คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บร๊ะเจ้า!O_O
4
บร๊ะเจ้า!O[]O
“หา?O_o”ฉันร้องเสียงหลงทันทีเมื่อได้ยินคำๆนั้นออกจากปากไอ้แคน
“หมั้นไง^^”
“กับใคร ที่ไหน เมื่อไหร่ ตอนไหน แกไปรักใครเข้า ไอ้แคน!”
“ลูกของคุณปีเตอร์ ที่ร้านซิซเลอร์ เมื่อวันที่บริษัทของเพื่อนเขาเปิดตัวบ๊อกเซอร์ ตอนที่ฉันกำลังกินแครกเกอร์ ฉันไปรักกับคุณวินเธอร์^^//”
ทำไมอะไรมันก็ ‘เอ้อๆ’ ไปหมดเลยฟะ หงุดหงิด-*-(กลับสู่โหมดเดิม)
“คุณวินเธอร์ ชื่อฝรั่งแบบนี้เป็นลูกครึ่งเหรอ-*-“
“อื้อ~โคตรสวยเลยว่ะ ฟอง สวยมากกกก~<3”แหม...จะสวยสักแค่ไหนกันเชี้ยววววว~=_=++
“สวยแต่รูปจูบไม่หอมรึเปล่าร้อกกกก~”
“ไม่!ฉันจูบแล้วเว้ย โคตรหอมหวานอ่ะ>_<//”ทำไมวันนี้ไอ้แคนยอนมันแรดจังอ่ะ-*-
“สตรอเบอรี่ แอ๊บแบ๊ว รึเปล่า~(-*-)“
“ม่ายยยย~เวลาเท่ก็เท่สุดใจ ไม่มีสำออย ไอค่อกๆแค่กๆให้ต้องเทคแคร์เลยด้วย^^”ทำไมมันรู้สึกเหมือนโดนพาดพิง-*-
“อาจจะเป็นผู้ชายแปลงเพศมาก็ได้ เช็คดูให้ดีก่อนนนน~”
“ของแท้ เชื่อเหอะ^^”
มะ...หมายความว่าไง ทำไมมันมั่นใจขนาดนี้ ระ...หรือว่า!O_O
“มีอะไรกันแล้วเหรอ!O_O”หัวใจทำไมเต้นเร็วแบบนี้ จะช็อกตายเพราะไอ้แคนเหรอ อย่าเพิ่งงงง~ขอฟังก่อนว่ามันมีอะไรกับยัยคุณหนูวินเธอร์รึยังแล้วค่อยตายยยย!!(เหมือนเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย)
“ฮะๆ ไม่อ่ะก็ตอนจูบมันก็...แอร๊ย~>_<////”
แรดดดดดดดดด แรดดด แรด!!!\>[]</
ขอด่าหน่อยเหอะ มีอ๊งมีแอร๊ย หมั่นไส้!!-*-
“-_-++”ฉันหันหลังให้ไอ้แคนทันที ชิ!ดี ไปแต่งกันซะให้รู้แล้วรู้รอด จะได้ไม่ต้องเจอหน้าแกอีกตลอดชีวิต ไปเลย!(ได้ข่าวว่าแค่อาทิตย์กว่าก็โวยวาย=_=;)
“แต่แกไม่ต้องห่วงนะ ยังไงฉันก็ไม่ทิ้งแกหรอกน่า^^”
“จะทิ้งก็ทิ้งไปซะ ฉันดูแลตัวเองได้-*-“
“ปากดีตลอดล่ะ แล้วเมื่อกี้ใครมันจะโดนเรียกค่าไถ่ไม่ทราบ-*-“
ฮึ!ฉันจะโดนอะไรบ้างก็ช่างฉันเถอะ!นายเชิญไปเสวยสุข ปั๊มลูกกับยัยคุณหนูวินเธอร์เล้ยยยยย-*-(ไม่ได้ประชดนะคะ-*-)
“ไม่รู้ ไม่สน ไม่ต้องมายุ่ง ไปเลยนะ ไปไหนก็ไป!-*-“ทำไมต้องรู้สึกอยากร้องไห้แบบนี้ด้วยนะ ความรู้สึกเหมือนจะโดนทิ้งนี่มันอะไรกัน ไม่เข้าใจเลย...
“จะไล่ทำไมนักหนาเนี่ย!แกบอกว่าฉันทำแกหงุดหงิด แกก็ทำฉันหงุดหงิดเหมือนกันแหละ!”ไอ้แคนเหมือนจะฟิวส์ขาด ซึ่งฟิวส์ของฉันก็ต่อไม่ติดแล้วด้วยเหมือนกัน-*-
“แกหงุดหงิดมากขนาดนี้แล้วจะทนทำไม!ฉันไม่อยากเป็นภาระให้ใครต้องมาหงุดหงิด ดังนั้นแกอยากไปไหนก็ไปซะ ไปหมั้น ไปแต่งกับยัยนั่น แล้วก็ไปมีครอบครัว ไม่ต้องยุ่งกับฉัน ไม่ต้องสนฉัน ทิ้งไอ้คนป่วยที่รอวันตายแบบฉันไปซะ ไป ไป ฮึก... ฮึก... ฮึก!O_O”เจ็บ...เจ็บที่หัวใจมากๆ มันบีบตัวแรงจนเกร็งไปหมด โอ๊ย!เจ็บ...เจ็บ
“ฟอง ยัยฟอง!ไอ้ฟอง!แกเป็นอะไรวะ!”สีหน้าของไอ้แคนดูตกใจมากที่เห็นอาการของฉัน
“เจ็บ>_<”ฉันหลับตาปี๋เพราะมันเกร็งจนระบม ถ้าเปรียบง่ายๆก็รู้สึกเหมือนตอนนี้หัวใจเป็นตะคริวอยู่เลยล่ะ มันบีบแรงจนเจ็บมากๆTOT
“แป๊บนึงนะ ฟอง อย่าเพิ่งตายนะเว้ย!”ไอ้แคนหันมาพูดกับฉันด้วยใบหน้ากังวลสุดติ่งแล้วก็กดปุ่มเรียกพยาบาลบนหัวเตียง
“พยาบาลครับ มาที่นี่ด่วนเลย คนไข้จะหัวใจวายตายอยู่แล้วครับ!!”ฉันไม่รีบขนาดนั้นม้างงงงง~TOT
“ทนก่อนนะ ไอ้ฟอง”
ฉันเจ็บจนไม่รู้จะพูดอะไรตอบกลับเพื่อให้มันสบายใจขึ้นได้ จึงทำได้แต่ยิ้มแหยๆและมันคงดูแย่เอามากๆที่ทำหน้าแบบนั้น ไอ้แคนยอนถึงได้วิ่งไปชกกำแพงห้องแล้วเดินวนไปมา
“เมื่อไหร่พยาบาลจะมาซะทีวะ!ถูกวีลแชร์ชนตายไปแล้วเหรอไง!-*-“ไปแช่งเค้าอีก-*-
“ยังค่ะ ยังไม่ตาย!-_-+”คุณพยาบาลร่างท้วมหน้าดุเดินเข้ามาก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่หัวเตียงของฉัน
“คนไข้เป็นอะไรครับ!”คุณหมอที่เพิ่งเดินเข้ามาก็รีบเข้ามาตรวจอาการฉัน และหันหน้าไปถามแคนยอนลวกๆและตรวจร่างกายฉันต่อ
“คือ...”
“ช่างมันเถอะค่ะ หมอ...ตอนนี้มันเจ็บมากๆTOT”ฉันบอกคุณหมอและจากนั้นคุณหมอก็ปฏิบัติการกระซวกไส้ ควักหัวใจ กรีดปอด ขยายหลอดลม เอายาดมยัดปาก เอาหมากยัดจมูก ที่พูดมาทั้งหมด...ฉันล้อเล่น^^
ถ้าหมอทำแบบนั้นฉันคงกัดลิ้นตายตั้งแต่โดนกระซวกไส้TOT
“เป็นไงยัยคนเก่งงง~”เสียงแคนยอนดังเข้ามาในโสตประสาทฉัน และนั่นเริ่มทำฉัน...หงุดหงิด-*-
“ออกไป!-*-“ฉันบอกโดยที่ไม่หันไปหามัน
“สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ฟองน้ำ^^”เสียงผู้หญิงที่ไหนอีกอ่ะ-*-
“อย่าหาว่าฉันไม่มีมารยาทเลยนะคะ...”ฉันพยายามข่มความไม่พอใจไว้
“คะ?O_o”
“แต่ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์ต้อนรับใครทั้งนั้น-*-“
“อุ๊!ฮะๆน่ารักจังเลยนะคะ เพื่อนของแคนดี้เนี่ย^^”ฉันพลิกตัวแทบไม่ทันเพื่อไปเผชิญหน้ากับเสียงหวานด้านหลัง แล้วก็...
บร๊ะเจ้า!เป็นนางงามจักรยานแอลเอเหรอฟะ-*-สวยอ่ะ สวย สวยจนฉันเทียบไม่ติดเลยT^T(แล้วทำไมฉันต้องเทียบด้วยล่ะ-*-)
“ว้าว~หน้าตาน่ารักจังเลยนะคะ คุณฟองน้ำ^^”เธอก็สวยมากเหมือนกัน สวยจนหงุดหงิด-*-
“วินเธอร์ใช่มั้ย-*-“ฉันถาม
“ค่ะ เอ๊ะ!หรือว่าแคนดี้เล่าเรื่องฉันให้คุณฟังแล้ว^^”หงุดหงิดโว้ย>[]<
“อืม-*-“
“แคนดี้เม้าท์ฉันลับหลังด้วยเหรอคะ^^///”ยัยผู้หญิงคนนี้มีข้อเสียอะไรบ้าง ฉันต้องหาให้เจอ
“เป่าลมใส่หน้าฉันหน่อยสิ-*-“ฉันบอก
“เอ๊ะ!o_O”
“เร็วสิ-*-“
วินเธอร์ออกอาการงงๆแต่ก็...
ฟู่~
ฟุดฟิดๆๆ
ทำไมกลิ่นปากยัยนี่....มีกลิ่นมิ้นต์ด้วยอ่ะ กรี๊ดดด!หงุดหงิดกำลังร้อยเลย-*-
“ทำบ้าอะไรของแกน่ะ ฟอง”ไม่ต้องออกตัวแรงขนาดนั้นก็ได้ พ่อแคนดี้~
“โอ๊ะ!วินเธอร์ ขอกอดหน่อยสิ~”
“อะไรนะคะ^^;;”
“เฮ้ย!แกจะมาทำเลสเบี้ยนใส่คู่หมั้นฉันไม่ได้นะเว้ย!”
จึก!
โรคหัวใจกำเริบแหงๆ อยู่ๆก็เจ็บหัวใจเฉยเลย ฟู่ววว~T3T=333
“เอ่อ...”
ฟึ่บ~
“เอ๊ะ!o_O”
วินเธอร์เข้ามากอดฉันและนั่นทำให้ฉันสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของเธอ...ทำไมเป็นคนดีแบบนี้ล่ะ ไม่ได้เฟคหรอกใช่มั้ย แล้วคนดีอย่างวินเธอร์กับคนดีอย่างไอ้แคนก็เหมาะสมกันมาก แล้วทำไมฉันถึงได้รู้สึกแย่แบบนี้...
แกเป็นอะไรไป ยัยฟองน้ำTOT
“ขอบใจนะ เอาไว้เธอมาเยี่ยมฉันใหม่ก็แล้วกัน เอ่อ...ตอนนี้ขอฉันพักผ่อนก่อนนะ^^”ฉันทำได้แค่ส่งยิ้มบางๆไปให้
“เอ่อ...งั้น...”
“แกไปส่งวินเธอร์เหอะ แล้วก็อยู่คุยกันสักหน่อย ขากลับซื้อน้ำเต้าหู้มาให้ด้วยล่ะ^^”ฉันบอกแล้วก็หันหลังนอนช้าๆ
“เอ่อ...ฉันคิดว่าฉันอาจจะไม่ได้อยู่เฝ้าแกวันนี้ว่ะ คือ...”
ทำไมมันต้องอยากร้องไห้ด้วยล่ะ...
“เฮ้ย!ได้ไงวะ-*-“
“โทษทีว่ะ คือ...”
“ไปไหนก็ไปเหอะ ในที่สุดก็มีวันนี้วันที่ฉันได้แฮปปี้ดี๊ด๊าซะที เห็นหน้าแกทุกวันจนเห็นชักโครกเป็นหน้าแกแล้วเนี่ย ฮะๆTOT”
“ไอ้ฟองเอ๊ย~แกล้งฉันนักนะ เอาไว้เดี๋ยวจะกลับมาเฝ้าวันหลังแล้วกันนะ”
“เออ!ไปซะทีเหอะ”
เพราะตอนนี้ฉันไม่อยากได้ยินเสียงแก แล้วก็ไม่อยากรู้ด้วยว่าตอนนี้ฉันเป็นอะไร...
บร๊ะเจ้า!เกิดอะไรกับฉันวะ เกิดอะไรกับคนที่หัวใจอ่อนแออย่างฉัน เกิดอะไรกับคนที่เพิ่งจะรู้สึกว่าตัวเอง...
หวงเพื่อนขนาดนี้น่ะ
[บร๊ะเจ้า!อุทานแทบเป็นสิบ
ไม่กะพริบตาเมื่อเจอเธอคนสวย
โอ้...บร๊ะเจ้ามีอีกเรื่องอุทานด้วย
โปรดมาช่วยให้ฉันหวงเพื่อนน้อยลงTOT]
{Fong-Nam}
ความคิดเห็น