คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 การเจอกันที่แสนวุ่นวาย (นภา)
12 p.m. ที่ญี่ปุ่น
เฮ้อในที่สุดฉันก็มาถึงซะที่ปวดหลังชะมัด ที่จริงนั่งเครื่องบินส่วนตัวมาสิบนาทีก็ถึงแล้วแท้ๆแต่ว่าไม่อยากเป็นที่สะดุดตาก็เลยนั่งรวมมากับคนอื่น อ่ะ..ลืมแนะนำตัว ดีค่ะฉัน อิชิกาวะมิฮารุบอสD F.ค่ะ (จบการรายงานตัว/สั้นไปมั๊ย) (D F.=Delfino Family)ว่าแล้วก็เดินหาแท็กซี่
“แท็กซี่”ฉันโบกมือเรียก
“ไปไหนรึ ‘พ่อหนุ่ม’ ”ลุงคนขับแท็กซี่ถาม
“ไปโรงเรียนนามิโมริ”ฉันตอบแบบห้วนๆ
“ได้เลยพ่อหนุ่ม ทางไกลจ่ายเยอะหน่อยนะ”ว่าแล้วลุงคนขับก็ออกรถไปอย่างรวดเร็ว
คงแปลกใจล่ะสิว่าทำไมลุงคนขับถึงเรียกฉันว่า ‘พ่อหนุ่ม’ทั้งๆที่ฉันเป็น ‘ผู้หญิง’ร้องเปอร์เซ็นต์นั่นก็เพราะบุคลิก สไตล์การแต่งตัวและผมที่ซอยสั้นประคอทำให้ฉันดูเหมือนผู้ชายอย่างสุดๆ พอนั่งรถมาได้15นาทีก็ถึงนามิโมริฉันจ่ายเงินให้คนขับรถประมาณ10, 000เยน ลุงคนขับเหวอเพราะที่จริงค่ารถแค่1, 000เยนเองฉันไม่รอให้ลุงคนขับถามรับคว้าเอากระเป๋าสะพายออกไปและเดินเข้าไปในโรงเรียนทันที
“กรี๊ดดดดดหล่ออ่ะ”นักเรียนหญิงปี 1
“อ้ายยยยเท่”นักเรียนปี 2
“อ้างงงงงน่ากินอ่ะ”(กระเทย)นักเรียนปี 3
หนวกหูชะมัดยัยผู้หญิงพวกนี้เดี๋ยวแม่ก็จับเชือดซะเลยนี่ว่าแต่ปี 2 ห้อง A มันอยู่ไหนกันล่ะเนี่ย
“นี่เธอ ปี 2 ห้อง A อยู่ไหน”ฉันคว้าเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาถาม
“อะ..เอ่อชั้น 2 ห้องริมซ้ายค่ะ-////////-” เด็กคนนั้นหน้าแดงด้วยล่ะ
“อือ ขอบใจ^_^”ฉันขอบคุณพร้อมกับยิ้มแล้วเดินไป
กรี๊ดดดหล่ออ่ะ ละลาย(เด็กผู้หญิงคนนั้น)
ปี 2ห้อง A
ครืดดดด
“ซาวาดะ สึนะโยชิอยู่มั๊ย!!!”เสียงอันทรงพลัง(ตรงใหน?)ของฉันตะโกนออกไป ทำให้ทุกคนหยุดการกระทำของตลเองแล้วหันมามองที่ฉัน
“กรี๊ดหล่ออ่ะ”นักเรียนหญิง
“เท่ว่ะ”นักเรียนชาย(ส่วนหนึ่ง)
“ขอเบอร์ได้มั๊ยฮ้า”กะเทย(มาจากไหน)
กรึก (เสียงขึ้นนกปืน)
“ฉันถามว่า ซาวาดะ สึนะโยชิอยู่มั๊ย -_+”ฉันถามอีกครั้งและเล็งปืนไปที่คนพวกนั้นอย่างโมโห (หิว) คนยิ่งรีบๆอยู่
“กลับบ้านไปแล้วค่ะ/ครับ”ทั้งห้องตอบอย่างพร้อมเพรียง
“คะ..คือว่าวันนี้มีเรียนครึ่งวันน่ะครับ ซาวาดะซังก็เลยกลับบ้านไปพร้อมกับโกคุเทระซังไปแล้วครับTOT”คนที่ดูเหมือนหัวหน้าห้องพูดขึ้น (และทำหน้าเหมือนจะโดนฆ่า)
“อือ แค่นั้นแหละ ขอบใจ ไปล่ะ”ฉันพูดพร้อมกับเดินออกไปจากโรงเรียนแห่งนี้
ปัง(เสียงปิดประตู)
“กรี๊ด หล่อ เถื่อน ดิบ สเป็กเจ๊เลยอ่ะ”กะเทย
“น่ารักฝุดๆ”นักเรียนหญิง
“เถื่อนว่ะ”นักเรียนชายทั้งห้อง
หลังจากที่ออกมาจากโรงเรียนแล้วฉันก็ตรงดิ่งไปที่บ้านของนายซาวาดะทันที เฮ้อ โรงเรียนงั้นหรอฉันไม่ได้มาที่แบบนี่มากี่ปีแล้วน่ะแล้วฉันก็เดินไปตามแผนที่ที่อีตาผึ้งสองตัวส่งมาให้(B.B.) เฮ้อหิวข้าวชะมัดข้าวเช้าก็ไม่ได้กินนี่ก็เที่ยงแล้วหาอะไรกินหน่อยดีกว่าฉันเดินไปในร้านอาหารร้านหนึ่งแต่ปรากฏว่า........
“ขอโทษน่ะค่ะ ทางร้านเรามีกฎว่าถ้าไม่จองก่อนก็เข้าไม่ได้น่ะค่ะTOT”พนักงานพูดเชิงขอโทษและฉันต้องเดินออกมา (อย่างจำใจ)
ชิเดินทีเดียวให้ถึงเลยดีกว่า
10นาทีต่อมาในย่านชุมชนแห่งหนึ่งเฮ้ยๆแล้วบ้านนายซาวาดะมีนอยู่ไหนล่ะเนี่ยอ่ะ..เมื่อกี้รู้สึกมึนๆแฮะอ่ะ......แล้วทุกอย่างก็มืดลงทันใด
ด้าน สึนะโยชิ
“งั้นชั้นกลับก่อนนะโกคุเทระคุง^_^”ผมเดินมาส่งโกคุเทระที่บ้าน
“คร้าบรุ่นที่สิบงั้นบ่ายสองครึ่งเจอกันที่สวนสาธารณะน่ะคร้าบ^_^”โกคุเทระบอก
“อือแล้วเจอกันน่ะ”ผมรับคำโกคุเทระคุงแล้วผมก็เดินมาเรื่อยๆอย่างไม่รีบร้อนก็วันนี้น่ะผมมีเรียนแค่ครึ่งวันน่ะสิจะมีอะไรดีไปกว่านี้อีกมั๊ยเนี่ย นอกซะจากว่าเรื่องตอนบ่ายสองที่โกคุเทระว่าจะอะไรซะอีกเจ้าบ้ารีบอร์นนั้นน่ะสิเรียกวองโกเล่ทุกคนมาเจอกันที่สวนสาธารณะเพราะมีเรื่องสำคัญจะบอก ผมเดินคิดอะไรมาเรื่อยเปื่อยจนเดินมาถึงบ้าน
ตึก โครม!!!!
“โอ๊ยสะดุดอะไรเนี่ย เจ็บชะมัด อ่ะ คนนี่ ทำไมมานอนอยู่ตรงนี่ล่ะ”(คนปกติบ้านนายสิมานอนอยู่ข้างถนน/มีจัง)ผมเขี่ยคนคนนั้นดู(คนน่ะไม่ใช่ขี้เขี่ยทำไม/มิฮารุ)ดูแล้วน่าจะเป็นผู้ชายแฮะแต่งตัวเท่ชะมัด
“นี่ คุณ “ จ๊อกกก ฮะฮะสงสัยหิวจนเป็นลมล่ะสิน่ะ แล้วผมก็แบกคนคนนั้นเข้าไปในบ้าน ฮึบ!!ตัวหนักใช่ย่อย(เพี๊ยะ (โดนมิฮารุตบ)นายว่าฉันหนักหรอ/มิฮารุ)
“อ้าวซือคุงกลับมาแล้วหรอ”แม่ผมทัก“อ้าวแล้วนั้นแบกใครมาล่ะ?”
“กลับมาแล้วครับแม่ คือคนคนนี้เค้าสลบอยู่หน้าบ้านเราน่ะครับคงเป็นลมเพราะหิวน่ะแม่ช่วยผมแบกไปที่ห้องหน่อยสิ”สึน่ะบอกแม่
“อือได้สิ”แล้วแม่ก็มาช่วยผมแบกใครก็ไม่รู้ที่นอนอยู่หน้าบ้าน(ตอนนี้เรียกอย่างนี้ไปก่อนรอฟื้นแล้วค่อยถามชื่อ)
พอขึ้นมาถึงห้องผมก็ว่างคนคนนั้นลงนอน
โป๊ก!!!
“ไง เจ้าสึนะห่วย”รีบอร์นกระโดด(มาจากไหนไม่รู้)มาที่หัวของสึนะ
“โอ๊ย!!! เจ็บน่ะรีบอร์นทำอะไรของนายน่ะ”
“อ้าวรีบอร์คุงมาพอดีเลยคือซือคุงเค้าเจอคนนอนสลบอยู่หน้าบ้านน่ะ”
“ใครที่ใหนกันจะมานอนอยู่หน้าบ้านคนอื่นขอดูหน้าหน่อยสิ”แล้วรีบอร์นก็เดินไปจุบหน้าคนที่สลบ อ่ะนี่มัน....
“ว่าไงรีบอร์นรู้จักเค้ามั๊ย”สึนะถาม
“รู้สิ”รีบอร์นตอบ
“จริงดิ แล้วเค้าเป็นใครล่ะ”สึนะถามด้วยความอยากรู้
“นั้นสิ รีบอร์นคุงเค้าเป็นใครหรอ?”แม่ของสึนะถาม
“เอาไว้ผมจะบอกทุกคนทีหลังแต่ตอนนี้ สึนะนายไปเอาผ้าขนหนู น้ำแข็งแล้วก็กะละมังมาแล้วนายก็ออกไปรอข้างล่างก่อน”รีบอร์นร่ายสั่งยาวเป็นชุด“แล้วก็คุณแม่ช่วยอยู่ปฐมพยาบาลก่อนน่ะครับ”
“เอ๋? ทำไมให้ฉันไปอยู่ข้างล่างล่ะฉันก็ช่วยได้น่ะ”สึนะค้าน
“ได้สิ รีบอร์คุง^_^”แม่สึนะรับคำ
“อย่าถามมากน่า รีบไปทำตามที่ฉันสั่งเถอะถ้าชักช้าเดี๋ยวพ่อจับเชือดให้”รีบอร์นบอกพร้อมกับเลงเนออน(ในร่างปืน)ไปที่
สึนะ
“คร้าบจะรีบไปทำเดี๋ยวนี้แหละTOT”
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
อันนี่เป็นคู่แรกที่เจอกันอาจจะธรรมดาไปนิดหน่อยแต่ว่ามีต่อแน่นอน รอดูตอนต่อไปกันน่ะคร้า******
ความคิดเห็น