[FIC EXO] THE raindrop☂chanbaek-hunhan ft kaido

ลำดับตอนที่ #5 : THE raindrop PART'1 สายฝนกับปัจจุบัน

"In a full heart there is room for everything

and in an empty heart there is room for nothing."

ในหัวใจที่เต็มไปด้วยความรัก ย่อมเหลือห้องว่างสำหรับสิ่งต่างๆมากมาย

แต่ในหัวใจที่ว่างเปล่า กลับไม่เหลือห้องว่างสำหรับอะไรเลย

�

"ฉันไปก่อนนะ ฝากเฝ้าบ้านด้วย"
"คะ ครับ"
"อย่าออกไปไหนอีก"
เจ้าของบ้านพูดเน้นย้ำให้ร่างบางตรงหน้าเข้าใจก่อนจะออกไปขึ้นรถคันโปรดและขับออกไป ส่วนทางร่างบางเมื่อเห็นว่างร่างสูงขับรถไปไกลแล้วก็ค่อยๆก้าวเท้าออกจากบ้านและเรียกแท็กซี่เพื่อไปยังที่ทำงานที่ตัวเองได้สมัครงานไว้เมื่อวันก่อน

"ไปร้าน coffee paris ครับ"

เมื่อรถเริ่มออกตัวร่างบางจึงยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วก็พบว่าเพื่อนรักโทรมาตอนที่ 'บยอน แบคฮยอน' จำเป็นต้องปิดเสียงโทรศัพท์เวลาอยู่ต่อหน้า 'ปาร์ค ชานยอล' เจ้าของบ้านที่แบคฮยอนอาศัยอยู่และพ้วงด้วยหน้าที่ที่ต้องดูแลแบคฮยอนอีก

'โด คยองซู'

[ฮัลโหลแบคกี้]
"ฮัลโหลดคยองซู โทรมามีอะไรรึเปล่า?"
[เมื่อกี้ไม่ได้รับนายคงอยู่กับชานยอลสิ่นะ]
"อื้ม นายมีอะไรหรอ"
[อ่อ ฉันจะบอกว่าพรุ่งนี้ฉันไปมหาลัยไม่ได้แล้วละ]
"อ่าวทำไมละ?"
[ฉันปวดตัวนิดหน่อย]
"อ่อโอเคๆเดี๋ยวจะบอกอาจารย์ให้"
[อ๊ะ..อื้อ..อย่าเพิ่งสิ่..คุยโทรศัพท์อยู่นะ..]
"นายอยู่กับ..จงอินหรอ?"
[อ่าใช่ หมอนี่หละสาเหตุที่ทำให้ฉันไปมหาลัยไม่ได้]
[ผมเปล่านะ!! ผมก็แค่..แรงไปหน่อย..]
[เงียบไปเลยนะคิมจงอิน!! งั้นแค่นี้นะแบคฮยอน]
"โอเคคคๆ"

เอี๊ยดด!!

หลังจากที่ผมวางสายจากคยองซูได้ไม่นานก็มีรถมาจอดขวางหน้ารถแท็กซี่ที่ผมนั่งอยู่เมื่อมองดูรถดีๆก็รู้ได้ว่าเป็นรถของปาร์ค ชานยอล!!!

"เฮ้!! คุณเป็นใครผมต้องไปส่งลูกค้านะ!!!"

เสียงคนขับโผล่งขึ้นเมื่อชายแปลกหน้ายืนธันบัตรสีเทาให้คนขับแล้วเปิดประตูรถตรงที่นั่งด้านหลังคนขับและจับข้อมือบางลงมาจากรถพาไปยังรถของตัวเองทันที เมื่อปาร์คชานยอลเข้ามาในรถเรียบร้อย แบคฮยอนก็เป็นฝ่ายเปิดการสนทนาด้วยเสียงที่สั่นเครือมากกว่าปกติ

"คะ คุณชานยอล.."
"หึ กล้ามากนะแบคฮยอน"
"ผมก็แค่.."
"ข้ออ้างอะไรอีกละ ช่างสรรหาข้ออ้างจริงๆนะมึง"

สรรพนามที่ใช้เรียกชื่อเปลี่ยนไปราวกับเปลี่ยนเป็นคนละคน แบคฮยอนรู้ดีว่ามันเป็นลางร้ายแน่ๆเมื่อคุณชานยอลเปลี่ยนสรรพนามเป็น 'กู' 'มึง' ตอนไหนนั่นแสดงว่าชีวิตของแบคฮยอนจบแล้วนะสิ่!!

"ผะ ผมแค่จะไปหาคยองซู.."
"คยองซู? เพื่อนของมึงนะหรอ?"
"คะ ครับ"
"แล้วก่อนกูจะออกจากบ้านมาคำสั่งของกูคืออะไร?"
"หะ ห้ามให้ผมออกจากบ้านครับ"
"แล้วทำไมอยู่ดีๆขัดคำสั่งกูละครับคุณแบคฮยอน"

ร่างสูงพูดจบก็เอื้อมมือมาบีบแก้มแล้วจับให้ใบหน้าหวานหันมาหาตนด้วยความแรงพร้อมกับฉีกยิ้มหวานให้แต่หารู้ไม่ว่ายิ้มหวานนั่นหละคือยาพิษร้ายแรง เหมือนดั่งแอ๊ปเปิ้ลอาบยาพิษ

"คือผะ ผมขอโทษครับผะ ผมจะไม่ทำอีก"
"กูได้ข่าวว่าคราวที่แล้วมึงก็พูดแบบนี้นะ"
"จะมะไม่มีครั้งหน้าอีกแล้วครับ"
"ครั้งที่แล้วก็พูดแบบนี้!! ต้องให้กูล่ามโซ่ไว้เลยมั๊ย?"
"ไม่เอาครับ.."
"แล้วจะให้กูทำยังไงละ? ลงโทษแบบคราวที่แล้วก็น่าสนนะ"
"มะ ไม่เอาแบบนั้นนะครับ!! ผมขอโทษ ผม..ผมจะทำทุกอย่างผมไม่เอาแบบนั้นอีกแล้ว!! ผมขอร้องนะครับ"

น้ำเสียงของแบคฮยอนเริ่มสั่นมากขึ้นคล้ายคนที่กำลังจะร้องไห้ จะไม่ให้ร้องไห้ได้ยังไงในเมื่อ 'บทลงโทษ' ของปาร์ค ชานยอลคราวที่แล้ว มันเป็นแบบไหนนะหรอ? ความทรงจำนั้นแบคฮยอนจำได้ดีเลยละ 'ครั้งแรก' ของแบคฮยอนตกไปเป็นของ ปาร์ค ชานยอลโดยสมบูรณ์แบบแล้ว..ไม่มีแม้แต่ความอ่อนโยนกับครั้งแรกที่ควรจะทำกับคนที่รัก มีเพียงแต่อารมณ์แห่งความโกรธจากอีกคน.. ใช่แล้วละแบคฮยอนไม่บริสุทธิ์แล้ว.. ทำไมกันนะ เพียงแค่แบคฮยอนแอบออกไปข้างนอกทำไมต้องทำขนาดนั้นทำไมต้อง..ทำร้ายกันขนาดนี้..แบคฮยอนก็แค่อยากเก็บสิ่งนี้ไว้ให้คนที่รัก..แบคฮยอนยังทำไม่ได้เลย..คงไม่มีใครต้องการแล้วละคนที่ไม่บริสุทธิ์แล้ว..เปื้อนไปด้วยราคีที่จำใจต้องยอมรับ..

"ก็เพราะกูลงโทษครั้งนั้นมึงก็ไม่จำ หรือมึงต้องการอีกมึงเลยฝ่าฝืนคำสั่ง"
"ปะ เปล่านะครับ.."
"หึ ขอกูดีๆก็ได้นะกูจะได้ทำให้"
"ยะ อย่าครับคุณชานยอล!!!"

ร่างสูงจึงบดขี้ริมฝีปากลงไปโดยไม่สนใจเสียงขอร้องจากร่างบางสักนิด เมื่อร่างบางไม่ยอมเปิดปากให้ก็กัดเข้าที่ริมฝีปากบางจนเลือดออกแต่ก็ไม่สนใจใยดีมันเลย!! นำซ้ำยังสอดลิ้นเข้าไปเพื่อจะหยอกล้อกับลิ้นเล็กด้วยความรุนแรง จูบที่เนิดนานแต่ไร้ความอ่อนโยน..

"อื้อ!!! อื้อ!!!"

เมื่อร่างบางเริ่มหมดลมหายใจจึงส่งเสียงบอกให้ร่างสูงรู้ตัวว่าจะไม่ไหวแล้ว เมื่อร่างสูงผละริมฝีปากออกก็พูดกับร่างบางว่า

"นี่แค่เริ่มต้น ถึงบ้านมึงเจอหนักกว่านี้แน่!!"


น้ำเสียงเย็นชาแฝงความนัยว่าให้ระวังตัว..
หมดแล้วทางรอดชีวิตจากนรก..
ไร้แสงสว่าง มีเพียงความมืด..
และความเจ็บปวดที่ต้องแบกรับเพียงลำพัง.. �


:)� Shalunla