คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 8 เจอกัน
Miharu said
เจ้าพวกนั้นทำอะไรกันอยู่น่ะก่อนอื่นต้องบอกให้ นานาโฮะกับฮานิก่อน
[ฮัลโหลเจ๊ โทรมาทำอะไรกำลังสู้อยู่น่ะ] ดูมันเดี๋ยวแม่ก็จับเชือดซะ
“ยังมีหน้ามาถามอีกรูมั๊ยนี่มันกี่โมงแล้ว”
[เอ่อแป๊บน่ะ ฮ่ะ! บ่ายสองครึ่งแล้ว เจ๊รอแป๊บนะเดี๋ยวไป แค่นี้แหละ ติ๊ด] เออให้มันได้อย่างนี้สิลูกน้องของฉัน ต่อไปก็....
Nanaho Said
“เจ๊รอแป๊บนะเดี๋ยวไป แค่นี้แหละ ติ๊ด”ฉันวางสายโทรศัพท์ลงเมื่อคุยจบแล้ว
“คุยตอนต่อสู้นะ อาจตายได้เลยน่ะครับ”มุคุโร่ทักเมื่อเห็นคู่ต่อสู้คุยโทรศัพท์อยู่ต่อหน้าตนอย่างสบายใจเฉิบ
“อย่ามาพูดเลยก่อนจะว่าคนอื่นน่ะหัดดูตัวเองมั่งสิ”นานาโฮะพูดและมองมุคุโร่ที่ตอนนี้มีสภาพสบัคสะบอมเหมือนกับไปฟัดกับเบียคุรันมาทั้งฝูงมาอย่างนั้นแหละ ผิดกับฉันที่ไม่มีแม้แต่รอยแมวข่วน
“ช่างมันเถอะน่าผมจะทำให้คุณมีแผลให้ได้”มุคุโร่บอก
“ถือเป็นคำพูดที่ดีแต่ว่าพอแค่นี้แหละฉันมีธุระ”
“อย่ามาชิ่งนะ เธอกลัวแพ้ล่ะสิ”
“เปล่าธุระก็คือธุระอย่าถามมากเลยน่ะ”ฉันบอกและเดินไปกระซิบข้างหูเจ้าสับปะรด“แล้วก็ถ้ามีช่องว่างในเวลาสู้ก็อาจตายได้เหมือนกัน”
“เธอ อั๊ค!!”ฮึริอาจมาสู้กับฉันโดนจับแช่แข็งซะ อ่ะธุระตายแล้วโดนจับเชือดแน่ๆเลย แล้วนานาโฮะก็รีบเคลื่อนย้ายตนด้วยความเร็วไปที่สวนทันทีโดยไม่สังเกตุเลยว่าคนที่ตนแช่แข็ง(ถ่วงเวลา)เริ่มขยับแล้ว
เพล้ง!!
“ชิคิดว่าแค่นี้จะขังผมได้รึไง ว่าแต่เราก็มีธุระนี่หน่ารีบไปดีกว่าเดี๋ยวอัลโกบาเลโน่ฆ่า”
กลับมาที่มิฮารุ
[ค่ะฮานะพูดสายค่ะ] เสียงหวานเชียวน่ะ
“ทำอะไรอยู่ฮานะ”
[อ่ะ บอสหรอตอนนี้กำลังชกอยู่กับซาซางาวะเรียวเฮค่ะ] ตอบมาได้ระรื่นมาก
“เรียวเฮงั้นหรอ พาเค้ามาที่สวนภายในหนึ่งนาทีถ้าฉันไปแล้วยังไม่เห็นพวกเธอทั้งคู่ คงรู้น่ะว่าจะโดนอะไร”
[ค่ะ บอส ติ๊ด] วางสายใส่ไปอีกละ
“อาค่ะ ไปกันเถอะสายแล้วค่ะ”
“อือ ไปกันเถอะ”
Hana said
“ค่ะ บอส”อะไรกันบ่ายสองครึ่งแล้วเหรอ
“ย้าค!”เรียวเฮชกมาที่ฮานะแต่...
“สต๊อป!”ฮานะหยุดมือไว้ก่อน
“มีอะไรงั้นเหรอ”เรียวเฮถามเมื่อจู่ๆฉันสั่งให้หยุด
“นายไปกับฉันเดี๋ยวนี้”
“เอ๋ ไปใหนเหรอ”เรียวเฮทำหน้างง
“สวนสาธารณะนามิโมริน่ะ”ฉันตอบ“และเราต้องไปกันเดี๋ยวนี้”พอพูดจบฉันก็ไม่รอให้เรียวเฮได้ถามอีกก็เลยลากไปที่เป้าหมายทันที
“นี่เธอจะลากฉันไปใหน”ฮานะไม่ตอบคำถามลากเรียวเฮไปอย่างเดียว
สวนสาธารณะนามิโมริ
ตู้ม!!
“อ่ะ กระสุนระเบิดของยุยนิเอาออกมาใช้ได้ยังไง”เมื่อฉันกับรีบอร์นเดินมาถึงที่นัดหมายก็พบว่าสวนนั้นพังเป็นหย่อมๆและเมื่อกี้ก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นอีก
“ไปห้ามซะเดี๋ยวมันจะพังไปทั้งสวนซะก่อน”รีบอร์นสั่ง
“ค่ะ”มิฮารุรับคำสั่งและวิ่งไปยังที่ที่คนกำลังสู้กันอยู่
“ฮึเริ่มมากันแล้วสิน่ะ
Yumi said
“นี่ คิดจะหลบไปถึงเมื่อไหร่กัน”
“จนกว่ากระสุนเธอจะหมดล่ะมั้ง”เคียวยะตอบแบบประชด
“ฮึ งั้นนายก็คงหอบตายก่อนล่ะ”ดูสะภาพเข้าสิ สะบักสบอมซะไม่มี
“ปากดี จะขย้ำให้แหลกเลย”ทำเป็นปากดี เห็นพูดแบบนี้มาตั้งแต่ตอนเริ่มแล้วไม่เห็นว่าจะทำได้อย่างที่พูดเลย
“ทำได้ก็ลองดูสิ”ยูมิพูดและวิ่งเข้าไปหาเคียวยะ“ย้าค!”
“อย่ามาดูถูกน่ะ”เคียวยะเองก็เหมือนกัน“ย้าค!”
“หยุด”มิฮารุที่หาตัวทั้งคู่เจอแล้วก็รีบวิ่งเข้ามาห้ามทั้งคู่จากตรงกลาง
“อ่ะ หัวหน้า”ยูมิชะงักเมื่อเห็นว่าหัวหน้า(ที่ไม่รู้ว่ามาจากใหน)มายืนขวางการต่อสู้ของตน
“ใครกัน”เคียวยะพูด
“เล่นกันเกินไปมั๊ย ยุยรู้มั๊ยเวลาเท่าไหรแล้วน่ะ”
“เล่นกันงั้นเหรอเราสู้กันอยู่น่ะ”เคียวยะท้วง เล่นกันงั้นเหรอถ้าเอาจริงจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย
“อืม บ่ายสองครึ่งแล้วงั้นเหรอยังสนุกอยู่เลย”ยูมิทำหน้าเสียดาย“งั้นขออีกนัดก็แล้วกัน”ยูมิพูดจบก็ยิงปืนไปที่เคียวยะ
ปัง!!
“ห้ามไม่ฟัง ถ้าลูกศิษย์เธอตายจะได้ค่าจ้างมั๊ย”มิฮารุจับกระสุนของยูมิไว้ด้วยมือเปล่า
“คนไม่ธรรมดาโผล่มาอีกแล้ว”เคียวยะอึ้งเค้าแค่ปัดกระสุนก็เต็มกลืนแล้วแต่คนคนนี้.......
“ลูกศิษย์งั้นเหรอ?”ยูมิทำหน้างง“รึว่านายคือผู้พิทักษ์เมฆาของวองโกเล่!”
“อืม ใช่แล้วล่ะฮิบาริ เคียวยะประธานคุมกฎของโรงเรียนนามิโมริแล้วก็เป็นผู้พิทักษ์เมฆาของวองโกเล่ด้วย”มิฮารุบอก
“นี่ศิษย์ฉันงั้นเหรอ....อ่อนชะมัด”
“นี้ยัยสัตว์กินพืช”เคียวยะชักท่อนฟาออกมา
“หยุดกันได้แล้ว ตอนนี้ทุกคนก็น่าจะมาถึงกันแล้วล่ะไปกันเถอะ”มิฮารุบอก“อ้อแล้วก็คุณฮิบาริก็รีบไปได้แล้วล่ะไปช้าเดี๋ยวรีบอร์นจับเชือดไม่รู้ด้วยน่ะ”
“รีบอร์น เจ้าหนูนั่นน่ะเหรอ”อือจริงสิที่มาวันนี้ก็เพราะว่ารีบอร์นนัดมานิน่า
“อือ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”แล้วเคียวยะก็เดินไป
“เราก็ไปกันเถอะ”ยูมิบอก
ด้านรีบอร์น
“ดีจ้าเคียวยะ”
“ไงเจ้าหนู นัดฉันมามีอะไร”
“รอให้มากันครบก่อนน่ะเดี๋ยวบอก”
ตึก ตึก ตึก
“ฉันถึงก่อน”ฮานิกับแรมโบ้ที่พึ่งวิ่งมาถึงสวนสาธารณะเป็นคู่แรกกำลังเถียงกันว่าใครมาถึงก่อน
“ฉันต่างหากที่ถึงก่อน”<=แรมโบ้
“มาถึงพร้อมกันทั้งคู่นั่นแหละ”รีบอร์นตะโกนออกไป
“อ่ะ รีบอร์น”ทั้งคู่พูดขึ้นพร้อมกัน
“ดีจ้าฮานิแล้วฮานิล่ะ”รีบอร์นถาม
“ไม่รู้ดิ....ค่ะ”ฮานิเกือบจะลืมหางเสียงถ้าไม่หันไปหารีบอร์นที่ยืนจ้องเขม็งอยู่
“มาแล้วค่ะ พาตัวซาซางาวะมาตามที่สั่งแล้วค่ะ”ฮานะที่มาถึงเป็นคู่ที่สองพูดขึ้นและปล่อยเรียวเฮที่โดนลากอยู่
“นี่เธอตัวเล็กลากฉันมาที่ไหนเนี่ย!!”เรียวเฮถาม
พลั๊ก!! พลั่ว!!
“ก็บอกว่าชื่อฮานะยังไงล่ะค่ะ”
“เจ็บน้าTOTอ้าวอาจารย์แปร๋นๆมาได้ไงล่ะเนี่ย”เรียวเฮทักเมื่อเห็นรีบอร์นในชุดคอสเพลย์ช้าง (ที่ไม่รู้ว่าเอามาจากไหน)
“ยัยถึก ตายซะเถอะ!!”ฮายาโตะที่ตามหลังชิอากิมาติดๆข้างระเบิดมา
“อย่าหวังว่าจะได้แอ้ม เอากลับไปซะ”ชิอากิใช้ขาเตะระเบิดของอายาโตะลับไป
ตู้ม!!!
“อ้าค!! ยัยบ้า”ฮายาโตะโวยวาย
“ไอ้หมึกกร๊วกเอ้ย แบร่: p”ชิอากิแลบลิ่นใส่ตามเคย
“เฮ้อถึงซะที่นึกว่าจะมาไม่ทันแล้วซะอีกแฮกๆเธอไม่เหนื่อยหรอ”ทาเคชิที่มาถึงเป็นคู่ที่สามหันไปถามมาโกะ
“ไม่เลยซักนิด”มาโกะตอบ
“โห อึดใช่ย่อยเลยน่ะเธอเนี่ย”ทาเคชิชม (นั่นเรียกว่าชมหรอ//อิชิกาวะ)
“โย่วมาโกะ”ยูมิและมิฮารุทักเพื่อนของตนที่พึ่งมาถึง
“ไงยูมิ มิฮารุ แล้วนานาโฮะล่ะ”มาโกะถามเพราะเพื่อนทุกคนมาแล้วแต่ขาดไปหนึ่ง
“เดี๋ยวก็คงมาล่ะมั้ง”ยูมิตอบ
แว้บ!!!
“นี่อย่ามาขวางฉันน่ะไอ้ผลไม้ร้อยตา”นานาโฮะปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับมุคุโร่ที่ตอนนี้สภาพไม่ต่างจากวองโกเล่ทุกคน
ฮิบาริ- - - - - เสื้อผ้ามีรอยขาดเล็กน้อยแต่มีรอยดำๆตามหน้า
เรียวเฮ - - - - -เสื้อผ้าเปื้อนดินขาดเล็กน้อย
ฮายาโตะ - - - - - เสื้อขาดรุ่งริ่งและมีรอยไหม้ตามตัว
แรมโบ้- - - - -สภาพไม่ต่างจากฮายาโตะ(ตอนนี้กลายเป็นเด็กแปดขวบแล้ว)
ทาเคชิ- - - - -ตามตัวมีรอยช้ำและเปื้อนดินเล็กน้อย
มุคุโร่- - - - -เสื้อผ้ามีรอยขาดเป็นทางยาวหลายแห่ง
โดยฝีมือของครูฝึก!!!
“แน่จริงคุณก็อย่าหนีสิ”มุคุโร่แทงสามง่ามเข้ามา
“ฉันเปล่าหนีย่ะแต่ฉันมีธุระต่างหากล่ะ”นานาโฮะเอาสองง่ามมากันไว้
“เอ่อ....จะห้ามยังไงล่ะทีนี้”ยูมิพูดแหมก็เล่นสู้กันแบบไม่มีทางเข้าไปแทรกได้เลยแล้วจะห้ามยังไงล่ะฟ่ะ
“มาโกะว่าไงอ่ะ”
“มีสองทาง จะรอให้หยุดหรือเข้าไปห้ามแค่นั้นแหละ”มาโกะบอก
“วิธีที่หนึ่งนานเกินไปแต่ถ้าจะเข้าไปห้ามคงอันตราย อะหัวหน้าจะทำอะไรน่ะ”ยูมิร้องถามเมื่อเห็นมิฮารุเดินไปหานานาโฮะกับมุคุโร่ที่สู้กันอยู่
“ก็ห้ามน่ะสิ”มิฮารุตอบ
“แต่มันอันตรายน่ะ”มาโกะบอก
“อย่าลืมสิวาฉันเป็นใครแค่นี้ไม่คนามือหรอกน่า”
“นี่ไอ้สับปะรดสภาพยังกับลูกหมาโดนแมวรุมยังคิดจะสู้อีกเหรอ”นานโฮะที่เห็นว่ามุคุโร่แทบจะสู้ไม้ไหวเลยถามด้วยความเป็นห่วง (แอบสมเพศเล็กน้อย)
“ฮึช่างมันเถอะน่า ผมทำให้คุณมีแผลให้ได้เลย ย้าก!!” มุคุโร่ง้างสามง่ามหมายจะฟาดนานาโฮะ
“คิดว่าฉันอยากมีแผลนักรึไงย่ะ นายนั้นแหละที่จะต้องมีแผลเพิ่ม ย้าก!!”นานาโฮะเองก็เหมือนกัน
พรึ่บ!! ควับ!! เคร้ง!!
“โอ๊ย!! มิฮารุทำอะไรน่ะมันเจ็บน่ะ”นานาโฮะร้องเมื่อมิฮารุจับแขนตนไพร่หลัง
“โอ๊ย!! คุณทำอะไรน่ะ”มุคุโร่เองก็โดนเหมือนกัน
“ฉันไม่ได้ให้พวกเธอมาที่ญี่ปุ่นเพื่อสู้กันน่ะ”มิฮารุตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“มิฮารุอ่ะTOTเค้าพยายามจะไม่หาเรื่องแล้วน่ะแต่ไอ้น้ำส้มเปรี้ยวนั่นมันหาเรื่องก่อนอ่ะ”นานาโฮะอธิบาย
“นี่อย่ามาโยนความผิดกันแบบนี้สิเฟ้ย โอ๊ย”
“ก็แกเป็นคนเริ่มไม่ใช่รึไง อ๊าค”ทั้งคู่ร้องเมื่อโดนบิดแขน
“โทษฐานที่มาสายแลสู้กันโดยพละการ”มิฮารุบอกเหตุผลและปล่อยแขนทั้งคู่
“เล่นซะไหล่จะหลุด”นานาโฮะพูดและขยับไหล่นิดหน่อย
“พวกคุณเป็นใครกันเนี่ย”มุคุโร่ถาม
“มากันครบแล้วสินะ”รีบอร์นที่นั่งอยู่บนหัวมิฮารุพูดขึ้น
“นี่เจ้ารีบอร์นมีเรื่องอะไรถึงได้เรียกพวกเรามาหะ!!”ฮายาโตะที่เสื้อผ้าขาดวิ่นถาม
“นั้นน่ะสิอาจารย์แปร๋นๆ”เรียวเฮที่สภาพดีกว่าโกคุเทระนิดนึงถาม
“เจ้าหนูรีบพูดมาเถอะอยู่ตรงนี้แล้วรู้สึกตะหงึดๆ”เคียวยะที่สภาพพอๆกับฮายาโตะพูด
“เจ้ารีบอร์นยิงยัยผู้หญิงคนนี้ซะมันแกล้งเค้า”แรมโบ้ที่อยู่ในร่างแปดขวบตะโกน (ตอนเล่นเกมส์อายุ20)
“อัลโกบาเลโน่นี่มันอะไรกัน”มุคุโร่ที่สภาพแย่สุดถาม
“ไงเจ้าหนูเจอกันอีกแล้วน่ะ”ทาเคชิที่กำลังหอบอยู่ทัก
“อยากรู้ก็ฟังสิเล่นถามแบบไม่มีช่องให้ตอบเลยน่ะพวกนายเนี่ย”รีบอร์นบอก
“แล้วมันเรื่องอะไรกันล่ะฟ่ะ”ฮายาโตะตะโกนใส่
“ก็ฟังสิย่ะไอ้คุณหมึกย่างสามรส”ชิอากิตะโกนออกไป
“เอ้าเงียบกันได้แล้ว”รีบอร์นบอก“หลังจากที่พวกนายกลับมาจากโลกอนาคตจากการสู้กับเบียคุรันแล้ว สามปีมานี่พวกนายไมค่อยได้ฝึกกันซักเท่าไหร่ก็เลยจ้างครูฝึกพิเศษมาให้พวกนายได้สนุกกันนั่นก็คือพวกเธอเหล่านี้แฟมิลี่นี้เป็นลูกศิษย์ของพวกเราอัลโกบาเลโน่ เอ้าแนะนำตัวกันซะ”
“ค่ะจากที่รีบอร์นพูดมาพวกเราDELFINO ขอแนะนำตัวเลยล่ะกันน่ะค่ะเริ่มจากพิรุณ”มิฮารุบอก
“นิชิยามะ มาโกค่ะ”
“โอ๊ส ชื่อมาโกะงั้นเหรอฉันชื่อยามาโมโตะ ทาเคชิน่ะ”
“ต่อไปวายุ”
คาโก ชิอากิ”ชิอากิพูดแบบสั้นง่ายได้ใจความ
“ชิ โกคุเทระ ฮายาโตะ”
“ใครถามไม่ทราบ”ชิอากิเชิดใส่
“ยัยนี่อยากกินนี่นักรึไง”ฮายาโตะควักระเบิดออกมา
“จะเอารึไง”ชิอากิก็เหมือนกัน
“อยากตายกันรึไง”ยูมิถามและส่งสายตาน่ากลัวมาให้
“ชิ/เชอะ!!”ทั้งคู่เชิดใส่กัน
“ต่อเลยล่ะกัน อัสนี”มิฮารุ
“อิชิกิ ฮานิจร้า ชอบท้าแข่งแต่ไม่เตยแพ้ใคร”
“แบร่~ยัยป้าแกฮานิ”แรมโบ้
“หนอยแกว่าไงน่ะไอ้วัวตัวกะเปี๊ยก”
“พวกแกอยากตายกันจริงๆสิน่ะ”ยูมิพูดและแผ่รังศรีอำมหิตไปทั่วพื้นที่
“.........”ทั้งคู่เงียบ (ยังไม่อยากโดนฆ่า)
“อิชิกิ ฮานะค่ะ อรุณ เกิดหลังฮานิ5.87294613วินาทีค่ะ”ฮานะบอก
“โอ้ ชื่อดีสุดขั้ว ฉันซาซางาวะ เรียวเฮ ยินดีที่รู้จักอีกรอบ”เรียวเฮตะโกน ดีตรงใหนไม่ทราบ ฮานะคิด
“อิวาชากิ นานาโฮะค่ะ สายหมอก ชอบการ์ตูนที่สุดในห้าพิพบค่ะ^^=Y”นานาโฮะบอกและชูสองนิ้ว
“ฟุคุคุ น่ารักดีนิ ผม โรคุโด มุคุโร่ครับ^^”
“คอนดอน ยูมิ เมฆาอีกหน้าที่นึงก็คือบอสคนที่สองเวลาบอสคนที่หนึ่งไม่อยู่”
“ชื่อเชยเหมือนน่าไม่มีผิด ฮิบาริ เคียวยะ”ถึงคุณท่านจะบ่นคุณท่านก็ยังไม่ลืมบอกชื่อ
“แหมพ่อคนชื่อไฮโซไอ้หน้าอุปกรณ์การเกษตรเดินได้ว่าตัวเองหล่อน้อยนักรึไง” ยูมิด่า (ไม่แน่ใจว่าด่ารึชม//อิชิกาวะ)
“ส่วนฉัน อิชิกาวะ มิฮารุ บอสของดิลฟิโน่แฟมิลี่”
“แล้วรุ่นที่สิบล่ะ”ฮายาโตะถามเมื่อไม่เห็นรุ่นที่สิบที่รักของตน (อ๊าคอย่ามาจิ้นกันแถวนี้นิยายฉันไม่มีวายโว้ย!!!!!!!!!//อิชิกาวะ โดนสควอโล่เข้าสิง)
“ถ้าหมายถึงซาวาดะ/เจ้าห่วยล่ะก็นอนตายอยู่บ้านน่ะ”มิฮารุ&รีบอร์น (สมเป็นอาหลานกันซะจริง//อิชิกาวะ)
“ไปหารุ่นที่สิบกันเถอะ”ฮายาโตะพูดและทำท่าจะเดินออกไป
“เดี๋ยวก่อนสิ”รีบอร์ห้ามไว้
“อะไรอีกล่ะ”
โป๊ก!!
“ยังไม่ได้บอกชื่อครูฝึกพิเศษกับลูกศิษย์เลยน่ะค่ะ”มิฮารุบอกหลังจากที่เอาด้ามปืนของยูมิไปโขกหัวฮายาโตะ
“โอ๊ยมันเจ็บน่ะเฟ้ย”ฮายาโตะโวยวาย
“จะเอารึไง”มิฮารุถามแต่คราวนี้เป็นปากปืนแทน
“เฮ้ย บอสแกเอาปืนฉันไปตอนใหนว่ะ”ยูมิที่พึ่งรู้ตัวว่าปืนตนโดนขโมยโวย
“แค่ยืมเฉยๆเอ้าเอาคืนไป”
“เฮ้ยทำให้มันดีดีหน่อยสิเกิดมันลั่นไปทางเคียวยะทำไงอ่ะ”ยูมิบอก (แล้ทำไมต้องเป็นทางท่านฮิด้วยฟ่ะ//อิชิกาวะ ความหมั่นไส้ส่วนตัวว่ะ//ยูมิ)
“ปัญญาอ่อนปืนแกน่ะถ้าไม่ใช่ธาตุเมฆาหรือนภามันก็ยิงไม่ออกไม่ใช่รึไง”
“แกก็นภาไม่ใช่รึไงฟ่ะ-_-”
“เอาเถียงกันพอรึยังถ้าพอแล้วจะได้พูดต่อ”รีบอร์นพูดขึ้นมา
“ค่ะเถียงกันจบแล้ว”ยูมิ/มิฮารุ
“งั้นคู่แรก อัสนี แรมโบ้ กับ ฮานิ”
“ทำไมฉันต้องคู่กับยัยป้าแก่ด้วย!!”แรมโบ้โวย
“เฮอะ!! ทำอย่างกับฉันอยากคู่กับนายตายแหละ”ฮานิ
“แบบนี้คงต้องใช้ไอ้นั้นช่วยสินะ”มาโกะบ่นพลางหาอะไรในกระเป๋าและหยิบยาบางอย่างออกมา“อ่ะแรมโบ้กินซะ”มาโกะยืนยาให้
“ไม่เอาคุณแรมโบ้ไม่กินยาคุณแรมโบ้อยากกินขนม”แรมโบ้ดื้อ
“ฉันก็ไม่ได้รักเด็กมากนักหรอกน่ะ”ว่าแล้วมาโกะก็ยัดยาลงไปในปากแรมโบ้ที่โวยวายอยู่ตามตามด้วยเทน้ำลงไป“โดยเฉพาะเด็กดื้อ”
แค่กๆ แรมโบ้ไอออกมา
ปุ๋ง~ควันสีส้มลอยคละคลุ้งไปทั่วบริเวณนั้น
“แค่กๆนี่เธอทำอะไรน่ะ”เรียวเฮถาม
“แค่ก ทำอะไรน่ะมาโกะจัง” ทาเคชิ
ควันสีส้มค่อยๆจางลงเผยให้เห็นชายร่างหนุ่มนั่งอยู่ที่กลางวง
“เอ๋ ทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ”แรมโบ้วัย18ปีถาม
“เห๋!!!”ทุกคนในที่นี่ตกใจ ยกเว้นรีบอร์นและพวกมิฮารุ
“ทำได้ดีมากคราวนี้อยู่ได้กี่เดือนล่ะ”รีบอร์นยิ้มอย่างพอใจ
“6เดือนค่ะ”มาโกะบอก“ฮานิอีกหกเดือนจากนี้เอาแรมโบ้มากินยาอีกครั้งน่ะ”
“อือ”
“เดี๋ยวสิทำไมผมถึงมาอยู่ในสิบปีที่แล้วได้ล่ะจำได้ว่าตอนนั้นผมกำลังง้อฮา....”แรมโบ้เหมือนจะพูดอะไรต่อแต่โดนมาโกะขัดก่อน
“แรมโบ้ บราเวโน่เรื่องบางเรื่องไม่ต้องพูดก็ได้ส่วนเรื่องที่นายมาที่นี้เพราะว่านายเมื่อสิบปีก่อนมีร่างกายที่ไม่สามารถรับมือกับการฝึกได้ฉันจึงจับนายเมื่อสิบปีก่อนกรอกยายที่ชื่อ 107630 ที่มีคุณสมบัติเหมือนบาซูก้าทศวรรษให้นายกินเพื่อให้ง่ายต่อการฝึกและเมื่อยาหมดฤทธิ์แล้วนายเมื่อสิบปีก่อนก็จะกลับมาและได้รับการถ่ายทอดการฝึกที่นายฝึกกับฮานิแค่นั้นแหละ”มาโกะอธิบาย
“กะ...ก็พอเข้าใจอะน่ะ”แรมโบ้บอก
“ต่อไป พิรุณ ทาเคชิ กับ มาโกะ”
“ฮะ ฮะ คู่กันอีกแล้วน่ะ”ทาเคชิพูดและเอามือไปลูบหัวมาโกะ (สมกับฉายาจอมเนียน//อิชิกาวะ) โดยลืมไปว่าถ้ามาโกะมีผู้ชายที่ไม่ใช่พ่อกับอัลโกบาเลโน่มาโดนตัวจะอัดไปแบบไม่รู้ตัว
“อย่ามาเนียนน่ะเฟ้ย!!”
“แย่แล้ว”
พลั๊ก!! พลั่ว!! ตุ๊บ!! โครม!!
“อะ ขอโทษน่ะ”มาโกะที่รู้สึกตัวแล้วพูด
“ฮะ ฮะ ไม่เป็นไรวันนี้ก็โกนมาสามรอบแล้วนิหน่าทาเคชิลุกขึ้นและปัดฝุ่นออก
นั่นคนหรือกระสอบทรายว่ะขนาดพวกฉันยังรอบเดียวจอดเลย พวกมิฮารุ
อะ...อึดแบบสุดๆ วองโกเล่
“จบการฝึกนี้ไม้ตายก็เลี้ยงไม่โต ต่อไป อรุณ เรียวเฮ กับ ฮานะ”
“เจ๋งสุดขั้ว!!มาอยู่ชมรมมวยด้วยกันมั๊ย”
“ได้แน่นอนค่ะถ้านายทำความสะอาดที่นั่นก่อนนะน่ะ”
“ต่อไป สายหมอก มุคุโร่ กับ นานาโฮะ”
“ชิ สับปะรดผัดปลาเก๋า”
อยากหาเรื่องนักรึไงครับคุณ เตี้ย”
“เปล่า! สับปะรดตายคาต้น”
“นี่ นานาโฮะอย่าฆ่าคนหล่อตายล่ะยิ่งหายากอยู่” ยูมิบอก
“รู้แล้วน่าเอาแค่หยอดน้ำข้าวต้มก็พอเอ่อถ้าไม่ผ่านการฝึก15ประการของฉันน่ะ^_^”นานาโฮะยิ้มให้ รอยยิ้ม
ซาตานชัดๆ ดิลฟิโน่&วองโกเล่
“ไม่รอกชัวร์”มิฮารุคิดเสียงดังไปหน่อยเลยพูดออกมา
“ก็คงงั้น ต่อไป เมฆา เคียวยะ กับ ยูมิ”
“ขอค้าน/ขอค้านค่ะ”ทั้งคู่พูดขึ้นพร้อมกัน
“ไม่ได้ฉันไม่อนุญาต”ทั้งรีบอร์และมิฮารุพูดขึ้นพร้อมๆนยูมิกับเคียวยะเลยได้แต่จำใจรับ
“เชอะ/ชิ”
“วายุ ฮายาโตะ กับ ชิอากิ”
“ฮึ ทำไมฉันต้องคู่กับเธอด้วยเนี่ย”
“คิก นายตายแน่”
“เฮอะกลัวตายแหละ”
“สุดท้าย นภา สึนะโยชิ กับ มิฮารุ”รีบอร์นบอก“ใครมีปัญหาอีกไหม”
มุคุโร่ยกมือขึ้น
“คุณน่ะที่เป็นบอสน่ะ เป็นผู้หญิงรึผู้ชาย ชื่อก็เหมือนผู้หญิงแต่การแต่งตัวเหมือนผู้ชาย”มุคุโร่ถามและเดินเข้ามาใกล้ๆ
“แล้วคิดว่าไงล่ะ”มิฮารุถามกลับ
“นีไอ้สัปะรดอย่ามาเข้าใกล้บอสฉันน่ะออกไปเลยไป๊ชิ่วๆ”นานาโฮะเดินเข้ามาขวาง
“งั้นก็บอกมาว่าบอสสุดที่รักของคุณน่ะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง”
“เกย์มั้ง”นานาโฮะตอบ
โป๊ก!! มิฮารุตบหัวนานาโฮะ
“โอ๊ย เจ็บน่ะTOT”
“สมน้ำหน้ามาหาว่าฉันเป็นเกย์เดี๋ยวก็แช่งให้มีแฟนเป็นเกย์ซะเลยนิ”มิฮารุบอก“ส่วนนายโรคุโดฉันขอตอบนายว่าฉันเป็นผู้หญิง”
“ฮะ!! จริงดิ”เรียวเฮ มุคุโร่ ทาเคชิ ตะโกนออกมาพร้อมกัน
“เห็นตอนแรกนึกว่าเป็นผู้ชายซะอีก”เรียวเฮบอก
“มันน่าดีใจมั๊ยเนี่ยที่ถูกผู้ชายหาว่าเป็นผู้ชายTOT”มิฮารุ
“แล้วทำไมต้องแต่งแบบนี้ล่ะ”ฮายาโตะถาม
“พอดีว่าหนีคนมาน่ะ”
“หนีใครมางั้นเหรอ”ทาเคชิถาม
“เรื่องนั้นบอกตอนนี้ไม่ได้หรอกน่ะไว้พวกเรารู้จักกันมากกว่านี้แล้วจะบอกก็แล้วกัน”
“ชิ ความลับเยอนักนะพวกเธอเนี่ย”ฮายาโตะค้อนใส่
“อ้าวพูดอย่างนี้อยากตายก่อนฝึกใช่ป่ะ”ชิอากิถามและหยิบบิ๊กบอมออกมา
“ก็เอาสิ”ฮายาโตะก็ไม่น้อยหน้าควักไดนาไมน์ออกมาเหมือนกัน
“พวกเธอสองคนอยากตายก่อนวัยอันควรรึไง”มิฮารุถาม
“อึ๋ย ขอโทษค่ะ/คร้าบ”ชิอากิกับฮายาโตะพูดออกมาพร้อมกันและเก็บระเบิดเข้าที่แต่ยังไม่ละสายตา (อาฆาต)
จากกัน
( -_-)+++++(-_- )
“ใครจะไปบ้านซาวาดะมั่ง”มิฮารุถาม
“ไม่ละผมไม่ชอบการสุมหัว”ฮิบาริพูดและเดินออกไป
“อย่าตายกลางทางล่ะไอ้ลูกศิษย์”ยูมิตะโกนตามไป
ช่างไม่อายใครดีแท้ ทุกคนคิด
“ฉันมีแข่งที่สนามต้องไปแล้วล่ะมาโกะไปด้วยกันมั๊ย”
“อื้อ เอาสิ”แล้วทั้งคู่ก็วิ่งกลับไปที่ริมแม่น้ำอีกครั้ง
“ผมต้องกลับไปที่โกคุโยแลนด์ก่อนล่ะไว้เจอกันอีกน่ะคุณลูกเจี๊ยบ”มุคุโร่บอกและหายไป (ทำไมสรรพนามเรียกตูมันเยอะจังฟ่ะ//นานะ)
“ไปไป๊ชิ่วๆ”นานาโฮะไล่
“งั้นฉันกลับชมรมก่อนล่ะจะไปทำความสะอาดรับน้องใหม่ไปด้วยกันมั๊ยฮานะจัง”เรียวเฮชวน (ว่าที่) สมาชิก (ใหม่)
“ก็ดีค่ะไปสั่งการดีกว่าไปน่ะค่ะบอส”แล้วฮานะกับเรียวเฮก็จากไปอีกคู่ (ไว้อาลัยสามวิ//อิชิกาวะ ยังไม่ตายโว้ย//เรียวเฮ&ฮานะ)
“งั้นก็เหลือแค่ฉันกับไอ้วัวบ้านี่สิน่ะ”ฮายาโตะพูด
ส่วนพวกฉันก็มียูมิ นานะ ชิอากิ ฉันแล้วก็มีจังสิน่ะแล้วก็อารีบอร์นรวมเป็นแปดคน”ฮานิพูด
“งั้นไปกันเหอะ”รีบอร์นบอก
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
ขอโต๊ดคร่า>////<ที่หานหน้าหายตาไปนานพอดีว่าเงินทุนหมดเลยไม่ได้เข้าเน็ตซะเท่าไหร่
ไว้จะมาอัพอีกน่ะคร้า ^^
ความคิดเห็น