คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : PROLOUGE
PROLOUGE
‘ัน...สลัเรื่ออเธอออาหัวไม่ไ้เลย’
.
.
.
นิ้วโป้เลี่ยไปที่ริมฝีปาสีแระเรื่อแบบธรรมาิอผู้หิรหน้าอย่าอใไว้ไม่อยู่
‘ัน็เหมือนัน’
ำอบรับอย่าเินอายแ่แฝวามเย้ายวนทำเอาหัวใผมพอโ เลือในร่าายสูบีนร้อนผ่าวผมอยาลิ้มรสาิอเธอนแทบบ้า ั้แ่เรื่อืนนั้น็ไม่มีวันไหนเลยที่ผมไม่ิถึวามรู้สึร้อนวูบวาบที่ปั่นป่วนอยู่ในร่าายทำเอาวนะลั่าย
วาสีน้ำาลอ่อนอเธอสุสาว นัยน์าที่เยมีแ่วามมุ่มั่นเวลานี้ลับปราแววหวั่นไหว... เหมือนับผม
ใบหน้าโน้มลไปใล้นรับรู้ไ้ถึลมหายใออีฝ่าย
‘อยาูบ...’
‘อือ...’
‘แล้วถ้าอยา...มาว่าูบล่ะ’
‘อือ...’
แ่ำสั้นๆ แ่ทำเอาหัวใแทบะระโนออมา ส่วนนั้นยายให่นับแน่นไปหม ในเมื่อเธออนุาแล้วผมะรออะไร ผมวบุมลมหายใอัวเอแทบไม่อยู่ ประบูบผู้หิรหน้าอย่าหิวระหาย เธอูบอบผมอย่าร้อนแร มือเล็เลื่อนลมาอบำท่อนเหล็ำยำที่บ่บอวามเป็นายารี
ไม่ี่อึใเสื้อผ้าอเธอและผม็ถูถออทิ้ไว้ับพื้น วามรู้สึที่ไ้อยู่ในร่าายและถูบีบรัมันเสียวอย่านี้เอน่ะเหรอ ผมะบ้าายอยู่แล้ว เธออผมะแน่นเป็นัหวะที่ทำเอาผมลั่ สะโพเริ่มเลื่อนถี่ยิบมันฟินโรๆ ่าับเวลาที่่วยัวเอ ผมอทน่อไปไม่ไหววบเธอแรึ้นว่าเิม ่อนที่น้ำาวุ่นะพุ่ออมาราวับธารน้ำไหลในฤูฝน
“อะ อ๊าาา!!”
ผมำรามออมาเสียั่อนะสะุ้ื่น วาเบิโพลพลาหอบหายใเปียโไปทั้ัว เมื่อั้สิที่มีเพียน้อยนิไ้็พบว่าผมนอนอยู่ในห้ออัวเอเพียลำพั
ผมยมือุมหัวัวเอ้วยวามหุหิ
เี่ย... ฝันเปีย (อีแล้ว)
เปียยันไ่มาทั้อาทิย์... แล้วผมะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเวลาุป้าแม่บ้านมาทำวามสะอาห้อ เพราะยัยัวแสบนั่นนเียว!!
แหะๆ โปเ้ฮอร์โมนพลุ่พล่านไปนิสสสสส
ใรเยอ่านเวอร์ั่นเ่าแล้วบ้าะ//
โปเ้เวอร์ั่นนี้เ็บเพราะเพื่อนมีแฟนันหมแล้ว
พอำลัะมีับเ้าบ้าเลยุ่น่านนน
ความคิดเห็น