SF อาหารของพี่ยุน #ValentinesWINKON #YunBin

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดีค่ะ ไรท์ชื่อปุยฝ้ายนะคะ มีอะไรติชมได้นะคะ ขอหนีไปนอนก่อนนะคะ

*B.I point of view*

วันนี้ก็เป็นวันปกติวันนึงในชีวิตของผมเลย……. ปกติกับผีสิ! หิวโว้ย! ทำไมที่หอไม่มีอะไรกินเลย! ต้องออกไปบ่นหน่อยซะแล้ว ฮึ่ม! ผมบ่นไปเดินไป

“ฮัลโล่ สวัสดี~” ผมลองเรียกดูเผื่อมีเมมเบอร์อยู่แถวๆนั้น

“ไม่อยู่กันเหรอ?” ผมปรับน้ำเสียงเป็นเชิงคำถาม

“ไปไหนกันหมด ห้ะ!” ผมตะโกนโวยวาย

ผมโวยวายอยู่อย่างงั้นจนมีคนตอบผมกลับมาอ่ะครับ

หิวเองยังจะไปลำบากคนอื่นอีก!

“เสียงดังอะไรแต่เช้าเลยเนี่ย!” พี่ยุนฮยองตะโกนตอบผมกลับมาด้วยน้ำเสึยงหงุดหงิด

“อ้าว พี่ยุนฮยอง” ผมทักคนที่เดินออกมาดด้วยท่าทีหงุดหงิด

“สรุป ที่โวยวาย มีอะไรเหรอ?”พี่ยุนฮยองถาม

“ผม…..ผมแค่หิวข้าวอะ!” ผมตอบกลับไปพร้อมพองแก้ม

“ห้ะ แค่นี้เอง?”พี่ยุนฮยองตาเบิกกว้างกับคำตอบของผม

ก็คนมันหิวหนิ! ช่วยไม่ได้!

“อ่าๆ เดี๋ยวพี่ไปทำให้ รอพี่ที่ห้องนะ”พี่ยุนฮยองมองหน้าผมแล้วถอนหายใจพลางเดินไปห้องครัว

“เย้!” ผมรีบวิ่งกลับไปรอในห้อง

ว่าแต่ว่า ทำไมต้องรอในห้อง? เงอะ ไม่รู้ละ! รอกินข้าว! กับข้าวฝีมือพี่ยุนคือที่สุด!

ไม่นานจากนั้นมาก พี่ยุนก็มาเคาะประตู้หน้าห้อง

“มาแล้วคร้าบ~” ผมรีบวิ่งไปเปิดประตู

“อ่ะ นี่” พี่ยุนวางจานข้าวลงโต๊ะทำงานของผม

“แล้วก็นี่ ช็อคโกแล็ตปั่น” พี่ยุนวางแก้วแล้วยิ้ม

“ขอบคุณนะครับ พี่ยุน!”ผมกระโดดกอดพี่เขา

พี่ชายคนเนี่ย น่าร้ากกกที่สุดในโลกเลย

“Happy Valentine’s Day” พี่ยุนพูดพึมพัม

แหน่ะ คิดว่าผมจะไม่ได้ยินเหรอ แน่นอนว่าได้ยิน ผมยิ้มแล้วห้วเราะเบาๆ

“Happy Valentine’s Day เหมือนกันนะครับ”ผมพูดเบาๆพอให้อีกคนได้ยิน

พออีกคนได้ยินก็เบิกตากว้างแล้วยิ้มกว้าง

“ผมมีอะไรจะให้พี่ด้วย” ผมพูดจบก็เดินออกไปนอกห้องพร้อมไปเก็บจานด้วย

(กินเสร็จเมื่อไหร่?!)

“โอเค” พี่ยุนนั่งรอผม

หึ หึ หึ ผมออกมาเอาช็อคโกแล็ตครับ

“มาแล้วววว” ผมเดินเข้าห้องมาพร้อมช็อคโกแล็ต

“อ่ะ ผมให้”ผมยื่นให้พี่ยุนแต่ผมก็ดึงมือกลับ

“จะให้มั้ยเนี่ย QvQ” พี่ยุนทำหน้าจะร้องไห้

“มาเอาจากผมสิครับ” ผมพูดยั่วพี่ยุน

แน่นอนว่าผมจงใจ! ฮ่าๆๆๆๆ ผมเอาช็อกโกแล็ตใส่เข้าปาก

“อย่ามาโวยวายทีหลังละกันนะ” พี่ยุนเข้าใกล้ผมในระยะประชิดเรื่อยๆจนปากพวกเราประกบกัน

--------------------จบ-------------