คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บ้านสึนะ
ด้านสึนะ
“โอ๊ย ปวดหัวชะมัดเกิดอะไรขึ้นเนี่ย”สึนะที่พึ่งฟื้นบ่นโอดโอย
“อ้าวซือคุงตื่นแล้วเหรอจ๊ะ”นานะ
(แม่ของสึนะ) ที่เอาผ้ามาเก็บทัก
“แม่เหรอ อ่ะแล้วรีบอร์นกับคนคนนั้นล่ะ”
“ออกไปทำธุระกันน่ะจะไปได้สักพักแล้วล่ะ”นานะตอบ
กิ๊งก่อง~ เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้น
“อะ สงสัยมากันแล้ว”นานะลงมาเปิดประตูตามมาด้วยสึนะ
“มาแล้วจร้า มาแล้ว”
“อะสวัสดีครับท่านแม่ของรุ่นที่สิบ”ฮายาโตะทัก
“อ้าวโกคุคุงเองเหรอจ๊ะเข้ามาก่อนสิ”นานะบอก
“อ้าวโกคุเทระมาไดไงเนี่ย”สึนะเดินเข้ามาถาม
“สวัสดีครับวองโกเล่สมัยหนุ่ม”ตามมาด้วยอีกเสียง
เฮือกเสียงแบบนั้นมัน
“แรมโบ้ผู้ใหญ่มาได้ไงเนี่ย!!”สึนะตะโกน
“อ้าวคุณรีบอร์นไม่ได้บอกเหรอครับ”
ถ้ามันบอกแล้วฉันจะถามนายรึไง
“ยังว่าแต่รีบอร์นล่ะ”
ตุ๊บ
“เลิกทักทายด้วยการถีบซะทีรีบอร์นมันเจ็บ”
“ไงเจ้าสึนะห่วยตื่นแล้วเหรอ”
“นี่รีบๆเข้าไปสิไอ้หัวหงอกยืนนานๆมันปวดขาน่ะเฟ้ย”
“นั่นสินานะก็เมื่อยเหมือนกัน”
“นี่ไอ้วัวมีเก้าอี้มั๊ยคืออยากนั่งอ่ะ”
“นี่อย่าบ่นกันให้มากนักเลยตอนที่เจ๊ให้ไปยืนที่ยอดเขาเอเวอร์เลททั้งวันยังไม่เห็นบ่นเลย”
“ก็เล่นเอาปืนจ่อหัวใครจะกล้าบ่นฟ่ะ”
“นั้นใครน่ะรีบอร์น”สึนะถามถึงเหล่าบุคคลที่อยู่ข้างหน้าตน
“อ้อพวกนั้นน่ะหรอก ครูฝึกพิเศษของพวกนายไง”
“หาทำไมไม่เห็นรู้เรื่องเลยล่ะ”
“ก็นายนอนตายอยู่ที่บ้านยังไงล่ะ”
“อ้าวรีบอร์นพาเพื่อนมาด้วยเหรอจะเข้ามากันก่อนสิเดี๋ยวน้าเอาขนมมาให้”นานะบอกแล้วทุกคนก็เดินไปที่ห้องรับแขก
“รบกวนด้วยน่ะค่ะ/คร้าบ”
“นี่มันอะไรกันรีบอร์น”สึนะที่ยังงงกับเหตุการณ์ถาม
“พวกนี้คือครูฝึกพิเศษที่เป็นลูกศิษย์ของอัลโกบาเลโน่ที่หล่อและสวยและยังเก่งที่สุดจะมาสอนทักษะการต่อสู้เพิ่มและเพิ่มความแงแกร่งอึด(?)ถึก(?) และทนทายาท(?)ให้กับพวกนาย”รีบอร์นบอก
“สวัสดีค่ะบอสของเดชิโม่สินะค่ะ ฉันคอนดอน
ยูมิเป็นครูฝึกของเคียวยะค่ะ” ยูมิแนะนำตัว
“เอ่อเรียกสึนะก็ได้ครับ”
“ค่ะ”
“ส่วนฉันอิชิกิ ฮานิเป็นครูฝึกของไอ้วัวนี่”
“ครับ^^;”
“จะสิบปีข้างหน้ารึให้หลังก็ยังเรียกกันเหมือนเดิม”แรมโบ้บ่นพรึมพรัม
“อิวาซากิ
นานาโฮะเรียกนานะก็ได้เป็นครูฝึกของไอ้พืชล้มลุกเอ๊ยมุคุโร่ค่ะ”
“ค่ะยินดีที่รู้จัก”
“คาโก ชิอากิ
เป็นครูฝึกของสัตว์ทะเลมีหนวดเอ๊ยฮายาโตะค่ะ”
“อะ...เอ่อครับ^^;”
“ขนมมาแล้วจร้า”นานะเดินเข้ามาพร้อมกับยกถาดขนมมาด้วยและมีมิฮารุเดินตามมา
“ขอบคุณครับแม่….เอ่อคุณก็นั่งด้วยสิ”
“อือ อิชิกาวะ มิฮารุ บอสดิลฟิโน่ นภา ครูฝึกนาย”มิฮารุแนะนำตัวหลังจากที่แม่ของสึนะออกไปแล้ว
“ครับ ผมซาวาดะ สึนะโยชิครับ เรียกสึนะก็ได้”
“ไม่ต้องสุภาพหรอกซาวาดะที่นั่งๆกันอยู่ก็สิบเจ็ดทั้งนั้นแหละยกเว้นแรมโบ้น่ะ”มิฮารุบอก
หลังจากที่แนะนำตัวกันเสร็จแล้วรีบอร์นก็ถามขึ้น
“พวกเธอมีที่พักกันรึยัง”
“ยังเลยค่ะพอดีว่าพอได้งานปึ๊ปก็รีบมาปั๊บเก็บขอทันก็ดีเท่าไหร่แล้ว”ชิอากิบ่นและปลายตาไปที่มิฮารุ
“ไม่ต้องมาโทษฉันเลยน่ะฉันกำหนดเวลาว่าวันนี้ถึงพรุ่งนี้แล้วพวกเธอก็รีบมากันเองต่างหาก”มิฮารุ
“ถ้าพวกฉันไม่เห็นว่าแกยังไม่ได้กินข้าวเช้าแล้วต้องนั่งเครื่องมาอีกสองชั่วโมงแล้วมารออีกสองชั่วโมงโดยที่แกลืมกินข้าวกลางวันอีกฉันก็จะมาซะพรุ่งนี้ค่ำๆเลยล่ะ”ยูมิบ่น
“สรุปตูผิดใช่ป่ะ”มิฮารุ
“ใช่ไอ้บอสไม่ได้เรื่อง”ชิอากิ
“เถียงกันพอรึยัง”รีบอร์นถามสั่งตายอีกครั้ง
“ยะ...เถียงกันเสร็จแล้วค่ะ”ชิอากิที่จะเถียงกลืนค่ำเถียงลงคอทันที
“เอาไงมิฮารุ”ฮานิถาม
“งั้นให้พักอยู่บ้านลูกศิษย์ก่อนก็แล้วกัน”มิฮารุบอก
พรวด
“แค่กๆว่าไงน่ะล้อกันเล่นใช่มั๊ย”ชิอากิพ่นน้ำชาที่กำลังจะกลืน
อยู่บ้านไอ้หมึกกร๊วกงั้นเหรอมีหวังดีกันบ้านแตกแหงมๆ
“ไม่ได้ฉันขอค้าน”ฮายาโตะโวยวาย
ให้ยัยควายถึกค้างงั้นเหรอมีหวังตีกันบ้านแตกแหงมๆ
(ความคิดช่างเหมือนกันสมกับเป็นสามาภรรยากันดีแท้//อิชิกาวะ ใครสามี/ภรรยามันฟ่ะ//ชิอากิ&ฮายาโตะ เปรี้ยง//โดนเสย ดับอนาถ)
“ฉันยังไงก็ได้”ฮานิกับยูมิ
“แล้วบ้านไอ้สับปะรดเอ๊ยมุคุโร่อยู่ใหนค่ะ”นานาโฮะถาม นี่กะจะไปเลยเหรอ ยูมิคิด
“มติเป็นเอกฉัน4ต่อ2สรุปไปอยู่บ้านลูกศิษย์ไม่มีปัญหานะซาวาดะ”มิฮารุสรุปและหันไปถามสึนะ
“เอ่อ...ผมยังไงก็ได้ครับ”
“งั้นตามที่สรุปก็แล้วกันนะ”
“อย่าพูดเองเออเองดิ บ้านที่ญี่ปุ่นเราก็มีไม่ใช่รึไง”ชิอากิยังไม่หยุดค้าน
“ฉันติดต่อไปแล้วล่ะเพราะเรามากะทันหันไปแม่บ้านำความสะอาดไม่ทันเลยขอเวลาสองสามวันในการทำความสะอาด”มิฮารุอธิบายเหตุผล
“ชิก็ได้แค่สองสามวันเอง นายว่าไงฮายาโตะ”ชิกากิ
“โกคุเทระเฟ้ยอย่ามาเรียกชื่อฉันห้วนๆน่ะรุ่นที่สิบว่าไงฉันก็ว่าตามนั้นแหละ”ฮายาโตะ
“งั้นก็ไม่มีปัญหาสิน่ะ”มิฮารุ
“แล้วบ้านเจ้าเคียวยะมันอยู่ไหนล่ะ”ยูมิถามมั่ง
“เดี๋ยวหาพิกัดส่งให้ล่ะกัน”มิฮารุบอก
“เอ่อ...ถ้าเป็นคุณฮิบาริล่ะก็ส่วนมากจะอยู่ที่ห้องรับแขกของโรงเรียนน่ะ”สึนะบอก
“งั้นหรอขอบใจน่ะนะคุง”ยูมิบอก
“แล้วมุคุโร่ล่ะ”นานาโฮะ
“หมอนั่นก็อยู่ที่โกคุโยแลนด์นั่นแหละไม่ได้ยินที่มันพูดรึไง”ฮายาโตะ
“แล้วมันอยู่ส่วนใหนของโลกล่ะย่ะไอ้โกคุโยแลนด์น่ะ^^++++แต่ช่างเหอะแค่นั้นก็เพียงพอเหลือแหล่แล้วล่ะ”
“แล้วไอ้วัวนี่ล่ะ”ฮานิถาม
“ก็อยู่บ้านเดียวกับวองโกเล่นั่นแหละ”แรมโบ้ตอบ
“งั้นฉันก็อยู่กับมิฮารุน่ะสิ”
“คงงั้นมั้งนี่สึนะนายมีอะไรจะถามงั้นเหรอ”<=มิฮารุ
“แฮะๆรู้ด้วยเหรอครับคือมีคำถามนึงที่อยากจะถามน่ะครับ”<=สึนะ
“”ก็บอกว่าไม่ต้องพูดสุภาพไงฟังแล้วมันเอียนยังไงก็ไม่รู่”<=ยูมิ
“อ่ะเอ่อ...พวกผู้หญิงที่เป็นแฟมิลี่ของอิชิกาวะเป็นฮาเร็มของอิชิกาวะเหรอ”<=สึนะ
“หะ!”<=ยูมิ นานาโฮะ ฮานิ
ชิอากิ
“มะ...ไม่ใช่น่ะสึนะคุงพวกเราไม่ได้เป็นฮาเร็มอะไรนั่นซะหน่อย”<=นานาโฮะ
“คะ...คิดได้ไงฟ่ะ ฮะ...ขำโคตรฮะ...”<=ชิอากิ
“ฮะ...ฮะ”<=ฮานิ
“นี่สึนะคุงเข้าใจอะไรผิดรึเปล่ามิฮารุไม่มีฮาเร็มซะหน่อย”ยูมิบอกและหันไปหามิฮารุที่ตอนนี้นั่งเห็ดขึ้นอยู่มุมห้อง
“เห๋อิชิกาวะคุงน่ะเหรอ”
“นายคิดได้แค่นั้นรึไงสึนะ”ชิอากิถาม
“มิฮารุอย่าคิดมากเลยน่ะแค่เรื่องเข้าใจผิดน่ะ”นานาโฮะเดินไปปลอบมิฮารุที่มุมห้อง
“”ฮือ T-Tชินซะแล้วล่ะไอ้เรื่องที่ถูกเห็นเป็นผู้ชายแต่ช๊อกเรื่องที่พวกเธอเป็นสาวในฮาเร็มน่ะพอคิดแล้ว...........ขำโคตรๆเลยอ่ะฮะฮะฮะก๊ากฮาโคตรๆโอ๊ยไม่ไหวแล้วปวดท้องอ่ะฮะฮะ”มิฮารุพูดและลงไปนอนแดดิ้นกับพื้น(ไว้อาลัยกับนางเอกของเรา//อิชิกาวะ ยังไม่ตายเว้ย!!//มิฮารุ)
“น่าขำตรงไหนฟ่ะ”<=ยูมิ
นานาโฮะ ชิอากิ ฮานิ
โป๊ก!! สันมือเน้นๆฟาดลงกลางกะบาลของมิฮารุโดยผู้พิทักษ์สาวทั้งสี่ของตน
“โอ๊ยมันเจ็บน่ะTOT”มิฮารุบอกและเอามือลูบหัวปอยๆ
“มันสมควรมั๊ยล่ะมาหัวเราะที่พวกฉันเป็นฮาเร็มของแกน่ะ”<=ยูมิ
“ขอโต๊ดคร่าTOT”มิฮารุบอก“เฮ้ยว่าแต่ฉันเป็นบอสไม่ใช่รึไงฟ่ะพวกแกเขกหัวบอสได้ไง”
“ก็แกมันไม่น่านับถือนิหว่า”<=ชิอากิ
“มิฮารุมาดสุขุมของเธอหายไปใหนแล้วล่ะ”รีบอร์นถามหลังจากมิฮารุปล่อยก๊ากออกมา
“เห๋นั่นเป็นนิสัยของมิฮารุงั้นเหรอครับ”ฮายาโตะ (ที่ไม่มีบทมานาน)
“ที่เห็นน่ะเป็นแค่เปลือกนอกจริงๆแล้วโคตรซุ่มซ่าม
โก๊ะแล้วก็เฮฮาด้วย”<=รีบอร์น
“มิฮารุจังเนี่ยเวลายิ้มน่ารักจังเลยน่ะครับ”แรมโบ้ชม
“เอาเหอะภาพแบบนี้ถ้าไม่ใช่คนในแฟมิลี่ล่ะก็หาดูยากน่ะบอกให้”<=รีบอร์น
“สึนะนานมันยอดเลยอ่ะ”มิฮารุบอก“ขอแนะนำตัวอีกครั้ง ฉันอิชิกาวะ มิฮารุ อายุ17ปี4เดือน12วันมั้ง
สูง165เซนฯและเพศหญิงจร้า^^”มิฮารุแนะนำตัวอีครั้ง
“เห๋ผู้หญิงงั้นเหรอ”สึนะตะโกน
“ใช่แล้วครับรุ่นที่สิบตอนที่พวกผมรู้ตอนแรกก็เป็นพอๆกับรุ่นที่สิบเลยล่ะครับ”ฮายาโตะบอก
“เอาล่ะพวกเธอแยกย้ายกันไปได้แล้วๆก็อย่าลืมทดสอบความสามารถของลูกศิษย์ด้วยล่ะทำรายงานมาส่งด้วยล่ะ”มิฮารุบอกด้วยน้ำเสียงทะเล้นที่ต่างจากตอนแรกลิบลับ
“โอ๊สพรุ่งนี้เจอกันน่ะเจ๊/บอส/มิฮารุ/มีจัง”ทุกคนบอกและลากลูกศิษย์ออกไปด้วย
“ไปกันเต๊อะไอ้หมึกกร๊วก”ชิอากิลากหมึก...เอ๊ยฮายาโตะออกไป
“นี่ยัยเถื่อนจะลากฉันไปใหน รุ่นที่สิบช่วยด้วยคร้าบTOT”ฮายาโตะขอความช่วยเหลือแต่ชิอากิหันมาทำหน้าประมาณว่า
ใครช่วยมันแม่เจื๋อนแน่
“โชคดีน่ะโกคุเทระคุง/โชคดีล่ะชิอากิ”ทั้งคู่กล่าวอำลา...เอ๊ยกล่าวโชคดีให้ผู้พิทักษ์วายุของตน
“งั้นพวกเราไปกันก่อนน่ะ”นานาโฮะ
ยูมิบอก
“โชคดีล่ะ”<=มิฮารุ
“งั้นฉันไปทดสอบก่อนน่ะ ไปกันเต๊อะไอ้วัวบ้า~”แล้วฮานิก็ลากแรมโบ้ออกไปตาม
“วองโกเล่คร้าบช่วยด้วยนี่ยัยเกรียนจะลากฉันไปให้เนี่ย”
“ก็ไปทดสอบความสามารถน่ะสิ อย่าถามมากนักขี้เกียจจะตอบ”
ที่เหลืออยู่ตอนนี่ก็มีมิฮารุ สึนะ แล้วก็รีบอร์น
“งั้นฉันไปล่ะอีกเดือนนึงจะกลับมา”รีบอร์นบอก
“เฮ้รีบอร์นนายจะไปใหนล่ะ”สึนะถาม
“ก็พวกนายมีครูฝึกคนใหม่แล้วนิฉันก็จะได้ไปจากนายซะที่”รีบอร์นพูดจบก็กระโดดออกไปทันที
“เฮ้รีบอร์น”
“ไม่ต้องห่วงหรอกรีบอร์นเค้าแค่ไปพักร้อนเฉยๆน่ะสึนะโยชิคุง”มิฮารุบอก
“เอ่อเรียกสึนะก็ได้นะเพราะทุกคนเค้าเรียกกันแบบนั้นแล้วก็ขอโทษน่ะที่พูดแบบนั้นออกไปน่ะ”สึนะบอกและกล่าวขอโทษ
“ไม่เป็นไรหรอกเรื่องนั้นน่ะชินแล้วล่ะแต่ฉันไม่เรียกสึนะหรอกน่ะเอาชื่อใหม่ไปก็แล้วกันเอาเป็น....ซาชิได้มั๊ย”
“เห๋ซาชิงั้นเหรอ”เอาตัวแรกกับตัวสุดท้ายมาตั้งชื่อเนี่ยน่ะ
“เอ๋ไม่ได้งั้นเหรองั้นเรียกสึนะก็ได้”มิอารุทำท่าหงอยๆ
“เอ่อเรียกชื่อสึนะก็ดีอยู่น่ะเอาเป็นว่าเรียกซาชิเวลาอยู่สองคนก็แล้วกัน”สึนะบอก
“เย้!!ขอบใจน่ะซาชิคุง”มิฮารุพูดและกระโดดกอดสึนะ
“แอ๊ก!!อิชิกาวะจังหายใจไม่ออก”<=สึนะ
“เรียกการุ สิชื่อนี่คนที่ฉันถูกชะตาเท่านั้นที่เรียกได้”<=มิฮารุ
“เอ่อการุจังปล่อยเถอะหายใจไม่ออก”
“จ้า อ่ะแอ่ม ซาวาดะนายมีความสามารถอะไรบ้าง”มิฮารุเปลี่ยนจากน้ำเสียงทะเล้นมาเป็นจริงจังทันที
“ฮะ เอ๋?”
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
มาต่อแล้วน้าาา
พอดีว่าวันสอบเลื่อนออกไปเลยว่างมาอัพ
ความคิดเห็น