ต้องมนตร์รัก...(*มีอีบุ๊คแล้วนะจ๊ะ)

คำโปรย ...

"นั่นไง คนนั้นน่ะ..."

เสียงบอกต่อ ๆ กันที่ดังตั้งแต่หน้าศาลาสวดอภิธรรมศพแห่งหนึ่ง กับร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีดำล้วนที่กำลังเดินมาทางที่พวกตนนั่งอยู่ จมูกเขาโด่งเป็นสันสวยงาม หน้าตาคมคาย แต่ดวงตากลับมีแว่นตาสีดำอันใหญ่ปิดไว้

ผู้ชายคนนี้ คนที่พรากพ่อของเธอไปตลอดกาล

เขาตรงเข้าไปกราบเท้าย่าของเธอที่นั่งบนเก้าอี้ ย่าของเธอนั้นก็พูดจากับเขาสองสามคำพอเป็นพิธี จากนั้นก็พยักพเยิดมาทางเธอที่กำลังนั่งทำหน้าที่จุดธูปให้กับแขกเหรื่อที่มาในงานนี้

คล้ายจะเห็นท่าทีอันลำบากใจจากเขาขึ้นมาแวบ แต่แล้วเขาก็ลุกขึ้น แล้วเดินมานั่งคุกเข่าตรงหน้าเด็กสาวตัวผอมบางที่กำลังนั่งร้องไห้เงียบ ๆ คนเดียว

ชายหนุ่มปลดแว่นตาสีดำออก ดวงตาคมโศกคู่นั้นมีแววเศร้าสลดจนรู้สึกได้ กับความรู้สึกผิดที่ประดังประเดเข้ามาอีกครั้ง เขามองหน้าเด็กสาว แล้วพูดกับเธอ

"ฉัน... ขอโทษ ไม่มีอะไรจะแก้ตัวทั้งนั้น"

ทีแรกเธอก็โกรธ เกลียดเขา เพราะเขามาพรากบิดาที่แสนดี อบอุ่น บิดาที่ขยันทำมาหากินอย่างซื่อสัตย์สุจริตไปจากเธอตลอดกาล ทว่า หากจะตะโกนใส่หน้าเขานับร้อยครั้ง พันครั้งว่า 'เอาพ่อหนูคืนมา! เอาคืนมา!'

เขาก็ให้ในสิ่งที่เธอต้องการไม่ได้อยู่ดี!

.

ฝากเพจหน่อยนะคะ ^^