คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 รูปถ่ายปริศนา
Chapter 1
รูปถ่ายปริศนา
"ซัมวัน...คือ...ฉันกำลังมีความรักแหละ >///<" จู่ๆ พี่สาวของฉันก็โพล่งขึ้นมาท่ามกลางอาหารเย็น
"อะไรนะ!!! คนอย่างซัมเมอร์มีความรัก!!! พรุ่งนี้ถ้าน้ำไม่ท่วมโลก อองซาน ซูจีก็ต้องมาเยือนประเทศไทยเป็นแน่!"
จะให้ไม่ตกใจได้ยังไงล่ะ ก็ ‘ซัมเมอร์’ พี่สาวสุดสวยของฉันที่มีดีกรีเป็นถึงสาวป๊อปมีความรัก! ผมที่หยักศกเล็กน้อยตามธรรมชาติในตอนนี้ถูกรวบขึ้นดูทะมัดทะแมง หน้าใสไร้สิวเสี้ยนที่ใครๆก็ต่างอิจฉา เวลาแต่งตัวทีก็หวานเจี๊ยบตามสไตล์ แถมมีเครื่องสำอางบางๆที่ช่วยขับให้เจ๊ดูสดใสขึ้นมาเป็นกอง ทั้งๆที่บางคนยิ่งแต่งยิ่งแก่ ต่างกับฉันโดยสิ้นเชิง! สวยก็ไม่สวย น่ารักก็ไม่น่ารัก ทำไมพ่อแม่ลำเอียงให้มาไม่เท่ากันแบบนี้เล่า! TOT ความจริงช่างโหดร้ายยย
กลับมาที่เรื่องของเจ๊ ฉันล่ะอยากรู้จริงๆว่าผู้ชายที่แสนโชคดี (เหรอ =__=;;;) คนนั้นจะเป็นใคร ก็ตั้งแต่ไอ้คนที่มาจีบเจ๊แกคนแรกยันคนล่าสุดก็โดนยัยเจ๊คนนี้นี่แหละหักอกสะบั้นมาหลายต่อหลายรายแล้ว อย่างนี้มันน่าจินตนาการนะ!!!
อ้อ! คงกำลังสงสัยกันล่ะสิว่าทำไมพี่น้องคู่นี้ถึงมีชื่อที่ไม่ค่อยจะไปด้วยกันได้น่ะ เรื่องราวมันก็มีอยู่ว่าตอนแรกป๊าตั้งชื่อเจ๊ไปน่ะไม่มีปัญหาหรอก แต่พอมีฉันอีกคนป๊าเริ่มคิดหนัก หมดมุขอะไรทำนองนั้น เลยหาคำที่มันต่อท้ายคำว่า 'ซัม' เอาแทน แล้วเหตุฉะนี้ 'ซัมวัน' ก็ได้โผล่ออกมาโลดแล่นนี่ล่ะ หุๆ
"เดี๋ยวนะๆ ขอฉันเรียบเรียงความคิดในสมองสักพัก เมื่อเวลา 18.32 นาที ซัมเมอร์ได้โพล่งออกมาว่าตัวเองกำลังฟอลลิ่งอินเลิฟด้วยท่าทีเขินอาย! ละ...แล้ว..."
"พอๆๆ! พอเลยยัยแม่คนนี้ ฉันมีความรักแล้วมันผิดอะไรยังไงเหรอยะ" เจ๊ว่าพลางส่งสายตาทิ่มแทงมาที่ฉัน
พับผ่าสิ! ถ้าฉันบอกว่าผิดฉันจะโดนเชือดมั้ยนะ!
"โธ่! ก็ตั้งแต่เกิดมาฉันเคยเห็นเจ๊ปิ๊งปั๊งกับใครมั้ยล่ะ มีผู้ชายมาต่อคิวเรียงรายกองอยู่ตรงหน้าก็ปฏิเสธไปซะทุกราย หรือนี่เจ๊ตกอับขนาดต้องมองหาผู้ชายเองน่ะ O__O!"
"เดี๋ยวเหอะยัยซัมวัน ผู้ชายน่ะยังมีย่ะ! แต่ที่สเป็คน่ะคนนี้!! >o<" เจ๊พูดพลางยื่นรูปถ่ายใบหนึ่งขึ้นมาให้
"นะ...นี่มัน OoO" อ๊ากกกกกกก
"อะไรๆๆๆ"
"หล่อโคตร!! น่ารักสุดๆ หัวใจจะวาย~ >///<"
ภาพของผู้ชายตรงหน้าทำเอาฉันอึ้งไปเลยทีเดียวหน้าคมได้รูปรับกับทรงผมสีน้ำตาลแดงที่ถูกตัดแต่งให้เข้ากับยุคสมัย ดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ดูซุกซนมีเสน่ห์น่าค้นหา
"นี่เธอ! ของฉันย่ะ!!" เจ๊พูดพลางกระชากรูปคืนกลับไป
เออว่ะ ของยัยซัมเมอร์นี่นะ ท่องไว้ลูก...ท่องไว้
"ชวดเลยฉัน! แล้วยังไง...มีใครรู้มั่งฮะว่าเจ๊ตกหลุมพ่อหนุ่มหน้าคมคนนี้น่ะ"
"ยังๆ มีแต่เธอนั่นแหละ พรุ่งนี้ฉันจะไปบอกยัยวุ้นนี่แหละ อ๊า...พูดกี่ทีๆก็เขินว่ะ >___<" โธ่เอ๊ย ยัยบ้า!
‘วุ้น’ หรือ ‘วุ้นเส้น’ ที่เจ๊พูดถึงคือเพื่อนสนิทของฉันเอง ยัยนี่หน้าหวานแต่บุคลิกเปรี้ยวจี๊ด ไม่รู้ว่าตอนนี้กำลังเป็นที่นิยมของผู้ชายหรือยังไงไม่ทราบ ถึงมีผู้ชายต่อคิวรอเป็นแฟนก็หลายคน ซึ่งแน่นอน...คนอย่างมันมีแฟนแล้ว!! เพราะฉะนั้นผู้ชายในโรงเรียนทั้งหลายก็แห้วกินกันหมดล่ะค่ะ! และที่สำคัญ...ยัยนี่เป็นที่ปรึกษาเรื่องพรรค์นี้ดีกว่าฉันน่ะสิ!!! ก็ทำไงได้ล่ะ...ฉันไม่ได้เชี่ยวชาญทางด้านนี้นี่นา T[]T
"อ่าฮะ แล้วจะเอายังไงต่อไป" ฉันถามขึ้นตามประสา ให้รู้ว่านางเอกเรื่องนี้ทำอะไรกับเขาก็เป็นค่ะ!!!
"ฉันบอกเธอแล้วเธอทำอะไรได้ยะ ยังไงเธอก็ช่วยฉันไม่ได้อยู่แล้วนี่ เอิ๊กๆๆ แต่ไหนๆก็ถามมาแล้ว ฉันก็ไม่ขอขัดบุญเธอแล้วกัน เธอกับวุ้นช่วยไปสืบไอ้ผู้ชายหน้าหล่อคนนี้หน่อยดิ"
"ทำได้ให้อะไรอ่ะ -.,-" ฮี่ๆๆ มันต้องมีของตอบแท้นนนน~
"ให้ผู้ชายโหลนึงเลยถ้างานนี้สำเร็จ!!!"
"ตกลง!"
"พูดแบบไม่คิดเลยนะเธอ" เจ๊ส่ายหัวไปมาอย่างระอา
จะให้ฉันคิดทบทวนอะไรทำไมล่ะ ฉันไม่ได้หน้าตาดีแบบเจ๊ซัมเมอร์แล้วก็ยัยวุ้นนี่นา ฉันมันคนธรรมดา หน้าตาก็ธรรมด๊าธรรมดา ทำอะไรก็ไม่เป็น แง!~ แค่คิดก็เศร้าแล้ว T^T
"นี่ๆๆๆๆยัยวุ้น!! พี่มีความรักล่ะ! >__<"
เหอะ! เชื่อเค้าเลย มาถึงโรงเรียนปุ๊บก็แจ้นหายัยวุ้นปั๊บ
"อะไรนะพี่! เจ๊ซัมเมอร์ของวุ้นเนี่ยนะมีความรัก" ยัยวุ้นตกใจจนแหกปากออกมาซะดังลั่น กรั่ก
เห็นมั้ยนั่น! วุ้นเองยังตกใจเลย เหมือนกับฉันเด๊ะ
ด้วยความที่โรงเรียนอเมริกันฯ (ไม่อยากใช้ชื่อเต็ม โปรดเข้าใจ...=__=;;;) เป็นโรงเรียนอินเตอร์ เลยไม่เคร่งเรื่องกฎระเบียบมากนัก วันนี้ชีปล่อยผมที่ยาวสลวยที่ถูกซอยไว้เป็นทรงอย่างสวยงาม คิ้วโก่งได้รูป นัยน์ตาสีฟ้าที่ได้มาจากการใส่คอนแทคเลนส์ ยัยวุ้นเป็นสาวเปรี้ยวจนมะนาวเรียกพี่ ช่างขัดกับใบหน้าอ่อนหวานน่ารักของเธอเสียนี่กะไร
"อะไรของพวกเธอ ฉันมีความรักแล้วมันยังไง จะมีคนตายเหรอไงยะ" เจ๊ส่งสายตาอาฆาตพยาบาทให้พวกเราเล็กน้อย
"แล้วคนที่โชคร้ายล่ะเจ๊ ผู้ชายคนนั้นเป็นคร้ายยยย" นั่น! ฉันว่าโชคดี อีนี่ว่าโชคร้ายล่ะ ฮ่าๆๆ
"เจ๊ก็ไม่รู้จักอ่ะ แต่ตอนนั้นเดินชนเข้ากลางห้าง เห็นหน้าปั๊บละลายเลยเธอ! พอดีเขาทำรูปใบนี้ตกแหละ เจ๊เลยจิ๊กมาซะเลย โฮะๆ ^O^" ดูหน้าเจ๊สิ ระรื่นดีจริงๆ
"เดี๋ยวนะเจ๊ เหมือนวุ้นจะรู้จักอ่ะ หน้าคุ้นๆ"
"ได้เรื่องล่ะ! เจ๊มีหวังแล้ว"
"หน้าตาดีขนาดนี้อาจจะมีแฟนแล้วก็ได้น่า เจ๊เลิกหวังเหอะ!" ฉันพูดขัด
"เฮ้ย! นึกออกแล้วๆ เหมือนจะเป็นเพื่อนของสุดที่รักฉันเองแหละ เต้มาเมื่อไหร่ค่อยว่ากันแล้วกันนะคะเจ๊ ตอนนี้จะเข้าเรียนแล้วด้วย แล้วเจอกันค่ะ! ไปเร็วยัยซัมวัน"
ยัยวุ้นพูดพลางกึ่งลากกึ่งฉุดให้ไปเข้าเรียน ปกติมันไม่เคยกระตือรือร้นเรื่องเรียนเลยนี่หว่า แล้วนี่มันคิดยังไงฟะ?!
"แกไม่สบายหรือเปล่า มีไข้มั้ย TOT" ฉันถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงจับใจ
"เปล่า! แต่มีเรื่องจะบอก"
"เรื่องอะไร แล้วทำไมต้องลากฉันออกมาด้วย เจ๊รู้ไม่ได้หรือไง"
"เออ! ฉันกลัวเจ๊แกฆ่าตัวตายเพราะอกหัก ไอ้บ้านั่นมีแฟนแล้ว สวยด้วย! โอ้วแก...ฉันไม่อยากจะคิดสภาพว่าถ้าเจ๊รู้จะสยองขนาดไหน" หะ...หา ปากหมาจริงฉัน ขอโทษนะคะเจ๊ T/lT
"ไม่แน่ว่ะ อาจจะซึมกระทือไปนาน เพราะรักแรกของเจ๊นี่นา...แกคิดเหมือนที่ฉันคิดมั้ยบีหนึ่ง"
"ฉันไม่อยากเป็นกล้วยหอมจอมซนงี่เง่านั่นนะยะ! แต่ฉันคิดเหมือนเธอเลยบีสอง! ^O^"
โธ่!~ ไอ้... =__=;;;
"งานนี้เจ๊ของเราต้องสมหวัง! ถึงแม้ว่าไอ้หน้าหล่อนั่นจะมีแฟนแล้วก็ตาม แล้วเขาชื่ออะไรอ่ะ?" ชั่วอีกแล้วฉัน"
"ซิงเกิ้ล...แล้วแกจะทำยังไง จะไปกินตับยัยนั่นให้ตายเหรอไงยะ แล้วหลังจากนั้นไอ้หล่อก็จะเฮิร์ทต้องการกำลังใจ แล้วเจ๊ก็เสียบ! แหม...เพอร์เฟ็กต์แพลนมากเธอ!!!"
ง่ะ...ไอ้เวร ฉันไม่ได้ชั่วขนาดนั้นน้า T^T
"แกรับประทานไปคนเดียวเถอะย่ะ! ฉันไม่อยากเป็นญาติซีอุยนะ แต่จะให้ฉันทำอะไรก็ได้! ฉันยอมทั้งนั้นแหละ เพื่อเจ๊ของเรา! โอสสสสส"
"อะ...อารมณ์นี้น่ากลัวจังแก T[]T แกอย่าเล่นอะไรแผลงๆเลยนะ ขอแบบธรรมดาๆพอ อย่าให้เลือดตกยางออกเลยนะ"
นี่แกคิดว่าฉันจะทำอะไรกับแม่นั่นเหรอ...-__-+++
"นี่แก! ฉันจะร้ายยังไงก็ยังมีสัจธรรมในใจนะยะ ชิ!!" เป็นไง คมเลย!!!!
"อ๋อเหรอยะ ต๊ายยยย ดาร์ลิ้งของฉันมาแล้วววว" ง่ะ ไอ้หน้าขนมมาแล้ว -*-
"ว่าไงไอ้โปเต้!!" เรียกเต็มยศเลย ฮี่ๆๆ
"บอกว่าเต้ก็เต้สิฟะ อย่ามาเรียกชื่อเต็มฉันนะ - -*" เต้โวยวายทันทีที่ฉันเรียกชื่อที่พ่อแม่มันตั้งให้ แหม...แค่นี้ทำเป็นโมโห ฮิๆๆ
"ถูกกกก แต่พูดแล้วก็อยากกินโปเต้อ่ะ หุๆ" ยัยวุ้นพูด
"อ๋ออออ เดี๋ยวเต้จัดให้เอามะ ^3^" ไปกันใหญ่ละ ชักจะลามปาม - -"
"เดี๋ยวเหอะ ฉันอยู่ด้วยทั้งคนนะโว้ยยย ทำอะไรเกรงใจกันบ้างเซ่"
นาย ‘โปเต้’ เป็นเพื่อนสนิทของฉันอีกคนหนึ่ง รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กเพราะเป็นเพื่อนบ้านกัน สนิทกันก่อนที่จะเจอยัยวุ้นอีก ทำให้บางครั้งฉันก็หันไปปรึกษาปัญหาต่างๆกับไอ้นี่มากกว่าจะเป็นยัยวุ้น คงจะเป็นเพราะสนิทกันมากนั่นล่ะ แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่ไว้ใจวุ้นนะ อยากลองจินตนาการใบหน้าสุดเห่ยของมันมั้ยล่ะคะ? ลองนึกภาพของผู้ชายหน้าตาโหลๆสิ...ง่า!! พูดใหม่ก็ได้ T^T หน้าตามันเหมือนดาราเกาหลีค่ะ (ถ้าไม่ใช่ดารานี่...แย่กว่าคนไทยซะอีก T___T) ทั้งๆที่มันน่ะไทยโดยกำเนิด! เฮอะ!! แล้วดูผมสิ...ก็ไปเลียนแบบดาราไอดอลดังๆมาอีก ให้ตาย!...ฉันไม่อยากจะยอมรับว่ามันหล่อ เชอะ! เวลานัดไปไหนก็ต้องเผื่อเวลาให้มันแต่งตัว แต่งองค์ทรงเครื่องจนเท่ห์ซะไม่มี แต่เอาเถอะ! เรื่องนั้นช่างมัน แต่ที่ฉันสงสัยคือไม่รู้ไอ้สองคนนี้มันไปปิ๊งปั๊งกันตอนไหน เลยมาเป็นแฟนกันซะงั้น!!
"มาๆ เข้าเรื่องเหอะ ไอ้เต้! แกรู้แล้วอย่าตกใจนะว้อย" ฉันย้ำอีกครั้ง อย่าตกใจ...อย่าตกใจ
"เจ๊ซัมเมอร์กำลังอินเลิฟ..."
"o_o"
"กับไอ้หน้าหล่อ..."
"O_O"
"ที่มีแฟนแล้ว..."
"OoO"
"สวยด้วย..."
"O[]O"
"ชื่อซิงเกิ้ล!!!" มาชื่อหมอนี่ฉันกับวุ้นประสานเสียงกันโดยอัตโนมัติ
"เฮ้ย!!!!!" เชื่อฉันเลย ตกใจไปอีกราย...
"พวกเธอฟังมาไม่ผิดใช่มั้ย?" แน่ะ...มีถาม
"ฉันเพิ่งเช็คร่างกายมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ประสาทในการรับรู้ทั้งห้าของฉันใช้การได้ดี!"
"กะ...แกแน่ใจเหรอไอ้ซัมวัน...เรื่องจริงเหรอที่รัก T___T"
"เออสิวะ กำลังเครียดกันอยู่เนี่ยว่าถ้าเจ๊รู้จะทำเยี่ยงไร~"
"แกรู้จักกับเต้มาตั้งนาน แกไม่เคยเห็นซิงเกิ้ลบ้างเลยเหรอไง สองคนนี้เค้าสนิทกันจะตายไป"
นั่นสิ...ทำไมฉันไม่เคยเห็นหรือได้ยินชื่อของเขาบ้างนะ "
"ฉันจะไปรู้เหรอ สนิทกันแล้วจำเป็นจะต้องรู้ทุกเรื่องเหรอฟะ"
"ยัยนี่ไม่รู้ก็ไม่แปลกหรอกวุ้น มันโง่แต่มันไม่เคยคิดจะเรียนพิเศษที่ไหน มันจะเคยเห็นซิงเกิ้ลได้ไง วุ้นก็รู้นี่ว่าเต้สนิทกับซิงเกิ้ลเพราะเรียนพิเศษที่เดียวกันมาเป็นปีๆน่ะ แต่ก็แปลกนะ ทั้งๆที่ไอ้ซิงเกิ้ลมันเรียนโรงเรียนเดียวกับเต้แท้ๆ ทำไมไม่เคยเจอกันสักครั้งเลยนะ"
ไอ้เพื่อนเวรนี่...มัน...มันด่าฉันโง่ คอยดูเถอะ ถ้าฉันฉลาดมั่งฉันจะไม่ง้อพวกแกตอนสอบเลย ฮึ่ยๆ แล้วดู๊...ดูมัน เต้อย่างนู้นวุ้นอย่างนี้ ทีกับฉันล่ะแกมั่ง ยัยนี่มั่ง ชิ! ลำเอียงงงง~ T^T
"อ้อ! โง่แล้วไม่ขวนขวาย โฮะๆ"
ทั้งคู่เลย! มาด่าฉันนะ แกก็ไม่เรียนเหมือนกันแหละน่า แกแค่มีรอยหยักมากกว่าฉันก็เท่านั้นแหละ!
"นี่เดี๋ยวเหอะ ฉันไม่ได้โง่นะยะ แต่ว่ามันก็ยังไม่แปลกอยู่ดีอ่ะไอ้เต้ ฉันกับแกเป็นเพื่อนบ้านกันเฉยๆ แต่ฉันก็ไม่ได้เรียนโรงเรียนเดียวกันกับแกตั้งแต่เด็กๆซะหน่อย แล้วมันก็นานมากเลยนะ ใครจะไปจำอะไรได้ฟะ! รู้อีกทีก็ตอนที่มาอยู่คอนโดแล้ว กรั่กๆๆ"
"แล้วอาทิตย์นี้เต้มีเรียนมะ?"
"มีๆ เรียนกับไอ้ซิงเกิ้ลมันพอดีด้วย เอ้อ! อยากเจอมะ เดี๋ยวฉันจัดห้ายยยยย" เต้เสนอความคิดอันน้อยนิดที่กลั่นออกมาจากสมองเด็กเรียนเป็นบ้าเป็นหลังของมัน (คิดนานนะ กว่าจะเรียบเรียงออกมาได้ขนาดนี้น่ะ)
"^___^*" สงสัยต้องไปชิมลางซะหน่อยละ ฮี่ๆๆ
"แกอย่ายิ้มชั่วร้ายอย่างงั้นสิ แกทำให้ฉันนึกถึงหน้าแกตอนที่ได้กินตับคนน่ะ มะ...มัน...มันละม้ายคล้ายกระสือมากอ่ะแก!!!"
เฮือก! ยัยวุ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!
"แกต๊ายยยยยยยยยยยย!!! งานนี้สุดที่รักหน้าขนมของแกก็ช่วยไม่ได้หรอก ย้ากกกก!"
"นี่ยัยซัมวัน จะบอกได้ยัง นายเต้เขาว่าไงมั่ง >O<"
ยังไม่ทันที่จะได้แตะน้ำสักแก้วให้หายเหนื่อยจากการกลับมาจากโรงเรียน ก็เจอคำถามหนักอกหนักใจถาโถมเข้ามาไม่หยุดไม่หย่อน
ที่ว่าไม่หยุดไม่หย่อนนี่เพราะว่าเจ๊แกถามตั้งแต่ที่โรงเรียนยันถึงคอนโดที่ฉันกับเจ๊ใช้เป็นที่กบดาน เอ้ย! ที่อยู่อาศัยนั่นแหละ
ฉันกับเจ๊ต้องออกมาอยู่คอนโดกันสองคนเพราะป๊ากับแม่ต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ นานๆจะกลับมาที เดือนละครั้งล่ะมั้ง มันฟังดูดีเนอะ...- -* ออกมาอยู่คอนโดนี่เข้าทางพวกเราสุดๆเลยล่ะ -.,- พอรู้นี่ดีใจแทบตาย แต่พอป๊ากับแม่ไม่อยู่ก็เหงาเหมือนกันนะ ที่ๆป๊าเช่าไว้ให้นี่หรูซะยิ่งกว่าโรงแรมห้าดาวซะอีก มีคนคอยบริการอย่างดี เรื่องงานบ้านเลยเบาไปเปราะหนึ่ง แต่ก็ยังหนีไอ้เต้ไม่พ้นหรอกนะ ป๊าจัดการหาคอนโดหรูๆที่ไม่หนีไปจากบ้านไอ้เต้อยู่ดีนั่นแหละ! ไม่รู้ไปสรรหามาได้ยังไง กลับเข้าเรื่องเถอะ ดูเหมือนเจ๊จะลงแดงตายซะแล้ว...
"โอ้ยยยยย ขอให้ฉันได้อาบน้ำอาบท่าจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อยก่อนได้มั้ยเล่า! เข้าใจนะ! ฉันไปอาบน้ำก่อนล่ะ" แล้วฉันก็ชิ่งหนีอีกครั้ง!~
ฉันล่ะเหนื่อยใจจริงๆ สงสารเจ๊ก็สงซ้านนนสงสาร ชอบใครไม่ชอบ ดั๊นไปชอบคนมีแฟนแล้ว โธ้!~ ฉันจะทำยังไงดี~~~
"นี่ๆๆ อาบน้ำเสร็จแล้วออกมาทานข้าวเร็วๆด้วย อย่ามาทำตัวมีพิรุธน่า ทำลุกลี้ลุกลนอยู่ได้"
เจ๊แกเดินมาเคาะประตูปึงๆๆซะเกือบพัง คอยดู! ถ้ามันพังฉันจะให้เจ๊ไปจ่ายค่าเสียหายคนเดียวเลย!!
ฉันพยายามจัดการธุระของตัวเองให้เรียบร้อยอย่างช้าๆ ย้ำ! อย่างช้าๆ แหม...อะไรที่ทำแล้วถ่วงเวลาได้ก็ทำไปเหอะน่า
"เอ้า...มาเลย ตักข้าวแล้วก็นั่งซะ แล้วก็ตอบคำถามมาซะดีๆ"
แน่ะ! ทำอย่างกับฉันเป็นนักโทษ ชิชะ!
"ค่า จะถามอะไรก็ว่ามา เวลาเป็นเงินเป็นทอง หิวก็หิว ต้องมานั่งตอบคำถามไร้สาระของพี่สาวสุดสวยอีก" แถต่อไปไม่ไหวแล้วง่ะ แง้ TOT~
"รู้แล้วใช่มั้ยว่าเขาคนนั้นคือใคร?! ชื่ออะไร?! มีเจ้าของหรือยัง?! เรียนที่ไหน?! จะเจอเขาได้ยังไง?! แล้ว..."
"อ๊ากกกกก นี่เจ๊ซัมเมอร์! จะสอบปากคำกันหรือไงคะ ทีละคำถามเซ่"
"เขาคือใคร?"
"หมอนั่นเป็นเพื่อนของไอ้เต้"
"ชื่ออะไร?"
"ซิงเกิ้ล"
"กรี๊ดดดดดด ชื่อแนวอย่าบอกใคร >__< แล้วมีเจ้าของหรือยัง?"
"อะ..เอ่อ...ยะ...ยังไม่มีหรอกเจ๊" เจอคำถามนี้แล้วสะดุดกึกเลยแฮะ เจ๊จะสงสัยมั้ยเนี่ย T^T
"เรียนที่ไหน?"
"ลืมถาม!"
"โธ่~ น้องฉัน! แล้วนี่คือคำถามสำคัญ! จะเจอเขาได้ยังไง?!"
"ฉันจะไปรู้เร้อ! ก็ไม่รู้นี่นาว่าเขาเรียนที่ไหนน่ะ จะไปดักเจอเขาได้ยังไงเล่าเจ๊ คิดหน่อยสิค้า –o-"
ได้ทีก็ใส่เข้าปายยย~ หุๆ
"น้อยๆหน่อย ว่าพี่สาวตัวเองเหรอยะ! ฉันแก่กว่าเธอตั้งสองปีนะ!"
จะพูดย้ำความแก่ตัวเองทำไม... =__=;;;
"เจ๊ๆ ฉันถามไรหน่อยดิ ถามแล้วอย่าว้ากนะ "
"อืม ว่ามาสิ ถ้ามันน่าว้ากก็ไม่รับประกัน "
"เจ๊จริงจังกับหมอนี่มั้ย...?"
"เธอพูดอะไรเนี่ย! เธอเคยได้ยินฉันออกปากชอบผู้ชายก่อนบ่อยๆงั้นเหรอไงยะ ก็ต้องจริงจังสิ! มากๆด้วยล่ะ"
"งั้นเหรอ...อื้มๆ รักครั้งแรกนี่เนอะ แรกพบด้วยรึเปล่าหว่า~ ^^"
"แน่นอน ทั้งสองอย่างนั่นล่ะ!"
ได้ฟังอย่างนี้แล้วรู้สึกฮึดแปลกๆแฮะ ยังไงซะฉันต้องทำให้เจ๊สมหวังให้ได้ล่ะ!! ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม ฉันเอารองเท้าเป็นประกันเลย!
------ To be continue... ------
งี้ดๆๆ คำผิดน่าจะยังพอมีหลงเหลืออยู่บ้าง =__=;;;
(ผ่านการตรวจมาแล้วสองรอบ =[]=)
เป็นยังไงกันบ้างง่ะ พอถูๆไถๆได้มั้ย T^T
ตอนหน้าแล้วค่ะ! ตอนหน้าจะได้เห็นความน่ารักของซิงเกิ้ล 5555+
ไปแว้วๆๆ >__< เม้นท์ให้ด้วยนะคะ T^T
$m[i]LeYz dEviL
ความคิดเห็น