ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Postman Love EP.3
ณ ธนาคารxxxxxxxxx(เอ็กซ์เยอะไปต้องขออภัยที่ชื่อธนาคารของเรามันยาว)
ตอนนี้จองกุกก็มาถึงธนาคารที่เจ้มาม่อนบอกละ ถึงเร็วจนปานวอกสงสัยกันดิทำไมถึงเร็วขนาดนี้ ไม่อยากจะบอกหรอกว่าบ้านกุกอยู่ใกล้ห้างแหละ เวลาพองเพื่อนนัดไปเที่ยวนู่นนี่นั่นก็นัดมาห้างใกล้บ้านกุกกันทั้งนั้น จนบางทีกุกก็คิดนะทำไมพวกมึงไม่พากูไปห้างอื่นบ้างวะ กูเบื่อห้างนี้ละเกิน เข้าใจหัวอกคนที่บ้านใกล้เรือนเคียงอีห้างนี้หน่อย เดินมันทุกวันจนเบื่อ...
จุดตั้งของธนาคารอยู่ชั้นที่สูงมากกว่าจะหาเจอเล่นทำกุกเหนื่อย ไอที่บอกว่าเดินทุกวันจนเบื่อนี่ช่วยทำเป็นมองไม่เห็นด้วยนะ ใช่ว่ากุกจะเดินทุกวันละแม่นยำกับทุกส่วนทุกชั้นของห้างนี้นะ มันก็มีบ้างแหละที่จะไม่รู้ ละที่บอกว่าธนาคารอยู่ชั้นที่สูงมากก็ไม่มีอะไร ธนาคารทุกธนาคารอยู่บนชั้นดาดฟ้าหมดละ
ด้วยเหตุผลที่ว่าเอาไว้ดาดฟ้าหมดเพราะเขากลัวน้ำท่วม แผ่นดินไหว โจรมาปล้น นู่นนี่นั่นสารพัดอย่างซึ่งมันไม่เกี่ยวกันเลย มโนกันเอาเองทั้งนั้น ไว้ที่ไหนก็เหมือนกันแหละถ้ามียามรักษาปลอดภัยอะ
พูดถึงคุณยามรักษาปลอดภัยต้องถามสักหน่อยละ
"พี่ๆพี่ฟันเหยินครับ นี่ธนาคารxxxxxxxใช่มั้ยครับ" สะกิดยามหน้าประตูที่ยืนพิงขอบประตูแอบหลับกลางงาน หลับไม่ว่าทำไมต้องเอาอาวุธแหลมคมออกมาด้วย กลัวแรงเลย...
"ห้ะ ห้ะ ห้ะ มีอะไรให้โฮซอกรับใช้ครับ" ทันทีที่กุกสะกิดพี่ฟันเหยินซึ่งมีนามว่าโฮซอกก็รีบตะเบะสามนิ้วใส่จองกุกทันที เหมือนว่าเรื่องที่เกิดเมื่อกี้ไม่เคยเกิด...
อุต๊ะ!! เพียงได้มองหน้าเต็มๆของพี่แก ทำไมหน้าตาพี่แกเหมือนเจโฮปวงบังทันวะ ฟันเหยินๆแบบนี้ใช่เลยอะ เจโฮปวงบังทันพี่ม้าฟันเหยินของผักจีมินมัน!!!
"พี่หน้าตาเหมือนเจโฮปวงบังทันเลยอะ" ทันทีที่จองกุกพูดเสร็จจองกุกก็เดินเข้าไปใกล้ละชะโงกหน้าไปดูหน้าโฮซอกแบบแทบจะเม้าท์ทูเม้าท์ จนคนโดนมองใกล้ๆแบบโฮซอกต้องตกใจฟันออกขึ้นมาทันที
"เจโฮปวงบังทันใครหรอครับ พี่ชื่อจองโฮซอกครับ เรียกพี่สั้นๆว่า'โฮซอก'ก็ได้ พี่ไม่ใช่เจโฮปวงบังทงบังทันอะไรที่น้องบอกหรอกครับ น้องคงจะจำผิดละมั้งครับเนี่ย"
"ผมจำผิดงั้นหรอ แต่พี่หน้าตาเหมือนจริงๆนะ อย่างกับแกะเลยอะ พี่บอกผมมาเถอะว่าพี่เป็นเจโฮปวงบังทันปลอมตัวมาทำงานเป็นยามรักษาปลอดภัยและใช้นามแฝงว่า'จองโฮซอก'ใช่มั้ยครับ" ก็ยังไม่เลิกราคาดคั้นถามความจริงอีกระลอก จนคนถูกถามเริ่มอยู่ไม่ค่อยนิ่ง นี่ยามหรือคนหนีคดีทำไมต้องกลัวขนาดนั้นด้วย แค่โดนถามเอง...
"ก็อย่างที่พี่บอกเมื่อกี้พี่ไม่ใช่เจโฮปวงบังทันที่น้องพูดถึงหรอกครับ ละพี่ไม่ได้ปลอมตัวอะไรมาทั้งนั้น น้องจงวางใจได้ว่าพี่ไม่ใช่คนที่น้องพูดถึงจริงๆครับ สาบานด้วยเกียรติของลูกเสือที่พี่สั่งสมเรียนมาตั้งแต่ป.1เลยอะ" พูดจบพี่แกก็ชูสามนิ้วให้ เออเชื่อก็ได้ว่าไม่ใช่เจโฮปวงบังทันอะ...
"อ่าๆผมเชื่อพี่ก็ได้ ผมไม่อยากถูกมองว่าเป็นคนบ้าทะเลาะกับยามไม่เป็นเรื่อง"
"ละปลุกพี่ตื่น มีอะไรให้พี่รับใช้มั้ยเนี่ย ถ้าไม่มีพี่จะได้หลับต่อ" มาเป็นยามหรือมาเป็นนักนอนตอบมาสิโฮซอก ยามเขามีหน้าที่รักษาปลอดภัยไม่ใช่หรอ
"มีอะไรให้พี่รับใช้เต็มไปหมดเลย เออพี่จำคำถามเมื่อกี้ที่ผมถามได้มั้ยอะ"
"คำถามไหนละครับ คำถามที่ถามพี่ว่าพี่หน้าตาเหมือนเจโฮปบังทันหรอครับ" ก็ยังจะวกมาเรื่องเดิมอีก อุตส่าห์ยอมเชื่อละนะว่าไม่ใช่เจโฮปวงบังทันอะ
"ไม่ใช่คำถามนั้น โอยพี่ทำไมเป็นคนความจำสั้นแบบนี้วะ คำถามก่อนหน้านี้ที่ผมจะถามพี่อะ คือผมถามพี่เมื่อกี้ว่า'ที่นี้คือธนาคารxxxxxxxหรือเปล่าครับ พี่หลับละเบลอเลยหรอ" ได้แต่ตอบหัวเสียใส่โฮซอก จนโฮซอกเงิบแตกทำตาโตเท่านกฮูกไป3วินาที
ก็อยากจะตอบน้องกลับไปว่าไม่เห็นชื่อธนาคารหรอน้อง ถามอะไรโง่ๆ ตามีทำไมไม่ดู มาถูกละยังจะถามอีก โฮซอกรู้สึกเพลียละเกิน
"ก็ใช่ไงครับน้อง ธนาคารxxxxxxxอะครับ ตามป้ายธนาคารที่ติดตรงประตูเลยครับน้อง" ไม่วายเอามือชี้ตรงขอบประตูให้เด็กขี้สงสัยดู มันจะเข้าใจมั้ยวะ
"เออวะ มาถูกละเนี่ยถามโง่ๆอะไรออกไปอีก" ได้แต่บ่นพึมพำอยู่คนเดียวจนยามฟันเหยินต้องกระดึ๊บๆมาแอบฟังแบบเงียบๆ โรคขี้เสือกมันกำเริบทั้งๆที่เด็กขี้สงสัยมันแค่พึมพำคนเดียว
"น้องจะมาทำอะไรที่ธนาคารหรอครับ"
"ถามโง่มากเลยพี่ ผมมาซักผ้า กินข้าว ทำอาหาร ดูทีวี อ่านหนังสือ ปลูกต้นไม้มั้งครับเนี่ย" โดนเด็กยอกย้อนโฮซอกรู้สึกอยากตบมันมากแต่ต้องฮึ้บไว้ เป็นยามต้องเข้มแข็ง แข็งมากเลยกูยืนจนขาแข็งแล้วจ้าT_T
"น้องตอบโดนใจพี่ เอาไปเลย2บาท"
"ตอบโดนใจหรอ ผมนึกว่าผมจะโดนทีนพี่ยันกลับมาละ พี่แม่งโครตใจแข็งเลยอะ โดนเด็กยอกย้อนละไม่ตบกลับ ฮ่าๆๆๆๆๆ" ละมันก็ระเบิดขำออกมา สาแก่ใจแกยังอีเด็กไม่มีมารยาท ถึงแกจะทำยังไงจองโฮซอกผู้นี้ไม่รู้สึกอะไรหรอก ยังไงซะเขาไม่มีวันใจอ่อนเล่นทีนเล่นมือกับเด็กแบบนี้หรอก แต่ตอนนี้รู้สึกขี้เกียจฮึ้บเป็นคนดีไม่ตบเด็กละ ไม่นะโฮซอกแกต้องเคลมดาวน์!!!
"ผมว่าพี่ฮึ้บจนเส้นเลือดขึ้นละนะ ผมว่าพี่ปลดปล่อยมาเหอะ กลัวเส้นเลือดแตกแทน"
"ไม่!! ไม่!! ไม่นะขุ่นศรี ท่านพี่จะไม่มีทางทำแบบนั้น" มาเรียกขุ่นศรีท่านพี่ อยากถามว่าติ่งยุคไหน
"ผมว่าพี่กำลังมโนนะ กินยาสลายมโนก่อนมั้ยอะ"
"น้อง...พี่อุตส่าห์ใจเย็นละนะ น้องอย่ามาพูดแบบนี้ให้พี่ระเบิดความเป็นตัวต้นจริงๆของพี่สิ"
"พี่เป็นตุ๊ดหรอถึงต้องระเบิดความเป็นตัวต้นจริงๆออกมาอะ"
"พี่ว่าน้องเป็นตุ๊ดมากกว่านะครับ แต่งตัวกุ๊กกิ๊กมาธนาคารเหมือนจะมานอนแบบนี้ พี่ถามหน่อยตอนออกมาได้ดูสภาพการแต่งตัวตัวเองมาหรือยัง ถึงได้มั่นใจแต่งออกมาเนี่ย" ไม่วายโดนยอกย้อนกลับมาและสายตาที่มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่งตัวแบบนี้แล้วไง มาพูดแบบนี้มันทำให้จองกุกรู้สึกเสียความมั่นใจมาก
" -_- " ได้แต่ทำหน้าเนื่อยๆใส่โฮซอก จะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ ขี้เกียจจะต่อล้อต่อเถียงด้วยละ
"น้องไม่มีอะไรจะคุยกับพี่แล้วใช่มั้ยครับ พี่จะหลับจริงๆนะ"
"ผมมี ผมมีอะไรจะถามพี่" คำตอบของเด็กไร้มารยาททำให้โฮซอกต้องฉงนคิ้วลง มันจะถามอะไรเขาวะ รู้สึกขนลุกแปลกๆ
"พี่ไม่ต้องกลัวว่าผมจะต่อล้อต่อเถียงกับพี่เหมือนเมื่อกี้หรอกนะ" เอาจริงๆก็ตามที่ที่พูดนั้นแหละ แต่ตอนนี้กุกงงว่า'โอนเงิน'มันคืออะไร มันทำยังไงบ้าง
"แล้วน้องจะถามอะไรพี่ละ"
"โอนเงินมันคืออะไรวะพี่ ผมงงอะ" ละน้องรู้ได้ยังไงว่าต้องมาธนาคาร ได้แต่คิดในใจไม่กล้าพูดวอนทีนให้เด็กไร้มารยาทมันยอกย้อนกลับมา
"นี่น้องไม่รู้จักคำว่า'โอนเงิน'จริงๆหรอครับ' เด็กไร้มารยาทพนักหน้าใส่โฮซอกทันทีที่โฮซอกถามจบ
"มันคืออะไรหรอพี่ คือมีเจ้คนนึงเขาบอกผมให้มาโอนเงินธนาคารนี้ สาขานี้ ชื่อนี้ แต่สาขาที่เขาบอกผมไปไม่ได้เลยมาสาขานี้แทน ส่วนธนาคารชื่อเหมือนกันคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง"
"อ๋อ งั้นพี่จะมาอธิบายนะว่า'โอนเงิน'คืออะไร พี่จะอธิบายรวบๆอย่างที่พี่เข้าใจเองนะ โอนเงินก็คือการที่เราเอาเงินโอนให้อีกคนโดยผ่านธนาคาร อย่างคนไม่มีบัตรของธนาคารนั้นๆก็ต้องมาโอนกับพนักงานธนาคาร แต่ถ้าเรามีบัตรของธนาคารนั้นๆเราก็สามารถโอนผ่านบัตรได้เลยโดยใช้ตู้เอทีเอ็มโอน เข้าใจยัง"
"เข้าใจละ อย่างผมไม่มีบัตรธนาคารนั้นๆก็ต้องมาโอนกับพนักงานธนาคารอะดิ"
"ใช่ละน้องเอ้ย"
"ขอบใจพี่มากๆนะ ผมไปโอนเงินก่อนละ" พูดจบก็โบกมืออำลาโฮซอกก่อนจะผลักประตูที่โฮซอกพิงอยู่เข้าไป จนโฮซอกที่โดนเด็กไร้มารยาทโบกมืออำลาต้องงงอีกระลอก มันอยากมาก็มา อยากไปก็ไปเร็วจริงๆ...
.
.
.
.
.
ณ ข้างในธนาคารดินแดนมหัศจรรย์แห่งขุมทรัพย์ที่เรียกว่า'เงิน'
พอเข้ามาธนาคารก็พอกับบรรดาคนมากมายที่แห่กันมาชำระค่านู่นค่านี่เต็มไปหมด ไม่มีสักช่องว่างเลยที่จองกุกจะแทรกแซงเข้าไปได้ ทุกช่องมันเต็มหมดเลยไงแถมแถวยาวอีกต่างหาก ไม่น่าคุยกับโฮซอกนานเลย...
"คนเยอะจังเลยวะ ไม่ว่างสักช่อง แทรกได้เปล่าวะ" ความคิดอันชั่วร้ายก็ผุดขึ้นมาในหัวจองกุก แต่ในขณะนั้นนางฟ้าจองกุกก็มาขัดขวางไว้
'อย่านะจองกุก อย่าไปแทรกเขานะ ถ้าเราแทรกเขาก็เท่ากับมีคนเกลียดเราเพิ่มนะ' นางฟ้าจองกุกพูด
'จองกุกอย่าไปฟังมัน จองกุกนายแทรกเข้าไปเลย ถ้าเกิดนายรอนายก็ยิ่งอารมณ์เสียนะ แทรกเข้าไปเลย' เดวิลจองกุกพูด
'จองกุกอย่าไปฟังเดวิล นายต้องเชื่อฉัน ทำตามที่ฉันบอกเถอะ' นางฟ้าจองกุกพูด
'เอ๊ะอะไรของเธอวะนางฟ้า หุบปากไปเลย' เดวิลพูดจบก็ถลาเข้าไปตบตีนางฟ้าทันทีจนภาพที่เกิดจากการมโนของจองกุกก็ดับไป จนจองกุกที่มองบนซ้ายขวาอยู่ต้องทำหน้าเบื่อหน่าย เชื่อใครดีวะเนี่ย
แต่แล้วตาก็หันไปเห็นช่องว่างที่พึ่งเปิดช่องนึง ไม่รอช้าจองกุกรีบสาวเท้าเข้าไปทันที จะพึ่งนางฟ้ากับเดวิลก็ไม่ต้องพึ่งละ พึ่งตาตัวเองดีกว่าเถอะ
"สวัสดีครับธนาคารxxxxxxxx ยินดีต้อนรับครับ คุณลูกค้ามีอะไรให้กระผม'มาร์ค ต้วน'รับใช้ครับ" เพียงแค่ได้เห็นหน้าทำไมพี่คนนี้สวยน่ารักจัง ยิ่งเวลาสะบัดผมขึ้นมาใจจองกุกกระตุกเลย
"ผมมาโอนเงินอะพี่คนสวย"
"โอนเงินให้ใครครับ"
"คุณม่อนรตี สีใจแก่งครับ" พูดไปก็จ้องหน้าพี่คนสวยไป พี่คนสวยทำอะไรก็ดูดีไปหมดอะ เขินจัง
"เลขบัญชีด้วยครับ"
"พี่มีแฟนยังอะ" ตอนนี้สายตาจองกุกยังคงจับจ้องคนตรงหน้าจนไม่ได้ฟังอะไร จนคนที่โดนถามต้องเงยหน้ามามองแบบงงๆ น้องครับถามอะไรเกรงใจเด็กยักษ์ที่แอบชอบพี่ซึ่งตอนนี้กำลังเดินเสิร์ฟน้ำหน่อยครับ
"เลขบัญชีของคุณม่อนรตี สีใจแก่งด้วยครับน้อง"
"เบอร์ผม08xxxxxxxxนะพี่ โทรมาด้วยละ"
"น้องครับ เลขบัญชีครับ" เป็นมาร์คเองที่เริ่มอารมณ์เสียกับเด็กตรงหน้า ถามอะไรไม่ตอบนอกจากม่อเขาอย่างเดียวและนอโผล่...
"บ้านผมอยู่แถวนี้นะ พี่มาเล่นบ้านผมได้นะ" ก็ยังไม่วายเลิกม่อมาร์คจนมาร์คเองเริ่มอารมณ์ฉุดไม่ค่อยอยู่...
"เชิญลูกค้าคนต่อไปด้วยครับ"
"เห่ยพี่ผมยังไม่โอนเงินเลยนะ" พอได้ยินประโยคที่พี่คนสวยพูดจบ จองกุกก็โวยวายมีสติทันที
"ละใครใช้ให้น้องมาม่อพี่ละครับ พี่มีการมีงานทำ ไม่ว่างมาเสวนากับเรื่องแบบนี้หรอกนะครับ"
เจอแบบนี้มันเจ็บจุงเบย แอบรักเธออยู่เหมือนเคย ก็เลยต้องเจ็บซ้ำๆ...
"ผมขอโทษละกันที่ม่อพี่ ละพี่ยังจะทำให้ผมอยู่ต่อมั้ยละ"
"ก็แค่นั้น เลขที่บัญชีด้วยครับ"
"xxxxxxxxxxxxxครับ"
"โอนให้คุณม่อนรตี สีใจแก่งเท่าไหร่ครับ"
"550ครับ" ก็อดไม่ได้ที่จะชะโงกดูในสิ่งที่พี่คนสวยกำลังพิมพ์ ก็ความอยากเสือกอะนะแอบส่องบ้างอะไรบ้าง อยากรู้ว่าเขาทำกันยังไง
"เงินด้วยครับน้อง" ทันที่มาร์คพูดจบจองกุกก็ยื่นเหรียญบาทจำนวน550ให้ ขอโทษนะพี่มันเป็นเหรียญหมดเลย นี่ว่ายื่นให้เสร็จจะหนีออกจากธนาคารละ
ทันทีที่จองกุกยื่นถุงเหรียญบาทให้เสร็จ ดูเหมือนมาร์คจะอึ้งตอนที่จองกุกยื่นถุงเหรียญถุงใหญ่มาให้ คิ้วของคนตรงหน้าฉงนลงเล็กน้อย น้องเอาเศษเงินมาโอนหรอ ลำบากมาร์ค ต้วนนับอีกละครับ...
"พี่อย่าทำหน้าแบบนั้นดิ ก็ผมเก็บได้แต่เหรียญบาทอะ เหรียญบาทสำหรับผมคือความรวยของผมในภายภาคหน้านะ" โอเคจ้ามาร์คไม่เถียงแค่สะพรึงกับความคิด
"ครับๆ น้องเอามาครบใช่มั้ย"
"เอามาครบสิครับ พี่ถามผมเหมือนขี้เกียจนับเหรียญเลย" ก็ใช่อะดิมีใครบ้างอยากนับเหรียญบาทนับหลายเหรียญละ
"พี่เรียกเด็กเสิร์ฟน้ำมาช่วยนับดิครับ" พูดเสร็จจองกุกก็ชี้ไปที่เด็กเสิร์ฟตัวโตผมสีทองซึ่งตอนนี้กำลังวุ่นวายอยู่กับการเสิร์ฟน้ำให้ลูกค้า
ทำไมต้องเด็กยักษ์บ้านั้นด้วยฮ่ะน้องครับ...
"นายๆนายเด็กเสิร์ฟน้ำคนนั้นอะ มานี่หน่อยดิ" และน้องคนนี้ก็จัดการโบกมือเรียกเด็กยักษ์มาทันที เด็กยักษ์ที่โดนเรียกหันมาสบตามาร์คครู่นึงและพยักหน้าตอบจองกุก ละเดินมาตรงที่พวกเขาอยู่เลย โอยมาร์คใจไม่ดีเลย...
"มีอะไรให้'คิมยูคยอม'ช่วยครับ" เด็กตัวโตผมทองชื่อยูคยอมหรอ ดูท่าทางแล้วอายุน่าจะเท่าเขาแน่เลย
"ยูคยอม นายช่วยพี่คนสวยนับเหรียญบาทหน่อยดิ"
"พี่คนสวย? พี่มาร์คนะหรอ?" พูดทวนอีกรอบและชี้มาที่มาร์ค
"ก็ใช่ไงเหล่า ช่วยพี่เขานับเร็วๆเลย เรารีบกลับบ้านละอะ ไปๆไปช่วยพี่คนสวยไป" พูดเสร็จจองกุกก็รีบดันยูคยอมให้ไปช่วยมาร์ค จนยูคยอมที่เมื่อกี้สตั้นอยู่ต้องหายสตั้นทันที ช่วยก็ช่วยวะ
"อ่าพี่มาร์คเอาเหรียญมาให้นับสิครับ" ยูคยอมเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก เกิดมาไม่เคยอยู่ใกล้มาร์คขนาดนี้เลย อย่างดีที่เขาทำก็แค่แอบมองเอง...
มาร์คยื่นเหรียญส่วนนึงให้ยูคยอมนับ ละเขาก็นับอีกส่วนนึง นับ นับ นับ และก็นับจนนับส่วนที่ถูกแบ่งกันจนได้จำนวนที่ได้มา
"ยูคยอม นายนับได้เท่าไหร่อะ"
"ของผม325บาทอะ ของพี่มาร์คละครับ"
"ของพี่225บาท แปลว่าครบละ"
"คบละห้ามเลิกนะครับ"
"เห่ยพี่เปล่าพูดแบบที่นายคิดนะ ที่บอกว่าครบอะเงินครบ" เป็นมาร์คเองที่โวยวายออกมา เด็กเนี่ยชอบคิดเองเออเองไปหมดเลย ละหน้าร้อนทำไมวะเนี่ย
ทุกคนคงลืมตัวเอกของเรื่องไปสินะ จอนจองกุกเป็นตัวเอกของเรื่องนี้และยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ สนใจกันหน่อยทุกคน เฮนโหล่ววววววววววววว
"อย่าพึ่งจีบกันนะพี่คนสวยและยูคยอม สรุปเหรียญบาทที่เราให้โอนไปครบใช่มั้ย" พูดแทรกขึ้นมาในขณะที่ยูคยอมจะเอ่ยอะไรออกมา ขอขัดหน่อยเหอะเป็นตัวเอกต้องมานั่งฟังตัวประกอบจีบกันละรู้สึกอิจฉา นี่กุกยังไม่เจอกับพี่จินเลยนะนอกจากรูป...
"ครบครับผม เดี๋ยวพี่ออกใบเสร็จก่อนนะ รอแป๊ปนะ"
"ครับๆเร็วๆนะครับ"
"อ่านี่ครับ ขอโทษที่ทำงานล่าช้านะครับ ขอบคุณที่ใช้บริการทางเรานะครับ" พี่คนสวยพูดจบก็โค้งตัวให้จองกุกพร้อมยื่นใบเสร็จโอนเงินมาให้เขา ทันที่จองกุกได้มาเสร็จก็รีบโค้งตัวกลับไปให้มาร์คและยูคยอมก่อนที่จะเดินออกจากธนาคารไป
จบสักทีเรื่องโอนเงินกลับบ้านไปนอนเอาแรงก่อนละกัน ละค่อยไปบอกเจ้มาม่อน รู้สึกเพลียประทะฝีปากคนเยอะ
เย่ๆมาอัพตอนสามละ
ตอนนี้ไม่มีอะไรอีกละ นอกจากว่าจองกุกคุมทั้งตอน
ตอนนี้มันโฮปกุกหรือเปล่า น่าจะใช่เลย5555555
เราต้องขอโทษเมนเจโฮปด้วยนะ ทำร้ายอีกละ5555555
ตอนนี้มียูคมาร์คมาด้วย เราขออภัยด้วยเราแต่งเพลิน5555555
สงสารตัวเองอีกละแต่งยังไงให้พี่จินไม่ออก คือพี่จินค่าตัวแพงเราไม่เงินจ้างนี้เอง55555555
คาดว่าอีกไม่กี่ตอนพี่จินจะมาละ รอนะทุกคน
อยากบ่น อยากคุยอะไรด้วย อยากติฟิคนี้เลย >>>> @Salinpud
แท็กฟิคเรานี่เลย #ฟิคบุรุษแมน
ไปละๆไม่บ่นละ ขอบคุณที่หลงมาอ่านฟิคกากๆเรานะ
ปล.เราหันมาแต่งเรื่องนี้เป็นฟิคยาวละ เย่!!!
SQWEEZ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น