* พ ร า ย พ ร า ง รั ก *

"ไม่จริง! ไม่จริง!"

ภาพสะเทือนใจตรงหน้าทำให้ร่างบอบบางร้องไห้จนตัวโยน ท่ามกลางแววตาคมคู่หนึ่งที่กำลังทอดมองหญิงสาวด้วยความรู้สึกไม่ต่างกัน

"ไม่นะ! ไม่! อย่าจากน้องไป..."

เธอลืมตาขึ้นทันที ภาพของผู้ชายในเสื้อผ้าเก่าๆ ซอมซ่อที่นอนตายในอ้อมกอด เป็นคนเดียวกับผู้ชายที่นั่งตรงหน้านี้อย่างแน่นอน ปิ่นจอมขวัญโผเข้ากอดร่างเขาแน่นด้วยความรู้สึกหลากหลาย หวาดกลัว สะเทือนใจและเธอไม่อยากสูญเสียเขาไปเหมือนกับภาพที่เกิดขึ้นกับเธอเมื่อครู่นี้อีกแล้ว...

สัมผัสเปียกชื้นที่ซึมเปื้อนตรงอกกว้างนั่นคือน้ำตาของเธอ แขนทั้งสองเข้าโอบกอดร่างบางไว้ทันที 

"เมื่อกี้...เมื่อกี้คือ..." เสียงหวานถามปนอาการสะอื้นเล็กน้อย

"อดีตชาติของเราสองคน... เป็นสิ่งยืนยันว่าเราทั้งสองครองคู่กันมาทุกภพทุกชาติยังไงล่ะครับ" เขาตอบ หญิงสาวค่อยๆ ดันตัวขึ้นมาจ้องหน้าเขาด้วยความสงสัยพร้อมกับถามอีกว่า...

"ไม่เว้นแม้แต่ชาติที่เกิดเป็นสัตว์ อย่างนั้นหรือคะ"

เขาพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มอบอุ่น เขาเห็นดวงตาหวานคู่ตรงหน้ากลอกไปมา... คงทบทวนภาพของนกผัวเมียที่รักกันมาก ก่อนที่ตัวเมียจะตายเพราะบินไปติดอวนนายพราน หรือภาพของกวางผัวเมียที่หาอยู่หากินกันในป่าลึก แต่ตัวผู้ก็ถูกชาวบ้านฆ่าตายด้วยหน้าไม้ และตัวเมียก็ตรอมใจตายตามคู่ไปหลังจากนั้นไม่กี่วัน...

'มันก็เป็นเช่นนี้แหละ เรื่องของภพชาติ สลับกันเกิดตายไม่จบไม่สิ้น วนเวียนไปตามแรงบุญแรงกรรมที่ทำสะสมกันเอาไว้'

คล้ายกับจะได้ยินเสียงของเขาแทรกเข้ามาในภวังค์ความคิด ทำให้หญิงสาวเบนดวงตากลับมาสบกับเขาอีกครั้ง

เขาเสกภาพเหล่านี้ขึ้นมาให้เธอเห็นด้วยอิทธิฤทธิ์ หลายภพหลายชาติจึงปรากฏออกมา จนมาถึงภพชาติล่าสุด ที่เป็นภาพของผัวเมียคู่หนึ่งที่เป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาๆ มีอาชีพทำไร่ทำนา เป็นคนจิตใจดีทั้งคู่ ไม่คิดร้าย ไม่เบียดเบียนใคร ใจบุญสุนทาน แต่เพราะเคราะห์กรรมที่สะสมมานานกว่านั้น ทำให้สามีถูกงูเห่ากัดตาย ในขณะที่รอเมียเอากับข้าวมาส่งที่ทุ่งนา ครั้นฝ่ายเมียมาเห็นผัวนอนตาย เกิดความสะเทือนใจสุดระงับ กอดร่างที่ไร้วิญญาณของคนรักจนเป็นลมและก่อนที่เธอจะขาดใจตายนั้น เธอก็อธิษฐานจิตให้กับมาครองคู่กับเขาอีกนั่นเอง

นั่นคือภพชาติที่ผ่านมาของเธอกับเขาจริงๆ หรือนี่!

"ทีนี้เชื่อพี่แล้วใช่มั้ย ว่าเราสองคน...เป็นเนื้อคู่กัน" เสียงทุ้มถามนุ่มๆ ตามด้วยความอบอุ่นของฝ่ามืออุ่นข้างหนึ่งที่จับแก้มนุ่มของเธอไปด้วย

.