ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    contact love สัมผัสรักหัวใจนายสโมกกี้บอมม์

    ลำดับตอนที่ #11 : ไม่ถูกชะตา

    • อัปเดตล่าสุด 1 เม.ย. 56


    บทที่ 10

    ไม่ถูกชะตา

                ฉันกับสึนะออกจากบ้านเร็วกว่าปกติ แต่เจ้าบ้านั่นยังเฟอะฟะไม่เปลี่ยนจนต้องเสียเวลาไปสิบห้านาทีแล้วเกือบโดนไอ้กรรมการคุมกฏนรกนั่นขย้ำตายคาที่แล้วมั้ยเนี่ยไอ้ห่วยสมองขี้เลื่อย

                อุ่นใจ! ทำไมวันนี้มาสายอ่ะ -o-”เมื่อฉันเข้ามาถึงห้องด้วยอาการเหนื่อยหอบ แพรวาก็เดินเข้ามากอดคอฉันจนหายใจแทบไม่ออก

                อ๊อกปล่อยก่อนฉันพูดแล้วดึงแขนเท่างวงช้าของไอ้แพรวาออก มันจะแรงเยอะไปไหนวะเนี่ย!

                อ๋อ! นี่เพื่อนใหม่เราชื่อยูกิแพรวาเปลี่ยนเรื่องมาแนะนำตัวผู้หญิงตัวเล็กน่ารักข้างๆแทน

                สวัสดีจ้า เราชื่ออุ่นใจนะฉันแนะนำตัวเองแล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

                หลังจากที่แนะนำตัวกับเพื่อนใหม่เป็นที่เรียบร้อยฉันก็แยกตัวออกมาหาปั๊บที่ยืนอยู่ที่มุมห้อง วันนี้ยัยนี่ดูอารมณ์ไม่ดีชักกล  

    ปั๊บเป็นอะไรเหรอ? ทำไมเงียบจังวันนี้ฉันถามปั๊บที่สายตามัวจ้องใครอยู่มันทำให้ฉันหันตามก็เจอต้นเหตุก็คือยูกินั่นเอง หว๋า! หรือปั๊บมันเป็นเลสเบี้ยนเนี่ย!!

                แกไม่ต้องคิดลึกเลยนะ…”ปั๊บพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบคล้ายกับอ่านความคิดออก

                “แล้วแกมองยูกิไมว่ะ?”ฉันถามอย่างสงสัย

                แค่รู้สึกไม่ถูกชะตาด้วยก็เท่านั้นเธอพูดพลางถอนหายใจเบาๆ

                ฉันหันไปมองยูกิก็ไม่เห็นมีอะไรที่น่าสงสัยตรงไหนเลยนี่น่าแล้วทำไมปั๊บมันถึงบอกไม่ถูกชะตาด้วยวะเนี่ย?

                End Oon-jai’s Say

                อุ่นใจที่ยืนอยู่ข้างกับฉันหันมามองอย่างงงๆฉันยังคงจ้องยูกิที่ยืนอยู่ท่ามกลางวงล้อมของกลุ่มเราอย่างไม่วางตา ฉันรู้สึกไม่ชอบมาพากลเกี่ยวกับตัวยัยนี่ตั้งแต่ตอนที่แพรวาพามาแนะนำแล้วเหมือนมันมีอะไรบางอย่างแฝงอยู่ภายใต้รอยยิ้มแสนหวานนั้น

                มันต้องมีอะไรซักอย่างสิน่า…”ฉันพึมพำกับตัวเองพลางวิเคราะห์อย่างหนัก แต่ไม่รู้ว่าสิ่งนั้นมันคืทออะไรกันแน่และสิ่งนั้นก็ต้องยุติไว้ก่อนเมื่ออาจารย์ก้าวเข้ามาในห้อง

                ฉันก้มหน้าฟุบลงกับโต๊ะด้วยความเบื่อหน่ายและไม่อยากทำอะไร ขณะที่อาจารย์นั้นกำลังอธิบายอยู่ก็ตาม แต่ยิ่งมีเรื่องยัยยูกินั่นเข้ามาก็ยิ่งคิดไม่ตกมันเหมือนกลุ่มของพวกเรากำลังจะเปลี่ยนไปงั้นแหละ ยิ่งคิดยิ่งเครียด วันนี้รีบกลับบ้านดีกว่า

                พักกลางวัน

                พวกเรายังคงทำอะไรเหมือนๆเดิม แต่กลับมีเงาของใครตามมาด้วยจะเป็นใครได้ซะอีกนอกจากยัยยูกิเวลาไปไหนมาไหนต้องไปกับกลุ่มพวกเราตลอดกระทั่งพักเบรกสิบนาที ฉันสงสัยว่ายัยนี่จะมีแผนอะไรรึเปล่าเนี่ยสิ

                ทุกคนเย็นนี้ฉันกลับด้วยนะ…”เสียงหวานเอ่ย

                แต่บ้านเธออยู่อีกทางไม่ใช่เหรอ?”โกคุเดระยักคิ้วถาม

                ฉันยังมีบ้านอีกหลังนึงน่ะจ๊ะ…”เออ! ยิ้มหวานเข้าไปทั้งหมดที่พูดมาคงเป็นข้ออ้างล่ะสิไม่ว่า!! (รำคาญน่ะ)

                ฉันไม่พูดอะไรใดๆทำเพียงมองนิ่งแต่กลับรู้สึกว่ามีรอยยิ้มร้ายของยัยตัวดีส่งมาให้ก็ไม่รู้ ต้องค่อยๆดูการเคลื่อนไหวไปก่อนเดี๋ยวก็คงแผลงฤทธิ์ออกมาเอง

                และในที่สุดก็ถึงเวลาเลิกเรียนที่ฉันรอ ไม่รอช้านักฉันเก็บของใส่กระเป๋าหมดเสร็จแล้วรีบวิ่งกลับบ้านทันทีโดยไม่รอพวกอุ่นใจ ทุกคนคงสงสัยว่าทำไมฉันต้องกลับก่อนเพราะไม่อยากเดินกับใครบางคนที่ไม่ค่อยไว้ใจเท่าไหร่

                บ้านโกคุเดระ

                ทำไมวันนี้เธอกลับเร็วจัง…”โกคุเดระถามหลังจากเข้ามาบ้านไม่นาน ฉันจึงหันหน้าจากทีวีมาทางเขา

                ปวดหัว…”ฉันโกหกคำโตเพื่อไม่ให้เขาสงสัย แต่เขาก็ดูท่าจะเป็นเอามากถึงได้มานั่งข้างฉันทันที

                เธอปวดหัวทำไมไม่บอกฉันจะได้พากลับด้วย…”เพราะฉันไม่อยากอยู่กับใครบางคนน่ะสิ ฉันพูดในใจ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

                ยูกิน่ะนายคิดว่าเธอเป็นคนยังไง…”ฉันถามเบนความสนใจ ร่างสูงของโกคุเดระถึงกับขมวดคิ้ว

                มีเสน่ห์แล้วก็พูดเก่งมั้ง ถามทำไมอ่ะ…”เขาถามกลับฉันส่ายหน้าเบาๆแล้วหันกลับมาสนใจทีวีแทน

                เธอน่ะอิจฉางั้นเหรอ?”ไม่ใช่อิจฉาแต่รู้สึกไม่ดีต่างหาก

                บรรยากาศรอบตัวเงียบลงพริบตามีเพียงเสียงจากทีวีเท่านั้นไม่รู้อะไรดลใจให้เงียบได้แบบนี้ หวังว่ามันคงจะไม่เป็นแบบนี้อีกนะที่เขาจะมาห่วงฉันน่ะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×