คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ไม่คิดว่า...
2
ไม่คิดว่า...
หลังจากที่นายปิแอร์ออกไปแล้ว ฉันก็ยังงงๆอยู่ดีว่าตัวเองไปพูดอะไรให้หมอนั่นฉุกคิดแล้วพูดคำว่า ‘อื้ม ไม่เลวนี่^^’ ออกมาได้...เป็นผู้ชายที่เข้าใจยากจริงๆ-*-
และอีกสิ่งคือ...ยัยจิลอะไรนั่นเมื่อไหร่จะขึ้นมาหาฉันซะที-*-
นานมากกกกกกกกกก~
โอเค!ถ้าเธอยังไม่ขึ้นมาฉันก็จะมาส์กหน้าแล้วนะ จากนั้นก็จะ เอ่อ...ทำเล็บ!ใช่เลยๆๆๆฉันจะทำเล็บ>O<//
เอาล่ะนะ...ฉันเริ่มเอามาส์กที่มีราคาแพงมากมาโปะไว้บนหน้า ที่มันแพงก็เพราะว่ามีสรรพคุณว่าสามารถบำรุงผิวหน้าให้เนียนใส สว่างใส เหมือนว่าได้ลอกหน้าเก่าออกมาเผชิญหน้าใหม่เลยทีเดียว ฉันก็เลยอดใจไม่ได้ที่จะไม่ซื้อ>///<
และหลังจากนั้นฉันก็ไปหยิบยาทาเล็บที่สามารถบำรุงเล็บและคนขายยังบอกอีกว่า...ถ้าผู้ชายคนไหนเห็นจะต้องตกหลุมรักเพราะส่วนผสมมีน้ำมนต์มหาเสน่ห์ด้วย สุโค่ย~O.O
ฉันค่อยๆแต้มสีลงบนเล็บเรียวยาวได้รูปของตัวเองก่อนที่จะเริ่มฮัมเพลงไปด้วย
“ฮืมมมมมม~”
ติ๊งต่อง!
“กรี๊ดดดดดTOT”
ตะ...ตกใจหมดเลย!ดูสิ เล็บฉัน ละ...เล็บที่อุตส่าห์ตั้งใจทา เล็บมหาเสน่ห์~TOT
ติ๊งต่องๆๆๆ
“-*-“
อุ๊ย!ลืมไปเลย ทำหน้าย่นไม่ได้นะยะ ยัยซิลวี่ เธออยากน่าเหี่ยวก่อนวัยหรือไง เอาใหม่ๆๆ...
-_-!!!
หน้าตึงเว่อร์...
ติ๊งต่องๆๆๆ
จะกดจนออดบ้านฉันพังเลยรึเปล่า ถ้าไม่มีธุระสำคัญจริงๆล่ะก็แม่จะปั๊ดให้เลย-_-*
แอ๊ด~
ฉันเปิดประตูออกมาปุ๊บก็เจอกับ...
“แงงงงงงงง ผะ...ผีหลอกกกกกกกTOT”
“คิก ไม่ใช่จ้ะ นี่...พี่ซิลวี่ไง^^”คุณน้าเกลนด้าบอกกับน้องเกรซ ลูกสาววัยหกขวบเศษๆที่ตอนนี้หลบอยู่ด้านหลังเพราะกลัว...ฉัน-_-+
“พะ...พี่ซิลวี่กลายเป็นผีไปแล้วววววTOT”เด็กช่างจินตนาการ-_-+
“ซิลวี่ เธอช่วยรับเลี้ยงน้องเกรซสักอาทิตย์จะได้มั้ยจ๊ะ คือน้าบินไปทำงานที่อิตาลีเลยพาน้องเกรซไปด้วยไม่ได้เพราะจะไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่น่ะจ้ะ^^;;”
“ม่ายยยยยTOT”
-_-+++ลูกน้าท่าทางจะกลัวหนูจริงนะคะ...ว่าแต่ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือไงกัน(แอบเสียจายยยย~)TOT
ฟึ่บ~
ฉันลอกมาส์กออก(ยังไม่ถึงเวลาที่ควรจะลอกด้วยซ้ำ เปลืองชะมัด-*-)ก่อนจะเสยผมที่ปรกหน้าออกไปแล้วหันไปยิ้มอย่างใจดีให้กับน้องเกรซ
“ทีนี้จะมาหาว่าพี่เป็นผีไม่ได้แล้วนะ^^”
“เย่~!พี่ซิลวี่แสนสวยของน้องเกรซกลับมาแล้ว\^o^/”พี่ไม่ได้ไปไหนเลยนะจ๊ะ=_=;;
“เอ่อ...น้าขอรบกวนหน่อยนะซิลวี่^^;;”
“แค่อาทิตย์เดียวเองนี่คะ น้องเกรซก็ไม่ใช่เด็กดื้ออะไรสักหน่อย...จริงมั้ยคะ^^+”ขอถามเพื่อความชัวร์
“แหะๆ...จ้ะ ไม่ดื้อ(มั้ง)^^;;;”
และน้าเกลนด้าก็บ๊ายบายไปอิตาลี~
ฉันหันมามองเด็กหญิงผมสีคาราเมลในชุดกระโปรงสีขาวลูกไม้กับกระเป๋าคิตตี้สีชมพู โอ๊ะโอ...นั่นอะไรอ่ะO.O!!
“มองอะไร...คะ-_-+”ง่า=O=;;เด็กผู้หญิงคนนี้คือคนเดียวกับที่อยู่หน้าห้องฉันเมื่อกี้รึเปล่า?
“เอ่อ...นั่นอะไรเหรอจ๊ะ^^;”ฉันถามพลางเหงื่อแตก(เพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน-*-)
“เฮอะ!พี่นี่ไม่ไหวเลยนะ แค่ไดอารี่ยังไม่รู้จักอีกเหรอ=^=”
=O=!!
“หนูนอนที่ห้องไหนน่ะ อ้อ...ห้องนั้นใช่มั้ย เก็บกระเป๋าให้ด้วยนะ...คะ^^+”แล้วเด็กน้อยก็เดินจากไป
ไม่คิดเลยจริงๆว่าน้าเกลนด้าจะทำกับฉันได้ลง!!
ไม่คิดเลยว่าน้องเกรซอะไรนั่นจะพลิกหน้ามือเป็นหลังตื๊ดขนาดนี้!!-*-
และที่สำคัญ!!ไม่คิดว่าขนาดแม้ฉันจะต้อนรับแขกไปแล้วคนหนึ่ง(หมายถึงน้องเกรซ-*-)ยัยจิลก็ยังไม่ขึ้นมา นี่เธอ..เมากาแฟเหรอไงยะ!-*-
[น้าสาวพาน้องมาฝากเลี้ยง
มาเทียบเคียงบอกว่าน้องไม่ดื้อ
ผ่านไม่ถึงหนึ่งนาทีพลิกฝ่ามือ
โอ้นี่หรือ...ช่างผิดคาดฉันเสียจริง]
{Silvy}
ความคิดเห็น