คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กิจวัตรประจำวันของของเล่น>[]
2
กิจวัตรของของเล่น >[]<!!!!
“-*-“
ฉันนั่งขมวดคิ้วอยู่นานหลังจากนึกถึงเรื่องก่อนที่ฉันจะต้องคอยหลบหนีเพื่อนใหม่สามคน(ที่ไม่ได้ตั้งใจมี-_-)ที่แสนจะโรคจิต วันๆก็อ้างความเป็นเพื่อนมาหยิกแก้มฉัน ตีก้นน้อยกลอยใจของฉัน กอดฉัน หอมแก้มฉัน และทั้งสิ่งทั้งหลายนั้นฉันไม่ได้ยินยอมและพยายามขัดขืนสุดชีวิต!!!
ฟอดดด~!
กรี๊ดดดด~!นายเจ้าคุณ นายมันเล่นทีเผลอ!!!
ป้าบ!
ฉันฟาดหลังของเจ้าคุณไปหนึ่งทีแรงๆแล้วทำหน้าถมึงทึงใส่เขา
“โอ๊ย~เจ็บน้าT^T”ไม่ต้องมาอ้อน!ฉันเกลียดพวกนายทุกคนเลย!!
“-*-“
พรึ่บ!
อ๊ากกกก~!กอดทำไม ฉันไม่ใช่ตุ๊กตานะเฟ้ย!!!
ปึ่ก!
ฉันใช้ศอกกระทุ้งเข้าที่ท้องของคนที่เข้ามากอดด้านหลัง ฉันจำกลิ่นนายได้ นายเจ้าชาย!!!
“อุก!จุกจังเลยT^T”ฉันไม่สน!ฉันเกลียดพวกนายทุกคน!!
เพียะ!
กร๊าซซซซ~!ฉันไม่น่ายืนตั้งแต่ต้นเลยจริงๆ นายเจ้านายมาตีก้นฉัน ฮึ่ม! ฉันจะฆ่าแก๊!!!!
หมับ!
ฉันใช้มือบีบคอของเขาทันที ตายๆๆๆๆๆ ตายซะเถอะ ย้ากกก!!
“OxO”นะ...หน้าเขียวแล้ว
ฉันรีบปล่อยมือออกทันทีแล้วรีบเข้ามาลูบหลังเขาเบาๆ ถ้าตายจริงๆฉันจะทำยังไง อนาคตอันสดใสของฉันยังรอคอยอยู่นะ!
“น่ารัก^^;;”ยังจะมาปากดี!ฉันเกลียดพวกนาย!!
ฉันนั่งลงที่เดิมแล้วกอดอกเอาไว้ ป้องกันร่างกายตัวเองได้แค่นี้จริงๆเหรอปู๊นปู๊นT[]T
“เธอโกรธพวกฉันเรื่องอะไรเหรอ^^”เจ้าคุณเข้ามานั่งข้างๆฉัน
“เปล่า-__-“เรื่องอะไร พวกนายไม่รู้จริงๆน่ะเหรอ!พวกนายมาหาว่าฉันเป็นของเล่น...คิดจะเล่นแล้วก็ทิ้งใช่มั้ยล่ะฟะ!!!ถ้าจะทิ้งก็รีบทิ้งเลยเซ่!-*-
“พวกเรา...ปู๊นปู๊นไม่ได้โกรธเราล่ะ^^”โง่จริงหรือแกล้งโง่ฟะ!!
“พวกนายน่ะ หาเพื่อนเองไม่ได้เหรอ”ฉันถามขึ้น
“หือ?”เจ้าชาย
“หืม?”เจ้านาย
“หา?”เจ้าคุณ
“ทำไมต้องมีข้อแลกเปลี่ยนในการเป็นเพื่อนด้วยล่ะ”
“...”
“แล้วอีกอย่างคือ ทำไมต้องลวนลามเพื่อนด้วย-___-”ข้อนี้สำคัญจริงๆ
“...”
“รู้มั้ยว่าการที่คนๆหนึ่งจะมีเพื่อน เขาไม่ต้องทำอะไรวุ่นวายแบบพวกนายเลยนะ”
“...”
“แค่พวกเขาใช้มิตรภาพอย่างแท้จริงก็มีเพื่อนกันได้เต็มไปหมด”
“ไม่ต้องการพวกเราแล้วใช่มั้ย”เจ้าคุณถามเสียงเศร้า ฉันมองเขาที่ก้มหน้าลงต่ำไม่อยากมองฉัน
“เกลียดพวกเราไปแล้วใช่มั้ย”เจ้าชายมองไปที่นอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย
“จะไปแล้ว...ใช่มั้ย”เจ้านายถามแล้วจ้องมาที่ฉัน
ไม่เคยเห็นพวกเขาในมุมนี้มาก่อนเลยจริงๆนะ แล้วก็ไม่ชอบเห็นพวกคนโรคจิตเป็นโรคเหงาจิตแบบนี้ด้วย
ถ้าจะตอบจริงๆจากคำถามที่พวกเขาถาม...ฉันก็คงตอบว่า
ฉันต้องการพวกเขานั่นแหละ...
ถึงแม้จะบอกว่าเกลียดบ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยเกลียดจริงๆเลยสักครั้ง...
และฉันก็ไม่คิดจะไปด้วย...
“ฉันรักพวกนายทุกคน^^”ฉันบอกแล้วส่งยิ้ม
“รักใครมากๆ^^”เจ้าคุณรีบปรับสีหน้ามาถามอย่างตื่นเต้น
“นั่นสิ เธอรักใครมากกว่ากัน”เจ้าชายก็เขามาจ้องฉันอีกคน
“รักใครที่สุด!”เจ้านายถามแล้วยื่นใบหน้ามาที่ฉัน
โอ๊ย~ถ้าฉันไม่ชินกับสภาพความหล่อของพวกเขาทั้งสามคนฉันคงกำเดาไหลไปแล้ว เพราะใบหน้าซูมใกล้จนจะจูบกันอยู่แล้ว อ๊าก~!เขินจังเล้ยยย~>///////<
เอ...แล้วถ้าให้ฉันตอบคำถามทั้งสามข้อนี้ล่ะ
รักใครมากๆ...ไม่รู้สิ
รักใครมากกว่ากัน...ไม่รู้เหมือนกัน
รักใครที่สุด...ยิ่งไม่รู้เข้าไปใหญ่
สรุปคำตอบก็คือ...
“ฉันไม่รู้ รู้แค่ว่าฉันรักพวกนายก็พอแล้ว แต่!”ฉันยกนิ้วชี้ขึ้นมาตั้งตรง
“อะ...อะไร”พวกเขาดูตกใจมากกับท่าทีจริงจังของฉัน
“ห้ามพวกนายมาลวนลามฉันอีกเด็ดขาด!ไม่อย่างนั้นฉันจะเตะก้านคอพวกนายเรียงคนเลย คอยดูสิ!”
“น่าร้าก~!^O^”
กร๊าซซซซซซ เป็นของเล่นต้องเจออะไรแบบนี้ทุกวัน ฉันคงอยากจะพ่นไฟเผาที่นี่ให้ไหม้ครอกพวกเขาให้หมดทุกคนเลย(ไหม้เธอด้วยแหละ)เออ...จริง!ถ้าอย่างนั้นไม่เผาดีกว่า แล้วฉันจะทำยังไงกับนายพวกโรคจิตทั้งสามคนดีเนี่ย!!!
ความคิดเห็น