คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : บ้าน(?)ฮิบาริ
คู่ต่อมา
เมฆา (ยูมิ VS เคียวยะ)
“แล้วไอ้ห้องกรรมการคุมกฎมันอยู่ใหนกันล่ะฟ่ะเนี่ย”ฉันบ่นกว่าจะหาโรงเรียนนี่เจอก็เดินจนขาแทบหวิดแล้วยังจะต้องเดินหาไอ้ห้องกรรมการอะไรนั่นอีกคิดแล้วปวดขา
(ปกติเค้ามีแต่คิดแล้วปวดหัวไม่ใช่เหรอ//ยูมิ ก็แกไม่ปกติไง//อิชิกาวะ ไปตายซ้า!!!//ยูมิ เปรี้ยง//โดนเสยดับอนาถ) ส่งข้อความไปบอกสามคนนั่นดีกว่าเดี๋ยวมีนไม่รู้เรื่องหาที่นอนไม่ได้อีก
“เรียบร้อยต่อไปก็แค่หาห้องกรรมการคุมกฎสิน่ะ”ฉันพูดแล้วพลางเดินหาห้องไปด้วย
“อ่ะเจอแล้ว ขออนุญาตค่ะ”
“มาหาใครเหรอครับคุณหนู”ผู้ชายคาบหญ้าถาม
กรี๊ดนานาทีจะมีคนเรียกคุณหนูปกติมีแต่เรียกคุณป้าเช่นอีตาเคียวยะเป็นต้น
“มาหาอีตาเอ๊ยคุณฮิบาริน่ะค่ะพอดีว่าเป็นอาจารย์ที่จะมาสอนพิเศษน่ะค่ะ”ฉันบอก
“อ้อครูฝึกพิเศษที่คุณรีบอร์นพูดถึงสิน่ะครับ
เข้ามาก่อนสิครับ ผมคุซาคาเบะครับเป็นรองประธานกรรมการคุมกฎครับ”คุณคุซาคาเบะพูด
“ค่ะ คอนดอน ยูมิ เรียก ยุย
ก็ได้ค่ะ ^^”
“ครับเชิญนั่งก่อนได้เลยครับ
เดี๋ยวผมไปเดินตรวจโรงเรียนก่อนน่ะครับ”ว่าแล้วคุณคุซาตาเบะก็เดินออกไป
“ค่ะ”
10 นาทีผ่านไป
“เมื่อไหร่อีตาผีดิบจะอาบน้ำเสร็จสักทีน่ะนั่งรอจนตะคิวกินไปสามรอบแล้วเนี่ย-_-+”
“คุซาคาเบะช่วยเอาผ้าเช็ดตัวที่หน้าห้องให้หน่อยสิ”เคียวยะตะโกนออกมาจากห้องน้ำ
ชิคุณคุซาคาเบะไม่อยู่งั้นก็ช่วยไม่ได้
แล้วฉันก็ลุกเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวไปให้อีตาผีดิบที่ห้องน้ำ
“อ่ะ”ฉันยื่นผ้าเช็ดตัวให้
“ขอบคุณ”เคียวยะรับและไม่คิดจะโผล่หน้าออกมาดูเลยว่าใครเป็นคนยื่นผ้าให้
“รีบแต่งตัวซะฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”ฉันบอกและดูเหมือนว่าเสียวของฉันจะมีปฏิกิริยาต่ออีตาผีดิบทำให้เคียวยะออกมาดูข้างนอก
(ทั้งตัว)
“อะ คุณ”เคียวยะเดินออกมาโดยที่ร่างกายยังไม่มีอะไรปกปิดเลยทำให้ยูมิเห็นหน้าท้องขาวนวลทั้งซิกแพ็คแต่สายตาเจ้ากรรมยังไม่หยุดและเลื่อนลงมาข้างล่างก็เจอเคียวยะน้อยที่ออกมาดูโลกอยู่
เมื่อเคียวยะรู้ตัวก็รีบเอาผ้ามาพันปิดไว้“ยัยป้า
โรคจิตรึไงดูผู้ชายอาบน้ำ”
“ฮึคิดว่าของนายมันมีอะไรน่าดูรึไง
รีบไปแต่งตัวซะมีเรื่องจะคุยด้วย”ฉันบอกและเดินกลับไปที่โซฟาพลางคว้าหาอะไรบางอย่าในกระเป๋า
สิ่งนั้นก็คือ เช็ดชู่นั่งเอง ถูกต้องแล้วครับเลือดกำเดาพุ่งเลย-.,- คนอะไรว่ะขาวอิ๋บอ๋ายแล้วยูมิก็นอนหงายเพื่อไม่ให้เลือดกำเดาใหลออกมา
5 นาทีต่อมา
ยูมิจัดการเช็ดเลือดกำเดาเรียบร้อยแล้วก็กลับมานั่งที่เดิม
“มีธุระอะไร”เคียวยะที่เดินออกมาถาม
“เอ้าอ่านซะ”ยูมิยื่นกระดาษให้เคียวยะ
“อะไร”เคียวยะไล่อ่านตัวหนังสือในกระดาษอย่างละเอียดพอจบก็...“ไม่เด็ดขาดยังไงผมก็ไม่ยอมให้คุณพักด้วย”พร้อมกับย้ำกระดาษ
“คำสั่งเดชิโม่เชียวนะ
กล้าขัดเหรอ”ยูมิถาม
“ชิ งั้นก็ได้ นอนตรงนั้นแหละ”เคียวยะตอบและชี้ไปที่โซฟาที่ยูมินั่งอยู่
“เอ๋ โซฟาเนี่ยน่ะ”
“ก็ใช่ รึจะเอาพื้น”เคียวยะบอก
“แต่ฉันเป็นผู้หญิงน่ะตามบทแล้วต้องให้ฉันไปนอนบนเตียงแล้วนายลงมานอนโซฟาไม่ใช่รึไง
(ว่ะ)” ยูมิสวด
“ผมไม่สนบทแบบนั้นหรอกน่ะ ถ้าไม่พอใจก็…”เคียวยะพูดค้างไว้แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ยูมิ “มานอนบนเตียงกับผม”
ปั๊ค!!เข่าของยูมิลอยไปกระแทกกล่องดวงใจของเคียวยะอย่างจังๆ
ผลทำให้เคียวยะลงไปนอนกุมเป้าอยู่กับพื้น
“ฝันไปเถอะไอ้บ้ากามหน้าตาย”ยูมิบอกและเดินออกไปจากห้อง
“โอ๊ย ฝากไว้ก่อนเถอะ
ยัยป้าโรคจิต”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เลือดพุ่งงงงง
ความคิดเห็น