คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : N และ C
ทีมสืบสวนเดินไปที่ริมแม่น้ำยาร่า ไม่กี่ก้าวก็ถึงที่จุดเกิดเหตุ ตำรวจหลายนายเดินกันวุ่นวายขวักไขว่ บ้างก็ยินอยู่คุมอยู่นิ่งเช่นกัน ตำรวจหลายนายยกมือขึ้นตะเบ๊ะทำความเคารพสารวัตร ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนจะถูกคงสภาพเดิมไว้ในสายตาของเจมส์
“สวัสดีครับสารวัตร ทุกสิ่งทุกอย่างยังถูกคงสภาพเดิมเอาไว้อยู่ครบ ไม่มีใครแตะต้อง หรือเคลื่อนย้ายสิ่งของใดๆเลยครับ” เจ้าหน้าที่รายหนึ่งรายงาน
“อืมม...ดี ทำหน้าที่ต่อไปก็แล้วกัน” สารวัตรรับคำแล้วนำทุกคนเดินไปยังศพ
เจมส์กวาดสายตามองไปทั่วบริเวณ ก่อนจะวนกลับมาหยุดอยู่ที่ศพ ลักษณะของศพนั้นเป็นผู้หญิง อย่างที่เจ้าหน้าที่หนุ่มคนนั้นรายงานไว้ ใบหน้าถูกกรีดเป็นรอยตัวอักษรตรงหน้าผากคือ “N” ปากพูดออกมาไวเท่าใจคิด ไม่ว่าเปล่าก็กวาดสายตาลงมาบริเวณคอ เมื่อไม่มีอะไรก็ไล่ลงมาถึงจุดที่คิดเอาไว้ แล้วเขาก็คิดถูก แต่ถึงกระนั้น มันก็ยังทำให้เขาตะลึงอยู่ดี ตรงบริเวณข้อมือมีรอยถูกเจาะเป็นจุดกว้าง ซึ่งมีลักษณะเหมือนกับศพที่ผ่านมาเช่นกัน ซึ่งมันเป็นรอยตะปู เพื่อยึดขึงเหยื่อไม่ให้หนีไปได้ ต่ำลงมาอีกคือท้อง เป็นสิ่งที่เจมส์ไม่คาดคิดมาก่อน ท้องถูกสักด้วยมีดเป็นรูปตัวC บวกกับมีรอยกระสุนที่ท้องเช่นกัน กับที่หัวใจของผู้หญิงคนนี้ และสิ่งที่ทำให้เจมส์เคียดแค้นมากขึ้นอีกเป็นทวีคูณนั่นคือ
“เธอท้อง” เจมส์พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“มันฆ่าเธอทั้งที่เธอท้อง” เครกตะโกนออกมาสุดเสียงด้วยอารมณ์ที่สงบเอาไว้ไม่อยู่
“ฉันว่าเราเอาศพผู้หญิงคนนี้ไปชันสูตรก่อนดีกว่า เผื่อจะได้รู้อะไรมากขึ้น” ลีนาเสนอและนิดรับคำ
“อืม!ก็ดีเหมือนกัน ว่าไงครับหัวหน้า”
“เชิญเถอะ ลีนา ผมมอบหน้าที่นี้ให้คุณ” เจมส์ออกคำสั่งกับลูกน้อง และเธอทำหน้าที่ทันที โดยเรียกเจ้าหน้าที่มา3-4นายมาขนศพขึ้นรถ แล้วมุ่งจุดหมายไปที่สำนักงาน
“นิค ซีลีน ผมให้พวกคุณตรวจหาคราบเลือดในบริเวณที่เกิดเหตุ ส่วนคุณ เครก ผมให้คุณตรวจหาหลักฐานในที่เกิดเหตุด้วย โดยเฉพาะอาวุธที่ใช้เช่น มีด ปืน หรือตะปู ส่วนผมจะสืบหาพยานและสอบปากคำเอง เอาล่ะทุกคน แยกย้ายไปปฏิบัติหน้าที่ได้”
“รับทราบครับ/ค่ะ” ทุกคนขานรับ แล้วไปปฏิบัติของตน
เจมส์หันหน้ามาทางสารวัตร หวังเอ่ยปากถาม
“สารวัตรครับ ท่านได้รวบรวมพยานและผู้ต้องสงสัยไว้แล้วบ้างหรือยังครับ”
“แน่นอนเจมส์ อยู่นี่ไง” ไม่ว่าเปล่า สารวัตรก็แบมือชี้ไปทางกลุ่มผู้ต้องสงสัย กับพยานประมาณ6-7คน
“ดีครับ พาพวกเขาไปที่สำนักงานเลย เดี๋ยวผมจัดการสอบปากคำพวกเขาเอง” เจมส์พูดจบก็ดิ่งไปที่รถ สารวัตรก็เรียกลูกน้อง ให้พาผู้ต้องสงสัยขึ้นรถ แล้วตรงดิ่งไปที่สำนักงานตามเจมส์ไปติดๆ
รถตำรวจคันหัวแถวสตาร์ทเครื่อง กระจกรถหมุนลงรับความเย็นแทนเปิดฮีทเตอร์ เพราะมันเป็นช่วงเวลาสายแล้ว เขาคิดว่าอากาศจะร้อน เมื่อหลุดจากห้วงคิดก็เหยียบคันเร่งทันที ออกจากสถานที่เกิดเหตุสู่เป้าหมายใหม่ สำนักงานนิติเวชศาสตร์
ระหว่างการเดินทางก็เงียบกันไปสักพักใหญ่ ก่อนคนขับจะเอ่ยถาม
“ปริศนาต่างๆที่นายพยายามไขน่ะ มันใช้ได้กับเคสนี้มั้ย เจมส์”
“ครับ สิ่งที่มันคล้อยตามกันเป็นห่วงโซ่ในคดีก่อนๆน่ะ มันเข้ากับศพคดีนี้ได้อย่างลงตัวเลยครับ...เว้นแต่ยังมีปัญหาอยู่เรื่องนึงครับสารวัตร”
“เรื่องตัวอักษรที่ท้องใช่มั้ยล่ะ” สารวัตรถามอย่างพอจะรู้ทัน
“ครับ เรื่องนี้จะเอาไว้ไปคิดต่อที่บ้านอีกที”
สารวัตรได้จังหวะถามขึ้นอีกครั้ง “แล้วเรื่องทางบ้านล่ะ ได้คุยกับเมียนายรึยัง ว่าจะหย่าน่ะ”
เจมส์เลือกที่จะไม่ตอบ และเพียงแค่คำถามๆนี้ ก็หยุดการสนทนานี้ไปตลอดการเดินทาง
ประตูรั้วเว้นระยะห่างเสาประมาณครึ่งเมตร รั้วแหลมยาวสูง2เมตรถูกปักให้ตั้งขึ้น เรียงร้อยกันอย่างสวยงาม ป้อมเล็กๆป้อมหนึ่งตั้งตระหง่านอยู่ตรงปากประตู คนในป้อมแว่วเสียงรถมาแต่ไกล จึงรีบลุกขึ้นปฏิบัติหน้าที่
ที่กั้นค่อยๆยกสูงขึ้น ปล่อยรถตำรวจให้วิ่งผ่านไป เสียงไซเรนจึงดับสนิท ก่อนขับรถเข้าสู่ลานจอดรถ คนขับไม่จำเป็นต้องมองซ้ายหรือมองขวา ขับเสียบเข้าไปทันทีแล้วดับเครื่อง แล้วเปิดประตูลงจากรถ ก่อนจะมองรถคันหลังๆที่ตามมาติดๆ เมื่อสูดอากาศได้เต็มปอด จึงเปิดประตูหลังพาผู้ต้องสงสัย2คนลงจากรถ
รถแวนคันข้างหลังเลื่อนประตูออก พาบุคคลแปลกหน้า4-5คนลงมาพร้อมๆกับรถตำรวจอีก1คัน ที่พกผู้โดยสารมาอีก2คน ผู้โดยสารที่เป็นผู้ต้องสงสัย
“สวัสดีครับ สารวัตร เจมส์ วันนี้เกิดเรื่องอะไรหรือครับ ถึงพาคนมาเยอะขนาดนี้” คนขับทักอย่างสุภาพ
“ไม่มีอะไรหรอก แค่คดีฆาตกรรมต่อเนื่องศพที่4!” สารวัตรตะคอกใส่คนที่ยังไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย ทำให้เจมส์อดปลอบใจเจ้าหน้าที่คนนี้ไม่ได้
“สแตร์ นี่คือผู้ต้องสงสัยกับพยานน่ะ วันนี้วันอาทิตย์ก็จริง แต่คดีนี้เรากำลังสืบอยู่ เลยเรียกทีมทั้งทีมมา แล้วกำลังจะไปสอบปากคำ นายไม่ต้องห่วงอะไร ทำหน้าที่ของนายไปเถอะ”
“อ้าว! คดีนี้มีศพที่4แล้วเหรอ ศพที่3เพิ่งผ่านไปแค่อาทิตย์เดียวเอง เวลามันไม่แน่นอนเหรอ แล้วนี่ผมก็เพิ่งพาผู้ต้องสงสัยของคดีศพที่3มาอีก2คนเหมือนกัน จะสอบปากคำกันวันนี้ บังเอิญผมเจอคุณ ในเมื่อคดีเดียวกัน ผมจะช่วยคุณเอง” สแตร์ดูท่าทางร่าเริงมากขึ้นเมื่อรู้ว่าจะมีผู้ช่วยงานที่เก่งกาจมาช่วยแก้ปัญหา
“พวกคุณมัวแต่คุยอะไรกันอยู่ ผมไม่มีเวลาทั้งวันนะ ผมอยากอยู่ที่บ้าน ในเมื่อผมมาช่วยพวกคุณแล้วก็รีบๆทำกันหน่อย ก็อย่างที่บอก ผมไม่มีเวลาทั้งวันนะ” พยานคนหนึ่งบ่นด้วยความหงุดหงิด แต่ก็ไม่มีใครโกรธเขาลง ในเมื่อมันเป็นเรื่องจริง
“ต้องขอโทษพวกคุณด้วยครับ แต่กรุณาตามผมมาทางนี้เลยครับ” ว่าแล้วเจมส์ก็พาทุกคนเข้าไปภายในตึก
ประตูเลื่อนเปิดอัตโนมัติเปิดออก เจ้าหน้าที่สแตร์นำผู้ต้องสงสัย4คนเข้าไปในตึกก่อนเป็นอันดับแรก ก่อนเลี้ยวขวาตรงหัวมุมไป เจมส์ทำหน้าที่ของตัวเองโดยการนำพยานอีก4คนเข้าไปในตึกเช่นกัน ภายในตัวตึกมีลักษณะไม่โอ่โถงมากนัก แต่ก็ยังพอดูกว้างขวาง สีพื้นกับเพดานและผนังห้องฉาบทาด้วยสีฟ้าอ่อน สะท้อนล้อแสงไฟฟลูออเรสเซนต์ ที่เรียงต่อกันเป็นแนวระเบียบ พื้นที่ระยิบระยับยังสามารถสะท้อนเงาคนเหยียบด้วยฝีมือการขัดถูอย่างดีมีประสิทธิภาพ เจมส์พาพยานเลี้ยวซ้ายที่แยกหนึ่ง มุ่งตรงไปที่ห้องที่ถูกตั้งชื่อว่า “ห้องสอบปากคำ”
ความคิดเห็น