คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : รู้หัวใจตัวเองแล้ว?
บทที่ 7
รู้หัวใจตัวเองแล้ว?
(พัดลม)
ฉันกล้าพูดออกไปได้ยังไงเนี่ย??ใช่แล้วล่ะ...ที่ฉันพูดไปทั้งหมด นั่นแหละคือความรู้สึกที่ฉันรู้สึกจริงๆ วันพรุ่งนี้จะเป็นยังไงก็ตามแต่ฉันรู้หน้าที่แล้วล่ะว่าพรุ่งนี้ฉันมีหน้าที่ไปทำอะไรบ้าง?ตอนนี้บะหมี่ที่ซื้อมาเริ่มอืดแล้วแต่ฉันรู้สึกเหลือเกินว่าอยากกินมันจนใจแทบขาด...ฉันมีความสุขจัง^^
“นี่...รสต้มยำกุ้ง ฉันจองนะ^^”ฉันยิ้มให้นายข้าวเจ้าพร้อมถือถ้วยต้มยำกุ้งขึ้นมาโดยไม่ต้องรอให้นายนั่นอนุญาต แล้วเริ่มกินด้วยความหิว ฉันซดน้ำและดูดเส้นยาวๆขึ้นมา เคี้ยวๆแล้วกลืนลงคอทันที แต่สิ่งที่ฉันสัมผัสเหมือนมีอะไรติดคอ!!
“อ่ะแฮ่กๆ ค่อกแค่ก...”นายข้าวเจ้าหันมาแล้วทำตาโตยิ่งกว่าไข่ไดโนเสาร์ แล้วตะโกนขึ้นมาว่า...
“ฉันขอโทษ!!!”ขอโทษอะไร?รีบมาช่วยฉันเร็วๆๆ
นายข้าวเจ้าใช้มือใหญ่ๆของเขาตบที่หลังฉัน โอ๊ย!เจ็บนะ!!!
แอ่ก! ฉันสำรอกทั้งเส้นและน้ำของบะหมี่ที่เพิ่งกินไปออกมา ฉันเหนื่อยอย่างบอกไม่ถูก...นายข้าวเจ้าทำหน้าเหยเก แต่ก็รีบเอาผ้าเช็ดหน้า เอื้อมมือมาเช็ดปากฉันที่เลอะ แล้วรีบเอาน้ำอัดลมมาให้ฉันกิน...นายบ้าไปแล้ว!!!ใครเขาให้เอาน้ำอัดลมมาให้ดื่มหลังอ้วกกันยะ?!!แต่ฉันก็รับมันมาแล้วกระอึกมันเข้าไป จากนั้นก็ดูซากของสิ่งที่มันเคยอยู่ในท้องฉันมาก่อน....เอ๊ะ!มีอะไรที่นอกเหนือจากเส้นด้วย...นั่นมัน...สร้อยคอ!!! ฉันรีบหยิบมันขึ้นมาแล้วเอาน้ำอัดลมที่เหลือล้างสร้อยเส้นนี้....ตอนนี้นายข้าวเจ้ากำลังทำท่าผะอืดผะอมอยู่ คงคลื่นไส้ตามสินะ ฉันรีบล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงทันที จำได้ว่าฉันพกหมากฝรั่งหรือไม่ก็ลูกอมติดตัวเอาไว้เสมอ...อยู่ไหนนะ!? เจอแล้ว!!!
“อ่ะ...กินลูกอมซะหน่อย...จะได้หายคลื่นไส้ไง^^”ฉันยิ้มแห้งๆให้กับข้าวเจ้าแล้วยื่นลูกอมในมือไปให้ ทั้งๆที่มือมีสร้อยอยู่
“เธอ...เธอ...ยัยบ้า!จะตะกละไปถึงไหนเนี่ย?ดูก่อนสิว่ามันมีสร้อยอยู่ ตกใจหมดเลย ของขวัญของแฟนแห่งคืนนี้...”ไปซื้อมาตอนไหนเนี่ย?
“นายนี่มันมุกเยอะจริงๆ...แต่นายจะมาโทษฉันก็ไม่ถูกนะ เพราะนายดันเอาสร้อยไปไว้ในถ้วยบะหมี่เอง ชิ!!”
“ฉันขอโทษ...ก็แค่อยากเซอร์ไพรส์!!ตอนนี้เหลืออีกแค่นาทีเดียวก็จะเปลี่ยนเป็นวันใหม่แล้ว....ขอฉันทำหน้าที่แฟนให้มันเพอร์เฟ็กต์หน่อยได้มั้ย?”
“เอ่อ...ได้”ฉันอนุญาตทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร....
จากนั้นเสียงที่ฉันได้ยินต่อมาคือ....จ๊วบ! กรี๊ด!!!นายจุ๊บฉันอีกแล้วนะ...แต่ทำไมฉันรู้สึกดีแบบนี้ล่ะ เฮ้ย!ไม่ได้ๆๆฉันกำลังเรียนอยู่นะ แต่ฉันอยากหยุดเวลานี้ไว้จังเลย....ฉันหลับตาพริ้ม เพื่อจำรสจูบแสนหวานนี้ไว้ตราบนานเท่านาน...ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ไม่เข้าใจตัวเองเลย...ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆว่าทำไมใจมันถึงเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะแบบนี้...ลมหายใจอ่อนๆของเราสองคน รินรดใบหน้าซึ่งกันและกัน....เฮ้อ~นี่ใช่มั้ยที่คนเป็นแฟน เขาทำกัน^^
ติ๊ดๆ....ติ๊ดๆ...ติ๊ดๆ....
นายข้าวเจ้าถอนปากออกพร้อมจับผมสั้นๆของฉันที่มันบดบังหน้าไปทัดหูไว้ แล้วจับคางฉันให้มองหน้ากัน สายตาของฉันและข้าวเจ้าประสานกัน และนายข้าวเจ้าก็พูดขึ้นมา...
“หมดเวลาแล้วล่ะ...เราเลิกกันเถอะ^^”นายข้าวเจ้าพูดและยิ้มออกมา ถึงแม้นายจะยิ้มแต่สายตานายเศร้านะ ฉันดูออก!
“แล้วอย่าลืมมาจีบใหม่นะ....จีบให้ติดด้วยล่ะ!^^”ฉันพูดออกไปพร้อมยิ้มให้คืน....
“แน่นอนอยู่แล้ว!!!กลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวไปส่งนะ”นายยังเหมือนเดิมนะ ภายนอกที่ดูแข็งกร้าวกับภายในที่ดูอ่อนโยน สิ่งนี้แหละที่ทำให้ฉันลังเล!!
ที่บ้าน
เสียงรถจอดอยู่ที่หน้าประตูรั้วไม้เตี้ยๆ ลมอ่อนๆยามค่ำคืนกับแสงจันทร์อันงดงาม มันช่างโรแมนติกอะไรแบบนี้นะ!!
“ยัยพัด!!ไปทำอะไรที่ไหนมา?!!แล้วผมไปโดนอะไรเข้า????”เสียงพ่อตะโกนออกมาแต่ไกล ฉันรีบไล่นายข้าวเจ้าให้กลับบ้านไป แต่นายข้าวเจ้ากลับลงจากรถมาแล้วมายืนสวัสดีพ่อฉันหน้าตาเฉย...
“สวัสดีครับ...พัดลมถูกทำร้ายมาครับ เธอถูกกรรไกรตัดผมครับ พวกนั้นรุมเธอแล้วผมก็โดนตีเข้าที่หลังครับ...ผมขอโทษที่ช่วยเธอไม่ได้ ผมขอโทษนะครับ”นายพูดออกไปทำไม?ไม่รู้เรื่องอะไรเลย อีตาบ้า!!!
“จริงเหรอ พ่อข้าวเจ้า!!??แล้วรู้มั้ยว่ามันเป็นใคร??” อย่าบอกนะ!!
“ระ...โอ๊ย!”ฉันรีบเหยียบเท้านายข้าวเจ้าไว้ทันที ก่อนที่จะสบตาบอกให้รู้ว่าอย่าบอกเด็ดขาดนะ!!
“เป็นอะไร พ่อข้าวเจ้า!? แล้วสรุปรู้รึเปล่า?”
“เอ่อ...เปล่าครับ...ผมไม่รู้ครับ งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ”
“ขับรถดีๆล่ะ....แล้วพัดรู้มั้ยลูกว่าเป็นใคร?”บอกไม่ได้ๆๆไม่อย่างนั้นยัยพี่แอร์ตกอยู่ในอันตรายแน่ๆ
“มะ...ไม่รู้ค่ะ พัดจำหน้าไม่ได้ มันมืดมากเลยค่ะ....พัดตกใจมากเลยค่ะพ่อ...พัดขอไปอาบน้ำนอนนะคะ”ฉันรีบบ่ายเบี่ยงทันที
“จ้ะๆไปนอนเถอะลูก พรุ่งนี้ไปโรงเรียนไหวรึเปล่า?”พรุ่งนี้!ฉันต้องลุกไปให้ได้
“ไหวค่ะ!!!”ฉันรีบตอบเสียงดังแข็งขัน
เช้าวันรุ่งขึ้น
“ยัยพัด ตื่นๆๆๆๆ ไปโรงเรียนได้แล้ว” โรงเรียน?
“คร่า....”
“แกหายโกรธฉันรึยัง?”ถามอะไรของพี่แอร์??
“โกรธเรื่องอะไร?” ฉันไปโกรธพี่แอร์ตอนไหน?
“เรื่องข้าวเจ้าไง!หายโกรธฉันรึยัง? พี่ขอโทษนะ!”แปลกๆนะวันนี้...
“อือ...ไม่ได้โกรธซะหน่อย เว่อร์จริงๆเลย”
โรงเรียน
พี่โอ๊ตอยู่ไหนเนี่ย???โทรหาดีกว่า....
“จ๊ะเอ๋!!โทรหาใครเอ่ย???”
“อะจ๊าก!!ตกใจหมดเลย...”เสียงตกใจน่าเกลียดจริงๆ
“ฮ่าๆดูเสียงตกใจเข้าสิ...โทรหาพี่โอ๊ตทำไมเหรอ???”นายข้าวเจ้าชะโงกหน้ามามองหน้าจอมือถือของฉัน...มายุ่งอะไรด้วยยะ?
“ยุ่ง!เรื่องส่วนตัวย่ะ...”
“ก็ได้ๆงั้นเอากระเป๋ามานี่ เดี๋ยวเอาไปเก็บให้...เธอจะไปทำธุระส่วนตัวอะไรของเธอก็ไป จะไปขี้ที่ไหนก็เชิญ....”ไอ้บ้าข้าวเจ้า!!!
0...8....1....2....3...3....2....1...8...0 ติ๊ด!
[ฮัลโหล...หวัดดีคร้าบ พี่กำลังคิดถึงอยู่พอดีเลย...(ใครเหรอคะ โอ๊ต?)]เสียงผู้หญิงที่ไหนเนี่ย???
“เอ่อ...พี่โอ๊ตอยู่ที่ไหนคะ?คือพัดมีเรื่องสำคัญอยากจะพูดด้วยน่ะค่ะ”
[(โอ๊ตคะ...จะรีบไปไหนล่ะคะ คุณลืมใส่เสื้อกล้ามนะคะ)เอ่อ...พี่อยู่บ้านเพื่อนน่ะครับ]เฮอะๆคิดว่าฉันโง่เหรอ?ลืมเสื้อกล้ามเนี่ยนะ!!
“เอ่อ...มาเร็วๆนะคะ พัดมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย”
[เดี๋ยวพี่ไปหานะครับ]
“อย่าลืมใส่เสื้อกล้ามด้วยล่ะคะ”ติ๊ด!ฉันพูดพร้อมกดวางสายทันที ฉันหึงอยู่ใช่มั้ยเนี่ย????
(ข้าวโอ๊ต)
“ไอ้เจสซิบ้า!!!ไอ้บ้า!!น้องพัด เข้าใจข้าผิดหมดเลยเนี่ย???”
“ก็โอ๊ตตี้ลืมใส่เสื้อกล้ามจริงๆนี่คะ” เจสเป็นเพื่อนประเภทสองของผมเอง...มันชอบดัดเสียงเป็นผู้หญิงและมันทำได้ดีซะด้วยสิ...พัดลมเข้าใจผิดหมดเลย........ ผมยอมรับนะ ว่าผมเป็นเจ้าชู้แต่ถึงยังไงผมว่าพัดลมนี่แหละที่ใช่สำหรับผม....ไม่ต้องถึงกับสวยมากขนาดลูกกวาดซึ่งเคยเป็นแฟนเก่าผม แค่เธอเป็นคนแบบนี้ อย่างนี้ ผมก็ชอบเธอจนเข้าขั้นหลงแล้วด้วยซ้ำไป...ผมไม่รู้ว่าเธอคิดแบบไหนกับผมกันแน่ แต่จากการสังเกตอาการตั้งแต่วันที่เจอกันที่ห้องพยาบาลเป็นต้นมา มันทำให้ผมรู้ว่าใจของผมรักใครกันแน่!!!เธอทำให้ผมมีความสุขแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน แต่มันก็มีเรื่องวุ่นๆเข้ามาซึ่งมันทำให้ผมลังเลใจว่าผมรักเธอจริงรึเปล่า?แล้วเธอรักผมจริงรึเปล่า?เพราะตั้งแต่วันที่ข้าวหอมบอกรักผมแล้วไปกับไอ้ใจเดียว...มันทำให้ผมใจหายและพัดลมก็เปลี่ยนไป ไม่ร่าเริงเหมือนเดิม ตั้งแต่วันที่ข้าวเจ้าไม่มายุ่งกับเธอ...แต่ตราบใดที่เราเป็นแฟนกัน ผมก็จะไม่คิดเล็กคิดน้อยอะไรทั้งนั้น
“อย่ามาเปลี่ยนชื่อข้านะ!!ไปโรงเรียนกันเถอะ!!”
“ไปสิ...เจสซี่เองก็อยากไปแทะโลมหนุ่มๆที่โรงเรียนแล้วเหมือนกัน อิอิ”
โรงเรียน
ผมอยากรู้จังว่าพัดลมมีอะไรจะคุยกับผม...ผมอยากรู้ว่าพัดจะบอกอะไรผม?ตอนนี้หัวของผมคิดไปว่าเธอคงอยากจะบอกรักผมหรือไม่ก็กอดผม....ความคิดทำไมมันถึงน่าพึงพอใจแบบนี้นะ!!
ผมรีบกดโทรศัพท์โทรหาเธอทันทีเมื่อผ่านพ้นประตูหน้าโรงเรียน...ติ๊ด!
“ฮัลโหล...พัดลมอยู่ไหนครับ?พี่มาถึงแล้วนะ!”
[พัด...พัดอยู่ที่โรงอาหารค่ะ โต๊ะเดิมนะคะ...]
“ครับ” ติ๊ด!เมื่อวางสาย ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองอีกแล้วรึเปล่า?ผมรู้สึกว่าผมจะไม่มีอะไรดีๆในชีวิตอีกต่อไป...ไอ้ความคิดอัปมงคล
โรงอาหาร
“พี่มาแล้วคร้าบ...”ภาพที่ผมเห็นคือพัดลมกำลังนั่งคุยอยู่กับข้าวเจ้าน้องชายแท้ๆของผมเอง....ทุกเรื่องผมจะชนะตลอด แต่เรื่องนี้ผมไม่แน่ใจว่าผมจะชนะเลย...
“มาแล้วเหรอคะ?นั่งลงก่อนค่ะ...นายข้าวเจ้าไปซื้อน้ำส้มปั่นให้หน่อยสิ...”เมื่อพัดลมไล่ข้าวเจ้าให้ไปซื้อน้ำให้ทั้งๆที่น้องชายตัวดีทำหน้ามุ่ยเพราะฝืนใจทำ...มันคงชอบพัดลมจริงๆ แต่ผมก็ชอบน้องพัดลมเหมือนกันนะ!!!
“พัดมีเรื่องอะไรจะคุยกับพี่เหรอครับ?”ผมถามด้วยความสงสัยและกังวลใจอย่างยิ่งยวด
“เอ่อ...พี่โอ๊ตคะ...พัดไม่ได้เล่นตัวอะไรนะคะ...”พัดลมพูดติดๆขัดๆและทำสีหน้าไม่ค่อยดี แต่คำพูดของเธอทำให้ผมเผลอยิ้มออกมาในสถานการณ์ตึงเครียดแบบนี้ได้^^
“เล่นตัวอะไรเหรอ?”ผมเลิกคิ้วถาม...
“ก็...เลิกกันเถอะค่ะ”
“เพราะเรื่องเมื่อเช้าเหรอครับ?นั่นเสียงเพื่อนพี่เอง...มันเป็นสาวประเภทสองนะครับ ถ้าพัดไม่เชื่อพี่จะไปตามมันมาเดี๋ยวนี้เลยก็ได้นะครับ”ผมสับสนไปหมด ผมทำอะไรที่ผิดกับเธอเหรอ?หรือว่าเธอจะเข้าใจผิดอะไร?ผม...ผม ไม่คิดมาก่อนเลยว่าพัดลมจะเป็นคนบอกเลิกผม...ผมรู้ว่าพัดลมแอบชอบผมและตอนนี้ผมก็เริ่มชอบเธอ....ไม่สิ! ผมชอบเธอไปแล้วด้วยซ้ำ...เรากำลังไปกันได้ด้วยดี ถึงจะมีอุปสรรคมากมายแค่ไหนก็ตาม...แต่...แต่ถ้าเรารักกันจริงๆ เรื่องทุกอย่างมันต้องผ่านไปได้!!!
“พัดไม่ได้เข้าใจอะไรผิดหรอกค่ะ...แต่พัดไม่มั่นใจน่ะค่ะ....พี่โอ๊ตคะ พี่ต้องจีบพัดใหม่ให้ได้นะคะ^^” อะไรนะ!? จีบใหม่เหรอ?
“พัดหมายความว่ายังไงครับ?”ผมทำหน้าคิ้วขมวดกัน...น่าเกลียดจริงๆ
“ยัยพัดลมหมายความว่า พี่กับผมต้องแข่งกันจีบยัยบ๊องนี่น่ะสิ...”ข้าวเจ้าพูดพร้อมยื่นอีกมือนึง ที่ไม่ได้ถือแก้วน้ำส้มปั่นมาตรงหน้าผม...ผมรู้ว่ามันหมายความว่าจะให้สู้กันอย่างใสสะอาด แต่ผมรู้หรอกนะว่าตอนที่ผมกับพัดลมเป็นแฟนกันอยู่ มันยังไม่สะอาดกับผมเท่าไหร่เลย...แต่ช่างเถอะ!เพื่อความสบายใจของพัดลม ผมจะจับมือกับไอ้น้องทรยศหัวใจคนนี้ก็ได้...
“เฮ้ย!หวัดดีไอ้โอ๊ต!!!ดูสิ ข้ามากับใคร?”เสียงแบบนี้จะมีใครได้ ก็ไอ้ใจเดียวน่ะสิ...แกมากับใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน??
“ข้าวหอม!!!”ทันทีที่ผมหันไป ผมก็เจอหน้าน้องสาว(ไม่แท้)ของตัวเอง ที่เปลี่ยนลุคไปเป็นสาวสวย...สวยมากๆเลยด้วย...ผมไม่เห็นหน้าเธอ ไม่ได้คุยกันกับเธอ นอกจากเวลากินข้าวเท่านั้น!!และเธอก็ไม่ได้เปลี่ยนลุคแบบนี้เวลาอยู่บ้านด้วย!!!ตั้งแต่ที่ผมไม่เจอเธอ มันทำให้ผมใจหายมากๆเลย...
“แกจะจีบน้องสาวฉันเหรอ?”ผมถาม
“ไม่ได้จีบเว่ย!!” ไม่ได้จีบ??แล้วที่ทำกันอยู่หมายความว่าไงล่ะ ไอ้ใจเดียวแต่หลายใจ???
“ไม่ได้จีบ?”ผมทวนคำพูดของไอ้ใจเดียวพร้อมเลิกคิ้วถาม
“หมายความว่าข้าวหอมกับพี่เดียวเป็นแฟนกันแล้วน่ะสิคะ”ข้าวหอมพูดออกมาพร้อมจิกสายตามาทางผม
“ไม่ได้นะ!!!ข้าวหอม...อย่าไปเป็นแฟนกับมันนะ!!!”ผมพูดซึ่งมันเหมือนตะคอก แต่ทุกทีข้าวหอมเคยกลัวผมแต่ตอนนี้เธอจ้องหน้าผม แล้วมองมาอย่างไม่กลัวเกรง ทำให้ผมหวั่นใจหนักเจ้าไปอีก...
“ทำไมคะ?พี่โอ๊ตไม่ถูกกับพี่ใจเดียวแล้วแปลว่าหอมต้องไม่ถูกด้วยอย่างนั้นเหรอคะ???พี่โอ๊ตอย่ามายุ่งกับความรักของหอมดีกว่า พี่รักพัดลมนี่คะ...ก็ไปดูแลสิ!!หอมไม่ได้เป็นตัวเลือกของใครนะ!!!”ข้าวหอมร่ายยาวตั้งแต่ต้นจนจบ ผมไม่เคยเลยแม้แต่ครั้งเดียวที่ถูกข้าวหอมพูดเสียงดังใส่และทำหน้าตาแบบนี้....
“พี่ไม่ได้จะยุ่งกับความรักของข้าวหอมนะ แต่...แต่.....”ผมพูดไม่ออก ผมหาเหตุผลไม่ได้ หรือว่าผมจะชอบน้องสาวไม่แท้คนนี้ แต่ผมก็ชอบพัดลมมากนี่นา....ผมไม่รู้ว่าแบบไหนกันแน่ ที่เรียกว่าความรัก!!!
“แต่อะไร ไอ้โอ๊ต??”ไอ้ใจเดียวมันยั่วโมโหผม...ผมไม่ยอมมันแน่!!!
“แกอย่ามายุ่งกับน้องสาวฉัน เด็ดขาด!!!”จากนั้นผมก็จูงมือข้าวหอมและพัดลมออกมาพร้อมๆกันไอ้ใจเดียวไม่ตามผมมามันเอาแต่ยิ้มมุมปากแบบสะใจ ส่วนข้าวเจ้าก็วิ่งตามผมมาแล้วตะโกนไล่หลังว่า ‘จะไปหนาย...’
“ปล่อยได้แล้วค่ะ!!”ข้าวหอมตะคอกผมอีกครั้ง....
“.......”ส่วนพัดลมก็มองหน้าผมอึ้งๆแล้วเงียบมาตลอดทาง...เอาล่ะ
“พี่ขอโทษนะ....พี่อยากรู้หัวใจตัวเอง”จากนั้นผมก็หลับตาแล้วประทับปากลงไปและลืมตาขึ้น!!ข้าวหอมขัดขืนผมอย่างมาก จากนั้นเธอก็หลับตาลง...และเอื้อมแขนมากอดผม...ผมปลดมือของพัดลมออกโดยไม่รู้ตัว จากนั้นผมก็ถอนปากออกมา...ใจของผมเต้นแรง ไม่เป็นจังหวะ ผมรู้สึกเกินกว่าคำว่าพี่กับข้าวหอมอย่างนั้นเหรอ....ข้าวหอมร้องไห้และวิ่งออกไป....จากนั้นผมก็หันมาทางพัดลม
“พี่ทำแบบนั้นกับ ขะ...”ผมจูบเธอก่อนที่เธอจะพูดจบ...แต่จากนั้นก็มีน้ำอุ่นๆไหลรินลงมาที่ปากผม เธอรีบถอนปากออกจากนั้นผมก็เริ่มดึงเธอเข้ามาจูบอีกครั้ง เพราะผมไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย....ใจไม่เต้นตึกตัก...ไม่รู้สึกอะไรสักนิด จากนั้นผมก็ลืมตาขึ้น
“เฮ้ย!ไอ้ข้าวเจ้า!!!”ผมจูบกับผู้ชาย....ไม่นะ!!!อ้วก!!!!!
“อุแหวะ!!!พี่เป็นเกย์เหรอ?ยี้...แกล้งทำเป็นมาจีบพัดลม เพราะอยากใกล้ผมเหรอ????อ้วก!!!”
“ไม่ใช่นะ!!!ฉันนึกว่าแกเป็นพัดลม”ผมพูดออกไป
“อะไรนะ!พี่จะจูบพัดลมเหรอ?”
ปั่ก! ไอ้ข้าวเจ้ามันต่อยผม...หมัดหนักเหมือนกันนะน้องคนนี้
“โอย...ฉันอยากพิสูจน์หัวใจตัวเองว่ารักใครกันแน่?และฉันก็รู้แล้วว่าฉันรักใคร....”
“ใครล่ะคะ?”พัดลมถามขึ้นมา
“พี่ว่าพี่รักข้าวหอม....พี่ชอบนิสัยพัดลมแต่ไม่ได้ชอบที่ตัวพัดลมจริงๆการจูบกับพัดลมเมื่อกี๊มันทำให้พี่รู้ว่าใจพี่รักใคร...พี่ไม่รู้สึกอะไรเลยเมื่อจูบกับพัด...พี่ขอโทษนะ พี่ขอไปหาข้าวหอมก่อนนะ!^^เอ้อ!ไอ้เจ้า...Game overนะ”ผมยิ้มให้ทั้งคู่ก่อนที่จะวิ่งออกมา....เหมือนคนบ้าไร้สติ!!
(พัดลม)
น้ำตาฉันไหลรินออกมาจากตาทั้งสองข้าง...ไม่รู้ว่าฉันเสียใจที่โดนทิ้งหรือว่าดีใจไปกับพี่โอ๊ตกันแน่!!!
“ช็อคเลยเหรอ ยัยพัด?”ข้าวเจ้าถามฉัน
“อือ...” ฉันตอบ พี่โอ๊ตรู้หัวใจของเขา ฉันเองก็รู้แล้วเหมือนกัน^^
ความคิดเห็น