คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter 1 meeting & trainer [rewrite]
โลกความจริง ณ โรงเรียนมัธยมสาธิตฯ
"โย่ อุ่นใจ แพรวา"เสียงห้าวๆของปั๊บดังขึ้นในห้องเรียน
"อ้าว! ไงป้า"ทั้งสองทัก ทำให้คนที่ทักก่อนหน้าบึ้งตึงทันที
"ใครให้เรียกป้ากันฮะ!"ปั๊บโวยวายก่อนที่จะเข้าไปขย้ำสองคนตรงหน้าให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเลย
"ก็อยากแก่กว่าเองทำไม..."แพรวาพูดพลางยักไหล่
"ไอ้..."ปั๊บเกือบเข้าไปบีบคอแพรวาทันที แต่อุ่นใจห้ามไว้ก่อน
"น่าๆ แกหัดใจเย็นบ้างก็ดีนะปั๊บ"อุ่นใจว่าพลางตบหลังปั๊บ
"ก็มันกวนส้นก่อนนี่หว่า..."ปั๊บยังคงโวยวายต่อ
"เฮ้ย! จารย์มาๆ"เพื่อนผู้ชายในห้องตะโกน ทุกคนต่างกระจายกลุ่มกลับไปนั่งที่ตัวเองและในห้องก็เงียบลงจนกระทั่งอาจารย์เข้ามา
"สวัสดีนักเรียนทุกคน ยินดีต้อนรับกับเปิดเทอมใหม่..."อาจารย์กล่าวพลางยิ้ม
"สวัสดีครับ/ค่ะ"ทุกคนในห้องพูดพร้อมกัน
"วันนี้เปิดเทอมวันแรก งั้นครูปล่อยเลยแล้วกัน"อาจารย์พูดแล้วเดินออกไป
30นาทีผ่านไป
"ไปหาไรกินกาน~"ปั๊บชวนและทั้งสามก็เดินออกไปจากโรงเรียน
10 นาทีผ่านไป
"อ่าา~ อิ่มจังเยยย~"ปั๊บพูดพลางลูบท้อง
"ก็ไม่ให้อิ่มได้ไง เล่นกินสามถ้วยรวดแบบนี้น่ะ"อุ่นใจว่าพลางมองถ้วยไอติมที่เพื่อนสาวกินไปหยกๆ
"กลับบ้านเถอะ..."แพรวาพูดแล้วลากเพื่อนทั้งสองออกไป
บ้านปั๊บ
"กลับมาแล้ว~"เธอตะโกนเข้าไป
"กลับมาแล้วเหรอ..."แม่ที่นอนดูทีวีอยู่พูด แต่สายตายังคงมองทีวีอยู่
"อืม..."เธอขานแล้วเดินไปบนห้องโดยไม่ลืมทิ้งกระเป๋าไว้บนโซฟา
ปั๊บนอนแผ่หลาบนฟูกอย่างเกนื่อยอ่อนแล้วเข้าสู่ห้วงนิทราไป แวบ! แสงสว่างปรากฏล้อมร่างองหญิงสาวไว้และร่างนั้นก็ห่างไป ไม่เพียงเท่านั้น เพื่อนของเธอก็หายไปด้วยเช่นกัน
โลกการ์ตูน
กริ๊ง! กริ๊ง!!
นาฬิกาปลุกเหนือหัวเตียงนอนดังกังวาลทั่วห้อง แต่ร่างสูงที่นอนหลับอยู่นั้นกลับไม่มีท่าทีว่าจะตื่นแต่อย่างใด และแล้ว...
พลั่ก!
ฝ่าเท้าเล็กๆของเด็กทารกอัลโกบาเลโน่ก็ประเคนเข้าที่ใบหน้าของซาวาดะ สึนะโยชิ บอสวองโกเล่แฟมิลี่ที่ได้ฉายาว่าเจ้าห่วยสึนะ
"โอ๊ย! เจ้ารีบอร์นมันเจ็บนะเฟ้ย!"สึนะโวยวายพลางลูบแก้มที่โดนถีบจนเป็นรอยแดง
"สายแล้วนะเจ้าห่วย..."รีบอร์นพูดแล้วมองนาฬิกาบนหัวเตียง
"ว้ากก! สายแล้วโดนคุณฮิบาริฆ่าแน่!"ร่างสูงรีบติดสปีดแล้ววิ่งลงล่างไป
"ไปนะครับแม่..."พูดจบเขาก็วิ่งออกไปอย่างเร่งรีบ
"โย่/อรุณสวัสดิ์ครับ สึนะ/รุ่นที่สิบ"เสียงทักทายดังมาแต่ไกลและมีร่างสูงของบุคคลใหม่ตามมา โกคุเดระ ฮายาโตะกับยามาโมโตะ ทาเคชินั่นเอง
"อรุณสวัสดิ์โกคุเดระคุง ยามาโมโตะ..."สึนะทักทายพลางยิ้ม ทั้งสามกำลังเดินไปโรงเรียนพร้อมกัน แต่ทว่า... ตุ้บ! ตุ้บ!! ตุ้บ!!!
"โอ๊ย! เจ็บโว้ย!!"สามเสียงปริศนาดังขึ้นด้านหลังพวกเขา สามหนุ่มจึงหันไปดู
ร่างของผู้หญิงสามคนนอนทับกันจนเป็นแซนวิชอย่างน่าอนาถ ทั้งสามลุกออกมาจากกัน
"พวกเธอเป็นไรเปล่า?"ยามาโมโตะเดินเข้าไปถาม
"ก็เป็นน่ะสิ!"ทั้งสามตะโกนพร้อมกัน
"ฉันถามดีๆนะ..."ยามาโมโตะขมวดคิ้วแล้วถอยหลังมาสามสี่ก้าว
"พ...พวกนายคือ..."แพรวาพูดอึ้งๆ
"ซาวาดะ สึนะโยชิ โกคุเดระ ฮายาโตะ และยามาโมโตะ ทาเคชิ"ปั๊บพูดหลังจากเงียบ(?)มานาน
"เธอรู้ชื่อพวกเราได้ยังไง..."โกคุเดระถามอึ้งๆ
"ก็พวกเราน่ะเป็น...อุ๊บ!"ปั๊บจะพูดต่อ แต่โดนอุ่นใจปิดปากไว้ก่อน
"เฮ้ย! บอกมานะโว้ย!! พวกเธอเป็นใครมาจากไหน"โกคุเดระซัดเป็นชุด
"พวกเรามาทัศนศึกษานอกประเทศ แต่พอดีพวกเราสามคนพลัดหลงกับกลุ่มเพื่อนในห้องแล้วก็หลงมานี่อ่ะ..."แพรวากุเรื่อง(เก่งมาก)
"อืม...งั้นเหรอ แต่ตอนนี้รีบไปเถอะสายมากแล้ว"โกคุเดระว่าพลางมองนาฬิกาข้อมือ
"ว้ากกก! แย่แล้ว ต้องรีบไปแล้ว"ทุกคนต่างใส่เดียร์หมาวิ่งไปโรงเรียน โรงเรียนนามิโมริ
"พวกคุณมาสาย..."เสียงเย็นยะเยือกของร่างสูงที่ความสูงประมาณ 168 ซม. ยืนอยู่หน้าประตูโรงเรียน ที่แขนมีป้ายเขียนว่า กรรมการคุมกฏ เขาก็คือ ฮิบาริ เคียวยะ "แบบนี้ต้องขย้ำ..."ร่างสูงพูดแล้วชักทอนฟาคู่ใจออกมา "ใจเย็นก่อนน่าฮิบาริ พวกเราแค่มาสายนิดหน่อยเองนะ..."ยามาโมโตะพูด ใบหน้าคมทีเหงื่ออกไหลมากเพราะความเหนื่อยและความกดดันจากบริเวณโดยรอบ
"แบบนี้แย่แน่..."ปั๊บที่อยู่ข้างหลังว่า เธอกระตุกอขนเสื้อโกคุเดระเบาๆจนร่างสูงหันมาแล้วถาม...
"มีอะไร?"
"ยืมอาวุธนายอันนึงดิ..."เธอพูดพยายามให้เสียงเบาๆที่สุด
ร่างสูงหยิบระเบิดจิ๋วๆหนึ่งอันส่งให้ เธอรับมาแล้วหยิบผงกับแก้วออกมา เธอหักแท่งระเบิดจนผงด้านในร่วงในแก้วและใส่ผงประหลาดนั่นลงไปพร้อมกับน้ำสีฟ้าจากนั้นก็...
ตู้ม!
ระเบิดสีม่วงดังขึ้น เมื่อปั๊บเอาผงระเบิดกับผงฟูและน้ำที่มีสารบางอย่างจนมันระเบิด
"เผ่น!"ปั๊บตะโกนท่ามกลางกลุ่มควัน ทุกคนจึงวิ่งเข้าโรงเรียนอย่างทุลักทุเล
"เมื่อกี้แกทำอะไรเนี่ย!"อุ่นใจหันไปโวยต้นเหตุของระเบิด
"หนีไงวะ..." "เออ! พอเหอะรีบเข้าห้อง"แพรวาปราม
ทั้งหกคนยืนอยู่หน้าห้องเรียน แต่ไม่มีใครกล้าเข้า จนสึนะต้องเป็นหน่วยเสี่ยงตายเข้าไปคนแรก
"พวกนายมาสายนะ โดยเฉพาะนายซาวาดะ"เมื่อเข้าก็โดนคำตักเตือนของอาจารย์ แต่ที่แปลกใจที่สุดคือเสียงของอาจารย์ทำไมถึงเล็กจังวะ?
"เจ้ารีบอร์น/คุณรีบอร์น/เจ้าหนู/รีบอร์น!!!"ทั้งหกคนประสานเสียงกันอย่างพร้อมเพรียง
"ดีจ้า..."
"ไม่ต้องมาดีจ้าเลยแกมาทำอะไรที่นี่(วะ)"สึนะเดินเข้าไปหาอย่างเอาเรื่อง
"ฉันยังไม่ได้บอกเรื่องนั้นกับพวกนายเหรอ?"รีบอร์นถาม
"บอก? เรื่องนั้น??"ทั้งกลุ่มถึงกับงงกันเป็นไก่ตาแตก รีบอร์นจึงอธิบายต่อ
"ผู้หญิงสามคนนั้นจะเป็นคนดูอลการฝึกของพวกนายแทนฉัน..."เมื่อรีบอร์นอธิบายจบ
"ว่าไงน้าา~!"สามสาวตะโกนอย่างตกใจ ซึ่งไม่ต่างอะไรกับพวกผู้ชายมากนัก
"มีปัญหารึไง..."รีบอร์นยกปืนขู่
"ม...ไม่มี แหะๆ"ปั๊บพูดพลางหัวเราะแห้งๆ
"พวกเธอน่ะไปนั่งที่ได้ ส่วนพวกนายสามคนไปวิ่งรอบสนามร้อยรอบ!"รีบอร์นหันมาสั่งพวกสึนะที่กำลังคิดหนี
"คร้าบบ~"ร่างสูงทั้งสามรับวิ่งออกจากนอกห้องไป
ณ สนาม เวลาเที่ยง(เร็วเวอร์)
"แฮ่กๆๆ..."เสียงหอบหายใจด้วยความเหนื่อยของร่างสูงทั้งสามที่เพิ่งผ่านการวิ่งร้อยรอบหมาดๆ
"สึนะ นี่จ๊ะน้ำ..."อุ่นใจยื่นขวดน้ำให้สึนะที่นอนหอบอยู่
"ขอบใจนะ..."
"ยามาโมโตะ น้ำจ๊ะ..."แพรวายื่นขวดน้ำให้ยามาโมโตะที่นั่งเหนื่อย
"ฮ่าๆ ขอบใจนะ"ร่างสูงพูดไปหัวเราะไป(ไม่เหนื่อยมั่งเหรอหัวเราะทั้งวัน)
"โกคุเดระ น้ำ..."ปั๊บโยนขวดน้ำให้ร่างสูง แต่มันไปโดนหัวโกคุเดระแทน
"ส่งให้มันดีๆได้มั้ยยัยบ้า!"โกคุเดระโวย แต่คนโดนว่าเดินหูทวนลมไปที่อื่นแล้ว
"เที่ยงแล้วเหรอเนี่ย..."สึนะมองท้องฟ้าที่แสงแดดส่องจ้า
"ใช่..."แพรวาดูนาฬิกาข้อมือ
"ไปกินข้าวกันเถอะครับรุ่นที่สิบ"โกคุเดระพูดอย่างอารมณ์ดี
ดาดฟ้า
"ง่ำๆๆๆๆ"ปั๊บเคี้ยวอาหารอย่างเอร็ดอร่อยก่อนจะวางชามว่างเปล่านั้นลง
"อิ่มแล้ว~"ปั๊บลากเสียงยาว มือก็ลูบท้อง
"กินไปตั้งสี่ชามไม่อิ่มก็ให้มันรู้ไป"อุ่นใจพูดอย่างระอาพลางมองถ้วยบะหมี่สี่ชามที่วางข้าๆเพื่อนสาว
"ฮ่าๆ พวกเธอนี่ตลกจังนะ"ยามาโมโตะหัวเราะ
"ฮ้าว~"เสียงห้าวของฮิบาริดังข้างหลัง
"ไอ้เจ้าบ้าเบสบอล..."โกคุเดระเอื้อมมือจะตบหัวแปะยิ้มประจำกลุ่ม แต่เป้าหมายไม่เป็นไปตามที่ต้องการ เมื่อร่างสูงหลบทันและฝ่ามือนั่นก็ตบเข้าที่หัวของปั๊บแทน
"เจ็บนะโว้ย!"ปั๊บเอาคืนด้วยการชกเข้าที่ท้องร่างสูงหนักๆจนตัวงอ
"ยัยบ้า! มันเจ็บนะ"โกคุเดระโวยดังลั่น
"พวกคุณคงอยากโดนขย้ำมากสินะ"ฮิบาริที่เริ่มทนไม่ไกวชักทอนฟาออกมาแล้วพุ่งใส่พวกสึนะทันที
"เผ่นเหอะ"ปั๊บว่าแล้วใช้ระเบิดปงฟูอีกรอบ
ตู้ม!
ทั้งหกคนที่เพิ่งผ่านช่วงมาราธอน(?)มาวิ่งมากยุดที่สวนด้านหลังโรงเรียน
"แฮกๆ..."ทั้งหกหอบหายใจด้วยความเหนื่อยและนั่งบนเก้าอี้ไม้ใกล้เคียง
"แล้วต่อจากนี้ไปพวกเธอจะทำไงต่อ..."โกคุเดระหันไปถามสามสาว
"คงต้องทำตามที่รีบอร์นบอกแหละ"ทั้งสามพูดพลางยิ้มบางๆ
"เรื่องที่พัก พวกเธอก็มาพักกับพวกฉันแล้วกัน..."ยามาโมโตะเสนอ
"แต่ว่า..."แพรวาจะแย้ง แต่โกคุเดระขัดซะก่อน
"ไม่มีแต่ยัยเบ๊อะ..." "ยังไงพวกเราก็ลงเรือลำเดียวกันนี่ครับ..."สึนะเสริมพลางยิ้มอ่อนโยน
"รบกวนด้วยนะ..."ทั้งสามว่าพลางยิ้มหวาน
"กลับห้องเถอะ..."พูดจบสึนะก็จูงมืออุ่นใจไป โดยไม่รู้เลยว่าร่างบางหน้าแดงยิ่งกว่าลูกตำลึง
"ไปกันเถอะ..."อีกสองคู่ก็เดิยตามไปติดๆ
ตอนเย็น
"กลับย้านกันเถอะ~"ปั๊บพูดแล้วลากคนอื่นกลับบ้าน
"เอ้อ! ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย ฉันแพรวา ส่วนหัวเล็กตรงนั้นก็ปั๊บ แล้วก็อุ่นใจ..."แพรวาแนะนำตัวพร้อมเพื่อน
"พึ่งรู้เรอะ!/น่า โดคุ้เดระคุง/ฮ่าๆ ยินดีที่ได้รู้จัก"สึนะ โกคุเดระ และยามาโมโตะพูดตามลำดับ
ความคิดเห็น