คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ความจริงของ...
5
ความจริงของ...
หลังจากที่นายหมาป่าปิแอร์กับน้องจิ้งจอกเกรซ จอมเจ้าเล่ห์ทั้งสองตกลงปลงใจกันออกไปกินไอติม ปล่อยให้นางฟ้าแสนสวย(ที่ได้บทเป็นคุณครู=_=)นั่งแก่วอยู่ในห้องอย่างงงๆหลังจากที่สำนึกได้แล้วว่าฉันนั้นเป็นเพียงหมากเดินเกมของหมาป่าและจิ้งจอกที่เดิมพันกัน ย้ากกกกก!!จูบของฉันT^T
ติ๊งต่องๆ
ใคร?o_O ฉันมั่นใจว่าต้องไม่ใช่หมาป่าแสนหล่อกับจิ้งจอกแสนคิ้วต์อย่างแน่นอน-*-
เอ...ลางสังหรณ์ไม่ค่อยสู้ดีแฮะ คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง แหะๆ^^;;(เหงื่อตก)
ฉันค่อยๆลุกจากโซฟาราคาแพงไปยังประตู และนั่นก็ทำให้ฉันอยากเปลี่ยนชีวิตตัวเองไปทำอาชีพหมอดูซะให้เข็ด เซ้นส์แรงจริงๆU_U
“T_T”
“จิลเวอรี่!O.O”มันน่าตกใจจริงๆนะ ที่จิลมาอยู่ที่หน้าห้องฉัน ในขณะที่แฟนของหล่อนเพิ่งออกไป
ตาย! ตาย! ตาย!
“ขอฉันคุยด้วยหน่อยได้มั้ยT^T”ฮะะะ!!o_O?เอ่อ..ฉันไม่ได้จูบกับแฟนเธอนะจิล แล้วก็ๆเขาไม่ได้บอกรักฉันนะ เอ่อ...แง้!!ฉันขอโทษเธออย่าตบฉันนะ ฉันกลัวเสียโฉมT^T
“เอ่อ...ดะ...ได้สิ^^;;;”ฉันอยากไล่จิลกลับไปนะแต่เมื่อสบตากับจิล ฉันก็รู้สึกได้ว่าฉันต้องตกลงเท่านั้นU_U
ฉันพาจิลเข้ามาในห้อง เมื่อปิดประตูเท่านั้นแหละจิลก็นั่งลงไปกับพื้นแล้วค่อยๆร้องไห้ออกมา ฮะ..เฮ้ย!!O_O ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ!ฉันค่อยๆพยุงจิลไปนั่งบนโซฟาแล้วหาน้ำมาต้อนรับ ซึ่งฉันหวังอยู่ลึกๆว่ามันน่าจะทดแทนน้ำตาของหล่อนได้นะU_U
“ฮึก!ซิลวี่T^T”เอ่อ...เธอสะอึกก็ดื่มน้ำซะสิจิล
“เอ่อ...”
“เธอรู้มั้ยว่าฉันเจออะไรมาบ้าง”ไม่รู้สิจิล ฉันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ
“...”
“ฉันชอบน้องชายตัวเอง...”O_O!!เรื่องจริงเหรอ ที่ปิแอร์เคยบอกก็เรื่องจริงน่ะสิO[]O(เก็บอาการไว้ๆ อย่าตกใจออกนอกหน้านะยัยซิลวี่-_-)
“อืม ฉันเข้าใจว่าเรื่องหัวใจมันห้ามกันไม่ได้U_U”
“ฮึก!แต่ความจริงเขาไม่ใช่น้องชายแท้ๆของฉันหรอก ฉันเป็นเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยงน่ะแล้วฉันก็ต้องไปหมั้นกับปิกัสโซ่เพื่อทดแทนบุญคุณของคุณพ่อที่เลี้ยงฉัน ฮือ...ฉันไม่อยากหมั้นกับเขาแต่ฉันก็ต้องทดแทนบุญคุณ และคุณพ่อก็บอกว่าถ้าฉันหาเงินไปได้สิบล้าน ฉันก็ไม่ต้องหมั้นกับปิกัสโซ่ซึ่งนั่นเป็นทางออกเดียวที่ฉันมี ฮึก!”
“...”คลุมถุงชนชัดๆเลย น่าสงสารจิลจัง
“ยังไม่พอนะ ฉันเกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ฉันไปบอกให้ไดมอนไปหาคนที่ดีกว่าฉัน ฉันรักเขานะแต่ฉันกํบเขาไม่เหมาะกัน เธอเข้าใจมั้ย ฮือๆ...”
“...”ไม่อ่ะ ฉันไม่เข้าใจสักนิด เธอรักไดมอนอะไรนั่น แต่ทำไมถึงได้บอกให้เขาไปคบคนอื่น
“ฮือ...ฉันแค่อยากให้เรื่องมันจบๆไปซะที ฉันเหนื่อย ซิลวี่...ฉันอยากให้ปัญหาทุกอย่างมันจบสักที...”
“เอ่อ..เธอเจอเรื่องที่ค่อนข้างหนักมาเลยนะเนี่ย”ฉันแทบจะน้ำตาซึมตามอยู่แล้ว ทำไมชีวิตของจิลถึงได้รันทดขนาดนี้เนี่ย ฉันว่าชีวิตฉันเศร้าแล้วนะที่ต้องโดนปืนขู่ เลี้ยงเด็กเจ้าเล่ห์ เจอผู้ชายนิสัยโหดอย่างนายปิแอร์=_=// แต่นั่นแหละ ความทุกข์ฉันไม่ได้ครึ่งหนึ่งของจิลเลยด้วยซ้ำไป
ฉันค่อยๆดันแก้วน้ำไปตรงหน้าจิลเป็นการให้กำลังใจ อีกอย่างจิลต้องคอแห้งมากแน่ๆ ทั้งร้องไห้ทั้งเล่าเรื่อง เหนื่อยแทนเลยอ่ะUwU
จิลรับแก้วน้ำฉันไปดื่มอึกเดียวเท่านั้น แต่ว่า...เป็นอึกเดียวที่ยิ่งใหญ่ น้ำในแก้วหายไปตั้งครึ่ง!!O_Oโห..ท่าทางจะคอแห้งจริงๆแฮะ=O=
“รู้มั้ย...ซิลวี่ ฉันน่ะรักไดมอน ใช่!แต่เหตุผลที่ฉันยอมหนีออกมาเพราะอยากให้เขารู้แค่ว่าฉันไม่ใช่ลูกของพ่อเท่านั้น ฉันไม่อยากให้เขารับรู้ว่าตัวเองก็ไม่ใช่ลูกพ่อเหมือนกัน ฉันคิดว่าเขาต้องเจ็บปวดไม่น้อย ฉันเลยเลือกที่จะหนีออกมา ฉันก็เจ็บปวดนะเว้ย!”
=[]=!! ‘เว้ย!’ ท่าทางจิลคงเก็บกดมานานมากแน่ๆเลย
“เออๆ ฉันก็พอเข้าใจ” ‘เว้ย’ มา ฉันก็ ‘เออ’ กลับอ่ะนะ แหม~ตามจริงเวลาคุยกับเพื่อนหญิงฉันก็อยากสำรวมอาการไว้หน่อยอ่ะนะ เพราะว่าฉันเป็นถึง’สาวฮอต’ เชียวน้า อ๊ายยย~>//////<
“เธอรู้มั้ยซิลวี่...ฉันน่ะจนๆๆๆไม่รู้จะหาเงินสิบล้านมาจากไหน เฮ้อ~โคตะระอาภัพเลย!TOT”
ทำไมจิลโหยหวนแบบนี้อ่ะ อย่าบอกนะว่าเมาเหล้า เฮ้ย!!O_o
“ฉันไม่คิดว่าน้ำเปล่าจะเมาได้หรอกนะ...”ฉันเผลอหลุดพึมพำออกมากับตัวเอง หวังว่าจิลคงไม่ได้ยิน...
“ว่าไงนะซิลวี่!”
...นะ!O_O ว้าก!ยัยจิลตะคอกฉันอ่ะ โกรธเหรอ...หนูขอโต้ด!T/|\T
“เปล่าๆ คือฉันแค่คิดว่า ฉันพอจะช่วยอะไรเธอได้บ้างมั้ย...”แก้ตัวจนลิ้นพันเลยฉันY_Y;;;
“...”
“...”
“...”
“...”
เงียบกริบเลย...เธอนิ่งแบบนี้มันยิ่งน่าประหวั่นพรั่นพรึงในหัวใจฉันแปลกๆนะY_Y;;
“ได้สิ!!”
“เฮ้ย!O_Oตกใจหมดเลย จิล”โอ๊ย~เธอช่วยทำตัวปกติหน่อยสิ ฉันปรับตัวตามไม่ทันนะ>_<(ทำยังกะว่าตัวเองเป็นจิ้งจก-*-)
“อ่าๆ โทษทีนะ”จิลรีบขอโทษฉันทันที เอ่อๆโอเคๆ เธอไม่ต้องทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ก็ได้-*-
“ว่าแต่จะให้ฉันช่วยอะไรล่ะ”ฉันรีบเปิดคำถามทันที เผื่อว่ามันจะช่วยให้จิลหายซึมได้บ้าง ซึ่งฉันว่าฉันคิดผิดถนัด เพราะจิลกระดกน้ำจนหมดแก้วแล้วหันมามองหน้าฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย เอ่อ..เสียววุ้ย!>_<
“เธอพอจะมีเงินให้ฉันยืมสัก...สิบล้านมั้ย^^;;”
“...”
“...”
“สิบล้าน...”
“อื้อ สิบล้าน^^;;;”
“จะบ้าเหรอ!!”
“O[]O;;”
“สิบล้านนะยะ ไม่ใช่สิบบาท ฉันจะไปหาให้เธอได้จากไหน!”ฉันเผลอตะคอกยัยจิลอ่ะ!O_O กะ...ก็มันตกใจนี่ เงินเป็นล้านก็ว่าเยอะแล้วนะ แต่นี่สิบล้าน!โว้วววว~O[]O
“ไม่เป็นไรTOT”โอ...หน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัด
“จิลเวอรี่...”ฉันเรียกจิลให้มองหน้าฉันแทน เฮ้อ~ก็ไม่ใช่ว่าไม่ไว้ใจหรอกนะแต่ก็เพิ่งจะเคยคุยกันไม่เท่าไหร่ สนิทกันรึก็ไม่ได้สนิท...แต่ว่าอะไรบางอย่างบอกฉันว่าฉัน ‘เชื่อใจ’ จิลได้...
“ไม่เป็นไร ซิลวี่ ฉันเข้าใจTOT”ไม่ใช่!ฉันไม่ได้จะปฏิเสธเธอนะ เลิกทำหน้าหมาหงอยได้แล้ว
“เฮ้อ~”ในเมื่อเธอไม่เลิกทำหน้าซึมๆแบบนั้น ฉันว่าพูดไปก็จะพานให้เธอคิดนู่นนี่ไปเรื่อยเปื่อย สู้เอามาให้เธอเลยดีกว่า=3=
ฉันเข้าไปในห้องนอนแล้วเซ็นเช็คสิบล้านอย่างพินิจทีละตัว
10,000,000 .-
สิบล้านบาท...ฉันให้เธอนะจิล ชาบูความรักของเธอมากๆที่สามารถทำให้จอมงกอย่างฉัน(มีคนเคยบอก-*-)สละเงินได้ตั้งสิบล้าน
ฉันเชื่อใจเธอเกินไปรึเปล่า เราก็ไม่ได้สนิทกันเลยนะ...อะไรทำให้ฉันยอมเสี่ยงขนาดนี้ ถ้าเธอไม่คืนเงินฉัน...ไม่สิ!ฉันเชื่อว่าเธอต้องคืนฉัน ฉันรู้สึกได้...
...เพราะเราเป็นเพื่อนกันแล้วจริงๆ
อ๊ายยย~ขนลุกตัวเองชะมัด การที่ฉันพูดได้อย่างเต็มปากว่าตัวเองมีเพื่อน(ปกติไม่มีใครคบเพราะฉันสวยเกินไป-*-)มันทำให้ใจเต้นแล้วก็ยิ้มแก้มแทบไม่หุบเลยแฮะ^[+++]^
ฉันเอาเช็คสะบัดไปมาตรงหน้าจิล(กะแกล้งขำๆน่ะนะ^^)แต่ยัยนั่นก็เหม่อไปเรื่อยฉันจึงเอามันแปะไว้บนหน้าผากของจิลแทน ฮ่ะๆ^O^ตลกดี เอ๊ะ!เหมือนจะรู้สึกแล้ว แกล้งยัยจิลดีกว่า>O<
“หามาคืนฉันด้วยล่ะ จิล ฉันไว้ใจเธอนะเนี่ย-__-++”ฉันแกล้งส่งสายตาพิฆาตไปให้จิลและมันคงน่ากลัวล่ะมั้งยัยจิลถึงได้ทำหน้าหดไปสองคืบแล้วกลับมาอยู่ในโหมดหมาหงอยดังเดิม
“ขอบคุณนะ ซิลวี่~TvT”จิลยิ้มทั้งน้ำตา ซึ่งนั่นพาลจะทำน้ำตาฉันไหลลงตาม วินาทีนี้ฉันสัมผัสได้ถึง’ความสุขของการให้’ อย่างแท้จริง และนอกจากนี้ฉันยังรู้สึกถึงคำว่า ‘เพื่อน’ อีกด้วย^^
“เฮ้อ~เราสนิทกันขนาดให้ยืมเงินสิบล้านได้แล้วเหรอเนี่ย-*-“ฉันเฉไฉเปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้บรรยากาศมันดราม่ามากไปกว่านี้
“ก็ได้มาแล้วนี่นา^^”จิลยิ้มแฉ่งแก้มแทบแตก สงสัยจะรู้สึกดีขึ้นมากแล้วจริงๆ...ฉันขอให้ความรักของเธอสมหวังนะจิล ในเมื่อเธอไม่ต้องไปถูกคลุมถุงชนแล้ว...ดีใจด้วยนะ^^
และแล้วจริงก็ขอตัวกลับไปเคลียร์เรื่องทางบ้าน ซึ่งดีแล้วล่ะเพราะฉันไม่รู้จะทำหน้ายังไงจริงๆถ้าเกิดว่าปิแอร์กลับมาเจอจิล ฉันคงยืนโง่ๆอยู่ตรงกำแพงแน่ๆ
[ความจริงนั้นซ่อนไว้ให้ประหลาด
คนขยาดเมื่อพบประสบเห็น
หากความจริงทำร้ายคนทั้งเป็น
ถ้าไม่เห็นความจริงก็คงดี]
{Silvy}
ความคิดเห็น