ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fighting Realms สงครามข้ามมิติ

    ลำดับตอนที่ #2 : ความสามารถและความกลัว

    • อัปเดตล่าสุด 29 ธ.ค. 53


     Fake Scene

                ฮึ่ย!! คำูพูดของเจ้านั่นทำให้เราปี๊ดได้ถึงขนาดนี้เลยหรอเนี่ย!?  ทั้งๆที่เราก็น่าจะรับความจรึงได้นี่นา....... แต่ว่า.... ทำไมเราถึงต้องโกธรขนาดนั้นด้วยล่ะ หรือว่ามันเป็นปมด้อยของเรา??ถ้ามันเป็นปมด้อยของเราล่ะก็......
               "นี่นางสาวมาริศรา ทำไมครูถามไม่ตอบล่ะคะ!?!?" หวาๆ ดูๆไปแล้วครั้งนี้ครูดูท่าจะโกธรมาเลยแหะถึงได้เรียกชื่อจริงเลย ว่าไปแล้วเราคิดเรื่องนั้นซะลืมสิ่งรอบกายไปเลยแหะ
               "คะๆ??" (จะไปรู้ได้ยังไงล่ะว่าครูถามอะไร เล่นปิดระบบรับเสียงไปแล้วน่ะ)
               "ครูถามว่า 15/2*45*48+359 = อะไรบวกกับอะไร" ว่าย 15หาร2คูณด้วย45และคูณด้วย48อีกรอบต่อด้วยบวก359เท่ากับ......16559....16000บวก559ไง จบ....(ใช้เวลาไป15วินาที)
               "ทั้งหมดรวมกันแล้วได้16559ค่ะหรือ16000บวก559ค่ะ"
               โอย~ จะผิดมั้ยเนี่่ย แล้วทำไมพวกเพื่อนๆมองหน้าฉันแปลกๆเนี่ย ครูก็ด้วย - -
               "เฮ้ยเฟค มึงตอบได้ไงเนี่ย" รู้สึกว่าบีก้าถามด้วยความงุนงงและตกใจ
               "กูไม่รู้ TToTT" ถามเรางี้แสดงว่าตอบผิดชัวร์ ตายแน่~
               "นางสาวมาริศรา เธอตอบถูก" เยส ย๊ากอีกร่างหนึ่งในใจของฉันกำลังกระโดดโลดเต้น
               "บีก้าๆ เห็นมั้ยๆ ฉันทำได้ด้วยล่ะ"
               "เออๆ ยังเพอเฟค"
               "อ๊ะ ถูกต้อง"
                ตึ้ง ตึ่ง ตึง ตึ่ง~ ตึ่ง ตึง ตึ้ง ตึ่ง~
               "ป่ะ บีก้า" ยังไงๆก็ต้องชวนมันไปก่อนเผื่อมันจะช่วยอะไรได้
               "โทษที่ว่ะเฟค วันนี้กูไม่ว่าง" อ่าวซะงั้น "วันนี้กูจะไปงานศพแม่" พอพูดจบหน้าของบีก้าหง็อยเป็นปลาดุกผสมร่างกับตัวเหี้ยเด๊ะเลย
               "อืมๆ กูเข้าใจ..... นั้น...กูไปช่วยงานมึงดีกว่า" ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ไปช่วยมันน่อยดีกว่า "นั้น.....ป่ะ ^^"
               "ใจนะเว้ย" บีก้ายิ้มแหะ น่ารักไปอีกแบบ

    ระหว่างทำงาน

               "พรุ่งนี้วันหยุด อย่าลืมพักนะเว้ย"
               "เออ" บีก้าพูแบบตัดรำคาญเพราะต้อง ทำงานอีกหลายอย่าง
               "นั้นกูกลับละนะเว้ย"
               "เออ" อีกแล้ว - -
               ลั้ลลา ข่าวขาวของแม่(Ducati Multistrada 1200 S) แม่มาแล้ว~ กลับบ้านกันลูก
               "ไอ้เหี้ยเฟค!!" วึ่ย ตกใจหมด
               "เห๋อ??"
               "ตรงตีนมึงอ่ะ" ทำไมตีนกูมีไร มด??แมว??หูม??หมา??หรือ..ทองหนัก5บาท!!
               "อนาคอนด้า!!" อ๋อ อนาคอนด้า ไอ้เหี้ยอนาคอนด้า กูเกลียด งู แอ่น อนาคอนด้าาาาาา
               ชิ้ง!! (ชักดาบ)
               "เอ้ยงู!!" อ่าวสัดงู งู!!!
               "ย้าก!!" เอาล่ะเว้ย ฟันให้แม่งคอขาดไปเลย
               ฉวัะ!! เก๊ง!! แง้ม~ อ่าว ผิดคาดแหะ บีก้าเอาน้องต่ายที่ห้อยตรงกระเป๋าของเฟค กันไว้ก่อน(มันมีเหล็กข้างใน)
               "ในวัดนะเว้ยไอ้เฟค!!" เออจริงด้วยเราอยู่ในวัด "แกยังจะฆ่าสัตว์อีก"
               "อืมๆ ใจที่บังไว้"
               "เออ"
               "นั้นกูไปละ"
               "เออ" 
               ว่าแล้วก็ขึ้นข่าวขาวกลับบ้าน ย๊ะฮุ้ววว
               "วันนี้กลับช้าผิดปกตินะเฟค" น้า้อ้อยพูแบบออกแนวเป็นหว่ง
               "พอดีว่าวันนี้ไปงานศพแม่เพื่อนมาน่ะค่ะ ไปช่วยเขาทำงาน"
               "อืม ไปอาบน้ำแล้วก็เข้านอนได้แล้ว"
               "ค้าาาา"
               อาบน้ำเสร็จก็ต้องเข้านอน..... แต่....
               "Nokabu Tugusabari Mibarosiru!!" อะไรเนี่ย จู่ๆก็พูดออกมา
            'ท่านได้เปิดประตูมิติแล้ว ขอให้ท่านอินจอยกับการท่องมิติ......'
               อินเตอร์ซะด้วย เห้ย!! นี่ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องพวกนี้นะ!!
           'ท่านคือผู้ที่ถูกเลือกให้เป็นผู้ที่สามารถค้ามมิติได้คนหนึ่ง.....'
               ห๋า!!
                'ท่านจะได้พบกับคนพิเศษ แตว่า รอแปปนึง'
               มีรอแปปนึงด้วย - -
               นั่นใครน่ะ แม่หรอ?? แล้วนั่นล่ะ พ่อหรอ??
      'ท่านจะต้องไปตามมิติต่างๆถึงจะหาพวกเขาเจอ'
               "ฉันเกลียดพวกเขา พวกเขาทิ้งฉัน!!" จู่ๆฉันก็พูดออกมาพร้อมกันน้ำตา ก็มันเรื่องจริงนี่!!
               กรี๊งๆๆๆ  กรี๊งๆๆๆ อ่าว ฝันหรอกหรอ งั้นตื่น - -
               อ๊ะ จดหมาย ถึงเราด้วย อ่านน่อยดีกว่า
               วูบ!! จู่ๆ ก็มีควันดำโผ่ลออกมาจากซองจดหมาย และเฟคก็ลืมเรื่องที่ฝันไป และ อะไรบางอย่างก็มาแทนที่แล้ว เฟคก็สลบไป.....

    .................

               "เฟคๆ ตื่นสิเฟค" นั่นมันเสียงน้าอ้อยนี่นา
               o.< ฉันค่อยๆเปิดตา
               "เห้อ ค่อยยังชัว" น้าอ้อยดูท่าจะหว่งเรามากเลยถึงได้ดูเหมือนวางใจ
               "ข่าวดีนะเฟค เธอจะมีบ้านเป็นของตนเองแล้ว" จุ่ๆเผือกก็พูดขึนมา(ผู้แต่ง: แกยังมีบทบาทรึ!!)
               เย้ ฉันจะมีบ้านเป็นของตัวเองแล้ววว เวลาฉันข้ามมิติจะได้ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆ(สิ่งที่เข้ามาแทนนั่นก็คือความเข้าใจเกี่ยวกับการท่องมิติและ วิธีท่องไปอีกมิติหนึ่ง)
               "ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณน้า......" กูจะต้องฆ่าพวกมึงให้ได้......
               และพรุ่งนี้กูจะข้ามมิติ!!
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×