คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 6
6
วันนี้เป็นวันศุกร์ แต่มันไม่สุขสมชื่อ-_-ฉันต้องมาทำเวรทำกรรม เอ๊ย! ไม่ใช่ๆทำเวรความสะอาดห้องเรียนให้เอี่ยมอ่อง เพราะทุกวันศุกร์อาจารย์ฝ่ายปกครองจะมาตรวจห้องเรียนและให้คะแนนและจะตัดสินในวันเปิดเทอมว่าห้องไหนจะได้ห้องเรียนดีเด่น ซึ่งรางวัลนั้นต้องตกเป็นของห้องที่ฉันปกครองอยู่ โฮ่ะๆๆๆ^O^
มันจึงเป็นเหตุให้ฉันแหกตาตื่นมาที่โรงเรียนแต่เช้าเพื่อมาเก็บกวาดห้องให้สะอาดเรียบร้อยแบบนี้ และคงเพราะมาเช้าเกินไป โรงเรียนเลยยังไม่เปิด ฉันมาเช้าหรือยามหลับอยู่กันนะ ดังนั้นฉันจึงนั่งลงตรงริมฟุตบาธเพื่อรอจนกว่าโรงเรียนจะเปิด
เอี๊ยด!
เอ่อ...รถคันนั้นเป็นอะไรน่ะ เบรกได้แสบแก้วหูมากกกกกก>_<
ตึกๆๆ
เสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ มันชัดขึ้นๆจนฉันรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก เอาไงดีวะ หนีตอนนี้ทันมั้ย โอ๊ย!ทำไงดีๆๆๆๆ
กึก!
เสียงฝีเท้าหยุดแล้วและแสงไฟข้างทางที่อยู่ทางหน้าโรงเรียนก็ทำให้ฉันปรับโฟกัสผู้ชายที่ยืนตรงหน้าได้ชัดเจน
ผู้ชายหุ่นดี รูปร่างสูง หน้าตาคุ้นเคย ผมสีน้ำตาลเข้มนุ่มน่าสัมผัส ใส่เสื้อผ้าที่ดูดีเกินที่จะเป็นยูนิฟอร์มของโรงเรียนมัธยมปลายได้ ฉันมองนายเอสเพรสโซ่ตาไม่กะพริบจนเห็นริมฝีปากบางสีพีชของหมอนั่นขยับไปมา
“ฉันถามว่าเธอมานั่งง่อยอะไรตรงนี้-*-“
“นั่งง่อย?O_o”ฉันจ้องหน้านายเอสเพรสโซ่อย่างหาเรื่องทันทีที่พอจะจับประเด็นได้ลางๆ
“ก็เอออ่ะดิ มาทำไรแต่เช้าเนี่ย-*-“เขาถามและยังคงยืนค้ำหัวฉันอยู่-*-
“นี่!ถ้าจะคุยก็มานั่งคุยกันดีๆสิ อย่ายืนค้ำหัว-*-“
“ไม่อ่ะ สกปรก หมาเคยมาฉี่ไว้รึเปล่าก็ไม่รู้ โสโครก”หมอนี่พูดซะจนฉันรู้สึกว่าตัวเองอาจจะเป็นโรคร้ายแรงและตายในอีกสิบวันข้างหน้าเพราะนั่งอยู่ริมฟุตบาธ ฉันจึงต้องลุกขึ้นมาแล้วก็ถามว่าที่เดินมาเนี่ยต้องการอะไรจากฉันแต่เพราะลุกเร็วเกินไปมั้งหน้าผากฉันเลยเสยคางเอสเพรสโซ่จนเขาร้องลั่น
“โอ๊ย!ยัยบ้า ฉันเจ็บนะ”
“ฉันก็เจ็บ>_<”
“เธอนี่มันเหลือเกินจริงๆ ขอโทษสักคำก็ไม่พูด ชิ!-^-”ก็ลืมอ่ะ มาเชิดใส่กันเลยเหรอยะ-*-
“ขอโทษ...”
“คนอุตส่าห์เป็นห่วงกลัวเธอโดนปลดสวาท เฮ้อ!ฉันคงคิดมากไป รูปร่างหน้าตาอย่างเธอเนี่ยคงไม่โชคดีขนาดโดนปล้ำหรอกมั้ง ฮะๆ^^”
“อยากตายเหรอไงยะ!”ฉันแหวเสียงดังแล้วรีบยกหมัดทันทีเตรียมพุ่งไปทางนายเอสเพรสโซ่
หมับ!
และเขาก็รู้ทันTOTทีหลังจะไม่ต่อยและ ถีบส่งไปเลยดีกว่า
“โอเคๆ ฉันไม่ต่อยนายแล้ว ปล่อยๆ”ฉันบอกอย่างขอสงบศึกเพราะแรงบีบที่ข้อมือฉันเพิ่มมากขึ้น
เอสเพรสโซ่ไม่ยอมทำตามคำขอของฉัน เขากลับดึงฉันเข้าไปใกล้และจ้องเข้ามาในดวงตาของฉันแบบที่...ฉันรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัวเลยล่ะ เอ่อ...หมอนี่เป็นอะไรน่ะ
“นี่...”ฉันส่งเสียงอ้อมแอ้ม เพราะตอนนี้อยู่ใกล้กับอกเขามากจนแทบไม่กล้าหายใจ(กลัวได้กลิ่นน่าหลงใหลแบบวันนั้น~.,~)
“อะไร^^”ถ้าเขาเป็นผู้หญิงฉันจะขอเดาเลยล่ะว่าหมอนี่เป็นเมนส์ อารมณ์แปรปรวนสุดๆ-*-
“เอ่อ...ปล่อยฉันสักทีสิ ตอนนี้เหมือนนายกับฉัน...”
ฟึ่บ~
ความรู้สึกที่เหมือนโดนรัดโดนกอดมันเป็นแบบนี้นี่เอง วงแขนกว้างของผู้ชายที่กระชับแน่นกับแผ่นหลังของฉัน สารภาพกับตัวเองตามตรงว่าฉัน...รู้สึกดี เอ่อ!ไม่ๆๆๆ มันต้องรู้สึกแย่สิ ฉันต้องกรี๊ดๆๆ ร้องให้คนช่วย หรือไม่ก็กระโดดกัดลิ้นหมอนี่ไปซะ
กัดลิ้น?O_O
“กรี๊ดดดดดดดดด ม่ายๆๆๆๆ(>O< )( >O<)(>O< )( >O<)”
เอสเพรสโซ่ผละออกจากฉันทันที แล้วเขย่าตัวฉันแรงๆเหมือนเรียกสติ
“นี่!เธอเป็นอะไรไปน่ะ ยัยขี้เหร่”
“ฉัน...ไม่ได้เป็นอะไร”
แอ๊ด~
และแล้วประตูโรงเรียนก็เปิดออก ฉันรีบวิ่งเข้าไปในโรงเรียนทันที กรี๊ด!ฉันเป็นอะไรไป ฉันกำลังเป็นอะไร!!
ความคิดเห็น