คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พี่สาว VS น้องชาย
2
พี่สาว VS น้องชาย
ตอนนี้ที่ตรงนี้เงียบสงัดจนฉันได้ยินเสียงมดเดินเลยก็ว่าได้ พวกเด็กวัยรุ่นติงต๊องพวกนี้กำลังมองฉันว่าต้องการทำอีก และก็เป็นฉันที่เป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน
“ไปเรียนซะ ไดมอน^^”ฉันยิ้มให้อย่างเลือดเย็น
เขาคงรู้สินะ...ว่าฉันไม่เหมือนพี่สาวคนอื่นตรงไหน
ฉันไม่ได้เป็นพี่สาวที่นิ่งๆเงียบๆเป็นป้าแก่ๆไปวันๆหรอกนะ เพราะฉันมีความสามารถพิเศษ คือ...
มวยไทย ยังไงล่ะ^^
แล้วผลการแข่งขันระหว่างเด็กมวยไทยอย่างฉันกับเด็กเทควันโดอย่างไดมอน
ผลคือ...เขาแพ้ฉันทุกที^^
“ลองดูก็ได้ว่าพี่จะชนะผมรึเปล่า ใครเลือดออกปากก่อนกันแพ้”เขายิ้มอย่างนึกสนุก ฉันเองก็รู้สึกเป็นต่ออยู่แล้วเลยยิ่งนึกสนุกตามไปด้วย อีกอย่างถ้าฉันชนะเขา เขาก็จะได้ขึ้นไปเรียนหนังสือซะที
“Fight!!”
แล้วสัญญาณการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น ฉันเริ่มกำหมัดในขณะที่ไดมอนเริ่มตั้งฝ่ามือ จากนั้นฉันก็เป็นฝ่ายรุกด้วยการพุ่งหมัดตรงไปหาเขาแต่ก็พลาดเลยเปลี่ยนเป็นฟาดแข้งไปที่สีข้างของเขาจังๆแทน
“เอ้ย!”เสียงเชียร์ที่เหมือนตอนนี้มาดูมวยไทยที่ศึกจ้าวมวยไทยเริ่มดังขึ้น เหมือนยุให้ฉันพุ่งเข้าไปหาไดมอนต่ออีกครั้ง แต่ก่อนพุ่งไปหาก็ต้องมีเหตุจูงใจซะหน่อยนะ
“ไปเรียนเดี๋ยวนี้!นายจะได้ไม่อายเพื่อนไง!”ฉันบอกแล้วยิ้มอย่างเย้ยหยัน
“ใครจะไปกันเล่า!”
ไดมอนพุ่งตัวเขามาเตรียมจะฟาดฉันด้วยฝ่ามืออรหันต์แต่ฉันก็เบี่ยงตัวหลบแล้วใช้โอกาสที่เขาพลาดท่าเสียหลักเข้าไปโอบคอแล้วกระทุ้งเข่าเข้าที่ท้องของเขาจนเขาร้องออกมา
“อุก!”จุกล่ะซี่~สะใจๆๆๆ
“ไปเรียนเดี๋ยวนี้!”
“ไม่!”
ไดมอนพูดจบก็ใช้ฝ่ามือประกบหน้าฉันไว้แล้วทาบริมฝีปากลงมาที่ปากของฉันก่อนจะแอบกัดริมฝีปากของฉันแรงๆจนรู้สึกชาไปหมดแล้วเขาก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออกก่อนจะระบายยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะ
ฉันใช้นิ้วชี้แตะริมฝีปากตัวเองที่โดนเจ้าน้องบ้ากัดออกมาดูผลงานแล้วก็เห็นว่ามันมีเลือดซิบๆออกมา นี่เขาเล่นสกปรกเหรอ!
“ไม่แฟร์!นายขี้โกง!”ฉันบอกแล้วชี้หน้าเขา
“ขี้โกง’ไร เจ๊...กติกาบอกไว้ชัดเจนมากๆเลยนะว่าถ้าใครเลือดออกปากก่อนกัน แพ้^^”เพื่อนของไดมอนรีบแทรกขึ้นทันที เสียมารยาท!
“แล้วอยากชนะถึงขนาดที่ต้องจูบพี่สาวเลยเหรอไง”
“อือ^^”
“นายจูบพี่สาวตัวเอง บาปทั้งชีวิตแน่!ส่วนฉัน...ไม่บาปเพราะฉันไม่รู้เรื่อง”
“^^”ไอ้ยิ้มแบบไม่รู้สึกรู้สานี่มันอะไรกัน หงุดหงิด!-*-
“วันพระไม่ได้มีหนเดียวหรอก น้องชาย!”
บอกตามตรงตอนที่เดินออกมาเสียเซลฟ์สุดๆ ฉันไม่เคยแพ้เพราะเด็กนั่นเล่นสกปรกมาก่อนเลย แถมเสียงโห่ที่ดังมาจากข้างหลังนั่นยิ่งทำฉันทนไม่ไหวเลยหมุนตัวกลับเข้าไปหาไดมอนอีกครั้ง
“กลับมาอีกทำไมคร้าบบบ~”ฉันเกลียดพื่อนเขาจริงๆ - -“
“-__-++”นี่คือสาตายที่ฉันส่งไปให้พวกเด็กไร้มารยาทนั่น
“พี่ไม่ยอมจริงๆสินะ^^”อย่าคิดว่ารอยยิ้มนั่นจะทำให้ฉันล้มเลิกความคิด
“ไปเรียนซะ!ถ้ายังอยากได้ในสิ่งที่ตัวเองอยากได้...ฉันมาบอกแค่นี้แหละ”
ฉันตีหน้านิ่งๆแล้วพอบอกไดมอนเสร็จก็ทำทีหันหลังเดินกลับไป แผนนี้รับรอง...
“เดี๋ยว!”
ไดมอนรั้งแขนฉันไว้ทันที เฮอะๆแผนนี้ได้ผลตลอด ตั้งแต่เล็กจนโต^O^
ฉันค่อยๆหมุนตัวกลับไปช้าๆแล้วเก็บสีหน้านิ่งๆเอาไว้เพื่อกลั้นเสียงหัวเราะที่จะออกมา
“ผม...ไปเรียนก็ได้”
ได้ผลๆๆๆๆๆๆ เห็นมั้ย แผนนี้มันได้ผล!^O^/
“ก็ดีแล้ว...”ฉันบอกนิ่งๆ
“แต่บอกก่อนนะว่าเย็นนี้ผมจะไปผับของพ่อเพื่อนผมด้วยนะ”
“ก็แล้วแต่...”
“^^”
“ว่าไงนะ!O_O”
เด็กอายุแค่สิบห้ากว่าๆจะไปผับของเพื่อนพ่อ เอ้ย! พ่อเพื่อน อย่างนั้นเหรอ มันจะท้าทายกฎหมายไปรึเปล่าเนี่ย =[]=
“ไดมอน!ฉันไม่มีวันอนุญาตนายแน่นอน ตัวเองอายุแค่สิบห้าจะทำสิ่งแบบนั้นได้ยังกัน!”ฉันรีบใส่ไม่ยั้งทันที ไดมอนขออะไรที่มันเป็นไปไม่ได้แบบนี้กับฉันเนี่ยนะ เขาเหลวไหลเกินไปแล้วจริงๆ
“เมื่อกี้พี่บอกแล้วแต่ผมนะ^^”
ตอนนี้สายตาเพื่อนๆของเขาจับตามองมาที่ฉันกับเขาอีกครั้ง ซึ่งฉันคิดว่านี่มันคือเรื่องของครอบครัวนะเฟ้ย โรงเรียนนี้อบรมมารยาทเด็กกันบ้างมั้ยเนี่ย-*-(ได้ข่าวว่าเคยอยู่โรงเรียนนี้)
“พวกแกไปรอที่เดิมก่อนไป เดี๋ยวฉันเคลียร์กับพี่สาวตัวแสบเสร็จจะตามไปทีหลัง”
ไม่รู้ว่าเพราะไดมอนเห็นสายตาที่ฉันจิกกัดเพื่อนของเขารึเปล่าถึงได้ยอมเอ่ยปากไล่เพื่อนตัวเองไปทั้งๆที่พวกนั้นส่งสายตาอยากรู้อยากเห็นใจจะขาดอยู่แล้ว
แต่ก็ยอมไปแต่โดยดีล่ะนะ...
“สรุปพี่จะไม่ให้ผมไปงั้นเหรอ”ไดมอนถามเสียงอ้อนๆ
“ฉันอายุยี่สิบสองแล้วยังไม่เคยก้าวขาเข้าไปในผับเลยสักครั้งนะ แต่นายเพิ่งจะแค่...”
“เพราะพี่อ่อนหัดไงล่ะ^^”หมอนี่วอนจริงๆ เขาดื้อหัวชนฝามากเลย
“ไดมอน ฉันเป็นห่วงนายนะ ที่นั่น...อันตรายมาก นายอาจจะเจออะไรที่นั่นบ้างก็ไม่รู้ไว้ไปตอนที่นายพร้อมจะไม่ดีกว่าเหรอไง ถ้าไปตอนนี้นายอาจจะโดนตำรวจจับก็ได้นะ”ฉันพยายามหาเหตุผลมาโน้มน้าวใจเขา
“ผมเคยไปที่นั่นมาแล้วล่ะ แต่ก็ไม่เคยเห็นจะมีหน้าไหนมาจับผมสักที^^”
เฮอะ!ฉันเหนื่อยใจกับนายจริงๆเลย ไดมอน ไอ้น้องบ้า ฉันเหนื่อยแล้วนะ!>_<
“ไดมอน...”
“ผมจะไปไม่ว่าพี่จะพูดอะไรก็ตาม”
“ฉันก็จะไปกับนายด้วยเหมือนกัน”
“...”
“...”
“พี่พูดใหม่ซิ”
“ฉันจะไปกับนายด้วย”
“ตลกเหอะ!ผมไม่ให้พี่ไปเป็นภาระหรอก”
ชิ!มาทำเป็นหัวเสียใส่ฉันงั้นเหรอ ฉันต่างหากที่จะต้องเป็นฝ่ายหัวเสียใส่นายน่ะ
“เลือกเอา!ระหว่างไปผับกับฉันเย็นนี้กับไปผับคนเดียวโดยที่พ่อกลับมาแล้วไม่ซื้อพอร์ชให้นาย!”
นี่คือคำขาดของฉัน!ดูซิว่าจะเลือกอะไร
“ก็ได้ๆ อยากไปก็เชิญเลย แล้วพี่จะรู้ว่านรกมีจริง!”
“ชิ!งั้นเย็นนี้ก็เตรียมไปนรกกับพี่สาวได้เลยน้องชาย!”
8.00 P.M.
บอกทีสิ...ว่านี่คือสถานแห่งบ้านทรายทอง~เอ้ย!สถานบันเทิงเริงรมย์ของวัยรุ่นยุคนี้น่ะ ให้ตาย...พาพี่สาวมาผับทั้งทีทำไมพามาที่ที่ไม่น่าเข้าเอาซะเลยล่ะT_T
ฉันคิดว่าฉันใส่ชุดที่ค่อนข้างเรียบร้อยมากแล้วนะ ทั้งกางเกงขายาวมิดตาตุ่ม เสื้อกล้ามสีดำที่คลุมทับด้วยเสื้อกันหนาวสีชมพูอีกที มันล่อตาล่อใจไอ้พวกหน้าหื่นตรงเคาน์เตอร์มากเลยเหรอ อึ๋ย~ขนลุกอ่ะ>_<
เสียงเพลงกระหึ่มที่สะเทือนขี้หูทำให้ฉันรู้สึกเวียนหัวอยากจะอ้วก ยิ่งเนื้อหาเพลงที่มันดูส่อๆ ฉันก็ยิ่งอยากอ้วก พอมองไปทางที่นั่งตรงหัวมุมในผับแต่ละที่ก็มีชายหนุ่มหญิงสาวนัวเนียไม่อายฟ้าดิน ฉันก็อยากจะอ้วก สรุปตอนนี้คือ...ฉันอยากอ้วก!>O<
“เป็นไงนรกมั้ยล่ะ^^”น้ำเสียงไม่ได้ดูห่วงหากันเลยนะไอ้น้องชาย
แต่ยอมรับจากใจ...ที่นี่มันนรกจริงๆเลยTOT
เด็กบ้าพวกนี้ทำฉันอึ้งอีกแล้วมั้ยล่ะ รู้มั้ยว่าพวกเขาสั่งอะไรกันมา...เครื่องดื่มแอลกอฮอล์น่ะสิ ฉันล่ะอยากจะอกแตกตายจริงๆ ฉันเอื้อมมือไปคว้าแก้วจากมือของไดมอนครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อแย่งเขาดื่ม อย่างน้อยฉันก็ไม่อยากให้พ่อรู้หรอกนะว่าฉันขับรถพาน้องมาดื่มเหล้า(ก็เลยดื่มเองซะเลยT_T)
“พี่แกคงชอบดื่มน่าดูเลย~”เสียงเพื่อนของไดมอนครางยานย้วยจนน่ารำคาญ ฉันรู้สึกเบลอนิดๆว่าหมอนั่นพูดอะไรออกมา แต่คิดว่ามันคงไม่เกี่ยวกับฉันหรอกมั้ง
“หึ~ก็คงงั้น ตั้งแต่นั่งมาฉันดื่มได้แค่แก้วเดียวเอง”เฮอะๆๆ นายมันโง่ ก็เลยไม่รู้ว่าฉันแย่งนายดื่มไงเล่า ไอ้น้องชาย~
พอรู้สึกว่าตัวเองดื่มน้อยกว่าก็จะยกดื่มอีกงั้นสิ!เฮ้อ~ทำอะไรให้มันเดือดร้อนฉันน้อยกว่านี้หน่อยไม่ได้เลยเหรอไง-*-
หมับ!
“ฉันดื่มเอง~”
ฉันคว้าแก้วเหล้าในมือไดมอนมากระดกเข้าปากอึกๆก่อนที่จะกระแทกลงไปบนโต๊ะแล้วจ้องหน้าเขา
“เป็นเด็กเป็นเล็กจะดื่มของพวกนี้ได้ยังงายยย~”อ๊ะๆๆทำไมเสียงมันยานๆแบบนี้ล่ะ อ่อย!รู้สึกไม่ดีเลยแฮะ>_<
“หึ~”
ชิ!ทำมาเป็นหัวเราะฉันเหรอ หมั่นไส้นายที่สุดในโลกหล้าเลย ไอ้เด็กบ้า!
“เฮ้ย!!พ่อมา!!”
พ่อมาแล้วบอกทำไมอ่ะ พ่อ...นายเป็นใครเหรอฟะ!!ใหญ่สู้พ่อฉันได้อ๊ะเปล่า ฮี่ๆๆ~^O^//
หมับ!
“ไปเร็ว!!O_O”
ไดมอนมาจับมือฉันไว้แน่นแล้วกระชากฉันให้ลุกขึ้นยืน โอ๊ย~เจ็บนะ แขนช้านนนน~T^T
“ปล่อย~”
“กลับบ้านได้แล้ว จิล!”
ทีอย่างนี้ทำมาจะกลับบ้งกลับบ้าน แล้วตั้งนานทำไมไม่กลับฟะ โห...ขึ้นๆๆๆ-*-
“ทำไมล่ะ พอนายหมดสนุกฉันก็ต้องหมดด้วยเหรองายยยย~!”
“อย่ามางี่เง่าตอนนี้ได้มั้ย เดี๋ยวก็โดนจับกันหมดหรอก!”
เฮอะ!พูดอย่างกะตัวเองเป็นตำมะหรวด เด่อ...คนขี้โกงอย่างนายเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ไม่ได้หรอกเฟ้ย!!!
“อยากไปหนายก็ไป ม่ายต้องโสนจายช้านนน~”(อยากไปไหนก็ไป ไม่ต้องสนใจฉัน)
ฟึ่บ!~
ว้าวๆๆๆๆแค่ด่าไอ้น้องบ้าไม่กี่คำก็รู้สึกเหมือนตัวเองลอยได้เลย ความรู้สึกแบบนี้ยอดเยี่ยมจริงๆ^O^~
ปึก!
“โอ๊ย!>O<”
“เอ่อ..โทษทีจิล ฉันไม่ได้ตั้งใจ^^;;”
[Daimond : start]
ผมขอโทษยัยพี่สาวตัวแสบไปตั้งกี่หนก็ไม่รู้ เพราะระหว่างทางการหนี ‘พ่อ’ หรือก็คือ ‘ตำรวจ’ นั่นเอง.ผมก็พาจิลเข้าทางนู้นออกทางนี้ หัวจิลก็ซนเหลือเกินไปทักทายกับฝาผนังบ้างล่ะ ขอบประตูบ้างล่ะ แล้วล่าสุดก็ดันไปโขกกับหลังคารถอีก ตลกจริงๆเลย แต่ถึงผมจะไม่ผิดยังไงก็ขอโทษไปตามมารยาทน่ะนะ(ไม่คิดจะโทษตัวเองเลยเหรอ พ่อคุณ =_=;;)
“นี่!กุญแจอยู่ไหนล่ะ”ผมสะกิดแขนเธอเบาๆเพื่อถามถึงสิ่งสำคัญในการกลับบ้านของพวกเรา
“อยู่ตรงจั๊กกะแร้ม้างงงง~”แหม...ขนาดหลับยังอุตส่าห์มากวนอีกนะ^^
“งั้นหยิบออกมาสิ จะได้กลับบ้าน”
“...”
เฮ้ย!อย่าบอกนะว่าหลับไปแล้วน่ะO_O
ผมเข้าไปจ้องหน้าจิลใกล้ๆเพื่อเช็คว่าจิลหลับไปแล้วจริงๆรึเปล่า
“แฮ่!^\=[]=/^”
ปึก!
“โอ๊ย!”
จิล!แกล้งฉันงั้นเหรอ เธอตายแน่!แกล้งทำมาเป็นหลับแล้วก็โผล่หน้าสยองมาหลอกฉันเนี่ยนะ หัวฉันโขกกับหลังคารถเหมือนเธอเปี๊ยบเลย ใครเห็นต้องเอาไปหัวเราะเยาะแน่ๆ-*-
แบบนี้มันต้องโดนลงโทษ...ว่าแต่ผมจะลงโทษพี่สาวตัวแสบคนนี้ยังไงดีล่ะ
ผมจ้องใบหน้าเธอที่ตอนนี้หลับปุ๋ยจนน้ำลายย้อยนิดๆออกมาจากปากสีชมพูสดของจิล ตาของจิลปิดสนิทเหมือนว่าวันนี้จิลเหนื่อยมากเหลือเกิน ผมลืมเรื่องลงโทษไปซะสนิทแต่กลับโน้มหน้าลงไปเพื่อจูบที่หน้าผากจิลเบาๆ ผมไม่รู้ว่าน้องชายคนอื่นทำแบบนี้กับพี่สาวรึเปล่าแต่ผมรู้สึกอยากทำแบบนี้กับจิลตั้งแต่จิลอยู่ ม.ปลายแล้วล่ะ เฮ้อ~คิดแบบนี้กับพี่สาว มันบาปมากมั้ยครับ
ผมลองคิดๆดูว่าครั้งล่าสุดจิลเอากุญแจรถไปไว้ไหน แล้วผมก็เห็นเธอเก็บมันไว้ในกระเป๋ากางเกงเดฟแนบเนื้อของเธอ เฮอะ!จิลชอบแต่งตัวแอบเซ็กซี่ตลอดล่ะ อย่างวันนี้ไอ้พวกที่อยู่เคาน์เตอร์บาร์ก็มองเธอ ก็ดูเสื้อกล้ามสีดำแสนเซ็กซี่ที่อยู่ตรงหน้าผมนี่สิ โอ๊ยๆผมจะพยายามไม่คิดกับจิลเกินเลยเกินคำว่า ‘พี่’ หรอกนะ
“พี่ชอบปั่นหัวผมอยู่เรื่อยเลย!”
ผมบอกแบบนั้นจบก็ล้วงมือเข้าไปหยิบกุญแจในกระเป๋ากางเกงของจิล โอย...เวลาที่มือผมแนบไปกับขาอ่อนของเธอ ทำไมใจต้องเต้นแรงผิดปกติแบบนี้ด้วยเนี่ย หงุดหงิดชะมัดเลย
ยัยพี่ตัวแสบจะเอาชนะฉันด้วยความ’เป็นเธอ’อย่างนั้นเหรอ
[Daimond : finish]
[ถ้าจะแข่งกับเธอผมคงแพ้
เพราะแค่แม้มองหน้าเธอยังหวั่นไหว
อยู่ใกล้เธอมันรู้สึกเกินห้ามใจ
ทำอย่างไรผมจะได้ชนะเธอ]
{Daimond}
ความคิดเห็น