ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [การปรากฏตัว...]
[บทที่ 3 การปรากฏตัว...]
เวลา 1.45 น. ณ คอนโด xxx
''เฮ้อออ เหนื่อยจังเล้ยยยย ไม่คิดนะเนี่ยว่าการเป็นนักฆ่ามันจะเหนื่อยขนาดเน้~''
ฉันบ่นพลางถอดเสื้อผ้าที่ตอนนี้เปียกเหงื่อผสมเลือดไปเรียบร้อยแล้ว-0-
ชิส์! ขี้เกียจซักชะมัดเลย หิวแล้วด้วยสิ จะทำไงดีเนี่ยยยยข้าวก็ยังไม่ได้หุง อาบน้ำก็ยังไม่ได้อาบ เอาวะ! อาบน้ำก่อนแล้วค่อยคิดดีกว่า..........
ซ่าาาาาาาาา
แอ๊ด....
ฉันก้าวเท้าาออกมาจากห้องน้ำพลางเช็ดหัวแล้วเดินไปที่ห้องแต่งตัวลับของฉัน
~Ne-e kimi wa ima dare o omotte iru no Watashi wa kimi o omotte iru yo~...
เสียงโทรศัพย์ของฉันดังขึ้น ฉันจึงเดินไปหยิบมันขึ้นมาดูที่หน้าจอ
'เบอร์ที่ไม่รู้จัก'
เห? ใครกันนะที่โทรมาเอาป่านนี้....
''ฮัลโหล''
[...........]
''ฮัลโหล''
[...........]
''เฮ้! โทรมาก็พูดดิ''
[....หึ....]
''เห? นายเป็นใคร??''
[เธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอก พรุ่งนี้เวลาเที่ยงคืนฉันจะไปรอที่ถนนไฮบริจด์ ถ้าเธอไม่มาละก็.....หึๆ]
''เฮ้ยๆ!! เดี๋ยวๆ]
ตรู๊ดดดๆๆๆๆๆ
''โธ่เว้ย!!!!'' ฉันแทบจะปาโทรศัพย์ทิ้งเมื่อมีไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้โทรมานัดสถานที่ทั้งที่ฉันยังไม่ตกลงอะไรเลย โอ๊ยยยย หงุดหงิดๆๆๆๆๆๆ
ได้!! ฉันจะไป รับรองได้เลยว่างานนี้....
!!!!มันส์พ่ะย่ะค่ะ!!!!
เวลา 24.00 น. ณ สวนสาธารณะ ถนนไฮบริจด์
ฉันลงจากรถสปอร์ตสีแดงคันงามแล้วมุ่งไปที่ชายคนหนึ่งที่ยืนแสยะยิ้มให้อย่างน่ารังเกียจ
[แต่เขาหล่ออ่ะ หล่อเหมือนหลุดมาจากการ์ตูนนิยายแฟนตาซีเลยง่าาา]
''มาแล้วหรอ เธอเลตไป 1 ชั่วโมงนะ''
''มันเรื่องของฉันย่ะ ไม่ต้องมายุ่ง แล้วตกลงนายเป็นใครยะ''
''นี่~ ทำไมต้องทำท่าทางรังเกยจฉันอย่างงั้นล่ะ ฉันไม่ใช่โจรนะ มานี่ มาใกล้ๆสิ ฉันไม่อยากตะโกนนะ''
ว่าแล้วเขาก็ดึงฉันเข้าไปใกล้อย่างแรงจนฉันเซไปปะทะกับแผงอกอันแข็งแรงของเขา อ๊ะ!
หอมชะมัดเลยแฮะ เฮ้ย!! ไม่ได้ๆ ฉันเป็นนักฆ่านะ จะไปหลงผู้ชายแบบนี้ไม่ได้ ฟู่ววววววว
เกือบไปละ
''นี่นาย ปล่อยฉันนะ ปล่อยๆๆๆๆ''
''ก็ได้ ที่ฉันนัดเธอมาวันนี้น่ะ ก็เพราะว่ามีคนตามฉันอยู่ ฉันเลยอยากจะขอร้องให้เธอพาฉันไปอยู่ด้วยน่ะ''
''ฮะ!? นายว่าไงนะ ทำไมฉันต้องให้นายมาอยู่ด้วยล่ะ ห้องฉันเล็กจะตาย อีกอย่างนายรู้เบอร์ฉันได้ยังไง ไม่เอาด้วยหรอก ฉันเป็นนักฆ่านะยะ ไม่ใช่สถานสงเคราะห์''
''มันเรื่องของฉัน ถ้าเธอไม่พาฉันไป ฉันจะจูบเธอตรงนี้แหละ''
เขาเขยิบเข้ามาใกล้ฉันแล้วโน้มหน้าลงมาจนจมูกเราชนกัน ฉันจึงรีบบอกตะกุกตะกักว่า
''กะ..ก็ได้ๆ งั้นพรุ่งนี้มาที่เดิมละกันย่ะ''
พอพูดเสร็จฉันก็รีบเดินออกมาไม่ฟังอะไรทั้งนั้น กรี๊ดดดดด!!!! นี่ฉันพาผู้ชายแปลกหน้ามานอนที่ห้องเนี่ยนะ ตายๆๆ ยัยยูกิ เธอนี่มันโง่จริงๆเล้ยยยย ให้ตายสิพับผ่า!!!
ระหว่างเดินกลับคอนโดนั้น ฉันก็คิดอะไรได้อย่างนึง จึงรีบวิ่งไปร้านโปสเตอร์เกาหลีร้านประจำที่ฉันไปบ่อยๆ แล้วรีบถามพี่นายอลทันที
''พี่นายอลๆๆๆ ฉันขอโปสเตอร์ที่ขายดีที่สุดในร้าน เอามา 20 แผ่นเลย เร็วๆด้วย!!!!''
''ได้ๆ อ่ะนี่''
พอจ่ายเงินเสร็จฉันก็รีบเอาไปแปะไว้ทั่วห้อง
''ดีล่ะ มีผู้ชายมองอยู่แบบนี้ทั้งวันทั้งคืน ไม่เลิกหวั่นไหวให้มันรู้ไปสิ!!!''
[โปรดติดตามตอนต่อไป]
กลับมาแล้วๆๆๆๆ ยะฮู้ววว หายไปนานเรยยยย จริงๆคือแอบอู้นิดหน่อยค่ะ ไรท์ขอโทษจริงๆ แต่ตอนนี้ให้ยาวๆแล้วนะ หวังว่าจะชอบกันนะคะ บายย เจอกันใหม่นะคะ อ้อ ไรท์ลืมบอกไป ไรท์จะอัพทุกวัน ศ. ส. อา. นะค้าาา จุ๊ฟฟฟฟฟ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น