คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : กลับตัว
3
กลับตัว
[ตอบหน่อยได้มั้ย ตอบฉันหน่อยว่าเธอคิดยังงายยยย~]
ติ๊ด!
ฉันกดปิดกล่องสีเหลี่ยมที่เมื่อกี้มีคนยืนร้องเพลงอย่างโหยหวนอยู่ด้วยความหงุดหงิด ก่อนที่จะพลิกตัวไปมาอย่างหงุดหงิด แล้วก็นอนมองเพดานอย่างหงุดหงิด หันไปมองที่ระเบียงอย่างหงุดหงิด สรุปคือฉัน...โคตรจะหงุดหงิด!-*-
มันหายไปไหน!!!
ไอ้บ้าแคน แกหายหัวไปหนายยยยย-*-
‘พรุ่งนี้จะมาใหม่^^’
แกบอกฉันแบบนี้ แต่นี่มันพรุ่งนี้มาจะอาทิตย์กว่าแล้วนะ แกก็ยังไม่โผล่หัวมาอีก ฮึ่ยๆๆๆ-*-
นอนแล้วดีกว่า ไม่คิดแล้ว ปิดไฟๆ...ฉันหยิบรีโมตที่ควบคุมการเปิด-ปิดของแสงห้องขึ้นมากดปิดไฟทันที จำไว้เลยนะ ไอ้บ้าแคน แกจำว้ายยยย~!
แอ๊ด~
มาแล้วO_O
ชิ!แบบนี้ต้องทำเป็นไม่สนใจ แกล้งหลับต่อดีกว่า^^v
“ครอก...ฟี้ZzzzZzz”
“เฮ้ยๆ หลับอยู่เว้ย!ท่าทางห้องนี้จะเป็นคนรวยว่ะ เอิ๊กๆ^^”
ไอ้แคนมันขำ ‘เอิ๊กๆ’ ตั้งแต่เมื่อไหร่ มันผันตัวจากคนไปเป็นไก่แล้วเรอะ=[]=
“ชู่...เบาๆสิวะไอ้เกรียนศักดิ์ เดี๋ยวยัยเด็กป่วยนั่นตื่นมาแหกปากหรอก”
ทำไมไอ้แคนเสียงเปลี่ยนเป็นสองเสียงแบบนี้อ่ะT^T
(อันที่จริงรู้แล้วว่าไม่ใช่ไอ้แคน แต่กำลังพยายามปลอบใจตัวเองอยู่~TOT”
“โอเชๆพี่กากพงษ์ เดี๋ยวผมไปค้นลิ้นชักยัยเด็กป่วยนี่ก่อน^^”
โธ่...ไอ้คุณกาก คุณเกรียนคะ เท่าที่ฟังบทสนทนานี่คุณเป็นขโมยกันใช่มั้ยคะ จะมาขโมยของของฉันเนี่ยนะ มันจะไปมีอะไรที่ไหนกันเล่า!เฮ้อ~ช่างเป็นโจรที่ไม่รู้จักหาข้อมูลมาให้ดีซะก่อนเลยจริงๆ=_=
“พี่กาก...ยัยเด็กนี่ไม่มีอะไรให้ขโมยเลยอ่ะ”เสียงของคุณเกรียนดูเสียดายสุดๆ
“หามาหลายห้องแล้วนะเว่ย โรง’บาลนี้มันเป็นโรง’บาลสำหรับผู้ยากไร้เหรอไงวะ ถึงได้จนกันทุกห้องแบบนี้อ่ะ!”
O_O!!!ฟังแล้วมันปรี๊ดดดด!!
“ว่าไงนะ!!”
ฉันเปิดตาตื่นขึ้นมาแล้วแหวเสียงแหลมทันที หนอยๆๆเป็นขโมยแล้วยังจะกล้ามาพาดพิงคนอื่นอีกนะ!!
“เฮ้ย!พี่กากเอาไงดี นังเด็กป่วยตื่นแล้วO_O”ไอ้คุณเกรียนดูแตกตื่นมากส่วนคุณกากก็มองฉันตาไม่กะพริบ
อะไรของมันอีก-*-
“ถอดสายน้ำเกลืออก ไอ้เกรียน-_-+”
ว่าไงนะ!!พวกแกจะถอดสายน้ำเกลือฉันออกเหรอ ขนาดฉันยังไม่กล้าถอดเลยนะเว้ย!คนกลัวเจ็บน่ะ เข้าใจม้ายยยยT[]T
“อย่าถอดนะ ไอ้คุณเกรียน!!!”ฉันหันไปถลึงตาใส่ไอ้คุณเกรียนทันที
แล้วได้ผลแฮะ ไอ้คุณเกรียนหยุดกึกโดยอัตโนมัติ
“ถอดไป ไอ้เกรียน-_-++”ไอ้กากกกกกก!ไอ้คนเลว ไอ้คนชั่ว ไอ้คนไม่มีมนุษยธรรม ถ้าฉันตายเพราะตอนถอดสายน้ำเกลือฉันเลือดพุ่งออกมาเป็นล้านลิตรจนขาดเลือดตายล่ะก็(เว่อร์) ฉันจะมาเป็นผีหลอกแก คอยดู!!TOT*
“คุณเกรียน~*O*”ฉันทำตาวิ้งๆเหมือนขอความเห็นใจ
“พี่...ยัยเด็กป่วยคงกลัวเจ็บล่ะมั้ง”
ช่ายยยยย ฉันกลัวเจ็บม้ากมากค่ะ คุณเกรียนT_T
“ช่างหัวมันสิ-_-“
ไอ้กาก!!!!-*-
“พี่...”
“ถ้าแกสงสารนังเด็กนี่ แกก็จะไม่มีค่าเทอมให้ลูก แล้วก็ไม่มีเงินพาแม่ไปรักษาโรคไต แล้วก็ไม่มีเงินแม้แต่จะซื้อข้าวให้ครอบครัวกิน แกจะสงสารนังเด็กนี่หรือเลือกที่จะอยู่รอดและช่วยเหลือคนที่แกรักล่ะ”
โอ้...ชีวิตค่อนข้างน่าสงสาร แต่...ฉันก็สงสารตัวเองเหมือนกันนะเฟ้ย!-*-
ดังนั้นต้องพูดโน้มน้าวๆๆๆๆๆ
“เดี๋ยวก่อน...”ฉันพูดด้วยเสียงที่ค่อนข้างสั่น
“อะไร-_-“ฉันจะพูดกับคุณเกรียนเฟ้ย ไอ้กากกกกก-*-
“ถ้าถอดสายน้ำเกลือฉัน แล้วครอบครัวพวกนายจะดีขึ้นขนาดนั้นเลยเหรอ”ฉันถาม
“เออดิ!เราจะเรียกค่าไถ่เธอไง นังเด็กป่วย”ไอ้กากพูดอย่างลอยหน้าลอยตา แกคิดว่าทำหน้าในห้องมืดๆแบบนี้จะทำให้ฉันมองแกคล้ายกับแองเจลิน่า โจลี่เหรอฟะ-*-(มันจะไปคล้ายได้ยัง-*-)
“ฉันไม่มีใครที่ไหนมาให้พวกนายเรียกเงินหรอกนะ...”
“อย่ามาลูกเล่น...”
“จริงๆ พ่อแม่ฉันเสียไปหมดแล้ว ไม่เหลือใครให้พวกนายเรียกเงินหรอกนะ แล้วที่ได้มาอยู่โรง’บาลดีๆก็เพราะก่อนตายพ่อแม่ให้ฉันพักที่โรงพยาบาลนี้ไงล่ะแล้วก็จ่ายค่ารักษาไว้ล่วงหน้า...”
“...”
“คนเป็นพ่อเป็นแม่น่ะ คิดถึงอนาคตเสมอนั่นแหละ”ฉันเริ่มรู้สึกว่านี่ไม่ใช่การพูดโน้มน้าว แต่เป็นการพูดที่มาจากความรู้สึกของฉันมากกว่า
“อนาคตเหรอ...”คุณเกรียนพึมพำ
“ก็ลองคิดดูนะว่าถ้าคนเป็นพ่ออย่างคุณเกรียนน่ะ เป็นขโมยเพื่อหาเงินไปเลี้ยงลูก ไปทำเพื่อครอบครัว แล้วถ้าเกิดวันนึงถูกจับได้ขึ้นมาล่ะ ก็ติดคุก พอออกจากคุกไปหางานทำก็ประวัติเสีย เขาก็ไม่กล้ารับขโมยเข้าทำงานหรอก พอลูกเห็นแบบนี้ก็อาจเอาเป็นเยี่ยงอย่าง แล้วคุณเกรียนจะดีใจเหรอที่ลูกเป็นขโมยแบบคุณน่ะ”ฉันพล่ามๆๆไปเรื่อยตามฟีลลิ่งที่เอ่อล้น
“เลิกฟังนังเด็กป่วยซะ ไอ้เกรียน ดึงสายน้ำเกลือมาทั้งหมดนั่นแหละ แล้วเตรียมตัวเรียกค่าไถ่กันเลย”
“พี่...”
“ถ้าแกเลือกแบบนี้ตั้งแต่แรก แล้วจะมากลับตัวตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้วล่ะ”
“ไม่สายสักหน่อย!”ฉันขึ้นเสียงทันที
“หุบปากไปเลย นังเด็ก!-*-”ไอ้กากชี้หน้าฉันอย่างห้ามปรามก่อนล่วงหน้า
“คนที่หุบปากน่ะคือแกต่างหาก!ชั่วอย่างเดียวไม่ว่า ยังจะห้ามคนที่ทำชั่วด้วยกันไม่ให้กลับใจอีก นี่มันชั่วแบบดับเบิ้ลชั่วไปเลย!”
เพียะ!
O_O#
แรงกระแทกที่ผิวแก้มด้านซ้ายทำให้ฉันหน้าหันไปตามแนวแรงตามกฎของนิวตัน พอก่อน!นี่ไม่ใช่เวลาที่ฉันจะมาสวมบทนักวิทยาศาสตร์ตอนนี้ ตอนนี้ฉันต้องสวมบทตำรวจปราบผู้ร้าย!-*-
“กล้ามากนะ ไอ้กากที่แกตบหน้าฉันน่ะ!”ฉันหันขึ้นไปจิกตาใส่อย่างเลือดเย็น
“ก็กล้าพอกับที่จะพาแกไปเรียกค่าไถ่นั่นแหละ หึ~ไปกันได้แล้ว!”
หมดกัน บทตำรวจTOT
และเมื่อสัญญาณสั่งของไอ้กากดังขึ้น ไอ้คุณเกรียน(ยังให้เกีรติอยู่นิดหน่อย)ก็แบกร่างฉันขึ้นบ่าทันที
แอ๊ด~
ไอ้กากเปิดประตูออกแล้วหันไปทางซ้ายที ทางขวาทีก่อนที่จะ...
พลั่ก!
หงายหลังO_O
ฉันเอี้ยวคอ(ตอนแรกถูกแบกขึ้นบ่าแล้วหน้าอยู่ใกล้กับหลังของไอ้คุณเกรียนจนได้กลิ่นฉุนๆเลยเบนหน้าหนีมาT_T)จนเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด จะขอบคุณกลิ่นฉุนของคุณเกรียนดีม้อยยยยTOT
พรึ่บ!
ไฟทั้งห้องสว่างขึ้นทันที เมื่อมีคนกดปุ่มสวิตช์หลักของห้อง ทำให้เห็นอะไรๆชัดขึ้นเยอะ ฉันหันไปมองข้างๆหัวตัวเองก็คือไอ้คุณเกรียนสินะ หน้าตาธรรมดาๆดูไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไรสักเท่าไหร่ ส่วนไอ้คนที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้นตอนนี้น่ะทั้งรูปชั่ว ตัวดำ อัปลักษณ์ หน้าหักเป็นสองท่อน เหมือนหนอนไหมอยู่ในขี้ เหมือนหมีพิการ เหมือนปลาวาฬเกยตื้น พอ!สรุปมันโคตรอุบาทว์ โถๆๆ ไอ้กากเอ้ย อุบาทว์ร่างกายไม่พอ ยังจะอุบาทว์ทางใจอีก ฮึ!-*-มองในมุมมืดว่าแย่แล้ว พอมุมสว่างยิ่งแย่กว่าอีก!
“ปล่อยยัยนั่นลงซะ!”
แล้วบุคคลที่สามก็คือ...(แถ่น แท้น~) ไอ้แคนยอน เพื่อนเลิฟ(ตรงไหน-*-)ของฉันเองแหละ มันทำหน้าเหี้ยมโหด เหมือนโกรธสองคนนี้มากๆ จึงทำให้ตอนนี้ร่างบางๆของฉันมายืนปกติสุขอยู่บนพื้นเรียบร้อย คงเป็นเพราะคุณเกรียนศักดิ์กลัวหมอนี่ล่ะมั้ง
“เอ่อ...”คุณเกรียนศักดิ์ทำหน้าสลด
“แกน่ะ ออกไปซะ”แคนยอนบอกแล้วบุ้ยปากไปทางเดินข้างนอก
“คะ...ครับ?O_o”งงอะไรอีกล่ะ พี่เกรียนนนนน~
“จะไปไม่ไป-_-++”โหดขนาดเพื่อนเอ้ย~
“เดี๋ยวๆ แคนยอนมีเงินให้ยืมสักห้าพันมั้ย”ฉันถาม
“มี จะทำไม-*-“ทำไมเดี๋ยวนี้หมอนี่ถึงกล้าขมวดคิ้วใส่ฉันแล้วอ่ะ-*-
“ก็...เอามาก่อน ขอยืมหน่อย”
แคนยอนมองหน้าฉันอย่างไม่เข้าใจก่อนที่จะหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาหยิบแบงก์พันออกมาห้าใบแล้วยื่นให้ฉัน ฉันรับมันมาด้วยยิ้มก่อนจะส่งไปให้พี่เกรียนศักดิ์
“เฮ้ย!แกทำอะไร ยัยฟองo_O”ทำบุญบ้านมั้งคะ คุณแคนยอน~(-*-)
“เรื่องของฉันน่า!”ฉันบอกปัดแล้วยัดเงินใส่มือของพี่เกรียนศักดิ์
“ทำไม...”พี่เกรียนทำหน้างงๆ
“ไปเริ่มต้นใหม่นะคะ หนูรู้ว่าเงินห้าพันอาจจะช่วยอะไรพี่ไม่ได้มาก แต่ก็อยากให้พี่ทำงานสุจริตหาเลี้ยงครอบครัวมากกว่า ถือว่าหนูช่วยคนกลับตัวกลับใจอย่างพี่แล้วกันนะคะ^^”เปลี่ยนสรรพนามไปเป็น ‘พี่’ เรียบร้อย
“คุณหนู...”โห...และพี่เกรียนก็เปลี่ยนสรรพนามให้ฉันทันทีเลยอ่ะO.O
“ผม...ขอบคุณมากนะครับ แล้วก็ขอโทษด้วยจริงๆ”พี่เกรียนทำหน้าสำนึกผิด
“แค่อย่าทำแบบนี้อีกก็พอแล้วค่ะ เวลาของหายเจ้าของก็เป็นทุกข์นะคะ ทำให้คนอื่นเป็นทุกข์มันบาปนะคะ^^”
“ครับ^^”พี่เกรียนรับคำก่อนที่จะไปประคองไอ้กาก(ยังแค้นอยู่มิเสื่อมคลาย-_-*)ให้ลุกขึ้นยืน
“อ้อ!พี่เกรียนคะ ห้ามให้เงินคนข้างๆเด็ดขาดนะคะ ไม่ว่าต่อหน้าหรือลับหลังก็ห้ามเด็ดขาดเพราะหนูจะเสียใจมากถ้าช่วยเหลือคนแบบนี้-^-“ฉันเชิดหน้าอย่างไม่สนใจสายตาอ้อนวอนของไอ้กากเลยสักนิด
“โธ่...คุณหนูคร้าบ~ผมก็มีลูกมีเมียมีแม่ที่ต้องดูแลเหมือนกันนะครับT_T”แล้วไงๆๆ จะให้ฉันเมตตาแกงั้นเรอะ!ทั้งที่แกจะให้ถอดสายน้ำเกลือของฉันโดยไม่แคร์สักนิดว่าฉันน่ะกลัวเจ็บแค่ไหน!(ฉันจำแม่นนะเฟ้ย-*-)
“เอาไป!แล้วก็อย่ามาให้เห็นหน้าอีกเด็ดขาด!”แคนยอนยัดแบงก์พันประมาณสามใบให้ไอ้กากก่อนที่จะปิดประตูลงแล้วประคองฉันขึ้นไปนอนบนเตียง ระหว่างทางฉันก็สะบัดสะบิ้งสุดฤทธิ์ไปช่วยมันทำไม ไอ้คนพรรค์นั้นน่ะ-*-
“โกรธเหรอที่ฉันช่วยไอ้หมอนั่นน่ะ^^”แคนยอนถาม
“เออ!-*-“
“ฉันว่าอันที่จริงพวกเขาสองคนไม่ได้อยากทำอะไรแบบนี้หรอก ก็แค่หาทางรอด...”
“แบบผิดๆ-*-“
“ใช่ๆ ตามจริงทุกคนบนโลกก็เคยทำผิดกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นขโมยของ โกหก ฆ่าสัตว์ กินเหล้า มักมากในกาม หรือแม้แต่...”ตามจริงศีลห้ามันครบแล้วไม่ใช่เหรอ-_-;;
“...”
“ผิดสัญญาที่บอกว่าจะมาหาเมื่อไม่นานมานี้ และตอนนี้ก็กลับตัวแล้วน้า~^^”
“ชิ!กลับตัวเหรอ“
“อือๆ แกให้อภัยฉันได้อ๊ะเปล่า~^^”
“...”
“ฟองงงงง~*O*”
“เออๆก็ได้! ฮึ่ย~ว่าแต่แกหายไปไหนมาฮะ!”ฉันถามเสียงดัง
“มีเรื่องให้ทำนิดหน่อย^^”แคนยอนบอกแล้วก็เกาหัวแกรกๆเหมือนรังแคกินหนังศีรษะของมัน
“เรื่อง?เรื่องอะไร-*-“
“เรื่องหมั้น^^”
[คนทำผิดคิดกลับตัวน่ายกย่อง
โอกาสของคนนั้นมีมากนักหนา
เพราะทำผิด รู้จักคิดกลับตัวมา
มันก็น่าให้อภัยสักครั้งนึง]
{Fong-Nam}
ความคิดเห็น