ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ธรรมทมิฬ(แก้ไขใหม่หมด)

    ลำดับตอนที่ #1 : ฆาตกรรมบนหอโคมเขียว

    • อัปเดตล่าสุด 12 เม.ย. 49


         หอโคมเขียวซ่องคณิกาเลื่องชื่อแห่งเอียงจิ๋ว ยามปกติมักครึกครื้นวุ่นวายยิ่ง ยามนี้กลับไร้วี่แววผู้คน คล้ายหลับกลายเป็นสุสานก็มิปาน บนชั้นบนของหอโคมเขียวโต๊ะ ม้านั่งล้วนถูกเคลื่อนย้ายออกไปหลงเหลือเพียงชุดเดียว โคมเขียวที่เรียงรายบนระเบียงชั้น2ล้วนก็ถูกโยกย้ายออกไปสิ้น มีเพียงโต๊ะตัวหนึ่งชุดเทียน1เล่มคนครึ่งคน!

             เป็นครึ่งคนจริงๆผู้ใดที่ได้เห็น"มือกระบี่ฟ้าพิการ" เตียไต้ย้ง ล้วนคิดเช่นนี้ เนื่องเพราะมันมีแขนขวาข้าง1 แขนซ้ายถูกตัดเสมอไหล่ ใบหูขวาถูกตัดไป ดวงตาซ้ายถูกล้วงควัก เท้าขวาขาดหายเสมอข้อ บัดนี้มันนั่งดื่มสุราเพียงลำพัง สวมชุดต่วนสีแดงอย่างดีจาก เสฉวนเดินลายด้วยดิ้นทอง สุรา"นารีแดง"อายุ50ปีจากกังหนำในจอกหยก
    แดงราวโลหิตส่งกลิ่นหอมจรุง ดูท่าคนครึ่งเดียวผู้นี้กลับมีฐานะยิ่งนัก ดวงตาข้างเดียวของมันช้อนมองฟ้า ครุ่นคำนึงอย่างเงียบงัน ฉับพลันประตูที่ลานตึงพลันถูกกระแทกออก พ่อค้าคนหนึ่งวิ่งตะบึงเข้ามาเมื่อเห็นสะภาพภายในหอโคมเขียวกลับยิ้มอย่างลิงโลดกระโดเข้าใส่ต้นไม้ข้างระเบียงหอหยิบยืมสะภาวะพลิ้วกายขึ้นชั้นบนไป เตียไต้ย้ง กระทั้งเหลือบแลยังไม่เหลือบแลยกจอกสุราขึ้นดื่มลงไปช้าๆพลางว่า

             "เท่าไหร่"

           พ่อค้านั้นทรุดนั่งยังไม่กล้าทรุดนั่งลงสายตากรอกไปมาล้วงเข้าไปในอกเสื้อล้วงเอาตั๋วแลกเงินออกมาปึกหนึ่งประคองส่งให้ด้วยมืออันสั่นเทา เตียไต้ย้งตรวจนับช้าๆ  ฉับพลันลมเบื้องนอกส่งเสียงเกรียวกราวราวจับภูตร้ายโหยไห้จาก นรกโลกัณต์ 

             "5หมื่นตำลึงคหบดีท่านดูท่ากำจัดความตระหนี่มิได้จริงๆ"

               พ่อค้านั้นสะดุ้งสุดตัวกัดฟันล้วงเอาตั๋วแลกเงินกับโฉนดอีกแผ่นหนึ่งออกจากอกเสื่อ "อีก5หมื่นตำลึง บวกกับร้านแลกเงินของเราในเอี้ยงจิ๋วอีกหนึ่งร้านเพียงพอหรือไม่"  ลมภายนอกยิ่งมายิ่งรุนแรงสุดท้ายกลับเงียบลงสรรพสิ่งกลับกล้ายเป็นสงบเงียบอีกครั้ง เหลือเพียงหนึ่งคนครึ่งอยู่บนเหลาครึ่งคนย่อมเป็นเตียไต้ย้ง
    แต่พ่อค้านั้นขดตัวเป็นก้อนกลมผิวหน้าเขียวคล้ำแสดงว่าถูกแพร่พิษสังหาร อีกหนึ่งคนใบหน้าซูบซีดคล้ายป่วยไข้ คิ้วตก ผิวคล้ำยืนห้อยมือสำรวมอยู่มุมหนึ่งของเหลาคล้ายบ่าวทาสก็มิปาน
              เตียไต้ย้งหน้าแปรเปลี่ยนมันทำอาชีพนี้มากนานปีผู้จ้างวานไม่เคยต้องกังวลใดๆแต่วันนี้ผู้จ้างวานของมันพลันตกตายไร้สาเหตุ มันประสบความแปรเปลี่ยนเพียงนี้ยังไม่ตื่นตระหนก กล่าวอย่างท้อแท้ว่า

             " ท่านไม่ควรกระทำเช่นนี้"

    คนป่วยไข้คล้ายบ่าวทาสกลับเอยว่า

                "แต่คนตายแล้ว"
             "มันตายแต่เงินอยู่ที่เรา"

               น้ำเสียงของเตียไต่ย้ง แฝงความไม่พอใจอยู่9ส่วน เสียงดังขวับไม่เท้าเหล็กใต้ซอกแขนมันฟุ่งวาบออกราวอสรพิษใช้เท้าซ้ายเป็นจุดหมุนหมุนตัวปานสายฟ้าพริบตาจู่โจมออก9ไม้เท้ากระบวนท่าที่ใช้กลับเป็นเพลงกระบี่ฟ้าพิการนาน"ทวงถามความเป็นธรรม  ชั่วชีวิตคนครึ่งคนนี้นอกจากเงินทองและชื่อเสียงแล้วเพลงกระบี่ฟ้าพิการ นับเป็นของวิเศษประจำกายอีกอย่างหนึ่ง มิคาดบ่าวทาสนั้นกลับไม่อยู่บนเหลาแล้วบนเสาเข็มเล่มหนึ่งปักตรึงกระดาษแผ่นหนึ่งเขียนข้อความว่า"ริมน้ำไผ่เขียวขจี ชีวีมากสุขขี" ที่ท้ายกระดาษมีหนังสือตัวเล็กๆควาว่ากระบวนท่า"ทวงถามความเป็นธรรมอันเยี่ยมยอด"

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×