คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ~เทพบุตรสุดหล่อ ^0^กรี๊ดๆ~
“เปรี้ยวไปกินข้าวกันปะ”ยัยบุ๋มถามฉันโอ้ย 0o0 หิวๆๆ
“แน่นอน ปะพวกเราไปกินข้าวกัน เนย อุ้ม แอน ฟาง อ่ายยุ้ยด้วย”
“อื้ม”
“เออ”
“ไปดิๆ”
“รู้แล้วน๊า”
พอมาถึงโรงอาหาร ที่นี่คนเยอะจัง ที่นั่งก็แทบจะไม่มี โอ้ยงุงิส์ หิวก็หิว รุงรังวะร.ร.เนี่ย เดี๋ยวจะไม่จ่ายค่าเทอมเลย ฮิฮิ”
“เค้าไปซื้อข้าวก่อนเด้อ”
“ไปด้วยๆ”
“จะกินข้าวหรอฟาง”
“อื้ม เค้าเบื่ออาหารเส้นๆละ”
“มีไรกินบ้างเนี่ย”
“ว้าย นายอย่ามาแซงน่าเราดิ เรามาก่อนนะ” โอ้ยใครอีกเนี่ย
“ขอโทษครับ ”วู้ ฉันตลึงเมื่อเขาหันมาพูดกับฉันด้วยน่าตาที่น่ารักคิกขุ เสียงก็แสนจะสุภาพอ่อนโยน น่ารักจังเลย ^^สเป็คๆเลย เราต้องทำคะแนนให้ดีๆหน่อย สู้สู้^ ^V
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เราโดนบ่อยละ”
“ได้ไงกันครับ เราต้องไปต่อหลังดิ”
“เออ แต่ว่าเทอชื่ออะไรอะ” ว้าย เขาถามชื่อเราด้วย ^^
“อ่อ ชื่อเปรี้ยวค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
“ครับ ผมชื่อเปลวนะครับ ผมอยู่ห้อง 4A”เขาทำน่าตาเขินๆก่อนจะเอามือลูบผมตัวเอง
“นี้พวกเทอ2คนมัวจีบกันอยู่นั้นแหละ ฉันหิวข้าวววววววววว”โห ยัยฟางอย่าพึ่งขัดจังหวะดิ
“เราไปต่อแถวข้างหลังแล้วกันนะ บาย”
“ค่ะ บาย” ช่างน่ารักอะไรขนาดนี้^0^
“เอาอะไรดีค่ะ เอาอะไรดีค่ะ! เอาอะไรดีค่ะ!!!”
“นี่ยัยเปรี้ยว เทอเหม่ออะไรป้าเขาเรียกแล้ว จะกินมั๊ย”หืม
“กินๆๆๆ”
“เอาผัดกระเพราไข่ดาวคะ”
“นี่เปรี้ยวเอาน้ำอะไร เค้าจะไปซื้อให้”
“อ่อ ขอน้ำส้มละกันนะ”
“อืมๆ เทอไปจองโต๊ะก่อนละกัน”
“อืมๆ”
ฉันมองหาโต๊ะให้นั่งใหญ่เลยโหยคนเยอะเป็นบ้า ไม่เห็นมีโต๊ะว่างๆเลยงะ แงๆ คิดถึงเปลวจัง อิอิ”
~โป๊ก~
“โอ้ย~0~”
“นี่เทอยังหาที่นั่งไม่ได้อีกหรอไง” นายเบอะเอ้ยอ่ายบ้า
“แล้วนายมาตีหัวฉันทำไมยะ เจ็บนะเฟ้ย =.,=”
“ก็ฉันอยากตี”ฮึ่ย รอไปก่อนเถอะนายเบอะเอ้ย ฉันจะแก้แค้นนายให้ได้ คิดถึงเปลวจัง
“นายมาจิ้มหัวฉันทำไม ฉันไม่ใช่อุนจินะเฟ้ย” -*-
“เทอคิดอะไรอยู่ เหม่อตั้งนาน”
“ป่าวนี่นา”
“เออ ถ้าเทอหาที่นั่งไม่ได้ ก็นั่งกินกับพื้นละกันนะจ๊ะ” โหยอ่ายบ้า รอไปก่อนเถอะ
“เออ เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย”
เจอโต๊ะละๆ
“เนย อุ้ม แอน ฟาง อ่ายยุ้ย ขิง บุ๋มด้วย มานั่งนี้ ๆ”
“เฮ้อออออออ กว่าพวกเราจะได้กินกัน”
“เปรี้ยวเราขอนั่งด้วยได้ป่าว ไม่มีที่นั่งให้เราเลยอะ” ใครอีกเนี่ยอย่าพึ่งมากวนเซ่ ฉันหันน่าไปหาเขา กะว่าจะด่าสักหน่อย
“นั่งด้วยได้ป่าวครับ”^^เปลวนี้เอง
“ได้สิค่ะ”ต้องรีบฉวยโอกาส ไว้อิอิ^^
“พี่เปลวค่ะมานั่งนี้ก็ได้นะ”หืม?
“พี่เปลวมานั่งนี้สิค่ะ”
“พี่เปลวกินขนมของฝ้ายมั๊ยค่ะ”
“พี่เปลวให้แบมไปซื้อน้ำให้นะค่ะ”
“พี่เปลว/พี่เปลว/พี่เปลวค่ะ/พี่เปลวค่า”
อะไรกันเนี่ยสาวๆมาลุมล้อมโต๊ะฉันหมดเลยจะไม่มีอากาศให้หายใจเลยนะเนี่ย แฮะๆ และเพื่อนๆหายไปไหนกันหมด ฉันจะตายมั๊ยเนี่ย ฉันไม่อยากตายเพราะโดนสาวๆลุมหรอกนะ โอ้ยหายใจไม่ออก แคร็กๆ และทันใดนั้นเองโคอิชิเห็นถ้าไม่ดี ก็เลยจับมือฉันลากไป ออกจากฝูงคนที่มีมากยังกะมด นายเปลวป๊อปมากขนาดนี้เชียวหรอ แต่มันก็ไม่น่าแปลกหรอกนะ เพราะเขาทั้งน่ารัก น่าอยู่ใกล้ พูดจาก็ดี โอ้ย พูดถึงเขาแล้วฉันจะละลาย
ความคิดเห็น