คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 5 การแข่งที่น่าสยดสยอง (พิรุณ)
คู่ต่อไป มาโกะ & ทาเคชิ
เฮ้!! เฮ้!! เสียงดังกระหึ่มจะสนามแข่งเบสบอลที่กำลังแข่งกันอยู่ที่ริมแม่น้ำถึงจะสนุกแค่ใหนก็ไม่สามารถที่จะทำให้มาโกะสาวหน้าตายยิ้มได้เลยแม้แต่น้อย
“ก็ไม่เห็นจะเท่าไหร่เลยนี่”มาโกะพูดขณะที่กำลังมองหาที่นั่ง
โป๊ก!!!!
“เฮ้ยระวัง!!!”คนในสนามตะโกนเพราะการตีลูกเบสบอลจากสนามพุ่งตรงมาที่มาโกะ
โป๊ก!!!!
“ว้าว!!!!”คนทั้งสนามตะลึงเพราะมาโกะเอาไม้เบสบอล(ที่มาจากไหนไม่รู้)มาตีลูกเบสบอลที่ตรงมาทางตัวเองกลับไปที่ที่มันมา
“นี่คราวหลังอย่าตีแบบนี่อีกน่ะมันอันตราย”มาโกะพูดและนั่งลงตรงทีว่าง
“เฮ้ เธอคนนั้นน่ะ”คนคนหนึ่งที่ใส่ยูนิฟอร์มของนักเบสบอลตะโกนเรียกฉัน
“เรียกฉันเหรอค่ะ?”มาโกะถาม
“อื้อเธอนั้นแหละ นี่สนใจมาเข้าทีมเบสบอลมั๊ย”คนคนนั้นถาม
“ไม่”มาโกะตอบ(แบบไร้เยื้อใย)
“แต่ถ้ามาเข้าตอนนี่อยากได้อะไรฉันให้ได้ทุกอย่างเลยน่ะTOT”คนคนนั้นขอร้องและทำหน้าอ้อนวอนสุดขีด (แต่ในสายตามาโกะดูน่าสมเพษมากกว่า)
“นี่กัปตันเค้าไม่อยากเล่นก็อย่าไปยื้อเค้าเลยน่า^^”มีมาอีกคนแล้ว มาโกะคิด
“นี่ไอ้ยามาโมโตะไม่ช่วยอย่ามาขัดเซ่!!”กัปตันพูด
“ใช่ไปไกลๆเลยยามาโมโตะ”หนึ่งในสมาชิกชมรมเบสบอลคนหนึ่งพูดขึ้น
“อ้าวๆไหงไล่กันแบบนี่ล่ะฮะ ฮะ ^^”ยังมีหน้ามาหัวเราะอีกน่ะ
“นี่ไปเถียงกันที่อื่นได้มั๊ยนี่ฉันกำลังขอเธอคนนี้เข้าทีมอยู่น่ะ”กัปตันตะโกนขึ้น“นี่เธอมาเข้าทีมเราเหอะน่ะ”
“อยากได้อะไรก็ได้งั้นหรอ”มาโกะพูดขึ้นทำให้กัปตันมีความหวังอีกครั้ง
“ใช่ถ้าเธอมาเข้าทีมเราน่ะ”กัปตันทีมพูด
“งั้นฉันขอทดสอบก่อน”มาโกะพูดทำให้ทุกคนงง
“เอ๋?ทดสอบเหรอ”กัปตันถาม
“ใช่ ทดสอบถ้าพวกนายคนใดคนหนึ่งสามารถหวดลูกได้มากกว่า10ลูกติดกันฉันก็จะเข้าร่วมทีมกับพวกนายแต่ถ้าไม่ถึง10ลูกจะเปลี่ยนจากสมาชิกเป็นโค้ชแทนตกลงมั๊ย?”มาโกะอธิบาย
“เอ๋น่าสนุกดีนี่งั้นฉันขอเล่นด้วยคนน่ะ^^”ยามาโมโตะยิ้มแบบใสใส (แต่ไม่จริงใจเลยซักนิด)
“งั้นตกลงตามนั้น”มาโกะพูดเองเสร็จศัพท์ เฮอะอยากตื้อนักใช้มั๊ยจะจัดใช้แบบเบาะก่อนก็แล้วกัน
“อะเอ่อ ตกลงตามนั้นก็ได้”กัปตันพูด
“งั้นไปเอาเคื่องยิงลูกมา”มาโกะสั่ง
“หา!!เครื่องยิงลูกงั้นเหรอ”ทุกคนตะโกนออกมาอย่างตกใจ
“ก็เครื่องยิงลูกน่ะสิคิดว่าจะให้ฉันไปยินขว้างลูกรึไงกัน”มาโกะประชด
“แต่ว่ามันเร็วมากเลยน่ะ”กัปตันอธิบายแต่นั้นไม่ได้เข้าหูมาโกะเลยซักนิด
“จะทดสอบมั๊ยถ้าไม่ฉันจะกลับละน่ะ”มาโกะพูดพร้อมกับหันกลับไปที่ทางออกทันที
หมับ!
“อ่ะ!!!” มาโกะตกใจเมื่อจู่ๆยามาโมโตะก็มาฉุดแขนเธอไว้
ฟิ่ว!!! หมับ
มาโกะเมื่อโดนจับแขนสัญชาตญาณก็บอกว่ามีภัยใกล้ตัวจึงฟาดไม้เบสบอลไปที่ยามาโมโตะทันทีแต่ด้วยความไวของยามาโมโตะเลยจับไม่เบสบอลของมาโกะได้ทันก่อนทีไม้นั้นจะมาฟาดหัวของตน
“เฮ้เธอเล่นแบบนี้มันอันตรายน่ะถ้าฉันรับไม่ทันล่ะก็ฉันคงได้ไปหาท่านยมแน่เลยล่ะ^^”ยามาโมโตะยิ้มหน้าระรื่น
“นี่นาย”มาโกะพูดขึ้น
“ไรหรอ^^”ยามาโมโตะทียังไม่รู้ว่าภัยกำลังจะมาถึงตัวยังคงยิ้มระรื่นอยู่
“ตายซะเถอะ ย้าก”มาโกะปล่อยหมัดตรงเข้าไปหายามาโมโตะ
“แอ๊ก!!”โดนเต็มๆครับพี่น้อง
ต่อด้วยจับล็อคแล้วตีเข่า
“อั๊ก!!อ๊อก!!”ยามาโมโตะโดนทุกดอกของมาโกะโดยไม่มีทางสวนกลับเลยแม้แต่น้อย
เฮือก!! โหดว่ะ ทุกคนที่เห็นมาโกะกำลังซัดยามาโมโตะคิด ยามาโมโตะล้มลงไปทำให้มาโกะรู้สึกตัว
“อ่ะ..ฉันทำอะไรลงไปน่ะ”มาโกะพูดขึ้นมาโกะน่ะเป็นโรคชนิดหนึ่งที่ไม่มีทางรักษาหายและไม่เคยมีใครเป็นมาก่อนนั้นก็คือเวลาที่มาโกะโดนผู้ชายจับไม่ว่าจะเป็นส่วยไหนของร่างกายเธอจะลืมตัวและซัดคนที่จับเธอจนเดี้ยงกินข้าวต้มโรงพยาบาลกันเกือบทุกราย(ที่เหลือตายหมด)
“เธออัดไอ้ยามาโมโตะน่ะ”กัปตันตอบ
“อีกแล้วหรอ”มาโกะทำหน้าเซ็ง
“หมายความว่าไงหรอที่ว่าอีกแล้วน่ะ”กัปตันถาม
“ช่างมันเถอะเรื่องนั้นน่ะตอนนี้ดูเจ้ายามาโมโตะก่อนดีกว่าจะตายมั๊ยเนี่ย”หนึ่งในสมาชิกถาม
“อ่ะ....หมัดหนักชะมัดเจ็บใช่ย่อยเลยน่ะเนี่ย”ท่ามกลางฝูงชนยามาโมโตะที่โดนซัดซะน่วมลุกขึ้นยืนแบบกะเผกกะเผก
“ยามาโมโตะนายยังไม่ตายTOT”เพื่อนของยามาโมโตะคนหนึ่งร้องขึ้น
“ฮ่ะ ฮ่ะ ก็เกือบๆนะน่ะ^^”ยามาโมโตะยิ้ม (อีกแล้ว)
“งั้นฉันไปล่ะ ลาก่อน”มาโกะพูดพร้อมกับหันหลัง (อีกรอบ)
“อ่ะเดี๋ยวสิ”ยามาโมโตะจับแขนมาโกะไว้อีกรอบ
ควับ!!!
“อ่ะแย่แล้ว”ยามาโมโตะที่พึ่งจะโดนซัดไปนึกขึ้นได้และกำลังจะหลบ
“ตายอีกรอบซะเถอะ!”มาโกะที่เข้าสู่โหมดโหดพูดขึ้น
พลั๊ก! พลั๊ว! ตุบ! ตึก! พลั๊ก! พลั๊ว! โครม!!!
ยามาโมโตะล้มลงกับพื้นทันทีหลังจากทีโดนชุดใหญ่ของมาโกะ
“อ่ะ...อีกแล้วเหรอเนี่ย”มาโกะทำหน้าเซ็งเมื่อรู้สึกตัวว่าตนเองซัดคนไปอีกแล้ว
“ฮ่ะ ฮ่ะ เจ็บใช้ย่อยเลยน่ะเนี่ย^^”ยามาโมโตะที่พึ่งโดนซัดลุกขึ้นมาบอก
อึดชะมัด ทุกคนคิด
“นายอึดใช่ย่อย”มาโกะชม
“ฮ่ะ ฮ่ะ ก็มีคนชมฉันแบบนี้บ่อยๆน่ะ^^”ยิ้มอีกแล้ว“ว่าแต่เธอน่ะจะไม่ทดสอบแล้วหรอ”ยามาโมโตะถาม
“ตอนแรกก็จะทดสอบแต่พอนายจับฉันไว้ครั้งแรกก็ว่าจะไม่ทดสอบแต่พอเห็นนายจับแขนฉันครั้งที่สองแล้วโดนฉันซัดไปชุดใหญ่ไปอีกแต่ก็ยังมาถามอีกฉันก็ว่าคงจะไม่ต้องทดสอบแล้วล่ะ”มาโกะอธิบายแบบงง
“เห!หมายความว่าไงที่ว่าจะไม่ทดสอบแล้วน่ะ”กัปตันเอะอะโวยวาย
“เงียบหน่อยได้มั๊ยค่ะเดี๋ยวก็ซัดแบบไม่ให้ไปเกิดหรอก”มาโกะพูดและแผรังศรีอมหิตออกมา
“งั้นมันหมายความว่าไงล่ะ”กัปตันถาม
“ก็ตามที่พูด ฉันบอกว่าจะทดสอบโดยการให้ตีลูกเบสบอลให้โดนติดกันสิบลูกน่ะ....”มาโกะเว้นช่วงไว้“แต่นายนี่น่ะอึดใช่ได้ฉันก็เลยให้ผ่านน่ะ”มาโกะบอก
“ให้ยามาโมโตะผ่านงั้นหรอทำไมล่ะ”กัปตันถามอย่างงง
“หัวหน้าครับอยากรู้หรอครับว่าทำไมถึงให้ยามาโมโตะผ่านน่ะ”ลูกทีมถาม
“อือ”กัปตันตอบอย่างใสซื่อ
“ก็กัปตันไม่เห็นหรอว่ายามาโมโตะน่ะเค้าโดนอัดตั้งสองรอบแต่ยังยืนได้แบบนี่ถ้าไม่ให้ผ่านก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วล่ะครับ”ลูกทีมบอก
“งั้นเหรอ”
“เอาล่ะทุกคนฟังทางนี้การแข่งเซตต่อไปได้แล้วล่ะ”มาโกะเรียกความสนใจ
“นี่ยามาโมโตะนายไหวมั๊ยลงแข่งเซตต่อไปได้รึเปล่า”สมาชิกถาม
“โอ๊ส ไหวอยู่แล้วล่ะ”ยามาโมโตะรับคำ
“งั้นฉันจะนั่งดูน่ะแค่มีเวลาแค่บ่ายสองครึ่งน่ะ”มาโกะบอก
“อ่ะบ่ายสองครึ่งงั้นหรอฉันก็มีนัดเหมือนกันเลยล่ะ”
“มีธุระกันตอนบ่ายสองครึ่งงั้นหรอตอนนี่บ่ายสองยี่สิบห้าแล้วน่ะ”สมาชิกคนหนึ่งบอก
“อะไรน่ะยี่สิบห้าแล้วหรอ งั้นฉันไปล่ะน่ะบายล่ะ”มาโกะบอกลาทุกคน อีกห้านาทีจะทันมั๊ยน่ะขืนไปช้าล่ะก็โดนยูมิฆ่าตายแหงๆ
“อ่ะนี่เธอฉันไปด้วยสิฉันก็มีธุระที่นั่นเหมือนกันน่ะ”ยามาโมโตะพูดและรีบวิ่งตามมาโกะไป
“นี่แล้วการแข่งล่ะยามาโมโตะ”สมาชิกถามแต่ก็ไม่ทันแล้วล่ะเพราะว่าทั้งคู่วิ่งหน้าตั้งไปที่ที่สวนสาธารณะกันเรียบร้อยแล้ว
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
คู่นี่ก็จบด้วยประการฉะนี้มาดูคู่ต่อไปกันดีกว่า วายุอุอุอุอุอุอุอุ
ความคิดเห็น