ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {Fic} Reborn10 x Delfino รักอันตรายของนายวองโกเล่

    ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 25 มี.ค. 57


    บทนำ

    อิตาลี

    การประชุมแฟมิลี่

    “ที่ผมเรียกพวกคุณมาในวันนี้นั้นก็เพราะว่าในวันนี้ของทุกๆปีจะเป็นการส่งงานและเป็นวันที่พวกคุณทุกคนจะต้องรับงานใหม่ ส่วนซองที่อยู่ตรงหน้าของพวกคุณทุกคนคืองานใหม่ขอให้พวกคุณทุกคนโชคดี”พิธีกรกล่าวรายงานไม่ถึงหนึ่งนาทีและจบการรายงาน

    ส่วนคนที่มาส่งภารกิจก็มีสีหน้าโล่งใจแต่พอเปิดซองงานทุกคนก็มีสีหน้าToTกันทุกคนแต่มีอยู่คนหนึ่งที่รู้สึกน่าเบื่อและง่วงเป็นที่สุดคนคนนั้นคือ บอส Delfino family ชิหิวโว้ยต้องมานั่งที่นี่ตั้งแต่เข้าเพื่อมาฟังการรายงานแค่ในถึงนาทีเนี่ยนะฉันเปิดซองดูก็พบว่าเป็นซองเปล่าอีตาB.B.นั้นกวนฉันรึไงกัน

    “อะ..เอ่อ บอสดิลฟิโน่รึเปล่าค่ะ”มีพนักงานคนหนึ่งเรียกฉัน

    “มีอะไรหรอ-_+”ฉันส่งสายตาหน้ากลัวกลับไปหา

    “เฮือก..คือว่าB.Bเรียกพบน่ะค่าTOT”ยัยพนักงานนั้นทำหน้าเหมือนยากจะตายที่ได้คุยกับฉัน

    “อือ(- -)(_ _)(- -)”ฉันพยักหน้าเชิงว่ารับรู้แล้วพอพยักหน้าเสร็จยัยพนักงานนั้นก็รีบชิ่งไปอย่างไวชิกลัวแม่จับเชือดรึยังไง

    ก๊อก ก๊อก(เคาะเพื่อมารยาท)นี่ถ้าเป็นปกติละก็เอาไรเฟิลมายิงประตูยับไปนานแล้ว

    “เข้ามาสิ”ชายแก่อายุ50พูดขึ้น(แต่หนังหน้าอายุ35)

    “เรียกมาทำไม(ว่ะ)ค่ะ-_- ” ฉันทำสีหน้าหน้ากลัว

    “อะ..อย่าทำหน้าหน้ากลัวแบบนั้นสิฉันเรียกมาคุยเรื่องภารกิจน่ะ”

    “ฉันก็จะมาคุยเรื่องนี่เหมือนกันทำไมซองของฉันมันว่างละ”

    “ฉันลืมใส่^ ^”ยังมีหน้ามายิ้มอีก

    “คิดจะกวนกันรึไง -_-”ฉันทำหน้าขู่

    “อย่าทำหน้าเหมือนอยากจะฆ่ากันได้มั้ย”B.B.ทำหน้ากลัวแบบสุดขีด

    “งั้นรีบพุดมาเลยก่อนที่แม่จะจับเชือด+_+”ฉันขู่และพร้อมจะทำจริง

    “อะ..เอ่อคืองี้นะมีวองโกเล่ที่ญี่ปุ่นนะเค้ามาจ้างให้เธอมาเป็นครูฝึกสอนให้นะเห็นว่าชื่อรีออนหรืออะไรนี่แหละจ้างให้ไปฝึกสมาชิกน่ะค่าตอบแทนสูงมากเลย+0+” B.B.อธิบายพร้อมทำตาลุกวาว และอีกอย่างหมอนั้นนะชื่อรีบอร์นต่างหาก

    “อือก็แค่นั้นแหละ ไปละ”ฉันบอกลาพร้อมกับหยิบซองงานเอกสารมาด้วย

    ปัง!!!!(ปิดแบบไร้มารยาท)

    “ชิ ยัยเด็กไร้มารยาท”เสียงดังขึ้นหลังจากเธอเดินออกไปแล้ว

     

     

    ศูนย์บรรชาการ ดิลฟิโน่

    “ไงหัวหน้า กลับมาแล้วหรอ”สาวหน้าตากวนๆผมดำแซมน้ำเงินที่นั่นอยู่บนโซฟาชื่อคอนดอน ยูมิทักขึ้น

    “อือ ได้งานมาด้วนล่ะ”หญิงสาวสูง165เซนติเมตรผมดำปลายส้มบอสดิลฟิโน่ชื่ออิชิกาวะ มิฮารุตอบ

    “ไงเจ๊ กลับมาแล้วหรอ หน้างิ้วอย่างนี้โดนB.B.กวนมาล่ะสิ”สาวตัวเล็กน่ารักผมดำบอบสั้นหน้าม้าชื่ออิวาซากะ นานาโฮะทักขึ้นมาอีกคน

    “อือ ตามที่เห็น แล้วที่เหลือล่ะ”บอสถาม

    “มาแล้วๆ ^0^”เสียงแจ้วๆของสองสาวฝาแฝดที่หน้าตาเหมือนกันอย่ากับแกะและผมคนละสีแต่นิสัยต่างและภาพลักษณ์ต่างกันโดยสิ้นเชิง คนแรกชื่ออิชิกิ ฮานิมีผมสีดำแซมแดงและห้าวได้ใจ คนที่สองชื่ออิชิกิ ฮานะผมสีดำสนิท

    “เงียบกันหน่อยสิคนจะนอน/ฉันจะอ่านหนังสือ”เสียงสองเสียงดังขึ้นพร้อมกันคนแรกที่บอกว่าจะนอนชื่อคาโก ชิอากิที่นอนเป็นกิจวัตรประจำวันและถึก บึก บึน ตายยากตาถึงอย่างนั้นก็สู้เก่งที่สุดส่วนคนที่สองที่บอกว่าจะอ่านหนังสือชื่อนิชิยามะ มาโกะมีสีผมดำแซมคราม เก่งเรื่องการคำนวณและดูคนออกเช่นกลยุทคู่ต่อสู้หรืออาการเจ็บของคนได้ในพริบตา

    “เอาหละ งานครั้งนี้จะพูดรอบเดียวฟังให้ดี”บอสพูดขึ้น“เราได้รับมอบหมายให้ไปเป็นครูฝึกพิเศษของวองโกเล่ แฟมิลี่ที่ญี่ปุ่นและทำให้พวกเขาแข็งแกร่งขึ้นถ้าสำเร็จจะได้ค่าตอบแทน

    10, 000,000 ลีล่า ถ้าไม่สำเร็จจะต้องจ่าย 5,000,000 ลีล่าเวลาในการทำงานปี 1 ส่วนเวลาเดินทางนั้นแล้วแต่กำหนดเดินทาง วันนี้...”ขณะที่บอสยังพูดไม่จบฮานิก็ขัดขึ้น

    “ห๊า!!! วันนนี้เหรอค่ะเร็วไปใหม?มีจัง”

    “นี้ฮานิอย่าขัดบอสดิ”ฮานะเตือน

    “ถึงพรุ่งนี้ถ้าไม่มีปัญหาอะไรฉันจะล่วงหน้าไปก่อนส่วนพวกเธอก็ตามไปก็แล้วกันรายละเอียดเดี๋ยวทางวองโกเล่ส่งมาให้ไปล่ะ”พอพูดจะบอสก็เดินไปโดยไม่ฟังความคิดเห็นอื่น

    “คราวหน้าคราวหลังหัดฟังให้จบก่อนน่ะยัยห้าว”ชิอากิ ค้อน ใส่ฮานิ

    “ชิ ยัยถึก อย่ามาสอนฉันน้าาาาา”ฮานิพยายามจะเข้าไปประทุษร้ายชิอากิแต่โดนฮานะขัดขาได้ก่อน

    ตุบ

    “โอ๊ย นี่ฮานะแกล้งเค้าทำไมอ่ะT0T”ฮานิทำสีหน้าหน้าสงสาร (+น่าสมเพศ)

    “อยากโดนยำเหรอค่ะ^_^+”ฮานิส่งสายตาหน้ากลัวมาให้

    “มิบังอาจคร่าTOT”สงบนิ่งเหมือนผ้าพับไว้ (มันเกี่ยวกันมั้ย)

    “นี่ทุกคนไม่ห้ามบอสไว้ก่อนเหรอ”นานาโฮะถามทุกคน

    “ทำไมอ่ะ”ชิอากิสงสัย

    โป๊ก!!!

    “โอ๊ย เจ็บน่ะยุยโขกหัวกันทำไมเนี่ย”ชิอากิโวยวาย

    “ก็โขกให้หายโง่ไงรู้มั้ยว่าตอนนี้น่ะมันกี่โมง?และอีกกี่ชั่วโมงถึงจะถึงญี่ปุ่น?”ยุยด่าและถามชิอากิ

    “10โมงน่ะเราห่างจากญี่ปุ่น2ชั่วโมงทำไมเหรอ”ตอบแบบใสซื่อ

     

    โป๊ก!!!

    “ยัยโง่เอ้ยชิพูดด้วยแล้วเสียอารมณ์ชะมัด”

    “นี่มาทิ้งคำถามแล้วปล่อยให้งงเนี่ยน่ะอธิบายมาเดี๋ยวนี่น่ะ”

    “ก็บอสน่ะยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยน่ะสิ”มาโกบ่นพรึมพรัม

     

    ^
    ^
    ^
    ^
    ^
    ^
    ^
    ^
    ^
    กรี๊ดลงบทนำได้แล้วดีใจสุดๆ  แต่ถ้าจะให้ดีใจกว่านั้นอ่านแล้วเม้นกันด้วยน้าาาา

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×