คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 2 ลานต่อสู้ที่ร้านหนังสือ (สายหมอก)
ด้าน ดิลฟิโน่
14 p.m.
“เฮ้อ ในที่สุดก็ถึงซะทีญี่ปุ่น(ภาษาอิตาลี)”ชิอากิ(ที่นอนตลอดการเดินทาง)บ่นพร้อมกับบิดขี้เกียจ
“เมื่อยด้วยหรอย่ะ เห็นนอนตลอดทางเลยนี่(ภาษาอิตาลี)”ฮานิ(คู่กัดตลอดกาลของชิอากิ)ค้อน
“ฮานิค่ะอยากโดนยำหรอค่ะ^_^ (ภาษาอิตาลี)”ฮานะขัดขึ้น
“มิบังอาจคร่าTOT (ภาษาอิตาลี)”
“นี่มาโกะอย่าอ่านหนังสือเวลาเดินสิ(ภาษาอิตาลี)”นานาดฮะเตือนมาโกะที่กำลังอ่านหนังสือไปเดินไป(ชวนลายตา)
“อ่ะ..โทษทีพอดีอ่านเพลินไปหน่อย(ภาษาอิตาลี)”มาโกะพูดพลางเก็บหนังสือที่อ่านอยู่ใส่กระเป๋าของตน
“นี่อย่าเสียงดังกันสิคนแถวนี่เค้าหันมามองกันหมดแล้วน่ะ(ภาษาอิตาลี)”ยุยหรือยูมิบอกให้ทุกคนเงียบ
“นี่ยุยว่าแต่เราจะตรงไปที่บ้านของนายซาวาดะนั้นเลยงั้นหรอ(ภาษาอิตาลี)”ฮานิถาม
“นั้นนะสิ นี่ยุยให้พวกเราไปเที่ยวหน่อยสิ”นานาโฮะพูดขึ้น
“แล้วจะเอาไงกันล่ะ”ยุยถาม
“ฉันว่าจะไปซื้ออาวุทซะหน่อยน่ะ”ชิอากิ
“ฉันอยากจะไปร้านหนังสือน่ะ”นานาโฮะ
“ร้านเกมส์”ฮานิ
“ศูนย์การฝึกการต่อสู้”ฮานะ
“สนามเบสบอล”มาโกะ
“งั้นให้เวลาครึ่งชั่วโมงแล้วไปเจอกันที่สวนสาธารณะนาโมริน่ะ”ยุยสั่ง
“โอ๊ส!!รับทราบ”ฮานิ นานาโฮะ
“อื้อ ตามนั้นแหละ”ชิอากิ ฮานะ มาโกะ
“อื้อ งั้นแยกย้ายบ่ายสองครึ่งใครยังไม่มาล่ะก็แม่จับแขวนคอจริงๆด้วย^_^”ยัยบอกทุกคนพร้อมกับแยกย้ายกันออกไป
โหดอ่ะ(ทุกคนคิดในใจ)
ต่อจากนี้จะเป็นการเจอกันของแต่ล่ะคู่เริ่มจาก.....
นานาโฮะ &มุคุโร่
ร้านหนังสือการ์ตูน
“ว้าว0^0 หนังสือการ์ตูนเต็มไปหมดเลย”นานาโฮะทุตาลุกวาวทันที
กริ๊ง(เสียงกระดิ่งประตู)
“อ้าวมุคุโร่ซังมาซื้อการ์ตูนอีกแล้วหรอ”ลุงคนขายทักคนที่เข้ามาใหม่ที่(น่าจะ)ชื่อว่ามุคุโร่
“ครับคุณลุงวันนี้มีการ์ตูนอะไรใหม่ๆอีกรึเปล่าครับ”
“มีสิตรงนั้นน่ะที่มีเด็กผู้หญิงอยู่น่ะ”ลุงคนขายพูดพร้อมชี้มาทางฉัน(ที่สนใจแต่การ์ตูน)
“ขอบคุณครับ*^_^*”มุคุโร่ยิ้มแล้วเดินมาทางฉันหนังสือ
“อ่ะ!นั้นมันวันพืชเล่มใหม่ล่าสุดนี่”นานาโฮะ/มุคุโร่
“ฉันเจอก่อน/ผมเจอก่อน”ทั้งคู่เถียงขึ้นพร้อมกัน
“ชิ!ฉันไม่เอาก็ได้/ผมไม่เอาก็ได้”ทั้งคู่เชิ่ดหน้าพร้อมกัน
“อ่ะ!นารุโตะเล่ม50นี่หน่า/นารุโตะเล่ม50นี่”พูดพร้อมกัน (อีกแล้ว)
“นี่นายจะเอายังไง/คุณจะเอายังไง”ทั้งคู่จ้องหน้ากัน(แบบหาเรื่อง)
“เลิกพูดตามฉันได้แล้ว/เลิกพูดตามผมได้แล้ว-_-”
“จะเอาไง/จะเอาไง”
“นี่นาย/นี่เธอ”
“ชิ!”นานาโฮะสะบัดหน้าหนีพร้อมนับเลขเพื่อสงบใจ“1..2..3..4..5”สงบไว้นานะยังไม่อยากมีเรื่องแล้วนานาโฮะก็เดินไปที่ชั้นหนังสืออื่น
“คงไม่มาแถวนี่หรอกน่ะ”นานาโฮะมาหยุดเดินที่โซนการ์ตูนผี
“อืม โจ๊กเกอร์เดธน่าสนุกจัง”มุคุโร่(นายตามมาทำไม/ผู้แต่ง)
“นายตามฉันมาทำไมเนี่ย”นานาโฮะเริ่มหงุดหงิด
“อ้าวร้านนี้เป็นของคุณเหรอผมถึงเดินตามมาไม่ได้^_^”มุคุโร่ยิ้มกวนๆ
“คิดจะกวนกันหรอค่ะ^_^*”นานาโฮะยิ้ม (น่ากลัว) กลับไป
“แล้วแต่คุณจะคิดครับ^_^”มุคุโร่ (ยัง) ยิ้มกวนๆกลับไป (เริ่มทำสงครามยิ้มได้ แกร๊ง/ผู้แต่ง)
“ก็ได้นายหัวสัปะรด^_^+”นานาโฮะพูดพร้อมกับเดินไปที่เคาร์เตอร์
“ครับคุณหน้าม้า^_^”
“ชิ! ลุงค่ะทั้งร้านเท่าไหร่”นานาโฮะถาม
“ทำไมหรอหนู”ลุงคนขายทำหน้างง
“ทั้งร้านแล้วก็อาคารน่ะเท่าไหร่^_+”นานาโฮะถามอีกครั้ง (ด้วยสีหน้าอำมหิต)
“ก็ประมาณสิบล้านเยนเห็นจะได้”ลุงคนขายตอบ
“หนูให้ลุงยี่สิบล้านเยนแล้วลุงก็รีบไสหัวกับตัวลุงไปซะ”นานาโฮะพูดพร้อมหยิบเช็คมาเซ็นให้ลุงร้านการ์ตูนอย่างไม่แคร์เงินหมด
“จร้า^_^”พอลุงได้เงินแล้วก็รีบออกไป (และงง) อย่างไม่ต้องรอโดนไล่ออกไปเป็นครั้งที่สอง ยัยนั้นคิดจะทำอะไรน่ะ มุคุโร่คิด
“คุณคิดจะทำอะ.....”มุคุโร่ยังถามไม่หมดก็มีสองง่ามพุ่งมาที่หน้าแต่มุคุโร่ไหวตัวทันเลยหลบได้ก่อน
“เก่งนี่เมื่อกี้แค่ลองแต่คราวนี่นายตายแน่”นานาโฮะไม่พูดเปล่าหยิบสองง่ามขึ้นมาพร้อมกับพุ่งไปที่มุคุโร่อีกที
เคร้ง!!!
“ถ้าหน้าของผมเป็นแผลก็แย่นะสิครับ^^”มุคุโร่เอาสามง่ามของตนมากันได้ทัน ฟู่ถ้าช้าอีกนิดล่ะก็... (ก็อะไร/ผู้แต่ง )ก็หน้าเป็นแผลน่ะสิถามได้
“ชิหล่อตายล่ะไอ้แยมสัปะรด”การ์ต่อสู้เริ่มขึ้นทั้งคู่ต่างโจมตีด้วยอาวุทที่ตนมีอยู่ มุคุโร่เห็นทีจะสู้ไม่ไหวเลยจำเป็นต้องใชภาพมายาเข้าช่วย
“อ่ะ....นั้นมันอะไรน่ะ”นานาโฮะแปลกใจเพราะจู่ๆตาหัวสัปปะรดนั่นก็มีหลายคน
“คงแปลกใจล่ะสิว่าทำไมผมถึงมีหลายคนน่ะ”มุคุโร่เยาะเย้ยแต่ก็แปลกใจอีกเพราะว่านานาโฮะเงียบไป
“ฮึ ภาพมายาชั้นต่ำแบบนั้นคิดว่าจะทำอะไนฉันได้งั้นหรอย่ะ ดูถูกกันเกินไปแล้วน่ะ”นานาโฮะพูดและหน้าบูด(+คิวกระตุก ยิก ยิก)
“อ่ะคุณรู้ได้ยังไง”มุคุโร่แปลกใจและเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นคู่ต่อสู้ที่อยู่ข้างหน้าสร้างภาพมายาได้แบบตนไม่สิดีกว่าด้วยซ้ำ
“แค่นี้ก็คงพอสู้แล้วสินะ”นานาโฮะยิ้มอย่างท้าทาย
“เก่งนี่จะคอยดูว่าจะไปได้ซะแค่ใหนกันเชียว”มุคุโร่ตอบกลับและการต่อสู้ก็เป็นไปอย่าดุเดือดในร้านหนังสือ(?)ที่ตอนนี้ไม่เหลือเคาร์เดิม
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
อ๊ายดีใจที่สุดก็ได้ลงตอนที่ 2 แล้ว ต่อไปจะเป็นเรื่อง
ของ 'อรุณ' น่ะคร้า อ่านแล้วเม้นกันด้วยล่ะ
ความคิดเห็น