คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 : In my room
Baekhyun Part
ตอนนี้รถของพวกเราจอดอยู่หน้าโรงแรมแล้ว ทุกคนลงจากรถและเดินไปเอากระเป๋าของตัวเองและรับกุญแจจากเมเนเจอร์ ฮยอง และผมก็ต้องเป็นฝ่ายรอคยองซูบ้าง ก็คนตัวเล็กกว่าไม่ยอมตื่นนี่นาเมเนเจอร์ฮยองปลุกก็ไม่ตื่น เมมเบอร์คนอื่นมาปลุกก็ยังไม่ตื่น เหลือแค่ผมคนเดียวที่ยังไม่ได้ไปปลุกดังนั้นทุกสายตาก็เลยจ้องมาที่ผม และแล้วผมก็ต้องไปปลุกคยองซูจริงๆ ผมเดินเนือยๆมายังรถของพวกเราและมองเข้าไปภายในตัวรถพลางถอนหายใจออกมา.....หลับสบายจังเลยนะคยองซู นายจะรู้บ้างไหมว่าคนที่เขามาปลุกนายลำบากแค่ไหนกัน ‘ไอ้หมีขี้เซาเอ๊ย.....’
ผมนั่งลงที่เบาะข้างๆคยองซูและเขย่าตัวเบาๆเพื่อปลุกเขา แต่ก็ไม่เป็นผล ลองเขย่าตัวและตะโกนเรียกก็ยังไม่ตื่น ทำทุกวิธีแล้วก็ยังไม่ยอมตื่นอยู่ดี ผมเหลือทางเลือกสุดท้ายแล้วล่ะ คิดได้ก็ค่อยๆโน้มใบหน้าของตัวเองเข้าไปใกล้ๆใบหน้าของคยองซู.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
พรูดดดดดด เป่าลมเข้าไปเต็มๆหูเลยสิครับ คนที่อยู่ในความฝันก็สะดุ้งตื่นข้นมาทันที และพอเขาตั้งสติได้ก็ฟาดมือลงมาที่ผมไม่ยั้งเลย แต่มันก็ไม่แรงมากเท่าไหร่
“โอ๊ยๆๆๆ คยองอ่าแบคเจ็บนะ” ทำแววตาให้ดูน่าสงสารที่สุดแล้วแกล้งเบ้ปากบอก
“แบคคิดว่าคยองไม่รู้เหรอว่าแบคแกล้งเจ็บอ่ะ ห้ะ!!!!!” ผมชะงักเล็กน้อยแต่ก็ยังทำเนียนว่าเจ็บอยู่
“แบคไม่ได้แกล้งเจ็บนะ คยองอ่าหยุดตีเหอะนะ” ยัง ยัง ยัง ยังไม่ยอมรับอีกครับ
“ยังไม่หยุดแกล้งใช่มั้ยยย คยองจะบอกแบคให้นะ วันนี้คยองตั้งใจตีแบคเบาๆเอง มันจะทำไม” เลิกแกล้งทันทีสิครับ
“ทำไมอ่ะคยอง?” ผมอยากรู้จริงๆนี่นา
“ก็พรุ่งนี้เรามีคอนไม่ใช่เหรอ ถ้าแบคไปขึ้นคอนแล้วมีรอยช้ำอยู่ที่แขนแบคคิดว่าแฟนคลับจะไม่ห่วงแบคเหรอ”
“แล้วคยองห่วงแบครึเปล่าล่ะ?” ผมไม่รู้หรอกว่าตอนนี้หน้าตาผมมันจะเป็นยังไง แต่ตอนนี้ผมสนุกเป็นบ้าเลยให้ตายสิ >_<
“ไม่บอกหรอก ;P” พูดแล้วก็วิ่งลงจากรถไปเลย คอยดูนะวันนี้ไม่รอดแน่ๆ คยองซูเอ๋ย (ทำหน้าตาแบบเซฮุนในโชว์ไทม์ Ep.3)
“เมเนเจอร์ฮยองงงงงงง” วิ่งมาหาเมเนเจอร์ฮยองกับเมมเบอร์คนอื่นๆด้วยหน้าตาสดใสต่างจากตอนเดินไปลิบลับเลย
“ช้าจังเลยนะครับคุณบยอน” ชานยอลพูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่กวนบาทาผมมากกกกก ก่อนที่ผมจะรับกุญแจจากเมเนเจอร์ฮยองมาและดูหมายเลขห้อง 2609......อืมจ้ะ!!!!!
(69 คืออัลไล ไรท์ไม่รู้จัก ไรท์ป็นด็กใสๆ : ไรท์)
(หรออออออ ใครเชื่อแกนี่ก็บ้าแล้วป้ะ : แบค)
(แบครู้รึเปล่าว่ามันคืออะไร คยองอยากรู้ : คยอง)
(ไรท์จะบอกเอาไหมหนูคยองซู คึคึคึ : ไรท์)
(ตบกันมั้ยอิไรท์ถ้าจะบอกคยองซูอ่ะ {นางเดินมาเตรียมพร้อมตบไรท์เต็มที่จ้า} : แบค)
(งืออออออ คยองช่วยไรท์ด้วย : ไรท์)
(จบมั้ย??? จบเหอะ บายยยยยยยย : แบค,คยอง,ไรท์)
“ไปกันเถอะคยอง” พูดแล้วก็เดินนำหน้าคยองซูไปที่ลิฟต์ แต่ก็รู้สึกว่าคยองซูไม่เดินตามมาก็เลยหันไปมอง และก็เป็นอย่างที่คิด คนตัวเล็กเหม่อมองอะไรซักอย่างจนไม่สนใจผมที่ยืนรออยู่ “คยองซู!!! คยองซู!!! คยองซูย่า!!! นายจะไปด้วยกันมั้ยฮะ!!!”
“ฮะ อ่าครับๆๆ” เห็นท่าทางรู้สึกผิดแล้วอยากแกล้งอีกจังเลย คึคึคึคึ
“คยองทำให้แบครออีกแล้วนะ” พูดด้วยน้ำเสียงงอนๆแล้วสะบัดตูดใส่ นี่แหละครับวิธีที่ผมใช้เมื่อไหร่ก็ได้ผลตลอด ยิ่งผมแกล้งงอนนานเท่าไหร่คนตัวเล็กก็จะง้อด้วยวิธีที่ทำให้ผมหัวใจละลายไปกองอยู่ที่พื้นเร็วขึ้นมากเท่านั้น
“แบค!!! หันกลับมาคุยกันดีๆเดี๋ยวนี้นะ”เอ่ยประโยคคำสั่งออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง แต่ผมก็ยังเงียบไว้เพราะกลัวว่าถ้าเปิดปากพูดอะไรไปก็ต้องกลั้นหัวเราะไว้ไม่ได้แน่ๆ ผมเลยต้องเงียบ และเงียบให้มากที่สุด
“แบคอ่า คยองขอโทษนะ อย่างอนคยองเลยนะ” พูดเสียงหวานแล้วเอื้อมมือมากอดเอวผมทางด้านหลัง ถ้าจะถามผมว่าฟินมั้ย ไม่ครับ.....ไม่ปฏิเสธ ปริ่มสิครับ นานๆคยองซูถึงจะอ้อนผมนี่นาก็ต้องให้มันคุ้มกับการรอคอยสิครับบบ แต่ไม่ครับถึงจะฟินเท่าไหร่ก็ยังไม่ล้มเลิกการแกล้ง ผมทำเป็นแกะมือคยองซูออกพลางสื่อประมาณว่าให้ปล่อยมือออก แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยแถมยังกอดเอาไว้แน่นกว่าเดิมด้วย.....คยองซูผู้ไร้เดียงสา นายไม่รู้หรอกว่าโลกนี้มันอยู่ยากขึ้นทุกวัน *ทำหน้าตาแบบเซฮุนในโชว์ไทม์ Ep.3(อีกครั้ง)*
“555555555.....” โอ้ยยยย อดไม่ไหวแล้วครับ กลั้นไว้ไม่ไหวแล้ววววว “555.....” แต่แล้วเสียงหัวเราะก็หายไปเพราะสายตาที่คยองซูมองมา ผมหลับตาเตรียมพร้อมรับโทษ
1
2
3
4
5
เอ๊ะ!!!!! ทำไมผมรู้สึกว่ามันเปลกๆ ธรรมดาผมจะรู้สึกว่ามีกำปั้นรัวลงมาทั่วตัวผมแล้วนะ แต่วันนี้มันไม่ใช่ ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมามองอีกคน ทันทีที่ผมเห็นหน้าคยองซูเท่านั้นแหละหัวใจกระตุกวูบเลยครับ คยองซูทำหน้าเหมือนจะร้องไห้และผมก็เห็นว่าคยองซูน้ำตาคลออยู่ สงสัยครั้งนี้ผมจะแกล้งเขาแรงจริงๆแหละครับ
“คยองอ่า แบคขอโทษนะ อย่างอนแบคเลยนะ” พูดแล้วก็กอดคนตัวเล็กจากด้านหลังแล้วเอาคายเกยไหล่ไว้ คยองซูแกะมือผมออกพลางสื่อประมาณว่าให้ปล่อยมือออก แต่ผมก็ไม่ยอมปล่อยง่ายๆหรอกครับแถมยังกอดเอาไว้แน่นกว่าเดิมด้วย
แล้วคยองซูก็ยังคงความเงียบไว้ เอาแล้วสิโดนแล้วไงแบคฮยอนเอ๊ย ไปแกล้งเขาไว้ยังไงก็โดนเขาย้อนกลับมาอย่างงั้น
“ง้อนะ ง้อๆๆๆๆๆๆ” พูดแล้วก็ยื่นนิ้วก้อยไปไว้ครงหน้าคยองซู แต่คนตังเล็กก็ยังเมินผมอยู่ดี “คยองอ่า ถ้าคยองงอนแบคแล้วคืนนี้แบคจะคุยกับใครล่ะ” พูดไปพลางง้อคนตัวเล็กด้วยการกดจูบเบาๆลงไปทั่วใบหน้า “หายงอนแบคเหอะนะ ขอร้องล่ะ” ยังคงกดจูบอยู่แล้วสุดท้ายก็จบลงด้วยการหอมแก้ม แต่ไม่ใช่หอมแล้วถอนออกทันทีเลยหรอกน่าระดับผมอ่ะ ฝังจมูกไว้กับแก้มคนตัวเล็กอยู่นานหลายนาทีแล้วถอนออกด้วยความเสียดาย ผมแอบเห็นแก้มของคนตัวเล็กขึ้นสีด้วยล่ะ อ่า.....สุขใจจังเลย ผมว่าผมง้อสำเร็จแล้วล่ะ เพราะธรรมดาคยองซูจะตีผมทันทีแต่วันนี้ไม่ “ไปกันเถอะนะ” พูดแล้วก็จูงมือคนข้างๆเข้ามาในลิฟต์พร้อมๆกัน
แล้วคยองซูก็เป็นคนเปิดบทสนทนาขึ้นมา “แบคไม่กลัวว่าแฟนคลับที่ตามเรามาที่นี่จะไม่เห็นเหรอ?”
“ไม่หรอกมั้ง แบคไว้ใจเอ็กโซแอลไทยนะ ดูอย่างที่สนามบินสิเขาไม่ทำให้สนามบินวุ่นวายเลยนะ แบคเชื่อว่าเขาจะไม่มารบกวนเราหรอก”ผมพูดไปพลางนึกถึงสถานการณ์ที่สนามบินเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว
“คยองจะเชื่อแบคกับเอ็กโซแอลไทยนะ” คยองซูพูดพร้อมกับยิ้มบางๆมาให้ผม
ตึ๊ง<<< เสียงลิฟต์ที่บอกให้รู้ว่ามาถึงชั้นที่ต้องการ ผมก้าวออกมาจากลิฟต์และไม่ลืมที่จะจูงมือคยองซูออกมาด้วย เดินหาหมายเลขห้องของตัวเองแล้วใช้กุญแจเปิดประตูเข้าไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ไอ - อิ – กู!!!,คุณ - พระ – ช่วย!!!,โอ้ - มาย – ก้อด!!!,ไอ้ – หยา!!!
Talk : มาแล้วจ้ากับตอนที่ 4 เค้ามาอัพแล้ววววว มีใคนคิดถึงเค้ามั้ย * ไม่!!!!! : รีด * เค้าขอโทษที่เค้ามาอัพช้า เค้าทำใจกับเรื่องสอบปลายภาคอยู่ ฮรื่ออออออ วันที่ 22 เค้าก็สอบแล้ว มีใครสอบปลายภาควันที่ 22 บ้าง หรือโรงเรียนเค้าสอบเร็วไป 5555555 ยังไงก็ขอโทษอีกทีน้าาาา ไม่ได้ค่อยแตะคอมอีกแล้ว พี่สาวเค้ามันไม่ยอม (เรื่องมันเศร้าหนีไปซบอกแบคโด้แปบ.....) ยังไงก็เม้นบ้างอะไรบ้างเน้อออออ บางคนอาจจะคิดว่าเค้าเลิกแต่งไปแล้ว เค้ายังไม่เลิกน้าาา เพียงแค่ไม่ค่อยได้จับคอมเท่านั้นเอง ฝากบอกต่อด้วยสำหรับคนที่มีเพื่อนชิปแบคโด้นะฮับ บ๊ายบายยยยยย ขอปลีกวิเวกไปอ่านหนังสือแปบ สวัสดีจ่ะ รักรีดทุกคน จุ๊บๆๆๆ 55555555555 บ๊ายบายอีกรอบ ไปละ
ความคิดเห็น