ทัณฑ์สวาท สนพ.แสนรักตีพิมพ์

สวัสดีค่ะ (มาแบบอายๆ) คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้นะคะ ขอกราบขออภัยแก้ตัวก่อนเลย นิยายเรื่องนี้เปลี่ยนชื่อเรื่องจากเสน่หานางโจรเป็นเรื่อง “ทัณฑ์สวาท” นะคะ เป็นนิยายลำดับที่หนึ่ง ในชุด สยบรักนางพญามาร และเหตุอันที่อัพนิยายไม่จบก็เนื่องด้วย ปุ๋ยต้องไปในสถานที่อันห่างไกลความเจริญ ห่างไกลเทคโนโลยี และบัดนี้นิยายเรื่องนี้ก็ผ่านการพิจารณาจากสำนักพิมพ์แสนรักเรียบร้อยแล้วค่ะ จะออกมาในนามปากกา “แพรวรภัส (แพรว-ระ-พัด)” อีกไม่นานก็จะสู่ส่ายตาของทุกท่านค่ะ

และตอนนี้ปุ๋ยก็ได้สำนึกผิดแล้ว หวังว่าทุกคนจะอภัยให้นะคะ และเริ่มกลับมาอัพนิยายอย่างเอาจริงเอาจังแล้ว เรื่องที่จะอัพต่อไปเป็นเรื่องต่อของนิยายชุดนี้ค่ะ ชื่อเรื่องว่า “เชลยรักพยัคฆ์ร้าย” ใครที่เคยอ่านเรื่องทัณฑ์สวาทมาแล้วก็อย่าแปลกใจนะคะ เพราะปุ๋ยได้เปลี่ยนพล็อตใหม่หมด รวมทั้งตัวละครด้วย ซึ่งคัดสรรแล้วว่าผู้อ่านจะได้รับแต่ความสนุกสนานที่สุดค่ะ

ขอโทษจริงๆ ค่ะ
แพรวรภัส
 

ขอบคุณน้องผึ้งมากๆ จ้า สำหรับโปสเตอร์สวย รักน้องสาวคนนี้จริงๆ

เขา เข้าใจว่าเธอคือโจรสาวที่จะเข้ามาปล้นสิ่งของมีค่าในบ้านของเขา เธอจึงถูกจองจำอย่างจำใจในเกาะพระอาทิตย์อย่างจำยอมพื่อรับโทษทัณฑ์ในสิ่ง ที่เธอไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิด

.....

/>

“เธอจะต้องอยู่ที่นี่ อยู่จนกว่าจะต้องรับโทษที่เธอกล้าบุกรุกมาที่เกาะแห่งนี้”

รังสิมันตุ์ตะคอกใส่หญิงสาวสภาพเปียกปอนตรงหน้าเสียงดังกังวานเพื่อให้เธอได้จดจำในคำพูดของเขาให้ขึ้นใจ

“ก็ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมาที่นี่ พายุมามันพัดเรือของฉันมาเอง”

เวสิยาบอกเสียงแข็ง เธอไม่มีทางยอมรับการลงโทษบ้าบอนี่ ในเมื่อสิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นอุบัติเหตุ เธอไม่ได้ตั้งใจ

“อย่ามาแก้ตัวเลยคนสวย ฉันรู้ว่าเธอตั้งใจที่จะมาขโมยของในบ้านของฉัน”

“จะบ้าหรือไง ฉันคงไม่มาขโมยของๆ คุณในสภาพที่พายุพัดมาหรอกนะ”

เวสิยาแหวใส่อย่างเหลืออด บอกไปตั้งกี่ครั้งแล้วว่าเธอไม่ใช่ขโมยไม่รู้จักจำ

“อย่า มาอ้างอีกเลย ยังไงฉันก็ไม่เชื่อเธอเด็ดขาด เกาะแห่งนี้ไม่มีในแผนที่ เธอจะไม่มีทางหาเจอ นอกเสียจากว่าเธอตั้งใจจะมาขโมยของที่นี่จริงๆ และก็วางแผนล่วงหน้ามาเป็นอย่างดีเท่านั้น”

รังสิมันตุ์สวนกลับทันควัน มารยาหญิงร้อยทั้งร้อยแบบนี้ทุกราย

“ไอ้บ้า จะมาศาลเตี้ยกับฉันไม่ได้นะ”

เวสิยา จ้องหน้าชายหนุ่มเจ้าของเกาะเขม็ง มาถึงตอนนี้หญิงสาวอยากจะตีปากตัวเองนักที่อ้อนวอนขอให้เธอรอดชีวิต น่าจะตายไปกับพายุยังจะดีกว่าที่ต้องมาเจอผู้ชายป่าเถื่อนได้ความเป็นมนุษย์ อย่างนี้

“เตรียม ตัวรอรับโทษทัณฑ์จากฉันเถอะ อย่ามาแก้ตัวให้เสียเวลาเลย เธอก็เห็นอยู่แล้วนี่ ไม่ว่าเธอจะพยายามบอกเล่าให้เหมือนจริงแค่ไหนฉันก็ไม่เชื่ออยู่ดี”

รังสิมันตุ์ กระตุกยิ้มมุมปากอย่างรู้ทัน ต่อให้เธอชักแม่น้ำทั้งห้ามาอ้างเขาก็จะไม่มีวันเชื่อ เพราะเขาเชื่อตั้งแต่เธอยังไม่เอ่ยปากพูดเลยด้วยซ้ำ แต่ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ต้องเป็นในสิ่งที่เขายัดเหยียดให้เท่านั้น

“แกจะลงโทษอะไรฉัน?”

“ร้อยครั้ง เธอสามารถไปจากที่ได้เมื่อครบร้อยครั้งเท่านั้น”

ไม่ต้องใช้เวลาในการคิด ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็นใบหน้าของผู้บุกรุกเขาก็รู้แล้วว่าเธอต้องรับโทษอย่างไรจากเขาอย่างไร

เวสิยาจ้องนิ่งเข้าไปในดวงตาคมสีนิลอย่างหาคำตอบ ร้อยครั้งที่เขาบอกเธอนั้นหมายความว่าอย่างไร??

 

ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ ใครที่ชื่นชอบก็อย่าลืมเมนต์โหวตเป็นกำลังใจให้ด้วย ส่วนคนที่ไม่ชอบก็ข้ามไปเลยค่ะ

by...ศศธร
06/10/53

ย้ายมาประจำการที่นี่นะคะ อิอิ ไม่ไหวจะเปลี่ยนไอดีออน ปวดหัวมาก คิกๆๆ

++++++++++++++