คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ที่เราทำพี่น้องคนอื่นเขา...
6
ที่เราทำพี่น้องคนอื่นเขา...
เช้าวันนี้ฉันเดินลงมาข้างล่างด้วยอาการไม่อยู่กับร่องกับรอย ก่อนที่จะเดินไปหาเจ้าน้องชายที่นั่งกินอาหารเช้าด้วยสีหน้าเหมือนไม่รู้รสอะไรสักนิด เห็นแบบนี้แล้วฉันก็รู้สึกหมั่นไส้ชะมัด
“จิล มาดูรางวัลสิ”
“หืม?o_O”รางวัลอะไรอ่ะ ไอ้น้องชายจะมาไม้ไหนกับฉันอีกล่ะ
“มาหาฉัน”เสียงดูเฉยชาไปรึเปล่ายะ
“มีอะ...O_O”ฉันต้องรีบกลั้นเสียงกรีดร้องของตัวเองเอาไว้เพราะกลัวเขาจะเปลี่ยนใจไม่ยอมให้รางวัลกับฉัน
“ดูนี่สิ”
“ไดมอน~*O*”ฉันทำตาเป็นประกายเพราะรู้สึกซาบซึ้งใจที่เขาไปหาพอร์ชมาให้ฉัน ไอ้น้องชายคนนี้น่ารักอ่ะ>_<
“ไม่ต้องทำหน้าตาน่าเกลียดใส่ฉันเลย เมื่อคืนเธอทำให้ฉันพอใจต่างหากก็เลยมาให้ดูรางวัล”
“พอใจ?-*-“ฉันยังไม่ได้ตอบด้วยซ้ำนะว่า’ฉันรักนาย’น่ะ
“ก็เมื่อคืนทำอะไรไปตั้งเยอะ ฉันคิดว่ามันคุ้มน่ะ^^”
“O///////O”
“แต่แค่ให้ดูเท่านั้นว่าพอร์ชเธอไม่ได้หายไปไหน แต่...”
“แต่อะไร!”
“ถ้าเธอยอมเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันจะคืนให้^^”
“อย่ามาตลก!นั่นมันรถของฉัน!>_<”
“อ๋อ...เหรอ แล้วทำไมรถของพี่ กุญแจมันถึงอยู่ที่ผมล่ะ^^”กร๊าซซซซซ!
“ไดมอน!”
“ทำตามที่ผมต้องการซะนะครับ พี่สาวววว~^^”
กรี๊ดดดดดดดดดดดด >[]<!!
[Daimond : start]
ผมรู้สึกดีมากๆในตอนนี้ เพราะอะไรเหรอครับ...นี่คุณไม่รู้จริงๆน่ะเหรอ เหตุผลมันทนโท่ขนาดนี้เพราะไอ้บทสนทนาข้างบนไงล่ะครับ^^ก็แหม...ตอนนี้จิลมานั่งข้างๆผมแล้วน่ะสิ แต่ผมไม่ได้นั่งรถพอร์ชของเธอหรอกนะครับเพราะไอ้พอร์ชคันงามนั่นน่ะคือ ’ตัวประกัน’ ^^
ผมเลยใช้รถที่คนขับรถใช้ไปส่งผมทุกเช้า ขับออกมาพาเธอไปเดทน่ะสิ ว้าวๆๆกำลังอิจฉาจิลเวรี่กันอยู่สินะที่ชายหนุ่มหล่อเหลาสุดเพอร์เฟ็กต์อย่างผมพาเธอมาเดท(ช่างหลงตัวเองเสียนี่กระไร)
“-*-“
“เลิกทำหน้าเหมือนหมาอึไม่ออกได้แล้วน่า...ฉันกำลังจะพาเธอไปเดทนะ^^”
“O_O”ทำหน้าตกอกตกใจแบบนี้อีกแล้ว
“ไม่ต้องตกใจไปพี่สาว ผมมีอะไรให้ตกใจอีกเยอะ!^^”
“T_T”ทำหน้าเหมือนโลกจะแตกไปได้ มาเดทกับเจ้าชายทั้งทีนะ
“...”
“คำว่า ‘เดท’ เขาใช้กับคนเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ...”
“...”
“เราเป็นพี่น้องกันนะ ไม่ใช่...”
“...”
“แฟน”
เอี๊ยด!
ผมจอดรถทันทีเพราะขืนขับต่อไปอาจไม่ดีแน่ๆ เพราะตอนนี้อารมณ์ผมมันกรุ่นไปหมดแล้ว!
“ต้องเป็นไอ้หัวดำนั่นเหรอไง ถึงจะเป็นแฟนเธอได้น่ะ!”ผมรู้สึกแย่จริงๆ เธอกำลังสร้างความปั่นป่วนให้ผมอีกแล้ว ผมไม่อยากเป็นน้องเธอเลย ถ้าผมเป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่ง ผมคงมีสิทธิ์รักเธอ จีบเธอ จูบเธอ หรือทำอะไรกับเธอโดยไม่ต้องรู้สึกลำบากใจแบบนี้
“ฮึก...ฉันไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นกับปิแอร์แล้ว!”ผมทำให้เธอร้องไห้อีกแล้วสินะ
“แน่ใจเหรอ แล้ววันนั้นเธอจูบกับมันทำไม!”
“ตอนนี้ฉันไม่รู้เป็นบ้าอะไรถึงได้มีแต่เรื่องของนายเต็มหัวไปหมด!”
“เหรอ แล้วทำไมตอนนั้นไม่กล้าพูดเต็มปากว่าเธอชอบฉัน!”
“...”
“แล้วทำไมถึงต้องปฏิเสธทุกครั้งที่ฉันจูบเธอ!”
“...”
“แล้วทำไมต้องทำหน้าเหมือนจะเป็นจะตายตอนที่ฉันบังคับให้เธอมาเป็นแฟน!”
“ก็เพราะไอ้สิ่งที่เราทำกัน พี่น้องคนอื่นเขาไม่ได้ทำไงล่ะ!”
“...”
“ฉันสับสน...ว่าทำไมฉันต้องใจเต้นแรงกับน้องชายตัวเอง”
“...”
“ฉันสับสน...ว่าทำไมนายต้องจูบฉัน”
“...”
“ฉันสับสน...ว่านายต้องการอะไรจากฉันกันแน่”
“...”
“แล้วก็สับสน...ว่าฉันรู้สึกยังไงกับนาย”
จิลเวอรีร้องไห้ออกมาไม่หยุด เธอดูเจ็บปวดกับสิ่งที่เป็นอยู่ เธอดูทรมานยิ่งกว่าผมซะอีก ผมนี่มันเลวเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ผมทำเธอเสียใจ ผมทำเธอร้องไห้ ผมทำให้เธอเจ็บปวด แต่ผมก็เห็นแก่ตัวเหลือเกิน ผมไม่ยอมปล่อยพี่สาวที่ผมรักไปให้ใครได้หรอก ผมไม่ยอม
“ฉันรักเธอ...แบบผู้ชายคนหนึ่งรักผู้หญิงคนหนึ่ง”
“O_O”
“ฉันรู้ตัวว่ารักเธอ ตั้งแต่เห็นเธอไปคบกับไอ้ปิแอร์”
“O_O!”
“ฉันหึงนะรู้มั้ย...ฉันไม่ชอบเห็นเธอไปอยู่กับผู้ชายคนไหนนอกจากฉัน”
“O_O;;”
“ฉันไม่รู้ว่าพี่น้องคนอื่นทำแบบนี้กันมั้ย...”
“...”
“แต่ถ้าหากว่าเป็นพี่น้องกับเธอแล้วฉันรักเธอแบบที่ฉันต้องการไม่ได้...ฉันก็จะไม่เป็น”
[Daimond : finish]
พูดจบไดมอนก็โน้มลงมาจูบฉันอย่างอ่อนโยน นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่าจูบนี้มาจากหัวใจของเขาไม่ใช่เพื่อต้องการเอาชนะฉัน ขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวคงไม่เป็นไรหรอกนะ ขอให้ฉันได้ทำตามหัวใจตัวเองสักครั้งหนึ่งเถอะ พอก่อนกับคำว่า ‘พี่น้อง’ ในวินาทีนี้
[ที่เราทำกันอยู่คืออะไร
มันไม่ใช่ที่พี่น้องทำหรอกหนา
แต่วินาทีที่เธอบอกรักมา
ขอลืมว่าเราไม่ใช่พี่น้องกัน]
{Jewelry}
ความคิดเห็น