คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Caramel Love [EP.3]
Title: Caramel Love [ByungChan]
Author: HoneyJelly
BGM: Cafe Latte by Urban Zakapa
Part: 3
“ถึแล้วร้าบบบบบ ร้านอยู่รนั้น” ผมมอามปลายนิ้วอาฮยอนไป เมื่อรถบัสันที่เราเพิ่ลมาแล่นออไป็ทำให้ผมไ้พบับร้าน ‘ลอร์โ’ ร้านเล็ๆูอบอุ่น ภายนอแ่้วย้นไม้ที่ำลัผลิอบานหลาหลายสี และาที่าฮยอนเล่าให้ฟับรรยาาศภายในร้าน็อบอุ่นไม่แพ้ัน าฮยอนบอว่าทุนเป็นันเอสุๆ ทั้มินูฮยอ แเนียล รวมถึ ‘ลอร์โ’ ที่เป็นเ้าอร้าน้วย
“เราเ้าันไปเลยมั้ยรับ าน...เอ้ย ี้ฮยอ”
“ไปสิ อยาินาราเมลมัีเอโ้ับทาร์ไ่ะแย่แล้ว”
“ทุนร้าบบบบบบบบบ ูิ ผมพาใรมา” ผมยัไม่ทัน้าวเ้าไปในร้านไ้เ็มัวเลย าฮยอน็ะโนป่าวประาศ้วยวามีใะแล้ว ีนะที่อนนี้ไม่มีลู้าในร้านไม่ั้นแื่นแน่ๆ
“..........” ผู้ายัวสูทีู่นิ่ๆ เหมือนะ่วนอนลอเวลาที่ยืนอยู่หลัเ้าเอร์เรื่อื่มเป็นมินูฮยอสินะ
“ใรหรอาฮยอน” ส่วนเ็ผู้ายท่าทาสใสร่าเรินนี้เป็นแเนียล
“อะไรัน นี่ฮยอ 2 นไม่รู้ั...”
“เอ่อ สวัสีรับ ผมอนีเป็นพี่อาฮยอนหน่ะรับ^^”
“อ้าว ี้ฮยอ ทำไม...”
“เอาเถอะน่า ไม่เป็นไรหรอ^^” บาทีารที่ไม่มีนรู้ัว่าผมเป็นใร็ีเหมือนัน ผมะไ้ทำัวสบายๆ ที่นี่ะเป็นที่ประำอผมแล้วแหละรับ ออมาานเมือผู้นไม่พลุ่พล่าน ไม่วุ่นวาย ให้ทุนที่นี่รู้ัผมในัวนที่ผมเป็นริๆ ไม่ใ่ไออลที่ใรๆื่นมแบบนี้็ี สบายใไปอีแบบ
“อ้อ...พี่ายนายเอหรอ ยินีที่ไ้รู้ันะรับอบีฮยอ ผมแเนียลรับ”
“เ่นัน าฮยอนพูถึนายให้ฟัแล้วหล่ะ ส่วนที่ยืนอยู่นั่นเป็นมินูฮยอใ่มั้ย”
“ใ่แล้วรับ^^ ฮยอะื่มอะไรีรับ”
“อาราเมลมัีเอโ้ละันแล้ว็ทาร์ไ่^^”
“ไ้เลยรับ แปฮยอ ไ้ยินแล้วใ่ป่ะ”
“อือ”
“ั้นี้ฮยออยู่นี่่อนนะรับ ผมอไปเปลี่ยนุ่อน”
“โอเ”
“นี่ าฮยอนบอแอลโฮยอว่าอทาร์ไ่ 2 ิ้น้วย”
“ไ้เลยรับ เนียลฮยอ” บรรยายาศเป็นันเอามที่าฮยอนเล่าให้ฟัริๆ้วย ผมสนิทับาฮยอนและแเนียลไ้ไม่ยา ส่วนมินูฮยอผม็ไม่รู้เหมือนันแฮะ แ่เอ...แอลโฮยอที่เนียลพูถึือใรนะ แล้วเ้าอร้านอยู่ไหนนะ ผมหล่ะอยาเห็นริๆว่าน่ารัเหมือนที่แเยบอผมรึเปล่า โอ๊ะ มินูฮยอยาราเมลมัีเอโ้มาให้ผมถึที่เลย ที่แท้วามอร่อยเ้ม้มลมล่อม็มาาฝีมือมินูฮยอนี่เอ
“อบุนะรับมินูฮยอ ผมอบรสมือฮยอมาเลย”
“้วยวามยินี ถูปา็ีแล้ว” มินูฮยอยิ้มให้ผม้วย ฮ่าๆ เวลายิ้ม็ูเป็นผู้ายอบอุ่นีนะ ทุนที่นี่ะลายป็นเพื่อนสนิทอผมในเร็วๆนี้แหละ มินูฮยอ็ไม่ไ้น่าลัวอย่าที่ิสัหน่อย
“นี่รับ ทาร์ไ่ 2 ิ้น” เอ๊ะ นี่ินาราเมลมัีเอโ้ับทาร์ไไม่หวานเินไปหรอ ลู้านนี้ทำให้ผมิถึลู้าไรฟ์ทรูวันนั้นเลย ไม่ิว่าะมีนอบินแบบนี้หลายนแฮะ
“ี้ฮยอ...ผมมาแล้วรอนานมั้ยรับ โอ๊ะ แอลโฮยอออมาาห้ออบนมแล้วหรอรับ”
“ไม่นานหรอ เอ่อ..นี่ใรหรอาฮยอน”
“แอลโฮยอ หรือ ‘ลอร์โ’ เ้าอร้านไรับ^^” แอลโ...เ้าอร้าน... ‘ลอร์โ’...น่ารัริๆ้วยถึะเป็นผู้ายัวเล็แ่แววาอผู้ายนนี้เ็มไป้วยวามอบอุ่นและวามใส่ใ เพราะแบบนี้สินะนมอเ้าถึไ้ออมารบรสเ็มทุวามรู้สึแบบนี้ ทำไมผมถึรู้สึ อบอุ่น และเ็มื้นนานี้ วามรู้สึแบบนี้มันืออะไรันนะ
“แล้ว็แอลโฮยอรับ นี่ี้ฮยอ รุ่นเียวับฮยออ่ะแหละ”
“สวัสีรับ ผมอนี เอ่อ...เป็นพี่ายอาฮยอนหน่ะรับ ฝาัว้วยนะรับ” ผู้ายอะไรหน้าหวานะมั ยิ้ม็หวาน ท่าทาะอบทานอะไรหวานๆอี่าหา ทำไมผมถึ้อยิ้มามเวลามอหน้าหวานๆนี้ยิ้ม้วยนะ ท่าะบ้าแล้วเรา
“อ่า...ยินีที่ไ้รู้ัรับ ผมอัวไปอบนม่อันนะ ามสบายเลย”
“รับ...”
“เอ้อ...ุอบทานนมอื่นนอาทาร์ไ่มั้ยรับ”
“อบรับ อบ นมหวานผมอบหม><”
“ไว้ผมะให้่วยิมนมสูรใหม่อผมนะ^^”
“ไ้เลยรับ เอ่อ เราะุยันแบบันเอไม่้อใ้ภาษาสุภาพไ้มั้ย แอลโเิปี93 เหมือนันใ่มั้ย”
“ใ่รับ...เอ้อ...ันเอ็ันเอรับ ฮ่าๆๆ”
“ั้นี้เรียว่าแอลเยๆนะ แล้ว็เลิพูรับไ้แล้วนะ^^” ยิ้มหวานๆับาเป็นประายนั่นทำผมเินแปลๆแฮะ ผมไ้แ่พยัหน้าเป็นารอบรับแล้วเินเ้ามาในห้ออบนม แอล...ับี้...ั้นหรอ ผมไม่ไ้เ้าสัมและมีเพื่อนรุ่นเียวันมานานนาไหนแล้วนะ ีวิผมมีสีสันึ้นมาอีนิ ะว่าไปแล้ว็ีที่ะมีนมา่วยผมิมนมริๆัๆัที ให้าฮยอนับแเนียลิมทีไร็อร่อยไปหม อร่อยทุอย่า ส่วนแปฮยอ็ไม่อบอหวาน่วยอะไรผมไม่ไ้ัน หวัว่าพี่ายอาฮยอนนนี้ไม่ทำให้ผมผิหวันะ
“อบุทุนมานะ วันนี้มายุ่เอาอนใล้ะปิร้าน เลย้อลับัน้าว่าปิเลย”
“้วยวามยินีเลยรับ แอลโฮยอ านหนัว่านี้ผม็ทำไ้ แ่ฮยอให้นมผมลับบ้านทุวันผม็ไม่รู้ะอบแทนยัไแล้ว”
“เห็นแ่นมลอเลยนะาฮยอน ั้นผม็แปฮยออัว่อนนะรับ พอีว่า้อไปที่อื่น่อ”
“ไปนะ” วันนี้ผมนั่อยู่นร้านปิเลยรับ บรรยาาศภายในร้านและทุสิ่มันึู ผมให้นั่อยู่รมุมเล็มุมนี้ในร้านไ้โยไม่รู้ัเบื่อ มีนมและอาหารอีหลายอย่าที่ผมอย่าลอิม ฝีมือแอลโ้ออร่อยทุอย่าแน่ๆเพราะเท่าที่ฟัาาฮยอน แอลโมัะิ้นนมและปรับปรุเมนูอาหารใหม่อยู่เสมอ แ่ถ้าเมนูไหนที่ไม่มันใว่าะถูปาลู้า แม้ว่าัวเอะอบแ่ไหนแอลโ็ะไม่นำออมาายเ็า หลัาที่แเนียลับมินูฮยอออาร้านไปแล้วาฮยอนึวนผมลับเ่นัน
“ี้ฮยอ เราลับันเถอะรับ"
“อ่า...ี้ลับ่อนนะแอล แล้วะแวะมาใหม่ อย่าลืมสัาที่ให้ไว้หล่ะ”
“สัา???” ูสิรับ ิ้วผูโบเียว อะไรันแ่นี้ทำเป็นลืมะแล้ว
“็...นมสูรใหม่อแอลไ”
“อ๋ออออ โอเฮ่าๆๆ รีบไปเถอะเี๋ยวะึ ลับันีๆนะ”
“ร้าบบบบบบบบบบ ไปันเถอะี้ฮยอ”
“อื้ม แล้วเอันนะ^^” ผมเินออาร้านมา้วยวามรู้สึหวิวแปล ผมไม่อยาลับเลยแฮะ แ่มันเป็นไปไม่ไ้ แ่ไม่เป็นไรยัไผม็ะลับมาอีแน่นอน
ผมแยับาฮยอนที่ป้ายรสบัสที่เราเอันเมื่อเ้า น้อเอาเสโทรศัพท์มาให้ผมเ็น้วยหลัาเ็นเสร็ผม็ทำารแอไอีาเาทอล์อัวเอลเรื่อน้อะเลย าฮยอนไม่ทันสัเ หลัาที่น้อออเินไปไปัพัผม็เลยทัน้อไป ระโโลเ้นีใให่เลย สใสร่าเริริๆเ็นนี้ อบุสรร์ที่ทำให้เราไ้เอัน และทำให้ผมหาร้าน ‘ลอร์โ’ เอนไ้ และที่สำัไปว่านั้น ทำให้ผมไ้พบับ แอลโ...อบุนะาฮยอน
To Be Comtinue...
cinna mon
ความคิดเห็น