คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ศพ
คืนเดือนสว่าง สายลมอ่อนพัดหอบโชยกลิ่นดอกไม้ยามราตรีพลิ้วผ่าน ยอดหญ้าไหวตามเงามืดล้อลู่ลมไหว เงามืดทอดผ่านผืนดินกระทบฝั่งยาวตัวลงสู่ผืนน้ำ กระแสน้ำไหลตามทิศ กับไอน้ำที่เฉียงขึ้นเตรียมพร้อมจะลงเกาะกับยอดหญ้า ครั้นสายลมอ่อนพัดพาอีกครั้ง หอบมากับกลิ่นคาวเลือด! แสงจันทร์กระทบผืนน้ำ ทอประกายเทียบล้อแสงตะวันกับสีเลือด
นกกาตื่นจากรัง!
เสียงไซเรนดังลอดมาตามสายถนนจอร์จ ผ่านมา10ช่วงตึกก่อนเข้าเมืองย่านธุรกิจ คนยังคงพลุกพล่านผ่านถนนแม้จะยังอยู่ในช่วงอรุณ ตำรวจในเครื่องแบบยังคงสามารถมองเห็นนักธุรกิจในตัวเมืองได้ เช่นเดียวกับนักธุรกิจแว่วเสียงไซเรน
รถตำรวจคันแรกหักซ้าย อีก6คันเลี้ยวตาม ก่อนจะจอดเทียบแม่น้ำ ยาร่า
“ศพที่4?”
“ครับสารวัตร” เจ้าหน้าที่หน้าอ่อนในเครื่องแบบขานรับ
“วันอาทิตย์แท้ๆเลย…เร็วรายงานมา” สารวัตรเดินตรงไปยังแผงกั้นหลังจากสั่งกำชับลูกน้องแล้ว
“ลักษณะของศพเป็นผู้หญิงอย่างที่ท่านเห็น มีรอย...”
“อ้า!เจมส์ เยี่ยมยอดๆ นายรับเคสนี้ใช่มั้ย” สารวัตรเอ่ยทักพร้อมตั้งคำถาม
“ครับผม ผมตามงานนี้อยู่ท่านก็รู้ ท่านรู้ตั้งแต่ศพแรก ยังจะมาแกล้งถาม” เจมส์รับด้วยคำพูดสนิทสนม
“ยังคงกวนได้นะ...เฮ้ย!ไอ้หนุ่ม มารายงานต่อเร็วสิ”
เจ้าหน้าที่หนุ่มวิ่งมาพร้อมรายงาน “ครับ ลักษณะของศพคือเป็นผู้หญิงนะครับ มีรอย...”
“เอ้อ!เจมส์ ทีมนายยังคงเหมือนเดิมรีเปล่า แล้วมากันครบมั้ย”
“อยู่ครบสิครับ งานนี้สำคัญนะครับ ลีนา ซีลีน นิคกับเครก มากันครบทีมเลยครับ พวกนั้นกำลังมาครับ ซัก10-15นาทีคงมากัน” เจมส์ตอบอย่างครบคำถาม
“มาครบอย่างนี้ คงจะไม่มีเคสอื่นสินะ” สารวัตรกล่าวลอยๆ
“ครับ” เจมส์ตอบทั้งๆที่สารวัตรไม่ต้องการคำตอบ
สารวัตรค้อนขวับกลับสบตาเจมส์ เจ้าของนัยน์ตาสีฟ้า ด้วยสายตาที่หงุดหงิดและเคือง ก่อนเรียกเจ้าหน้าที่หนุ่มอีกครั้ง
“รายงาน!คนรายงานอยู่ไหน”
เจ้าหน้าที่หนุ่มวิ่งทั่กๆมาหา ก่อนหอบแฮกแล้วเอ่ย “เอ่อ...ลักษณะของศพครับ เป็นหญิง แล้วมีรอย...”
ปี๊นๆ!
เสียงแตรที่ชินหูกับเสียงไซเรนแว่วมาขัดการสนทนาอีกครั้ง มันไล่สมาธิได้ดีพอๆกับไล่คนเกะกะที่อยู่ตรงหน้ามัน เจ้าหน้าที่หลายนายหลีกทางให้รถแวนคันนี้ผ่าน คนขับหน้ามุ่ยพุ่งตรงมาที่จุดที่เจมส์กับสารวัตรยืนอยู่ ก่อนเบรกกะทันหัน ประตูรถเลื่อนออก
“เรียกผมมาแต่เช้านี่มันเรื่องอะไรกัน นี่มันวันอาทิตย์นา” บุรุษผิวเข้มบ่น พร้อมกับหาว
“พอเถอะเครก เราได้ยินนายบ่นมาตั้งแต่ขึ้นรถแล้ว จะว่าไปตั้งแต่ที่สำนักงานมากกว่า” ผู้หญิงเสียงใส หน้าตาคล้ายชาวจีนคนนี้กล่าว กับสีหน้าที่เหมือนรำคาญมากมานานจริงๆ
“ฉันเห็นด้วยกับลีนานะ เราได้ยินนายพูดกันมาตั้งนานแล้ว แต่คราวนี้หยุดเถียงกันแล้วไปหาเจมส์เหอะ จะได้ถามว่าเรื่องอะไรกัน” ชายผิวขาวผมทองชวน น้ำเสียงเขานิ่มนวลฟังดูไพเราะ อาจจะเป็นเพราะว่าเขาตาสว่างก่อนใครก็ได้
“แล้วฉันไปเถียงกับใครที่ไหนฮะนิค” เครกตะคอกใส่ด้วยความหงุดหงิด
“เอาเหอะน่า” นิคเกล่าอย่างเชิงขอโทษ ก่อนเดินนำแล้วทุกคนเดินตาม ไปเผชิญหน้ากับบุคคลอีก3คน
สารวัตรเห็นทีมสืบสวน3คนก็รีบเอ่ยทัก “หวัดดีทุกคน มากันครบแล้วก็เริ่มเลย...มีคดีใหญ่คราวนี้ เป็นคดีฆาตกรรมต่อเนื่อง ศพนี้เป็น...เอ่อ...ศพที่4...มั้ง?...เฮ้ย!ไอ้หนุ่มมารายงานซิ” กำชับเสร็จเจ้าหน้าที่หนุ่มก็รีบทำหน้าที่
“ครับ!ศพนี้เป็นศพที่4 เป็นหญิง มีรอย...”
“เอ้อ!โทษนะ แล้วซีลีนอยู่ไหนล่ะ”
“อยู่นี่แล้วค่ะเจมส์” ผูหญิงเสียงใสรูปร่างสะอดสะองคนหนึ่ง ผู้ยืนพิงประตูรถ กอดอก และไขว้ขา ในสายตาของเจมส์เธอเป็นผู้หญิงที่สวยคนหนึ่ง...สวยมากจนตรึงสายตา1คู่ของเขาไว้ และไม่อาจจะทำให้เขาละสายตาห่างออกไปได้
ในที่สุดเธอยิ้ม และยันตัวเองขึ้น แล้วเดินตรงมายังพวกเขา
“ไงคะ มีเรื่องอะไรกัน”
เจมส์ไม่รอช้า เขารีบตอบทันที “คือว่านี่เป็นคดีฆาตกรรมต่อเนื่องน่ะฮะ ศพนี้เป็นศพที่4 และ...เอ่อผมว่าเราไปดูด้วยตัวเองดีกว่าครับ”
เจมส์ชวนด้วยนัยน์ตาพราวระริก
“ค่ะ งั้นเราไปกันเถอะพวกเรา” ซีลีนตอบพร้อมกับชวนเพื่อนๆ
“โอ้!ดีเหมือนกัน ไป!ไปกันเถอะ...อ้าว!...ไอ้หนุ่ม แล้วนายมายืนอยู่นี่ทำแป๊ะอะไร ไปปฏิบัติหน้าที่สิไป!”
ในเมื่อสารวัตรสั่ง เขาก็ต้องจำใจยอม
‘แล้วจะเรียกเรามาทำแป๊ะอะไรเล่า’ เขาสบถด่า แต่ก็ทำได้เพียงแค่ในใจ ก่อนเดินจากไป
ความคิดเห็น