คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 2
2
“พ่อครับ แม่ครับ นี่คือผู้หญิงที่ผมจะหมั้นด้วยครับ”ผู้ชายผมสีน้ำตาลประกายทองมองพ่อแม่ด้วยสีหน้าจริงจัง
“หนูเป็นลูกสาวของใคร”คนเป็นพ่อจ้องหน้าฉันแล้วถามด้วยหน้าตาซีเรียส
“เป็นลูกสาวของพ่อกับแม่ไงล่ะคะ^^”ฉันตอบไปเพื่ออยากให้บรรยากาศมันดีขึ้นหรอกนะ
แต่ก็เหมือนไม่ได้ช่วยอะไรเลยจริงๆ-__-;;;
“แฟนผมเป็นคนตลก พ่อกับแม่ต้องเข้าใจนะครับ-_-“หน้าตานายยังไม่ค่อยเข้าใจเลยย่ะ=^=
“สรุปเธอเป็นลูกสาวตระกูลอะไร”แหม...ต้องถามนามสกุลด้วยเหรอไง
“เพ่งเพ็ญค่ะ^^”นามสกุลฉันอาจจะเชยไปนิดแต่ก็ความหมายดีนะ(หมายถึงดูจันทร์เชียวน้า~^^)
“ไร้ชาติตระกูล!!!”คุณพระ!O_O
“ก็นั่นแหละค่ะชาติตระกูลของหนู!!”ฉันเถียงขึ้นด้วยมาดผู้ดีเล็กน้อย(เล็กน้อยจริงๆ^^)
“เธออย่ามาต่อปากต่อคำกับฉันนะ!!”คุณพ่อเริ่มโมโหขึ้นเรื่อยๆ
“หนูไม่ต่อปากกับใครทั้งนั้นแหละค่ะ นอกจากสามีของหนู~^3^”ฉันบอกแล้วทำปากจู๋ยื่นไปให้ทางผู้ชายข้างๆ
“กรี๊ด~แม่รับไม่ได้ มีสะใภ้แบบนี้ มามี้ของDeath“ต้องเป็นภาษาอังกฤษด้วยเหรอ-__-;;
“คุณแม่ไม่ต้องรีบหรอกค่า อยู่รอจนถึงงานแต่งของพวกหนูก่อนน้า~^^”
“กรี๊ดดดด~!>_<”อ๊าย~เสียงใครอีกน่ะ
“กรี๊ดๆๆเคธี่ไม่ย้อมมม~!>_<”
“กรี๊ด!ปุ๊กกี้ก็ไม่ยอม!!!>_<”
“พอเถอะ จีจี้ เคธี่ ปุ๊กกี้ ผมรักผู้หญิงคนนี้”
“กรี๊ดดดดด>_<”นึกว่าจะเข้าใจ แต่ดันประสานเสียงกันซะงั้น<(>_<)>
“พ่อไม่ยอมรับ!ยังอยู่แค่ ม.6 เองไม่ใช่เหรอไง ง่าย!!”กรี๊ด~ปรี๊ดแตกเลยฉัน!!!
“ฉัน...อุ๊บ!OxO”มาจุ๊บปิดปากฉันได้ยังไงน่ะ!!นี่มันนอกเหนือสัญญานะเฟ้ย!!
“กรี๊ดดดด เซอร์เวย์!!!>_<”ไอ้เซอร์เวร!นายมาจุ๊บฉันทำไม!!-*-
“มะ...แม่จะเป็นลม!ลูกแม่อยู่ปี 1จะกินเด็ก ม.6!!”ทำไมแม่พูดแบบนี้ล่ะคะ หนูไม่ได้ยินยอมถูกกินสักกะติ๊ดเดียว!!-*-
“ถ้าแกหมั้นกับเด็กนี่ก็เท่ากับแกกินน้องตัวเอง!!”ฮึ้ย~นี่คือคำพูดที่ผู้ดีพูดกันงั้นเหรอ-*-
“พ่อครับ!ผู้หญิงที่พ่อเลือกให้ผมก็อายุ18เท่ากับผู้หญิงคนนี้ และเราก็แค่หมั้นกันยังไม่ได้กินกันสักหน่อย!”ถูกต้อง!!แต่ผิดตรงที่ฉันไม่มีวันหมั้นกับนายเฟ้ย!!!-*-
“...”
“ดังนั้นพ่อให้ผมหาคู่หมั้น ผมก็หาแล้ว ผมไม่เอาผู้หญิงของพ่อ!!”
“แต่ผู้หญิงของแกมันต่ำต้อยด้อยค่า!!”อุ๊!แรง!!ด่าแบบนี้เอาขี้มาราดหน้าหนูเลยดีกว่าค่ะ(ประชดนะคะ)
“คุณพ่อเอาอะไรมาตัดสินล่ะคะว่าหนูต่ำต้อย ถ้าเรื่องฐานะ ชาติตระกูลล่ะก็ หนูบอกตามตรงเลยว่าหนูจะต้องด้อยมากแน่ๆ...”
“...”
“แต่ถ้าเป็นสมอง ความคิด แล้วก็จิตใจ หนูน่ะผู้ดีอันดับต้นๆเลยล่ะค่ะ!!”ฉันบอกอย่างมั่นใจ นี่ฉันไปเอาความกล้ามาจากไหนเยอะแยะT_Tทั้งที่โดนขโมยจุ๊บแรกไปอย่างนั้นแต่ก็ยังไปทำหน้าที่ต่อซะงั้น คนดีที่จักรวาลลืมจริงๆ(แค่โลกมันน้อยไปT-T)
เปาะแปะๆๆ
จู่ๆคุณแม่ก็ปรบมือขึ้นมาแล้วก็น้ำตาไหลพราก ก่อนที่จะเข้าไปออเซาะสามีของตัวเอง
“คุณคะ ฉันชอบเด็กคนนี้นะคะ จริงใจดีแล้วก็เป็นคนดีด้วย แต่ก่อนฉันก็ไม่ได้รวยแต่คุณก็ยังรัก พอเห็นภาพแบบนี้แล้วฉันรู้สึกนึกถึงตอนเราเป็นหนุ่มเป็นสาวมากเลยค่ะTvT”
“เอ่อ...คุณหญิง”คุณพ่อมีสีหน้าซอฟต์ลงเล็กน้อยก่อนจะวางมาดเข้มอีกครั้ง
“...”
“ถ้าแกสองคนมั่นใจว่าจะรักกันจนแก่เฒ่าก็อย่าเลิกกันจนกว่าพวกแกจะอายุ20ปี”สะ...สองปีแน่ะ!ฉันจะต้องปลอมตัวเป็นคนรักกับนายโหด เถื่อน โรคจิต อีกตั้งสองปี!!o_O
“พ่อ!!”ผู้ชายข้างๆฉันเรียกพ่อตัวเองด้วยความไม่เข้าใจ
“ทำไม!ทำไมไม่ได้เหรอ ไม่แน่จริงใช่ม้า~^^”โฮะๆๆถ้าจะมาเล่นเกมส์ประสาทกันล่ะก็...
“ที่รักคะ เรามาพิสูจน์รักแท้กันดีกว่าเนอะ^^”
“เมี้ยวเมี้ยว!!O_O”นายเซอร์เวย์เรียกฉันเสียงลอดไรฟัน
“นี่คือวิธีของฉันไงล่ะนายแหล่งรวมสัตว์ประหลาด!-*-”นึกถึงภาพตอนไปบ้านเขาทีไร ฉันก็อยากไปเปลี่ยนชื่อป้ายหน้าบ้าน เป็น’สวนสัตว์ของนายเซอร์เวย์’จริงๆ
[เอาล่ะค่ะเรื่องวุ่นวายเข้าไปใหญ่
คงจะไม่ต้องบอกเรื่องเหตุผล
ทั้งศักดิ์ศรี เอเวอรี่ธิงต้องหมองหม่น
จะเป็นคนเลือกวิธีแก้ไขเอง]
{Meaumeau}
ความคิดเห็น