรไม่รู้เรื่องความรัก

สุขใจไม่นานสักพักก้อเสียใจ

จะทำอะไรก้อหวั่นไหว

จะต้องเดือดร้อนกับมันซะเรื่อยไป





*ไม่มีรักก้อต้องแอบเหงา

ถ้ารักเขาแล้วเขาไม่รักก้อกลุ้มใจ

ยิ่งคาดหวังก้อยิ่งเหนื่อยใจ

พอเฉยๆเมื่อไหร่ รักกลับวิ่งมาทักทาย





**รักมันคืออะไรนะ รักช่างดูวกวน

ก้อเดี๋ยวทำใจให้ร้อนรน เดี๋ยวก้อกลายเป็นชื่นใจ

รักมันคืออะไรนะ ฉันยังไม่แน่ใจ

ยิ่งเจอก้อยิ่งมีหลากหลาย

ไม่เห็นเข้าใจสักนิดเลย





ที่ใดมีรักก้อมีทุกข์

อาจเป็นเรื่องจริงก้อยังไม่แน่ใจ

จะเป็นยาพิษหรือดอกไม้

จะเป็นอะไรก้อยังไม่ตายตัว



        (*,**)

    

        



           ทำให้  หวานกับปุ้น  ที่กลับบ้านพร้อมเบ็ปถึงกลับอายที่เพื่อนตัวเองมีนิสัยเเบบนี้+กับความเเปลกใจด้วย



นี้ใช่เบ็ปที่เราเคยรู้จักหรือป่าว

















+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++









ไม่นะ เติ้ลกับเบ็ปเป็นอะไรไปหมด  เป็นบ้าหรือมีความรักต้องไปติดตามในตอนต่อไปค่ะ



:นู๋ขะนมจีน