คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 : Kiss The Radio
A Moment of Remember.
Chapter 3 : Kiss The Radio
แม้ส่วนลึกในหัวใจจะเจ็บปวด ทรมานแค่ไหน ... แต่ก็คงต้องเก็บมันเอาไว้
“ ฉันควรจะยิ้มให้ได้เหมือนทุก ๆ วันใช่ไหม? ยิ้มเหมือนปกติดี เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ... เฮ้ออออออออ เอาล่ะ!!!! ฉีกยิ้มเข้าไว้นะอึนฮยอก ..... ฉันเชื่อว่านายทำได้ ”
ร่างบางฉีกยิ้มให้กับตัวเองในกระจกห้องน้ำชาย ก่อนจะก้าวเข้าสู่ห้องจัดรายการวิทยุอีกครั้ง เพื่อเผชิญหน้ากับคนที่เพิ่งทำร้ายหัวใจของเค้า
เบรค 2 ของรายการวิทยุ Kiss The Radio
“ ทุก ๆ คนหลังจาก 1 ปีกับอีก 6 เดือน .... พวกเราก็ได้กลับมาแล้ววววววววว We are Super Junior!!!“ -- อีทึกกล่าวเปิดรายการด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้นอย่างร่าเริงสุด ๆ
“ ตอนนี้ทุก ๆ คน ก็ได้มาที่สตูดิโอแล้ว พวกเรากลับมารวมตัวกันอีกครั้ง พร้อมกับดนตรี แนวสไตล์ใหม่ วันนี้พวกเราเพิ่งเสร็จ จากการขึ้นโชว์บนเวทีมาครับ พวกเรามาทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ล้างเครื่องสำอางออกเลย”
“ Super Junior คังอิน ชินดง ซองมิน เยซอง “ -- อึนฮยอกกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริงไม่แพ้กัน
“ ชีวอน ทงเฮ เรียวอุค และคยูฮยอน ... ยินดีต้อนรับครับ!!! “ -- อีทึกกล่าวต่อจากประโยคของร่างบางทันที น้ำเสียงร่าเริงยิ่งกว่าตอนแรกเสียอีก
“ 1 2 3 สวัสดีครับ พวกเรา Super Junior ครับ!!!! “ -- บรรดาสมาชิกพูดพร้อมกัน ก่อนที่อีทึกจะเริ่มหัวข้อสนทนาประจำวัน
“ เริ่มแรกเลย ช่วยพูดอะไรกับแฟน ๆ ที่รอพวกเรามาอย่างยาวนานหน่อยสิ ..... ซองมิน นายเริ่มก่อนเลย “ -- อีทึกเริ่มเปิดประเด็นสนทนาทันที อึนฮยอกพยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นพวกเค้าทุกคนก็เริ่ม Talk Show กันไปเรื่อย ๆ จนจบรายการ
- - -
- -
-
เสียงหัวเราะและรอยยิ้มมากมายดูจะอบอวนไปทั่วทั้งห้องจัดรายการวิทยุเลยทีเดียว
“ นานแค่ไหนแล้วนะ ... ที่เราไม่ได้หัวเราะด้วยกัน ฉันรักบรรยากาศแบบนี้จริง ๆ “ -- ร่างบางคิดในใจ แต่แล้วสายตาก็พลันบังเอิญหันไปเห็นทงเฮกำลังพิมพ์ข้อความอะไรบางอย่างอยู่ใต้โต๊ะ ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนเก็บเข้าไปในกระเป๋ากางเกง แล้วเงยหน้ายิ้มหัวเราะร่าเริงตามปกติ
ร่างบางชำเลืองสายตาไปยังมือถือของตัวเอง เค้าวางมันไว้ใต้ชั้นเก็บของที่อยู่ด้านข้าง มือถือเครื่องบางยังคงนอนนิ่งสงบไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ
“ ถ้านายไม่ได้ส่งให้ฉัน …... งั้น!! นายก็คงกำลังส่งไปให้ใครอีกคนนึงใช่มั้ย “ -- อึนฮยอกไม่ได้พูดอะไรออกมา เค้าเพียงเก็บมันไว้ในความรู้สึกของความเจ็บปวดเท่านั้น ก่อนจะก้มลงคว้ากระเป๋าขึ้นมาสะพาย เพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน
“ ฮยอกกี้!!!! “ -- ร่างบางรู้สึกได้ถึงแรงสะกิดเบา ๆ ที่ต้นแขนของตัวเอง เค้าจึงเหลียวหลังกลับไปดูก็พบว่า เป็นทงเฮนั่นเองที่กำลังเอื้อมมือมาดึงแขนเสื้อของเค้าอยู่
“ เรากลับบ้านพร้อมกันนะ ฉันจะไปรอนายหน้าตึก ... ตกลงนะ!!! “ -- ทงเฮเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อนนิด ๆ ร่างบางถึงกับอึ่ง เค้ากัดฝีปากแน่น
ทำไมนะ ..... ทำไมวันที่ควรจะมีความสุขมากที่สุด ถึงได้กลายเป็นวันที่ทรมานที่สุดด้วยนะ .......... ฉันจะทำยังไงถึงจะทำให้นายเจ็บปวดขึ้นมาได้บ้างนะ แค่สักนิดจากความเจ็บปวดของฉัน!!! แต่แล้ว .... จู่ ๆ หัวสมองก็มีความคิดบางอย่างแทรกขึ้นมา ร่างบางกระตุ๊กยิ้มที่มุมปาก
“ อืม “ -- ไม่แม้แต่จะขยับริมฝีปาก มีเพียงเสียงจากลำคอเท่านั้น ก่อนที่ขาทั้งสองข้างจะก้าวเดินจากไป
- - - -
- - -
- -
-
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น