คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความลับที่ถูกเปิดเผย
บทที่ 2
ความลับที่ถูกเปิดเผย
“มั่นใจซะ!!~ช่างเหอะ...ไปจัดรายการได้แล้วล่ะ”
“อื้ม^^” ฉันมีตัวช่วยดีขนาดนี้ สู้ๆล่ะ ยัยพัดลม!!!!
ห้องจัดรายการวิทยุคลื่นเมโลดี้ ฟอร์แฟน
“สวัสดีคร่า~วันนี้ ช่วงนี้ และตอนนี้นะคะ ก็มาพบกับเราสองคนอีกเช่นเคย...วันนี้เรามาแบบไม่ทะเลาะกัน มาแบบสมานฉันท์ค่ะ วันนี้พัดลมกับคุณข้าวเจ้าก็มาประจำที่แล้วค่ะ เราจะมาลองเปิดรับสายแรกกันก่อนเลย ดีมั้ยคะคุณข้าวเจ้า?”
“ครับ”
วันนี้ฉันจัดรายการไป ยิ้มไป พูดไม่หยุด เหมือนกับแย่งนายข้าวเจ้าพูดด้วยซ้ำ...จนพี่ๆทีมงานถึงกับงง ส่วนนายข้าวเจ้าวันนี้ก็พูดด้วยสามคำตอบมาแค่คำเดียว อย่างกับกลัวดอกพิกุลร่วงจากปาก...
“สวัสดีค่ะคุณก้านฟ้า...ไม่ทราบว่าคุณชอบฉันหรือว่าข้าวเจ้ากันแน่คะเนี่ย...ทุกครั้งที่เปิดดูจะต้องมีชื่อคุณตลอดเลยค่ะ เลยอยากรู้มากๆเลยนะคะ”
[ฉัน...ฉันชอบคุณพัดลมเนี่ยแหละค่ะ นับว่าเป็นทอมที่หล่อแต่พูดคะขา ดูแล้วน่ารักมากๆเลยนะคะ แต่คุณข้าวเจ้าไม่ต้องน้อยใจนะคะ เพราะน้องสาวฉันก็ปลื้มคุณเหมือนกันค่ะ”] บอกตรงๆฉันอยากบีบคอยัยก้านฟ้านี่ให้ก้านหักคามือเลย....ในขณะที่ฉันกำลังเดือดอยู่นั้น นายข้าวเจ้ากลับหัวเราะชอบใจ...แต่ก็ดีแล้วที่ยิ้มมาได้.....
“แหม....คุณก้านฟ้านี่พูดตรงและพูดดีมากเลยครับ ผมขอกดไลค์คุณก้านฟ้าอย่างแรงเลยนะครับ..ตอนนี้คุณพัดลมกำลังเขินหน้าแดง จนพูดไม่ออกเลยล่ะครับ เอาเป็นว่าวันนี้จะมาขอเพลงอะไรครับ ฮิฮิ”
เขินบ้าเขินบออะไรล่ะ ฉันกำลังทำหน้าแยกเขี้ยวใส่นายอยู่เนี่ย!!!แต่แหม....ยิ้มเกินไปแล้วมั้งยิ้มจนฉันคิดว่านายกำลังเยาะเย้ย ฉันอยู่เลยนะเนี่ย!!!!ช่างเถอะ..ต้องทำหน้าที่ต่อแล้ว...
“นั่นสิคะ คุณก้านฟ้า อยากได้เพลงอะไร รีเควสต์มาแล้วก็ฝากคำพูดดีๆได้ด้วยนะคะ”
[เอ่อ...ขอเพลง รักนะคะ ของ บี้ เดอะสตาร์ แล้วขอฝากคำพูดไปให้คนที่ก้านฟ้าแอบชอบค่ะ เป็นรุ่นพี่ ม.6ที่โรงเรียนน่ะค่ะ อยากบอกเขาว่า หนูชอบพี่เขามากๆเลยค่ะ วาเลนไทน์ปีนี้หนูจะเอาดอกกุหลาบกับช็อคโกแลตไปให้พี่เขาด้วยค่ะ พัดลมช่วยเป็นกำลังใจให้ก้านฟ้าหน่อยนะคะ]
“ค่ะ พัดขอให้ก้านฟ้าสมหวังในความรักครั้งนี้นะคะ ไปฟังเพลงกันดีกว่าค่ะ”
จริงสิ...อีก 2 วันก็จะถึงวันวาเลนไทน์แล้ว...ฉันจะบอกรักพี่โอ๊ต วันนั้นแหละ...
“รู้นะว่าคิดอะไรอยู่?” ข้าวเจ้ามองฉันอย่างรู้ทัน และมองหน้ากันอย่างเข้าใจ
“รู้ก็ดีแล้ว งั้นมาเริ่ม ปฏิบัติการเลิฟเลิฟ ของฉันกันเถอะนะ^^”
(ข้าวเจ้า)
ยัยพัดลมชอบพี่ข้าวโอ๊ตจริงๆเหรอเนี่ย??? ฉันไม่อยากเชื่อเลยจริงๆว่ายัยพัดลมจะจริงจังกับพี่โอ๊ต...ทำไมถึงไม่มองคนข้างตัวบ้างนะ ยัยบ๊อง!!!
“นี่!มาทำงานได้แล้ว ไอ้เจ้าเข้า” ฉันชื่อข้าวเจ้าต่างหากล่ะ เธอนี่มัน...น่ารักเป็นบ้า!!!>//<
“รู้แล้วๆๆยัยพัดลมตด!!!” ฮ่าๆที่ฉันเรียกเธอแบบนั้น เพราะมันทำให้เธอดูน่ารักมากยิ่งขึ้นไงล่ะ^^
“เลิกเรียกแบบนั้นได้แล้ว....มาทำงานเลย...”สั่งเป็นแม่เลยนะจ๊ะ
“ผ่านไปแล้วนะครับกับเพลง รักนะคะ ที่คุณก้านฟ้า แฟนคลับของพัดลมรีเควสต์มา^^”
“ตอนนี้ไปเติมเต็มความสุขกับพวกเรา ชาวเมโลดี้ ฟอร์แฟนกันดีกว่านะคะ สำหรับตอนนี้ก็หมดช่วงของพวกเราแล้ว เพลงที่จะเปิดให้ฟังต่อไปนี้ คือ เพลง รักเธอตลอดกาล สำหรับวันนี้ สวัสดีค่ะ/ครับ”
งานในวันนี้ของเราสองคนก็เสร็จไปด้วยดี ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงชอบเธอ แต่ผมก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าเธอชอบพี่ชายของผม ซึ่งเธอก็ไม่มีวันที่จะมามองผม....
(พัดลม)
“กลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ^^” เฮ้อ....เหนื่อยๆๆเมื่อยปาก เมื่อยกราม เมื่อยก้น ไม่ไหวๆๆ เป็นดีเจก็เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย!!!
“ยัยพัด!!!แกจะกลับแล้วเหรอ?” ก็เห็นอยู่ จะถามทำไมอีก
“ใช่...มีไรอ่ะ?”
“จะไปส่ง” สงสัยยัยข้าวหอมบอกให้ไปส่งแน่ๆ
“ไม่ต้องหรอก..ยัยข้าวหอมคงบอกแกมาอีกล่ะสิ ไม่ต้องๆๆแกกลับไปเหอะ ฉันกลับเองได้”
“เปล่า...ฉันอยากไปส่งแก”
“มาอารมณ์ไหนเนี่ย??เออๆไปก็ไป”อารมณ์ไหนของอีตาบ๊องนั่น
“แก..ถามอะไรหน่อยสิ” มาแปลกนะวันนี้
“อะไร?”
“ทำไม...แก...”จะถามก็รีบถามสิ มาทำอ้ำอึ้งแบบนี้ มันลุ้นจนตัวโก่งแล้วเนี่ย...
“ทำไมแกถึงชอบพี่โอ๊ต?” ถามอะไรของนายเนี่ย..ฉันก็เขินเป็นนะ>///<
“ก็พี่เขาน่ารัก นิสัยดี และเป็นคนที่ใช่สำหรับฉัน”อุ๊ย..เขินจังเลย แล้วทำไมฉันต้องบอกนายด้วยเนี่ย...
(ข้าวเจ้า)
ทำไมคนที่โชคดีคนนั้นต้องเป็นพี่ข้าวโอ๊ตด้วย ขอแค่เธอเปิดใจให้ฉันสักนิด ….
เธอจะให้ฉันเข้าไปอยู่ในความคิด ในใจเธอแบบนั้นไม่ได้บ้างเลยเหรอ.......หลังจากที่พัดลมพูดเสร็จ ผมก็เงียบมาตลอดทางจนมาถึงบ้านของพัดลม ถ้าไม่ติดที่ผมเป็นห่วง ยัยนี่ล่ะก็ ผมจะไม่อาสามาส่งหรอก เพราะว่ามันเย็นมากแล้ว และซอยบ้านยัยพัดก็เปลี่ยวซะอย่างกับอะไรดี ถ้าไม่รักก็ไม่ทำหรอกนะแบบนี้.....
“เป็นอะไรรึเปล่า ข้าวเจ้า” จะถามทำไมล่ะ น้อยใจอยู่ไม่รู้เหรอ?
“ถามทำไม?เป็นห่วงฉันด้วยเหรอ?”ผมพูดไปด้วยความน้อยใจอย่างแรง
“ก็ใช่น่ะสิ..เงียบมาตลอดทาง สรุปเป็นอะไรรึเปล่า?”
“เป็น....เป็นเพื่อนเธอไง!!!^^” แค่เธอบอกว่าห่วง ฉันก็ยิ้มแก้มปริแล้วล่ะ
“นายนี่มันจริงๆเลยนะ...นึกว่าหงุดหงิดอะไรซะอีก งั้นฉันเข้าบ้านก่อนนะ บ๊ายบาย...”
“อือๆ บาย..^^” รู้มั้ย เธอทำฉันแทบบ้านะ...ถ้าเป็นแฟนกัน ฉันคงบอกเธอว่า ‘อย่าลืมฝันถึงฉันนะ ที่รัก จุ๊บๆ goodnight kiss!!!’ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงอยากพูดแบบนี้กับเธอทุกวันๆ แต่ทำยังไงได้ตอนนี้ฉันมีหน้าที่เป็นพ่อสื่อให้กับเธอ...ไม่เป็นไรหรอกแค่อยู่ใกล้ๆเธอก็ดีใจสุดๆแล้วล่ะ^^
ที่บ้านข้าวเจ้า
“ข้าวเจ้าแกไปไหนมาน่ะ?กลับบ้านซะดึกเลยนะ” แล้วพี่มายุ่งอะไรด้วยล่ะ? ผมอยากตอบกลับไปอย่างนี้จริงๆเลย
“ไปส่งเพื่อนมา...” แต่อีกไม่นาน ถ้ายัยพัดลมกับพี่ไม่สมหวังกันผมกับยัยนั่นจะเป็นแฟนกัน อิอิ (ช่างขี้ตู่ซะเหลือเกิน)
“เพื่อนที่ว่า...ใช่ น้องพัดลมรึเปล่า?” รู้แล้วยังจะถามอีก
“อือ..”เอาน่า...ลองถามดู จะได้รู้ว่าพี่โอ๊ตคิดยังไงกับพัดลมกันแน่!!!
“พี่โอ๊ต...ถามอะไรหน่อยดิ?” สู้ๆไอ้ข้าวเจ้า สู้ๆๆๆๆๆ
“มีไรเหรอ?”
“พี่คิดยังไงกับพัดลม?” ผมต้องรู้ให้ได้ ว่าพี่ข้าวโอ๊ตคิดยังไงกับคนที่ผมรัก (ไม่น่าเชื่อว่าจะกล้าพูดอย่างเต็มปากเต็มคำ)
“น่ารักดี...สวย ใส ไม่เหมือนทอม นิสัยดี แล้วก็อยากได้เป็นแฟนอ่ะ”อะไรนะ!!!!ไม่ได้นะ ผมไม่ยอม~
“พี่ไม่รู้จักยัยนั่นดี จะชอบได้ยังไง”ตอนนี้ผมโกรธสุดขีดแล้วนะ
“นายชอบน้องพัดลมใช่มั้ยล่ะ?”โห...ถามแรงไปแล้วมั้ง แทงใจดำเหลือเกิน ถ้าตอบว่า ใช่ ผมนึกน่าพี่ไม่ออกเลยจริงๆ
“ช...”
“คุยอะไรอยู่เหรอคะ?ดูซีเรียสจัง” ยัยข้าวหอม...มาตอนสำคัญเลยนะเนี่ย...แต่ถึงยังไงก็ให้น้องคนนี้รู้ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นต้องเอาไปบอกยัยพัดลมแน่ๆ
“ไม่มีอะไรหรอก เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว...พี่โอ๊ตชวนพี่คุยไร้สาระน่ะ พี่ไปนอนก่อนนะ”
“ไม่ว่าของอะไรที่แกชอบ ฉันขอชอบด้วยและที่แน่ๆถ้าฉันชอบ ฉันก็ต้องเอามาให้ได้!!!!”อะไรนะ?พี่คิดจะแย่งยัยพัดลมไปจากผม งั้นเหรอ? แล้วพี่ไม่คิดบ้างเหรอ...ว่าผมจะสู้พี่ได้ยังไง????
“พวกพี่ๆคุยเรื่องอะไรกันคะ?”
“เรื่องของเล่นเลโก้น่ะ ข้าวเจ้ามันชอบพี่ก็เลยขอชอบด้วยแล้วพี่ก็บอกว่าต้องเอามาให้ได้ แค่นั้นเอง...ดึกแล้ว ข้าวหอมลงมาทำไม?”
“เอ่อ...ข้าวหอมหิวน่ะค่ะ”
“งั้นมานี่..เดี๋ยวพี่ต้มโจ๊กร้อนๆให้กิน^^”
“พี่ข้าวโอ๊ต ใจดีกับข้าวหอมเสมอเลยนะคะ ขอบคุณค่ะพี่^^”
“ไม่เป็นไรหรอก กินเสร็จก็ไปนอนซะนะ”
“ค่ะ”
แหม....ยัยข้าวหอม...พี่ข้าวโอ๊ต เขาก็ดีกับเธอแค่คนเดียวแหละ ชิ!!!
(พัดลม)
“ยัยพัดลม!!!”
“อะไรพี่แอร์?” ทำเสียงคาดคั้นแบบนี้ มีอะไรกันแน่?
“แกกลับบ้านดึกแบบนี้...ไม่รู้หรือไงว่าพ่อแม่เป็นห่วงแกมากแค่ไหน?”
“นี่มันแค่ทุ่มเดียวเองนะพี่แอร์ พัดก็กลับแบบนี้ทุกวัน พัดไปทำงานมานะพี่... แล้วพี่จะมาคาดคั้นอะไรกับพัดนักหนา....” ทำไมต้องมาตะคอกใส่ฉันด้วยเนี่ย???
“แกมันเป็นน้องไม่ดี...ลูกไม่ดี...ทำอะไรก็ไม่ดี ฉันไม่น่ามีน้องแบบแกเลย...” อะไรเนี่ย...กลับมาก็ด่าฉอดๆๆแบบนี้
“แล้วพี่มาว่าพัดทำไม?พ่อแม่ ไม่ห่วงพัดหรอก...เพราะพ่อกับแม่รู้ว่าพัดไปทำงาน ไปทำแต่สิ่งดีๆ แต่พี่วันๆเอาแต่มองหาผู้ชาย น่ารังเกียจกว่าพัดตั้งเยอะ” อารมณ์ฉันเดือดขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ พี่ก็พี่สิยะ!!!
“ทำไมว่าพี่แบบนั้นล่ะพัด...พี่แอร์ ไปทำอะไรให้เรากัน...”
“แม่คะ...พี่แอร์ว่าหนูตั้งแต่กลับเข้าบ้านมาเลย พัดยังไม่ได้ทำอะไรให้ด้วยซ้ำ แม่ไม่คิดจะถามพัดสักคำเลยเหรอคะ...ว่าเกิดอะไรขึ้น?!!!”
“แต่พัดว่าพี่แอร์แรงไปนะลูก....”ทำไมแม่ต้องคอยเข้าข้างพี่แอร์อยู่ตลอดเวลาด้วย??? อย่างน้อยพ่อก็ไม่ได้ว่าอะไรฉัน นั่นมันทำให้ฉันรู้สึกดีกว่า...
“แม่เลิกเข้าข้างพี่แอร์ซะทีเถอะค่ะ!!!พัดถามจริงๆเถอะค่ะ พัดเป็นลูกแม่รึเปล่า?!!!”
“ยัยพัด!!!”
เพียะ!!!
เสียงนั้นคือเสียงที่ฝ่ามือของแม่ฉันที่ประทับลงมาบนแก้มสีชมพูของฉันจากนั้นมันก็กลายเป็นสีแดงภายในพริบตา........หลังจากที่พ่อเงียบอยู่นาน เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้จึงพูดออกมาจนได้ในที่สุด...
“คุณทำกับลูกมากเกินไปแล้วนะ...ตบหน้าลูกได้ยังไง?!!!”ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าพ่อจะปกป้องฉันมากถึงขนาดนี้!!!และฉันก็ไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียวที่จะเห็นพ่อตะคอกใส่แม่...และฉันก็ไม่ต้องการที่จะเห็นมันด้วย!!!
“พ่อคะ...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พัดรู้ว่าแม่อาจจะแค่โกรธที่พัดว่าพี่แอร์...มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบน่ะค่ะ พัดโกรธพี่แอร์นะคะที่มาว่าพัดแบบไม่มีเหตุผล แต่ตอนนี้พัดไม่อยากรู้เหตุผลและพัดก็หายโกรธแล้วล่ะค่ะ ส่วนแม่ พัดไม่เคยโกรธแม่นะคะ...... พัดขอโทษนะคะ อย่าทะเลาะกันเลยค่ะ”
“นั่นสิคะ ... พี่เองก็ต้องขอโทษพัดเหมือนกันนะ พี่มีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อยน่ะ มันเลยทำให้พี่หงุดหงิดแล้วทำให้เรื่องมันบานปลายแบบนี้”
“แม่ก็ขอโทษนะลูก...แม่ทำเกินไปจริงๆ”
ฉันดีใจที่เรื่องทุกอย่างกลับมาสู่สภาพปกติ..แต่เท่าที่จำได้ พี่แอร์บอกว่ามีเรื่องไม่สบายใจ...แล้วมันคือเรื่องอะไร??? ฉันต้องรู้ให้จงได้!!!!!!!!!!
ห้องนอน
“พี่แอร์...มีเรื่องอะไรเหรอ? ทะเลาะกับพี่มิคกี้มาใช่มั้ย?” ฉันคาดเดาสถานการณ์....คือ...พี่มิคกี้ เป็นแฟนของพี่แอร์...
“ใช่!พี่เพิ่งเลิกกับมิคกี้มา...”หา!!!เลิกเลยเหรอ?ไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะถึงกับเลิกกัน
“แล้ว...เลิกกันได้ยังไงล่ะพี่?”ฉันถามซอกแซกแทงใจดำมากไปรึเปล่า?
“แกถามแทงใจดำฉันมากเลยนะ...ฉันเห็นพี่มิคกี้จีบผู้หญิงอยู่แล้วก็กำลังสวมแหวนให้ยัยเด็กนั่น!!”คำตอบพวยพุ่งออกมาพร้อมสีหน้าอันดุเดือด ว่าแต่...เด็กเหรอ?เป็นเด็ก????
“พี่แอร์ เป็นเด็กเหรอ?แล้วจะหึงทำไมล่ะ?”
“ยัยบ๊อง!เด็ก ม.ปลาย ต่างหาก...รู้สึกยัยนั่นจะชื่อลูกแก้ว ลูกวาด ลูกอมบ้าบออะไรเนี่ยแหละ...ฉันไปเข้านอนก่อนนะ อารมณ์เสีย!!!”
ลูกกวาดเหรอ???แฟนพี่โอ๊ตรึเปล่า??....ถ้าเป็นอย่างนั้น...ไม่มีทางที่ฉันจะยอมให้พี่โอ๊ตโดนหลอกแน่ๆ สู้!!!!!
เช้าวันต่อมาก่อนวันวาเลนไทน์ 1 วัน
“พัดลมๆๆๆ อรุณสวัสดิ์นะ^^”ใครมาทักแต่เช้าเลยเนี่ย...
“เฮ้ย!พี่โอ๊ต!!!OoO”
“ตกใจอะไรนักหนาอ่ะ?พี่มีอะไรอยู่บนหน้าอย่างนั้นเหรอ?” อ๊าย...มาได้ยังไงเนี่ย???
“เอ่อ..ปะ...เปล่าค่ะ อรุณสวัสดิ์เหมือนกันนะคะ” พี่โอ๊ต...พ่อยอดขมองอิ่มของน้องพัดลม>///<
“งั้น...วันวาเลนไทน์อย่าลืมเอาดอกกุหลาบมาให้พี่นะ^^”ไม่ต้องบอกหนูก็ให้อยู่แล้วล่ะน่า...แต่ว่าทำไมพี่โอ๊ตถึงมาบอกแบบนี้ล่ะ อ๋อ...หรือว่าจะเช็คเรตติ้ง!!!
“พี่โอ๊ต...คงอยากจะเช็คเรตติ้งใช่มั้ยคะ?”ถามแรงไปรึเปล่า ยัยพัดลม???
“ใช่...ซะที่ไหนกันเล่า!!!^^” อย่ายิ้มแบบนั้นนะ...ใจจะละลาย~
“คิดว่าพัดจะเชื่อหรือไง?” จะบอกว่า หนูเชื่อไปนานแล้วล่ะ หุหุ
“งอน อย่างกับเป็นแฟนพี่เลยนะ” ทำไมพูดแบบนี้อ่ะ???
“บ้าเหรอ?ใครบอกว่าพัดงอน พัดหิวข้าวแล้ว ไปก่อนนะคะ” หาข้อแก้ตัวที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้วใช่มั้ย ยัยพัดลม~
“งั้นไปกินด้วยกันมั้ย?”อะไรนะ!!หูฝาดๆๆๆไม่ใช่เรื่องจริง!!!
“คงจะไม่ได้หรอกพี่โอ๊ต เพราะยัยพัดลมตดน่ะ ต้องไปกินข้าวกับยัยข้าวหอม ส่วนพี่ก็ต้องไปกินข้าวกับ..แฟน!!!ตัวเองเหมือนกัน..”พูดอะไรของนายเนี่ย...พี่โอ๊ตกำลังจะไปกินข้าวกับฉันนะ!!!
“แต่พี่ว่า ลูกกวาดคงเข้าใจ...ไม่เป็นไรหรอก” ถูกค่ะ..ถูกที่สุดเลย^^
“ทำไมพี่ไม่คิดบ้างล่ะว่า ยัยพัดลมจะเดือดร้อนเพราะพี่น่ะ!!!” แล้วนายไปมีสิทธิ์อะไรมาตะคอกพี่โอ๊ตของฉัน.....(พูดอย่างเต็มปากเต็มคำ)
“พี่โอ๊ตมากินข้าวกับพวกเราได้เลยค่ะ”
“แล้วเธอจะต้องเสียใจ....งั้นฉันไปด้วย” จะมาทำไมยะ???
“เออๆจะมาก็มา...น่ารำคาญจริงๆ”นี่เหรอ...พ่อสื่อฉัน???
โรงอาหาร
“น้องพัดจะกินอะไรครับ เดี๋ยวพี่ไปสั่งให้!!!” เอาใจเก่งจังเลยค่ะ
“ผมเอาข้าวผัดทะเลไม่ใส่กระเทียมพิเศษ จานนึงครับ^^” ไม่ทราบว่านายชื่อพัดลมตั้งแต่เมื่อไหร่กัน???
“พัดเอาราดหน้าหมูสับเผ็ดเปรี้ยวค่ะ” เพราะกลัวว่าจะหวานไปมากกว่านี้อ่ะค่ะ^//^
“เอ่อ...เอ่อ..ข้าวหอมไปซื้อเองดีกว่าค่ะ”
“ไม่ต้องหรอกข้าวหอม จะกินอะไรก็บอกพี่มาเถอะ”
“เอ่อ...ข้าวหอม เอาโจ๊กกุ้งไม่ใส่ขิงค่ะ”
“งั้นทุกคนรอก่อนนะ...เดี๋ยวพี่ไปซื้อมาให้^^” เจ้าค่ะ...พัดลมตัวนี้ขอรอพี่โอ๊ตตลอดเลยเจ้าค่ะ อิอิ
10 นาที ผ่านไป...
“มาแล้วคร้าบ...เชิญทานกันได้เลย พี่ซื้อน้ำเปล่ามาให้นะ^^”
“ขอบคุณค่ะ/ครับ”
“ข้าวโอ๊ต!!!!ตัวเองมาทำอะไรแถวนี้??มาหายัยเด็กหน้าตาขี้เหร่นี่ใช่มั้ย?” ยัยเด็กหน้าตาขี้เหร่เหรอ?มากเกินไปแล้วนะ..ยัยป้าแก่ๆ...หน้าก็ไม่ไหวอ่ะ ยัยป้าไร้สมอง!!!
“ลูกกวาด เราแค่มากินข้าวกับน้องเองนะ”
”รวมทั้งยัยเด็กหน้าไหเนี่ยด้วยเหรอตัวเอง..”ไม่ไหวแล้ว หน้าไหงั้นเหรอ?
พรึ่บ!
“โอ๊ย!!ร้อน!!!” ยัยป้ากล้าดียังไงมาเอาข้าวผัดมาราดฉัน มันมากไปแล้วนะ ฉันไม่ทนอีกต่อไปแล้ว...
“ลูกกวาด!!!”
“ไม่ต้องยุ่งค่ะพี่โอ๊ต!!พัดเคลียร์เองได้” เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องของผู้หญิง...ข้าวผัดมา ราดหน้าไป..ฉันไม่รอช้า หยิบชามราดหน้าแล้วเทราดตั้งแต่หัวลงไป ยัยป้านั่นเต็มไปด้วยน้ำราดหน้าเหนียวๆไปทั้งตัว สมน้ำหน้า!!!
“กรี๊ด!!!ร้อนๆๆๆๆกรี๊ดๆๆๆๆ....แกจะเป็นศัตรูกับฉันใช่มั้ยนังทอม!!!”
“หึหึ...จำไว้...ฉันไม่เคยทำร้ายใคร แต่ถ้าใครทำร้ายฉันมันต้องโดน!!!กรุณาจำสโลแกนของฉันไว้นะ ‘พัดม อั๊ยย่ะ!!!!!’ ฉันไม่ได้อยากเป็นศัตรูกับใคร ถ้าใครไม่มายุ่งกับฉันก่อน...“สโลแกนแปลกๆที่เกิดขึ้นมาในหัวฉับพลันด้วยความโมโห เป็นสโลแกนที่ฟังแล้วน่าเกลียดพิลึกแต่ช่างมันเถอะ ฉันสู้สุดใจ!!!
“โอ๊ต...โอ๊ตไม่คิดจะว่ายัยเด็กนั่นเหรอ?”
“ไม่!!ลูกกวาดทำน้องเขาก่อน ผมไม่ว่าอะไรทั้งนั้น...แล้วลูกกวาดก็ต้องขอโทษน้องเขาด้วย”ใช่!แต่ยัยป้านี่ก็น่าสงสารอ่ะ...ถูกแฟนบอกให้ขอโทษคู่กรณี....เฮ้อ~ฉันอยากเป็นนางร้านจัง จะได้ไม่ต้องเป็นคนดีแบบนี้!!!
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ลูกกวาดไม่ต้องขอโทษพัดหรอกค่ะ เพราะพัดก็ราดพี่เขาคืนเหมือนกัน พัดเป็นรุ่นน้อง...พัดขอโทษค่ะ”
“งั้น..ก็หายกัน พี่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำอะไรแรงแบบนี้หรอกนะ^^”
“ค่ะ”
(ข้าวเจ้า)
อะไรกันยัยสองคนนี้ บ้าไปแล้วเหรอยังไง?อารมณ์บ้าบอมากมาย...เมื่อกี๊ยังจะฆ่ากันอยู่เลย ตอนนี้ดันมายิ้มหวานกันซะอย่างนั้น...งง!!!
“เอ่อ..ไม่ได้อยากจะขัดจังหวะนะครับ แต่..อาจารย์สุนีย์มาอ่ะครับ” ผมรีบบอกเพื่อนๆและพี่ๆให้รู้ตัว เพราะอาจารย์สุนีย์สุดโหดกำลังย่างกรายเข้าสู่โรงอาหารแห่งนี้....ทำยังไงได้ก็ต้องเอ่ยปากตามสัณชาตญานนี่ครับ
“พวกเธอกำลังทำอะไรกัน?แล้วทำไมเธอสองคนตัวเลอะเทอะแบบนี้ล่ะ?”
“เฮือก!”เสียงยัยพัดลมทำให้ผมเกิดความคิดอันชาญฉลาด(ผมคิด)ว่า....
“เอ่อ..อาจารย์ครับคือผมจะเล่าเรื่องเองครับ...”ทำไมสายตาของทุกคนมองผมแบบไม่ไว้วางใจอย่างนี้ล่ะ???ไม่เข้าใจเลย...
“ว่ามา นายทัศเจ้า”
“คือ พัดลม เขาจะกินข้าวน่ะครับแล้วพี่ลูกกวาดก็ถือจานข้าวผัดมาพอดีครับแล้ว พัดลมก็ดันลุกไม่ดีไปโดนจานเข้าครับส่วนที่พี่ลูกกวาดเป็นแบบนี้ เพราะ..เพราะผมเองครับ ผมถือชามราดหน้ามาแล้วดันสะดุดครับก็เลย..เป็นอย่างที่เห็น”
“ฮู่วววว” ทำไมทุกคนต้องถอนหายใจพร้อมกันด้วยเนี่ย??ไม่เชื่อฝีมือกันรึไง?ก็แค่ผมชอบพูดอะไรไม่ถูกใจคนอื่นเท่านั้นเอง ประมาณว่า เพื่อนๆชอบบอกว่าผม ปากเสียน่ะครับ
“อย่างนั้นเหรอ?งั้นก็ไปล้างเนื้อล้างตัวกันเถอะ ไปสิ”
“ครับ/ค่ะ”
ห้องน้ำหญิง
“ไม่น่าเชื่อเลยนะ ว่าไอ้ข้าวเจ้าจะแก้ไขสถานการณ์ได้น่ะ ฮ่าๆตลกมากเลย”
“น้องนั่นเก่งออกนะ”
“ใข่ พี่เจ้าเก่งจะตายไป...”
“โอเคๆยอมๆๆ ไม่ว่านายข้าวเจ้าแล้วก็ได้”
หน้าตึกเรียน
“ผมบอกแล้วใช่มั้ยว่า อย่าเข้าใกล้ พัดลม!!!”
“ทำไมฉันต้องเชื่อแกด้วย? ถ้าฉันจะจีบพัดลม แกก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่ง”
“มีแน่ ถ้าผมกับพี่ต้องแข่งกันจีบยัยพัดลม!!!” ผมโกรธ ผมตกใจ ผมพูด คิด และ นึกถึงอย่างเดียวเท่านั้นต้องเอาพัดลมคืนมาให้ได้ ผมจะไม่ยอมให้พัดลมไปเป็นแฟนกับพี่ข้าวโอ๊ตเด็ดขาด ไม่มีทาง....
(พัดลม)
วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ ฉันต้องมาจัดตอนตี 5 กับนายข้าวเจ้า เพราะพี่ที่เคยมาจัดดันไม่สบายฉุกเฉินขึ้นมา...ช่างเป็นการเริ่มวันแห่งความรักที่ยอดเยี่ยมจริงๆ
‘สวัสดีค่ะท่านผู้ฟัง Happy Valentine Day นะคะ วันนี้ ดีเจพัดลม....’
‘และดีเจข้าวเจ้า...ขอให้ทุกคนและผมเองสมหวังกับความรักด้วยนะครับ^^’เอ๊ะ!นายข้าวเจ้ามีความรักตั้งแต่เมื่อไหร่กัน??
’เอ่อ...ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมาไม่เห็นรู้เลยนะคะว่าคุณข้าวเจ้ามีความรักแล้ว’
‘ก็...แหม...คุณพัดไม่ต้องหึงหรอกครับ เอาเป็นว่าผมจะสละเวลามาให้นะครับ’
‘ตลกใหญ่แล้วนะคะ เอาเป็นว่าวันนี้มาเริ่มต้นวันแห่งความรักดีๆด้วยเพลงนี้ดีกว่าค่ะ ไปฟังกันได้เลยค่ะ’
“นายมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” ฉันถามด้วยความสงสัยจากใจจริง
“แล้วยุ่งอะไรด้วยล่ะ แล้วเนี่ยมีดอกไม้มาด้วย ช็อคโกแลตอีกต่างหากกล่องเบ้อเริ่มเทิ่มขอกินมั่งดิ”
“ไม่ได้ ดอกไม้ให้ไม่ได้...ช็อคโกแลตฉันก็จะเอาไปแจกเพื่อนๆในห้องอยู่แล้ว รอกินพร้อมกันนั่นแหละ”
“พัดลม...” ทำไมต้องทำสายตาแบบนี้ด้วยนะ...มันน่ากลัว รู้มั้ย? สายตาจริงจังแบบนี้ ไม่ไหวจริงๆ น่ากลัวๆๆ
“อะไร?” แล้วพวกพี่ๆทีมงาน ทำอะไร โบกไม้โบกมืออยู่ได้ เพลงยังไม่จบซะหน่อย....
“ฉันชอบแกนะ”
ความคิดเห็น