คิดส์ คาวาเมียส (รีไรท์ใหม่จ้า)

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ฝัน ! รีไรท์แล้ว

 

ตอนที่ 1  ฝัน !

                ท่ามกลางความเวิ้งว้างว่างเปล่าของผืนแผ่นดินที่ร้อนระอุ  ร้อนดั่งอยู่ในใจกลางกองไฟ   แห้งแล้งอย่างไม่มีใดเทียบ  อีกทั้งยังให้ความรู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาจับใจ  

เด็กหนุ่มผู้หนึ่งยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น   ความแปลกใจในสรรพสิ่งที่มองเห็นและความกลัวเริ่มพุ่งพล่านเข้ามาในอก   ราวกับเขารับรู้ถึงบรรยากาศรอบกายที่เปลี่ยนไป  
 

                ความมืดและความหนาวเหน็บเริ่มเข้ามาแทนที่ความร้อนนั่น  ปกคลุมไปทั่วบริเวณที่จะสามารถมองเห็นและไม่สามารถมองเห็นได้   บริเวณด้านหน้าของเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่นั้น  มีประกายของแสงทอออกมาให้เห็น  มันเป็นลำแสงเดียวที่สว่างจ้าให้ยามนี้   แสงนั้นดูคล้ายดังเปลวเพลิงสีแดงฉานที่สามารถเผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่างให้มอดไหม้เป็นจุลลงได้ 
 

                เด็กหนุ่มเดินตามแสงที่ทอมานั้นไป   แม้ว่ารอบกายจะมองไม่เห็นและกลัวต่อสิ่งที่รออยู่เบื้องหน้าก็ตาม   แต่ตัวเขาก็ไม่สามารถที่จะถอยหลังกลับหรือหยุดการก้าวเดินของฝีเท้าได้   เขารู้สึกแต่เพียงว่าสิ่งที่เขากำลังจะเดินไปหามันข้างหน้ามีความสำคัญกับเขามาก  มันเป็นแสงเดียวที่มนุษย์ตัวเล็กๆ อย่างเขาจะคว้าเอาไว้ท่ามกลางความมืดมิด   และความอยากรู้ของเขาก็มีมากเช่นเดียวกัน    

                จุจู่ความมืดที่รายล้อมอยู่รอบๆตัวก็เปลี่ยนแปลงเป็นภาพบางภาพ   สถานที่บางสถานที่  บรรยากาศที่ชวนน่าเศร้าและน่าสยดสยอง   เสียดแทงเข้ามาในส่วนลึกของจิตใจ   มันผสมปนเปกันไปหมดจนยากที่จะแยกแยะความรู้สึกของเขาในตอนนี้ได้   

ภาพที่ปรากฏแก่สายตาของเด็กหนุ่ม   มันชวนให้ลมหายใจที่สม่ำเสมอตลอดการย่างก้าว  เป็นอันต้องกระตุกวูบ   พลังใจและความอยากรู้อยากเห็นที่เคยมีอยู่เป็นต้องสลายไปเพราะภาพเบื้องหน้า

ภาพของเหล่าเถ้ากองกระดูกและศพมนุษย์อีกมากมายรวมทั้งตัวประหลาดอีกหลายตัวที่ไม่สามารถจะบอกได้ว่ามันเป็นตัวอะไรชนิดไหน  หน้าตามันสมควรจะเป็นอย่างไร  กองทับถมกันอยู่เป็นภูเขา  อีกทั้งเศษซากอันเน่าเปื่อยและเหม็นไหม้ถูกปล่อยทิ้งไว้ระเกะระกะไปทั่ว    กลิ่นที่แสนน่าสะอิดสะเอียนมันทำให้เขาแทบจะยืนอยู่ตรงนี้ไม่ได้   ทุกอย่างที่เห็นมันเคยมีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้ด้วยหรือ  

สะเก็ดไฟที่ลอยผ่านหน้าไป  ทำให้เด็กหนุ่มต้องหันหน้าไปทางที่มาของสะเก็ดไฟ   พลันก็พบกับสุสานที่เรียงรายอยู่มากมายและสภาพของศพที่ถูกฝังและยังไม่ได้ฝังกองอยู่บริเวณนั้น

สุสานที่เขาเห็นเห็นมันดูน่าเศร้าและน่าหดหู่อยู่ก็จริง  แต่สิ่งที่เขาเห็นตรงหน้ามันมากกว่านั้น  มันมากกว่าความรู้สึกของเขา  จนเขาไม่สามารถอธิบายมันออกมาได้  

                สายตาของเด็กหนุ่มที่แลมาเห็นสิ่งที่อยู่ใจกลางสุสานนั้นก็ต้องเบิกตากว้าง   ปากที่อ้าค้างและเสียงที่เปล่งออกมาแทบไม่เป็นภาษา   ตรงสายตาที่เด็กหนุ่มมองเห็น  

 เขามองเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ในใจกลางของสุสาน  ดวงตาเป็นสีแดงเพลิงดุจซาตานที่ฟื้นคืนชีพ    ดวงหน้าคมเข้ม  บาดแผลตามใบหน้าและร่างกายที่ชวนให้ขนลุกไม่น้อย  ผมที่ดำสนิทยาวละใบหน้าคมนั้นทำให้ไม่สามารถมองเห็นใบหน้านั้นได้ชัดเจน  มุมปากที่ยกขึ้นแสยะยิ้มเยาะกับอะไรบางอย่างอยู่    ชุดที่ใส่เปื้อนไปด้วยคราบเลือดที่แห้งกรัง 
 

ขาข้างหนึ่งวางเหยียบอยู่ที่หัวของสัตว์รูปร่างประหลาด   สัตว์ตัวนั้นมันมีลักษณะลำตัวที่ยาว  บนตัวของมันมีเกล็ดใสห่อหุ้มร่างกายคล้ายปลา   มีเขี้ยวฟันที่แหลมคมที่สามารถฉีกกระชากอะไรก็ตามได้โดยง่าย  บนหัวของมันมีดาบเล่มหนึ่งปักอยู่ข้างๆชายผู้นั้น  

 กลิ่นไอที่แผ่ออกมาจากชายคนนั้น  มันทำให้เขาแทบหายใจไม่อออก  เขาอยากที่จะวิ่งหนีแต่เขาก็ไม่สามารถทำได้  ขาของเขาเหมือนโดนอะไรบางอย่างยึดเอาไว้  สายตาของเขาไม่ได้ละจากชายผู้นั้นเลยราวเขาต้องมนต์อะไรสักอย่าง

แล้วอยู่ๆ ดาบที่มีกลิ่นไอของเปลวเพลิงก็พวยพุ่งออกมาอย่างน่าประหลาดขยายตัวออกตามบริเวณรอบๆ โดยที่มีดาบเล่มนั้นเป็นศูนย์กลาง   ทั้งๆ ที่ดูเหมือนจะร้อนออกอย่างนั้น  แต่ชายผู้นั้นก็หาได้สะทกสะท้านกับความร้อนที่แผ่ออกมาแม้แต่น้อย   เขายังคงยืนนิ่ง    แต่ทั้งๆ ที่ชายคนนั้นยืนนิ่งอยู่กับที่  เขากลับเห็นว่าชายคนนั้นค่อยๆ หายไปท่ามกลางแสงสีเพลิง  และก่อนที่ใบหน้าของชายคนนั้นจะถูกไอเพลิงบดบังจนมิด  เขาก็เห็นชายคนนั้นแสยะยิ้มเหี้ยมมากกว่าเดิม  มันทำให้ขนในกายเขาลุกพรึบกับการแสยมยิ้มและไอร้อนนั้นมันก็ยังคงแผ่ออกมาเรื่อยๆ     

แผ่ออกมา……..แผ่ออกมาเรื่อยๆ      
                      

และมันกำลังจะมาทางนี้  !

มาทางเขา  !

ทางที่เขากำลังยืนอยู่   !

อ๊ากกกกกกกกก  !!!!!!!!!!!

………………………………………..…………………………………………..

อ๊ากกกกกกกกก  !!!!!!!!!!!

เด็กหนุ่มที่นอนอยู่สะดุ้งสุดตัวและดีดตัวขึ้นทันที   แววตาสีน้ำตาลเบิกกว้างราวกับผ่านเหตุการณ์ที่น่าหวาดกลัวมากที่สุดในชีวิต    ใบหน้าชุ่มโชกไปด้วยเม็ดเหงื่อ  คิ้วที่ขมวดและเสียงหอบหายใจหนักหน่วงราวกับคนที่ออกกำลังกายมาอย่างหนัก   หัวใจยังเต้นระส่ำกับภาพความฝันที่ผ่านเข้ามายังไม่จางหาย  และภาพที่ผ่านมานั้นยังคงฉายชัดอยู่ในมโนสำนึกราวกับไม่ยอมให้เขาหลุดออกจากภาพนั้น   ดวงหน้าของเด็กหนุ่มยังคงซีดเซียวยังกับกระดาษก็ไม่ปาน   ริมฝีปากยังคงสั่นระริก  สมองยังคงคิดทบทวนกับภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  

มันเป็นความฝันแน่หรือ  และถ้ามันเป็นความฝันทำไมมันถึงเหมือนจริงอย่างนี้ล่ะ   ทำไมเขาต้องหวาดกลัวเช่นนี้ 

หลังจากที่เขาสงบจิตสงบใจได้แล้ว  และอาการตื่นกลัวจากความฝันได้จางหายไป  เขาก็ยังคงคิดว่ามันเป็นแค่ความฝันอยู่  แต่ร่างกายของเขาที่ยังเป็นเช่นนี้ก็เพราะว่ามันเป็นปฏิกิริยาต่อเนื่องของความฝันที่เขาเพิ่งประสบมามันจึงทำให้หลังจากที่ตื่นยังคงมีอาการต่อเนื่องมันก็เท่านั้น

“มันคงไม่มีอะไร...มากมั้ง”  น้ำเสียงของเด็กหนุ่มที่เปล่งออกมาสั่น  ราวกับไม่แน่ใจในความคิดของตนเท่าไหร่นัก

“ ก็แค่ความฝัน”  ถ้อยคำที่หลุดออกมาราวกับพยายามเอ่ยออกมาอย่างให้กำลังใจตนเอง  และตัดใจในสิ่งที่คิดอยู่

เปลือกตาค่อยๆ ปิดสนิทลงโดยง่ายจากอาการง่วงที่ยังคงมีอยู่  มันจึงทำให้เด็กหนุ่มหลับลงอย่างง่ายดาย  โดยที่เขาหารู้ไม่ว่าตอนนี้ร่างกายของเขากำลังมีบางอย่างที่เปลี่ยนไป   โดยที่เขาไม่รู้ตัว

................ มันเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ยากต่อการคาดเดา  และการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้มันอาจจะทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนไป  แต่บางครั้งการเปลี่ยนแปลงนั้นอาจจะนำมาซึ่งความตายมาสู่ตัวของเขาโดยที่เขายังไม่อาจรู้ตัวเลยก็ได้ …………