คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER 01 : เริ่มเรื่อง
CHAPTER 1 : เริ่มเรื่อง
By : Katamnam
“ทำไมวันนี้มันถึงได้วุ่นวายแบบนี้นะ” เสียงหวานบ่นพลางมองไปรอบๆตัวอย่างเบื่อหน่าย จะวุ่นวายอะไรกันนักหนากับอีแค่เปิดเทอมวันแรกของชีวิตมัธยมปลายปีแรก
“ฮยอกแจ” เสียงเรียกทำให้ร่างบางหันไปมองก่อนจะพบใครบางคนที่ยืนยิ้มรออยู่ตรงนั้นพร้อมกับรอยยิ้มกว้างแสนอบอุ่นถูกส่งออกมา แขนแกร่งอ้าออกเพื่อรอรับร่างที่กำลังโผเข้ากอดอย่างคิดถึง
“คิดถึงจัง ทำไมไม่โทรหาเค้าตั้งสองวัน” ร่างบางว่าอย่างน่ารักก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นไปหอมแก้มของอีกคน ท่ามกลางนักเรียนมากมายที่แอบมองด้วยความอิจฉา
หนึ่งคน น่ารักเกินกว่าผู้หญิงคนใดในโรงเรียนจะเทียบได้
อีกหนึ่งคน หล่อจนทำให้ผู้หญิงหลายคนยอมสยบแทบเท้าได้ไม่ยากเพียงแค่ส่งยิ้มมาเท่านั้น
“ก็โทรศัพท์ถูกขโมยนี่นา ไม่ได้นอกใจซักหน่อยที่รัก” ร่างโปร่งตอบกลับแล้วเลื่อนมาจับมือนิ่มของคนด้านข้างเอาไว้
“ยังไม่ได้ว่าเลย ทำไมร้อนตัวจัง” คนน่ารักว่าก่อนจะยู่จมูกอย่างน่ารัก นิ้วเรียวเลยหยิกหมับเข้าให้
“แล้วทำไม เมื่อกี้เดินหน้ายุ่งจังเลย”
“ก็มีแต่คนคุยกันเสียงดัง ฮยอกก็เบื่ออ่ะสิ ใครจะเหมือนฮันล่ะโดนสาวๆรุมก็ยิ้มรับอยู่ได้” แล้วก็หันไปว่าร่างโปร่งที่ยืนยิ้มโปรยเสน่ห์อยู่ข้างๆ ฮันกยองหันไปมองคนด้านข้างก่อนจะรั้งเอวบางเข้ามาโอบไว้
“ถึงจะมองคนอื่น แต่ใจก็มีแต่ฮยอกนะ” พุดจบก็หอมแก้มนุ่มโชว์นักเรียนคนอื่นไปด้วย ฮยอกแจหน้าแดงแจ๋ดันอีกคนออกแล้วเดินก้มหน้างุดๆออกไป ฮันกยองหัวเราะน้อยๆแล้วก้าวเดินตามไป
พลั่ก…
“โอ๊ย” สองเสียงร้องออกมาพร้อมกัน แต่ฮันกยองกลับล้มลงไปนั่งบนพื้นเพราะอีกคนตัวใหญ่กว่าอย่างเห็นได้ชัด นักเรียนหญิงแถวนั้นรีบเข้ามาประคองฮันกยองขึ้นมาทันที ฮยอกแจที่ได้ยินเสียงฮือฮาก็รีบหันกลับมามองแทบไม่ทันแล้วรีบเดินกลับไปหาคนรักทันที
“เดินยังไงไม่รุ้จักดูตาม้าตาเรือ” ร่างสูงของคนที่เพิ่งถูกชนพูดขึ้นเรียกให้ฮยอกแจอารมณ์โกรธพุ่งปรี๊ดขึ้นมาทันที มือเล็กปล่อยมือที่จับกับฮันกยองออกมาชี้หน้าอีกคนอย่างหาเรื่อง
“นายนั่นแหละ ไอ้บวมเดินยังไงให้ชนชาวบ้านได้ แก้มมันบังหน้าเหรอไง” เสียงหวานตวาดลั่นจ้องหน้าอีกคนอย่างหาเรื่อง คิบอมพิจารณาใบหน้าหวานตรงหน้านิ่ง ถึงแม้จะย้ายมาจากโรงเรียนไฮโซที่มากไปด้วยคุณหนูผู้สวยศัลยกรรมแต่ก็ยังไม่เจอใครน่ารักเท่าคนตรงหน้า ริมฝีปากสีแดงอิ่มที่กำลังพูดฉอดๆ แก้มเนียนใส ผิวขาวอมชมพู เอวบอบบาง จมูกเล็กรั้นเชิด ตากลมโตสวย ผมซอยสั้นสีดำสนิทขับให้ผิวขาวยิ่งผ่องขึ้นมา
“ถามคนของนายดีกว่า” เสียงทุ้มตอบกลับพร้อมกับกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างชอบใจ
“ฮันไม่ได้ซุ่มซ่ามแบบนายหรอก” เสียงหวานตะคอกกลับแล้วถูกดึงเข้าไปกอดเอาไว้อย่างหวงแหน ฮันกยองจ้องคนที่สูงกว่าตรงหน้าอย่างไม่ไว้วางใจ สายตาแบบนั้น สายตาที่ดูจะพึงใจกับคนรักของเขา ไม่ชอบเลย
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ” ซีวอนรีบวิ่งเข้ามากลางวงล้อม ด้วยตำแหน่งประธานนักเรียนเพราะสังเกตเห็นคนมากผิดปกติ พอไปถึงก็มองคนสองฝ่ายสลับกัน
ข้างหนึ่ง คู่รักสะท้านวงการที่ใครต่อใครต่างต้องการจะแยกออกจากกันให้ได้
อีกข้าง นักเรียนใหม่ที่ไฮโซสุดๆ แถมพ่วงตำแหน่งเพื่อนรักเขาเอาไว้อีก
“ซีวอน ไอ้หมอนี่หาเรื่องฮยอกอ่ะ” ได้ทีคนตัวเล็กก็หันไปเกาะแขนซีวอนแทนฮันกยองทันที ปากสวยบุ้ยไปทางคิบอมอย่างเด็กถูกขัดใจ ซีวอนก้มลงมองคนที่มาเกาะแขนยิ้มๆ
ฮยอกแจ ผู้ชายที่เป็นดั่งดวงใจของใครหลายๆคนเพื่อนสนิทที่ซีวอนคอยปกป้องตลอดเวลา
“หาเรื่องอะไรฮยอกครับ” ซีวอนถามเสียงนุ่มแต่สายตากลับถูกส่งไปยังคนที่ได้ชื่อว่าคนรักของฮยอกแจ อริของชเวซีวอนตลอดกาล
“ก็ไอ้มะเขือเทศเนี่ย เดินมาชนฮันกยองของเค้า” คนตัวเล็กฟ้องใหญ่แถมฉายาที่น่ารักให้คนถูกตั้งชื่ออมยิ้มมองคนตรงหน้าน้อยๆ
“อ่า แค่เดินชนกันเหรอเนี่ย” ซีวอนถามกลับ ใบหน้าสวยขยับขึ้นลงจนผมนิ่มยุ่งไปหมด ฮันกยองดึงคนรักออกมาจากแขนล่ำของซีวอนแล้วใช้สายไม่พอใจส่งไปหาซีวอนแทน ซีวอนมองฮันกยองนิ่งเฉยถ้าไม่ติดว่าฮยอกแจยืนคั่นอยู่เขาอาจจะตะบันหน้าของอีกคนก็เป็นได้ ตัวก็เล็กกว่าเขาแต่บังอาจได้หัวใจของเจ้าหญิงน้อยในโรงเรียนไปได้ยังไง ซีวอนเจ็บใจ โว้ย!
“เดินไปชนเขาเหรอ คิมคิบอม” แล้วก็หันมาทำหน้าที่ต่อ
“เรียกว่าเดินชนกันมากกว่า” คิบอมบอกนิ่งๆไม่แสดงออกว่ารู้จักกับซีวอนแต่อย่างใด ตาคมมองร่างบอบบางของฮยอกแจอย่างชอบใจที่เห็นคนตัวเล็กหน้าง้ำ แก้มใสอมลมจนกลมอย่างไม่พอใจ ถ้าเขาเป็นฮันกยองคงอดไม่ได้ที่จะหอมแก้มใสของคนด้านข้างเข้าไป ฮันกยองรีบรั้งร่างของฮยอกแจเข้าสู่อ้อมกอดจับหน้าหวานให้วบกับอกของตัวเองอย่างหวงแหน
“แต่ฮันเป็นฝ่ายเจ็บตัวนะวอนนี่” ฮยอกแจหันไปบอกซีวอนเสียงหวานเล่นเอาซีวอนถึงกับกุมขมับอย่างปวดหัว ทะเลาะกันด้วยเรื่องไร้สาระแบบนี้เนี่ยนะ
“อ่า ฮยอกใจเย็นหน่อยสิ”
“วอนนี่จะเข้าข้างไอ้ป่องนี่เหรอ” แล้วคนสวยก็หาฉายามาให้คิบอมใหม่อีกชื่อ ซีวอนหันไปมองตาเพื่อนอย่างขอความเห็น ข้างนึงก็ไม่อยากขัดใจ อีกข้างก็เพื่อนสนิท
“เป็นประธานนักเรียนประสาอะไร เรื่องแค่นี้จัดการไม่ได้” เสียงที่ซีวอนไม่อยากได้ยินก็ดังขึ้น ทำให้ร่างสูงหันไปมองหน้าฮันกยองอย่างแค้นใจ แต่ก็สบตากลมโตของฮยอกแจทำให้หน้าบึ้งต้องรีบเปลี่ยนเป็นนิ่งเฉยแทบไม่ทัน
“นาย
“ใช้อารมณ์ส่วนตัว ตัดสินปัญหาสมกับที่เป็นคุณชายมากๆเลยนะ” ฮันกยองยกยิ้มกวนประสาทกลับมาก่อนจะถูกซีวอนกระชากแขนออกมาจากตัวของฮยอกแจ ใบหน้าหล่อก้มลงจ้องมองใบหน้าของอีกคนนิ่ง ทำให้ซีวอนมองเห็นใบหน้าของฮันกยองในมุมที่แตกต่างจากคนอื่น คนที่ใครต่อใครชื่นชมว่าหล่อนักหนาซีวอนกลับมองว่า
สวย…
“ซีวอน อย่าทำแบบนี้สิ” เสียงหวานของฮยอกแจเรียกให้ซีวอนหันกลับไปมองพร้อมกับปล่อยแขนของฮันกยองออก
“อะไรอ่ะ เจ้าหญิงน้อย” ซีวอนทำเป็นไม่รู้เรื่องแล้วเดินมาโอบเอวบางของฮยอกแจไว้
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะ วอนนี่ตัดสินขี้โกงที่รักฮยอกไม่ผิดซักหน่อย” คนสวยว่ากอดอกนิ่ง นักเรียนหลายคนพากันขำน้อยๆให้กับหน้าลำบากใจของประธานนักเรียน ตกลงใครใหญ่ที่สุดในโรงเรียนกันแน่นะ
“ขอโทษ ฮันกยองเดี๋ยวนี้เลย” แล้วคนสวยก็หันไปสั่งคิบอม คิบอมเลิกคิ้วขึ้นสูงมองคนที่เพื่อนโอบอยู่ด้วยสายตาขบขัน คนอะไรน่ารักแม้กระทั่งตอนโกรธ
“ฉันจะขอโทษเขา ถ้าแลกด้วยอะไรบางอย่าง” คิบอมว่าอย่างเจ้าเล่ห์ ซีวอนแค่มองตาเพื่อนก็เข้าใจกำลังจะอ้าปากห้ามฮยอกแจแต่ก็ไม่ทันซะแล้ว
“ตกลง” เสียงใสตอบรับก่อนจะถูกดึงออกจากแขนแกร่งของซีวอนไปปะทะกับอกกว้างของคู่อริแทน ฮันกยองยืนมองตาค้างอย่างตกใจ
“ขอโทษนะครับ” คิบอมว่าพลางก้มหัวลงอย่างสุภาพให้กับฮันกยอง
“ปล่อยฮยอกซะ” ฮันกยองตะคอกกลับ แต่คิบอมกลับรัดเอวบางแน่นเข้าไปอีก เนื้อนุ่มนิ่มทำให้คิบอมยิ่งหลงใหลในความน่ารักนั่นเข้าไปอีก
“เลิกกับแฟนของนายซะแล้วมาเป็นแฟนกับชั้นแทน นี่คือข้อแลกเปลี่ยน” ประโยคที่ทำให้ใครหลายๆคนได้แต่ยืนอึ้ง รวมถึงซีวอนด้วย
------------------------------------------------------------
กาต้มน้ำ อยากคุย :
ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจนะค๊า อ๊าย มีคนเชียร์ด้วย
ว่าจะทำให้มันเป็นฟิคที่น่ารัก
ไปๆมาๆ ทำไมถึงดูเครียดแบบนี้
รอลูกปลามาต่อแล้วกันนะค๊า
จุ๊บๆๆๆ
ความคิดเห็น