ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
@SQWEEZ
สวัสดีครับทุกๆคนที่หลงเข้ามาอ่าน หลังจากเราลงชื่อตอนว่าบทนำให้ทุกคนดีใจเล่นทั้งๆที่ยังไม่อัพบทนำเลยแต่ตอนนี้เราอัพบทนำแล้วนะ!! ดีใจหน่อย555555555
"ห้ะ!ป๊า อะไรนะครับ!!" เสียงของต้วนอี้เอิน หรือมาร์คต้วนผู้ชายร่างเล็กหน้าหวานแต่มีเสียงแหบใหญ่ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของเจ้าตัวได้ตะโกนใส่ผู้เป็นพ่อด้วยความตกใจ ตอนนี้มาร์คแทบอยากจะเป็นบ้าเสียอย่างให้ได้
"แกฟังไม่ผิดหรอก พ่ออยากให้แกแต่งงานกับหนูชิเชลเขานะ" ผู้เป็นพ่อพูดอย่างใจเย็น หวังจะเอาน้ำเย็นเข้าลูบแต่ดูเหมือนว่าจะไม่สำเร็จ
"พ่อก็รู้ดีเนี่ยว่าผมไม่ชอบชิเชล พ่อจะจับผมคลุมถุงชนแต่งงานกับเขาทำไม ในเมื่อผมกับเขาก็ไม่ได้ชอบกันอะ"มาร์คพูดแบบคนหัวเสีย เรื่องอะไรที่เขาจะต้องมาแต่งงานกับคนที่ไม่ชอบด้วย ยิ่งเป็นชิเชลเนี่ยเขาละโคตรเกลียดเข้าไส้เลยละ ทำไมเขาถึงไม่ชอบชิเชลนะหรอก็เพราะอะไรบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากลไงละ
"ทำไม? ก็แค่ไม่ชอบกันนี่คือเหตุผลของแกหรอ แกจะคิดอะไรเยอะ เดี๋ยวพอแต่งงานกันไปเดี๋ยวก็ชอบกันเองแหละ"
"ป๊าก็คิดได้เนี่ย ป๊าไม่ได้แต่งเอง แต่ผมแต่งนะ และป๊าดูปากผมด้วยนะ 'ผม บอก ว่า ไม่ ชอบ ผม จะ ไม่ แต่ง จบ ไหม ป๊า!!!"เป็นมาร์คเองแหละที่หัวเสียเพิ่มคูณสิบ ในเมื่อบอกเหตุผลชัดขนาดนั้นแล้ว ผู้เป็นพ่อควรจะเข้าใจได้แล้วนะ แต่ก็คือผู้เป็นพ่อก็ยังจะไม่ยอมฟังเขาอีก เขารู้สึกว่าตอนนี้เขาอยากจะหนีออกจากที่นี้ให้เร็ว หนีไปจากเรื่องร้ายๆแบบนี้
"แกอย่าดื้ออย่างนี้ดิ ป๊าบอกให้แต่งก็ต้องแต่ง ป๊านัดแน่ะกับทางครอบครัวหนูชิเชลละด้วย และอาทิตย์นี้แกต้องไปลองชุดแต่งงานกับหนูชิเชลด้วยเข้าใจไหม?"ผู้เป็นพ่อบอกแบบเด็ดขาด เขาหวังเพียงว่าลูกชายคนนี้จะเข้าใจและทำตามที่เขาบอก แต่ดูเหมือนอะไรๆก็ไม่ง่ายเสมอไปหรอก
แต่บางทีมันก็ง่ายนะ...
มาร์คมองผู้เป็นพ่อในแววตาที่ยากจะอธิบายได้ เขามองผู้เป็นพ่ออย่างไม่เข้าใจ ทำไมพ่อไม่ถามเขาสักคำและคืออะไรที่พ่อไปนัดแน่ะกับครอบครัวนั้นแล้ว
"นี่คือสิ่งที่ป๊าต้องการใช่ไหมครับ ถ้าผมทำให้ป๊าแล้วป๊าจะสบายใจมากใช่ไหมครับ เดี๋ยวนี้ป๊าจะทำอะไรป๊าไม่ถามความรู้สึกผมเลยใช่ไหมครับ ถ้าป๊าอยากให้ผมแต่งผมแต่งก็ได้ และขอบคุณสำหรับที่นัดแน่ะกับทางครอบครัวชิเชลให้ผมนะ และผมจะไม่มีวันลืมเลยครับ"มาร์คเอ่ยออกมาเหมือนผู้แพ้ เขาแพ้แล้ว เขาไม่สามารถป้องกันฐานที่เขาสร้างไว้ ในเมื่อพ่อต้องการแบบนั้นเขาก็จะจัดให้ แต่คุณเข้าใจอะไรไหมอะไรที่ตกลงง่ายๆบางทีมันก็อาจจะไม่เป็นอย่างที่ตกลงไว้เสมอหรอก
มาร์คจ้องมองไปที่ผู้เป็นพ่อซึ่งตอนนี้รู้สึกจะยินดีปรีดามากเมื่อเขาตอบตกลง ก็แหงละคนที่อยากให้ลูกแต่งงานส่วนใหญ่ก็เรื่องธุรกิจกันทั้งนั้นแหละและก็รวมถึงครอบครัวเขาด้วย
ครอบครัวมาร์คถือว่าไม่รวยและไม่จน มีอยู่มีกินก็ถือว่าใช้ได้ เรื่องธุรกิจก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจเหตุผลของพ่อสักเท่าไรหรอก ธุรกิจของพ่อกำลังไปด้วยดีเนี่ยและเพราะอะไรละ นี่คือสิ่งที่เขาสงสัยมาก แต่ทุกคนก็คงสงสัยอีกละสิว่าทำไมผมถึงตอบตกลงได้อย่างง่ายดายทั้งๆที่ก่อนหน้าผมเถียงกับพ่อจะเป็นจะตาย หัวเด็ดตีนขาดอยู่ ซึ่งไม่มีอะไรที่มาร์คต้องบอกอะไรมาก ซึ่งมาร์คมีแผนที่จะทำในวันนั้นก็เท่านั้นเอง
#ฟรพบ
ตอนนี้มาร์คก็อยู่หน้าร้านเวดดิ้ง สตูดิโอแล้ว วันนี้เขาแต่งตัวง่ายๆเสื้อยืดธรรมดากับกางเกงยีนส์และรองเท้าผ้าใบพลางสวมแว่นดำเพื่อให้ดูหล่อขึ้น แต่เขาก็หล่ออยู่ทุกวันแล้วละสวมแว่นเพิ่มก็ยิ่งดูหล่อเพิ่มเข้าไปอีก ออร่าความหล่อมันก็แผ่กระจายไปทั่วจนเก้งกางชะนีหันเลียวมองกันใหญ่ ก็รู้ไงว่าหล่ออย่ามามองมากคนมันเขินนะ
วันนี้มาร์คไม่ได้มาคนเดียววันนี้เขามากับบอดี้การ์ดส่วนตัวของเขาซึ่งชื่อ'จิน' จินเป็นบอดี้การ์ดมาร์คตั้งแต่มาร์คยังเด็ก แต่มาร์คกลับคิดว่าจินเป็นเหมือนเพื่อนตัวเองมากกว่าไม่เหมือนบอดี้การ์ด ชีวิตในวัยเด็กของมาร์คไม่ค่อยราบรื่นเท่าไร ตอนเด็กๆมาร์คไม่ค่อยมีเพื่อนคบ มาร์คเป็นพวกเงียบๆนิ่งๆไม่ค่อยพูดและสุงสิงกับใคร จนมาวันหนึ่งพ่่อของเขาได้พาจินมาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัว ซึ่งตอนแรกมาร์คก็ไม่สนใจแต่ไม่รู้ไปไงมาไงมาร์คก็สนิทกับจินเหมือนเพื่อนซะงั้น แต่แตกต่างจากจินที่ไม่กล้าจะเทียบชั้นกับมาร์คให้เหมือนเพื่อน จินคิดเพียงว่ามาร์คนั้นคือเจ้านายเขาเท่านั้น
"คุณมาร์คจะเข้าไปในร้านหรือยังครับ ผมว่าตอนนี้ครอบครัวคุณชิเชลรอคุณมาร์คนานละนะครับ"จินเอ่ยบอกมาร์คพลางมองนาฬิกาซึ่งตอนนี้บอกเวลาว่า10.30น.แล้ว
"ปล่อยให้เขารอฉันไปก่อน ตอนนี้ฉันยังไม่อยากเข้าไป ตอนนี้ฉันขอคิดอะไรเพลินๆก่อนนะ"มาร์คพูดพลางเดินเข้าไปในรถและนั่งนึกแผนที่จะทำวันนี้ จินเมื่อเห็นดังนั้นก็รีบเดินไปนั่งในฝั่งคนขับเป็นเพื่อนมาร์ค
"ผมรู้นะครับว่าคุณมาร์คอึดอัดใจกับเรื่องนี้ แต่ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยก็บอกผมได้เสมอนะครับ ผมยินดีช่วยคุณมาร์คเสมอนะครับ"จินบอกด้วยความเต็มใจและส่งรอยยิ้มมาให้มาร์ค จินคิดอยู่เสมอว่าถ้าเจ้านายเขาเศร้า เหงาหงอยหรืออะไรเขาก็จะเป็นตามด้วย ไม่รู้เพราะอะไรแต่พอเขาเห็นมาร์คเป็นแบบนี้เขาก็ยิ่งวิตกตามไปด้วย ความรู้สึกแบบนี้เขาเรียกว่าอะไรนะ ซึ่งจินเองจินก็ไม่รู้
ซึ่งผิดกับมาร์คเมื่อได้ยินที่ลูกน้องคนสนิทพูดขึ้น ความคิดชั่วๆก็ผลุดขึ้นมาทันที
"นายจะช่วยฉันจริงๆหรอจิน"มาร์ครีบตะครุบแขนคนข้างๆพร้อมยื่นหน้าไปถาม คนที่โดนตะครุบถึงกับสะดุ้งไปทันที จินรู้สึกถึงความบรรลัยมาตะหงิดๆ
ว๊า~เหมือนจินจะพลาดอะไรไป ไม่น่าพูดอะไรออกไปแบบนั้นเลย
"ชะ ชะ ช่วยจริงๆครับ คุณมาร์คจะให้ผมช่วยอะไรละครับ"จินตอบเสียงสั่นๆพลางมองใบหน้าหวานซึ่งตอนนี้ห่างไม่ถึงเซนติเมตร จินรู้สึกว่าตอนนี้หน้าเขาดูร้อนๆและอีกสักพักมันคงจะแดงขึ้นแน่ และอยู่ๆไอหัวใจไม่รักดีก็เต้นแรงขึ้น
ดูเหมือนมาร์คจะรู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำให้จินตกใจจึงกลับไปนั่งเหมือนเดิม จินรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนตอนที่มาร์คทำแบบนั่น ถึงแม้ว่าจินจะอยู่กับมาร์คมานาน จินก็ไม่เคยถูกมาร์คทำแบบนั้นจนมาวันนี้ แต่ก็กระนั้นตอนนี้จินรู้สึกผ่อนคลายแล้วละเมื่อตอนที่มาร์คกลับไปนั่งเหมือนเดิม
"นายตกใจใช่ไหมอะ ฉันขอโทษทีนะ พอดีนายเสนอจะช่วยฉันเองฉันก็เลยดีใจ สรุปนายจะช่วยฉันจริงๆใช่ไหมจิน"
"ผมบอกคำไหนคำนั้นครับ คุณมาร์คอยากให้ผมช่วยอะไรบอกมาเลยครับ"จินตอบกลับไปทั้งๆที่ไม่มองหน้ามาร์ค
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แผนฉันก็ไม่มีอะไรมากหรอก ฉันแค่อยากให้นายแกล้งบอกครอบครัวชิเชลว่าฉันเป็นโรคพิษสุนัขบ้าละตอนนี้มันกำลังลามและเชื้อมันกำลังออกฤทธิ์ต้องได้รับการบำบัดจากโรงพยาบาล โอเคไหม?"มาร์คอธิบายอย่างตั้งใจ ซึ่งจินตอนแรกที่ฟังก็เลิ่กคิ้วมองมาร์คแบบสงสัยแต่พอฟังจบก็ร้องอ๋อออกมา
"อ๋อแบบนี้นี่เองหรอครับ แต่มันจะดีหรอครับ แล้วครอบครัวคุณชิเชลจะเชื่อคุณมาร์คหรอครับ ผมว่ามันไม่โอเคนะครับ ถ้าเกิดทางนั้นไม่เชื่อคุณมาร์คจะแย่เอานะครับ"
"เอาน่า ไหนบอกจะช่วยไง นายมีหน้าที่ทำให้เขาเชื่อสนิทใจ ส่วนฉันมีหน้าที่แสดงให้เหมือนจริง นายต้องทำยังไงให้ได้ให้เขาเชื่อเข้าใจไหม? ถ้านายกับฉันไม่ร่วมมือกันมีหวังแผนล่มแน่"มาร์คพูดทิ้งท้ายเอาไว้อย่างจริงจังจนจินเงียบไป
"…"
"นายเข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม นี่ไม่ใช่การบังคับแต่เราต้องช่วยกันทำนะจิน"
"…"
"ถ้าเราไม่ช่วยกันทำ แผนอาจพังขึ้นได้นะ"มาร์คเอื้อมมือไปจับแขนจินเพื่อให้จินโอนอ่อนยอมทำตาม จินมองมือมาร์คที่จับแขนตัวเองอยู่พลันความรู้สึกที่เรียกว่าใจอ่อนก็เกิดขึ้นซะงั้น
"อย่างที่ผมบอกคุณมาร์คเลยครับ ผมจะช่วยคุณมาร์คและทำตามที่คุณมาร์คบอกนะครับ ผมไม่เคยบอกว่าจะไม่ช่วยคุณมาร์คนะครับ"จินหันมาตอบมาร์ค มาร์คที่เห็นจินตอบแบบนั้นก็ดีใจขึ้นมาอีกระลอกตาเป็นประกายเหมือนผู้มีหวัง มาร์ครู้สึกว่าแผนที่เขาจะทำในไม่ช้าจะสำเร็จ
"ขอบใจนะจิน!!"มาร์คเอื้อมมือไปบิิดแก้มจินไปมา จนจินทำหน้าเหยเกมาให้หน่อยๆ เรียกว่าจะเจ็บก็ได้แต่ถ้ามาร์คบิดมันก็ไม่เจ็บหรอก
"โอยคุณมาร์คครับ บิดแก้มผมแบบนี้ผมเจ็บนะครับ"จินเอ่ยเสียงเบาๆจนมาร์ครีบถอนมือออกจากแก้มจินแทบไม่ทัน
"อ่าขอโทษที พอดีฉันดีใจอีกแล้วอะ มือฉันก็เลยเพลินไปบิดแก้มนายไปหน่อย"มาร์คตอบพลางเกาหัวแล้วยิ้มแห้งๆมาให้จิน
"ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ว่าแต่คุณมาร์คจะเริ่มแผนกันเลยไหมครับ"
"จะเริ่มเลยก็ได้ ตอนนี้ฉันพร้อมแล้วถ้ามีนายช่วย"
#ฟรพบ
ตอนนี้จินและมาร์คก็มาอยู่ที่ร้านเวดดิ้ง สตูดิโออีกครั้ง หลังจากไปนั่งคิดแผนการทำมาเนิ่นนาน ซึ่งตอนนี้พวกเขาสองคนก็จะได้ใช้มันจริงๆแล้ว มาร์ครู้สึกตื่นเต้นมากๆที่ต้องมาเล่นละครตบตาให้คนอื่นดู มาร์ครู้สึกประหม่าที่จะทำแต่หากมาร์คไม่ทำ ชีวิตที่อิสระของมาร์คก็จะไม่มีอีกเลย
มาร์คตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปในร้านโดยมีจินเดินตามหลังมา
กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง
เสียงกริ๊งที่ประตูที่บ่งบอกดีว่ามาร์คมาถึงแล้ว ครอบครัวชิเชลจึงหันมามองมาร์คพร้อมกันพร้อมกวักมือเรียกให้มานั่ง
อ่า~ จะไปนั่งดีไหมน่า มาร์คมองอย่างนิ่งๆไร้สีหน้าใดๆ
"พี่มาร์คค่ะ ทำไมไม่มานั่งละค่ะ พ่อชิเชลอุตส่าห์เรียกพี่มาร์คมานั่งเลยนะค่ะ"เสียงเรียกของเด็กหญิงหน้าใสเสียงแหลมตะโกนบอกมาร์คให้มานั่ง
จะบอกว่าเกลียดเสียงชิเชลชะมัดเลย เสียงชิเชลนี้จะแหลมไปไหน พ่อกับแม่ให้กินนกหวีดเป็นอาหารหรอ ถามหน่อยถาม
"…" ไร้การตอบใดๆจากมาร์คนอกจากเสียงเงียบ
"คุณมาร์คครับ ไม่ไปนั่งหรอครับ พ่อคุณชิเชลเรียกให้นั่งเชียวนะครับ"จินกระเถิบๆมาใกล้ๆมาร์คแล้วกระซิบบอก
"นายลืมอะไรหรือเปล่า นี่ฉันกำลังเล่นละครตบตาอยู่เนี่ย"มาร์คกัดฟันพูดบอกจิน จินซึ่งรู้ได้ดังนั้นก็ดำเนินเล่นละครตบตาตาม
"คุณมาร์คครับไปนั่งกันเถอะครับ"จินบอกมาร์คเสียงดังๆพร้อมลากแขนมาร์คมา มาร์คซึ่งถูกลากอยู่ก็พยายามดิ้นๆ
"นี่จิน!! ปล่อยฉันนะฉันไม่อยากไปนั่ง ฉันอยากกลับบ้าน!! นายจะพาฉันมาทำไม!!"มาร์คออกรสออกชาติในการเล่น
โอ้โหมาร์ค เรื่องการแอคติ้งนี่ให้ดีเลิศเลย
"ไม่ได้นะครับคุณมาร์ค คุณท่านสั่งผมให้พาคุณมาร์คมาเองนะครับ ผมมีหน้าที่ทำตามก็ไม่กล้าขัดหรอกครับ"
ใครว่าจินแอคติ้งไม่เก่ง มาร์คคนนี้จะเอาหัวชนฝาเลย จินรับมุขมาร์คได้เร็วมาก
มาร์คได้แต่จิ๊จ๊ะในลำคอแล้วทำตาขวางใส่จิน ก็บอกแล้วไงว่ามันเป็นละคร มันต้องสมจริงหน่อย
"ก็บอกว่าไม่ไปไงเล่า จะเอาอะไรอีก"มาร์คออกแรงสะบัดมือจินที่จับแขนเขาไว้อยู่จนหลุด จินดูเหมือนจะตกใจมาก รวมถึงครอบครัวชิเชลด้วย
ก็บอกแล้วไงว่าจินกับเขาเล่นละครเก่ง...
"มาร์คเป็นอะไรหรอลูก ไม่สบายหรือเปล่า"หญิงวัยกลางคนซึ่งเป็นแม่ของชิเชลเดินมาหามาร์คพร้อมเอามือทาบบนหน้าผาก
"…" มาร์คได้แต่มองตามมือของแม่ชิเชลและไม่ตอบเช่นเคย
"เอ่อคือว่า...คุณมาร์ค... เอ่อคือ คือ..."เป็นจินเองที่เห็นว่ามาร์คเงียบไปจึงเป็นฝ่ายจะบอกแม่ชิเชลเอง ดูเหมือนแม่ชิเชลจะหันมามองจินเชิงถาม
"มาร์คเป็นอะไรหรอจิน"
"เอ่อคือ...ถ้าผมบอกไปแล้วคุณต้องรับได้ให้ได้นะครับ เรื่องนี้ไม่มีใครรู้นอกจากผมและคุณมาร์คสองคนนั้นเท่านั้น"
"…" แม่ชิเชลพยักหน้าแทนคำตอบ
"คือคุณมาร์คเป็นโรคพิษสุนัขบ้าต้องได้รับการรักษาอย่างเร่งด่วนเลยครับ ตอนนี้เชื้อเริ่มจะลามแล้วครับ"จินบอกตามที่มาร์คบอกเขาไว้ ซึ่งดูท่าทางแล้วครอบครัวชิเชลจะเชื่อ เพราะตอนที่จินบอกเสร็จ ครอบครัวชิเชลถึงกับตกใจกันหมด แถมจินแอบเห็นชิเชลส่งสายตารังเกียจๆมาให้มาร์คด้วย
"จะ จะ จริงหรอค่ะพี่จิน พี่มาร์คเป็นโรคพิษสุนัขบ้า อุ้ยยี้!!ไปให้พ้นเลยนะ ชิ้วๆๆๆๆ"ชิเชลพูดพลางทำไม้ทำมือไล่มาร์คให้ออกไปไกลๆ ซึ่งมาร์คเม่ือเห็นแบบนี้ก็ยิ่งได้ใจ แกล้งเดินมาใกล้ชิเชล จนชิเชลถอยหนีแทบไม่ทัน
"อะไรอะน้องชิเชล น้องชิเชลรับพี่ไม่ได้หรอ ทำไมอ่า พี่แค่เป็นแบบนี้เอง ทำไมอ่าทำไม"มาร์คเอ่ยบอกชิเชลด้วยเสียงเศร้าๆ ตอนนี้ใบหน้ามาร์คเหมือนคนจะร้องไห้ให้ได้
ก็บอกแล้วไงว่าเขาเล่นละครเก่ง...
"คือชิเชลไม่ได้รังเกียจพี่มาร์คนะค่ะ แต่ชิเชลแค่รับไม่ได้ที่เจ้าบ่าวชิเชลเป็นบ้าอะค่ะ"
"ฮึก...ฮือ...พี่ผิดด้วยหรอที่เป็นบ้า"มาร์คเผลอร้องไห้ออกมาอย่างลืมตัว อุตส่าห์กลั้นน้ำตาแล้วนะแต่ก็ดั้นไหลออกมาซะงั้น แต่ความจริงแล้วมาร์คไม่ได้ลืมตัวหรอกแค่มาร์คใช้เทคนิคเล็กๆน้อยๆเรียกน้ำตาออกมาก็เท่านั้นเอง
"เอ่อพี่มาร์คค่ะ อย่าร้องไห้นะค่ะ"ชิเชลทำท่าเหมือนจะเข้าไปปลอบแต่ก็ไม่กล้านอกจากมองมาที่มาร์คเฉยๆ
ก็บอกแล้วไงว่าชิเชลนะหัวสูง ไม่ชอบอะไรที่ไม่สมบูรณ์แบบหรอก พอไม่สมบูรณ์แบบปุ๊ปชิเชลจะส่งสายตารังเกียจๆมาให้เลยและจะไม่เข้าใกล้อีกเลย ซึ่งตอนนี้ชิเชลก็ปฏิบัติกับมาร์คอยู่ รู้สึกสุขใจชะมัดเลย
"…" ความเงียบเท่านั้นที่มาร์คชอบใช้มัน ที่มาร์คเงียบไม่ใช่เพราะเขาเศร้าอะไรหรอก แค่อยากฟังคำแก้ตัวจากคนตรงหน้าก็เท่านั้น
"พี่มาร์คอย่าเงียบดิค่ะ ยิ่งพี่มาร์คเงียบ ชิเชลก็ยิ่งกลัวนะค่ะ และยิ่งพี่เป็นแบบนี้อีก..."ชิเชลมองมาร์คแบบหวาดๆแล้วเอ่ยคำหลังอย่างแผ่วเบา ชิเชลไม่อยากทำร้ายมาร์คหรอกแต่แค่ไม่อยากได้เจ้าบ่าวแบบนี้อะ
"มาร์ค...พ่อว่าลูกไปรักษาโรคพิษสุนัขบ้าที่โรงพยาบาลเถอะ เดี๋ยวเรื่องนี้เดี๋ยวพ่อโทรบอกพ่อมาร์คเอง"
"…"
"ละอีกอย่างที่พ่ออยากบอกมาร์คเลยนะ พ่อไม่อยากให้ชิเชลแต่งกับมาร์คแล้ว ถ้าเกิดวันหนึ่งวันใดมาร์ครักษามันได้พ่อก็จะให้แต่งนะ แต่ตอนนี้ไปรักษาเถอะ ที่โรงพยายาลบ้าก็ดีนะ..."พ่อชิเชลบอกมาร์คแล้วตบไหล่มาร์ค
นี่คือคำตอบสินะ คำตอบง่ายๆที่ฟังแล้วดูดีขึ้นมาถนัดตา มาร์คโดนปฏิเสธแล้วอะ ชอบจังคำแก้ตัวของคนรังเกียจคนอื่นเนี่ย
มาร์คมองครอบครัวชิเชลแบบเหยียดๆ รังเกียจหรอที่เขาเป็นแบบนี้อะ แต่มาร์คก็โอเคนะถ้าจะรังเกียจ เพราะมาร์คไม่ซีเรียสหรอกแต่แค่ไม่ชอบน่ะ
"เออมาร์ค พ่อกับแม่และชิเชลกลับก่อนนะลูก ขอโทษด้วยละที่นัดมา เสียเวลาเลย และอย่าลืมไปรักษาด้วยนะลูก แม่ไปละ"แม่ชิเชลพูดอย่างเร็วแทบจะแร็พให้เขาฟังก็ว่าได้ แล้วด๔เหมือนจะรีบๆร้อนๆมากหยิบอะไรก็หล่นไปหมด รนมากหรอวะกลัวมากหรอวะมาร์คอยากจะรู้ กลัวมากก็รีบไปเลย มาร์คก็เบื่อที่จะเล่นละครละ
"ไปเลยครับไปเลย เชิญไปเลยถ้ารับผมไม่ได้ ฮึก...ฮือ"การเล่นละครก็ต้องดำเนินต่อไป เขาจะไปเราก็รั้งไว้สิครับ มาร์คร้องไห้ออกมาอีกแล้ว ไหนบอกว่าเบื่อที่จะเล่นละครแล้วไง นี่ก็เพลียกับตัวเอง
"…" ครอบครัวชิเชลที่กำลังจะเดินออกจากร้านก็ชะงักเดินเพราะเสียงมาร์คร้องไห้
"ไปเหอะครับ ไม่ต้องสนใจผมหรอก แง๊ T_T"มาร์คแหกปากร้องเสียงดังไปทั่วร้านจนจินทนไม่ไว้ต้องรีบมาปลอบ อายชิบหายแต่ก็ต้องด้านเข้าไว้
"โอ๋ๆไม่ต้องร้องนะคุณมาร์ค ถึงครอบครัวคุณชิเชลจะรับไม่ได้แต่ผมรับได้นะครับ"
"จริงหรอจิน ขอบใจนายนะที่ไม่ทิ้งกัน"
"พี่มาร์ค...ชิเชลขอโทษนะค่ะ แต่เราจบกันแค่นี้เถอะค่ะ"ชิเชลหันมาบอกมาร์คเสร็จแล้วเดินออกจากร้านไปเลย ทิ้งให้มาร์คกับจินอยู่กันสองคน
เฮ้ย!! โล่งจริงๆเลย ครอบครัวชิเชลเชื่อเขาด้วย มาร์ครู้สึกสบายอกสบายใจขึ้นมามาก เกิดมาไม่เคยโล่งอกโล่งใจแบบนี้เลย
"เออจิน ขอบใจนายมากๆนะที่ช่วย ถ้าไม่มีนายฉันคงแย่แน่ๆเลย ขอบใจนายจริงๆนะ เอาเป็นว่าวันนี้ฉันจะไปเลี้ยงอาหารนายตอบแทนนะ"
"โอเคเลยครับคุณมาร์ค ร้านเดิมปะครับคุณมาร์ค"
"ร้านเดิมเลยจิน แบบเดิมด้วย"มาร์คหันมาพูดร่าเริงกับจินและยิ้ม
จะบอกว่าสุขอะไรไม่สุขใจเท่าการหลอกลวง...
#ฟรพบ
สวัสดีครับทุกๆคนที่หลงเข้ามาอ่าน หลังจากเราลงชื่อตอนว่าบทนำให้ทุกคนดีใจเล่นทั้งๆที่ยังไม่อัพบทนำเลยแต่ตอนนี้เราอัพบทนำแล้วนะ!! ดีใจหน่อย555555555
คือฟิคนี้เป็นฟิคยูคมาร์คนะ แต่ไหนเปิดบทนำมาเป็นจินมาร์ควะ เอองงเลย คือเราชอบจิ้นอะไรข้ามวงนะเออ5555555 คือไม่ใช่ไรเมนเราสองคนนี้เองแหละ55555555 ฟิคมันอาจงงๆงวยๆแต่ช่างมันเถอะเนอะ เพราะคนแต่งแต่งเองยังงเองเลย แต่งอะไรของมึง555555 อย่าไปคาดหวังกับฟิคว่าจะสนุกเลยเพราะเราแต่ตามอารมณ์ สนุกไม่สนุกก็บอกกันได้ อยากจะแก้ไข้ตรงไหนบอกกันได้ถ้ามีเวลาแก้นะ5555555 ก็ไม่มีอะไรมากนอกจากกดเฟปเม้นโหวตอะไรก็เอามาเถอะ นี่ไม่ซีเรียสแต่จะดูยอดคนอ่านก็แค่นั้นเอง ละอีกอย่างหนึ่งเรามีแท็กฟิคเล่นแล้วนะ #ฟรพบ อย่าลืมไปเล่นกันละ
ปล.ฟิคนี้อัพแล้วแต่อารมณ์และการขยันแต่งของคนแต่งนะ คิดออกก็จะมาลงนะ555555 ไปละบาย บ่นเยอะน่ารำคาญ รักคนอ่านนะ❤
SQWEEZ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น