คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตา หู จมูก ปาก
บทที่ 12
ตา หู จมูก ปาก
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงนาฬิกาปลุก ปลุกฉันให้ตื่นขึ้นมา ไม่รู้เหมือนกันว่าหลับไปตอนไหน..แต่ ชามใบโตหายไปแล้ว...เฮ้อ~ลืมง่ายจังฉัน เอาไปล้างแล้วก็ลืมเหรอเนี่ย???
“ตื่นแล้วเหรอ?”เสียงผู้ชาย?ใครหว่า!!!โจรรรร โอ้ อย่าทำร้ายหนูนะ....ฉันหันไปมอง
“พี่ใจเดียว...เข้ามาได้ไง?”นั่นสิ!มาได้ยังไง???
“พี่พามาเองแหละ”พี่แอร์!!!พามา...เนี่ยนะ!!!
“ไหนบอกว่า อย่าให้เจอกันอีกนะ!!ทำเกลียดกันแทบเป็นแทบตาย”ฉันพูดพร้อมสายตาจับพิรุธ
“อย่าทำตาแบบนั้นนะ! คือ...ใจเดียวมาจีบพี่ บอกว่าพี่นิสัยคล้ายพัดลม แต่สวยกว่าอ่า...”หนะ...หน็อย!!
“แอร์แอ้อ่ะ!พูดไรแบบนั้นจ๊ะ?เดี๋ยวน้องสะใภ้ก็กระทืบพี่เขยจนตายกันพอดี...แหะๆ^^”ไม่ต้องมายิ้ม!!!
“แอร์แอ้??”ฉันทวนคำเรียกที่น่าสยิวกิ้วนี้....
“ใช่!พี่ก็เรียกใจเดียวว่า เดียวเดี๊ยว เหมือนกัน อุ๊ย!เขินจัง><”เอ่อ...ไปหวานกันที่อื่นได้ป่ะ??เห็นแล้วอยู่ๆตามันก็ร้อนนน ขึ้นมาเลยง่ะ!!!!
“พรุ่งนี้พัดลมจะไปด้วยใช่มะ?”พี่ใจเดียวถามฉัน
“หืม?ไปไหน?”ฉันถามงงๆว่าพรุ่งนี้ฉันต้องไปไหนด้วยเหรอ?
“ก็งานหมั้นข้าวเจ้าไง”อั๊ยย่ะ!!!ลืมไปเลย...แล้วนี่กี่โมงแล้ว???
“เอ่อ..ค่ะ กี่โมงแล้วพี่แอร์?”ฉันหันไปพูดกับพี่ใจเดียวก่อนที่จะหันไปถามพี่สาวแสนสวย
“ตอนนี้เหรอ?5โมงครึ่งแล้ว...”
“ห้าโมงครึ่ง!!!OoO”ฉันทวนคำพร้อมเบิกตาโพลง
จากนั้นฉันก็รีบวิ่งออกไปทั้งชุดนอน(ชุดนอนลายหมีพูสีชมพูลายดอก-หวานไปไหน)จากนั้นก็โบกมือเรียกแท็กซี่หย็อยๆอ๊ากกก จะทำไงดี พี่จอร์จเล่นงานฉันแน่...นัดกันห้าโมง แล้วฉันจะไปถึงกี่โมงกันล่ะเนี่ย?
ขณะนี้เวลา6โมงเย็น เพลงชาติก็ดังขึ้นมาจากหน้าสถานีคลื่นวิทยุแห่งนี้ ด้วยความเป็นคนไทย และมีจิตสำนึกอันดี เมื่อได้ยินเพลงชาติก็ต้องยืนตรง...โอ้~อีกนิดเดียวก็จะเข้าไปได้แล้วอ่า....
ห้องจัดรายการ
“พี่จอร์จ!!!”ฉันตะโกนเข้าไปในห้องจัดรายการ ไอเย็นของแอร์กระทบหน้าฉันที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ มันรู้สึกเย็นวูบวาบ ไม่รู้ว่าต้นเหตุมาจากแอร์ในห้อง หรือว่า มาจากชายที่อยู่ตรงหน้าฉัน...
ภาพที่ฉันเห็นคือนายข้าวเจ้าพายัยน้ำใจ(เน่า)เข้าไปในห้องจัดรายการ แล้วคุยกันอย่างสนุกสนาน ฉันมาสายไปแล้วจริงๆ
“อ้าว...พัด พี่นัดแกกี่โมง แล้วนี่มันกี่โมง?แล้วแกใส่ชุดอะไรมาเนี่ย?”พี่จอร์จบ่นๆๆ แต่ฉันกลับได้ยินผ่านๆและไม่ได้จับใจความสำคัญอะไรเลยด้วยซ้ำ
“พัดขอโทษนะพี่...พัดกลับก่อนล่ะ เดือนนี้ไม่ต้องให้เงินเดือนพัดก็ได้ พัดขอตัวกลับก่อนนะ”ฉันพูดกับพี่จอร์จ แต่สายตาของฉันมองไปที่คนในห้องจัดรายการ เขาไม่คิดจะสบตาฉันเลยด้วยซ้ำ...
ฉันเดินออกมาจากห้องจัดรายการ จากนั้นน้ำตาก็ไหลมาเป็นทาง ร้องไห้บ่อยเกินไปแล้งมั้งยัยพัดลม แกมันอ่อนแอมากเกินไปแล้ว น่าสมเพชจังเลย... ฉันใช้มือที่แทบไร้เรี่ยวแรงยกขึ้นมาปาดน้ำตา แล้วพูดกับตัวเอง
“ฉันจะเป็นพัดลมคนใหม่...”
บ้าน
“กลับมาแล้วค่ะ”ฉันพูดออกไป
“ทำไมกลับไวนักล่ะ ยัยพัด!”พี่แอร์ถามพร้อมนั่งจับมือดูหนังกับพี่ใจเดียว
“พี่แอร์ พ่อแม่ยังไม่กลับใช่มั้ย?”ฉันแกล้งเปลี่ยนเรื่อง ทั้งๆที่ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ ว่าพ่อแม่คงยังไม่กลับบ้านหรอก ไม่งั้นก็คงไม่มานั่งจับมือกันแบบนี้แน่!!!เห็นแล้วอิจฉาสุดๆWOW
“อย่ามาเฉไฉ...บอกมาซะดีๆว่ามีเรื่องอะไร?”พี่แอร์ทำสายตาจับผิดและจ้องจิกลงมาที่ฉัน น่ากลัวจัง
“ก็ไปสาย เลย...อด”ฉันพูดสั้นๆ
“เหรออออ ฉันจะพยายามเชื่อแกแล้วกันนะ”พี่แอร์ลากเสียงยาว
“อย่าทะเลาะกันเลยสาวๆ แอร์แอร์จ๋า...เดียวเดี๊ยวขอกลับก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เก๊ามารับนะตะเอง ไปด้วยกันนะพัดลม^^”พี่ใจเดียวพูดหวานจ๋อย แล้วหันหน้ามาทางฉัน
“ค่ะ”ฉันตอบสั้นสุดๆ
“บ๊ายบายนะตะเอง จุ๊บๆ จุโหมะ รักนะ คิคิ”พี่แอร์ทำหน้าแอ๊บแบ๊วสุดๆเลย...แต่ก็อย่างว่าคนสวยทำอะไรก็ไม่ผิด
ห้องนอน
“พัดเดี๋ยวพรุ่งนี้แกต้องตื่นเช้าหน่อยนะ อาบน้ำ แต่งตัว แล้วก็แต่งหน้า”พี่แอร์พูดสิ่งที่ฉันต้องทำในวันพรุ่งนี้
“เช้าแค่ไหน?”ฉันถามพร้อมทำหน้ามุ่ย บอกตรงๆ ฉันไม่ค่อยปรารถนาที่จะตื่นเช้าเท่าไหร่...แบบว่าขี้เกียจ(ไม่ควรลอกเลียนแบบนะคะ)
“6โมงเช้า....ไปล้างหน้าไป เดี๋ยวฉันมาส์กหน้าให้ เร็วสิ!!”ตอนแรกพี่แอร์ก็พูดเสียงเรียบแต่พอเห็นฉันไม่กระดิก ก็เลยตะคอก โหดจริงๆ
“รู้แล้วจ้า”ฉันพูดพร้อมไปทำตามที่ได้รับมอบหมาย...เมื่อเข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้าเสร็จเรียบร้อยก็เงยหน้าขึ้นมามองกระจกทรงกลม
“ฉันจะสวยได้จริงๆน่ะเหรอ?”ฉันถามตัวเอง...แต่ในใจฉันมันพูดว่า ‘เธอสวยมากกกกกก’หลงตัวเองเพียงนี้
“ยัยพัด!!ล้างหน้าหรือว่าอึ๊!!!”พี่แอร์ตะโกนเร่ง...
“เจ้าคร่า~”ฉันรีบพูดเสียงดัง แบบว่า ประชดนิดๆ แหะๆ
“มานี่....นอนลง หลับตา หลับไปเลยก็ได้”ฉันทำตามที่พี่แอร์บอก แล้วก็เผลอหลับไปจริงๆด้วย ฉันรู้สึกผ่อนคลายมากเลยนี่นา....
~ตื่นได้แล้วคร้าบบบ แอร์แอ้จ๊ะ ตื่นมารับมอร์นิ่งคิสส์ เร้ววว~
“ครอก...ฟี้~”ฉันนอนอ้าปากหวอ...พร้อมคราบน้ำลายที่มุมปากหน่อยๆ(แหม...เวลานอน ใครจะมีเวลา เมคสวยได้ล่ะ จริงมั้ย?) กำลังนอนสบายๆเสียงปลุกที่แสนขนลุกบางเสียงทำให้ฉันตื่นขึ้นมา...อ๊ากกกอย่าบอกนะว่า...พี่ใจเดียวบุกห้อง!!!
“อ๊ากกกก”ฉันร้องออกมา เมื่อนึกขึ้นได้ว่ามีผู้ชายอยู่ในห้อง!!!!
“ร้องอะไรของแก!!”พี่แอร์ตะโกนถาม พร้อมขยี้ตา...เพราะว่าเพิ่งตื่นขึ้นมา
“ก็พี่ใจเดียวเข้ามาในห้องนี่นา!!!เอาแฟนเข้ามาห้องได้ไง!!”ฉันตะโกนใส่พี่สาว
“ยัยบ้า!!!แหกตาดูนี้ดส์นึงนะจ๊ะน้องสาวววว”พี่แอร์ถลึงตา พร้อมชี้นิ้วไปรอบห้อง
เอ๊ะ!หายไปไหนอ่า???แล้วเสียงที่มาปลุกล่ะ!!!
“พี่แอร์...แล้วเสียง....เสียง...”ฉันกำลังงงจนพูดไม่ออก
“อ๋อ...เสียงเดียวเดี๊ยวใช่มะ?พี่เองแหและ อัดเสียงที่รักเอาไว้แล้วก็ตั้งเป็นเสียงปลุกอ่ะ น่ารักมั้ย?”น่ารักกะผีอ่ะดิ!!!ตกใจหมดเลยนึกว่าพี่ใจเดียวบุกห้อง!!!
“แหะๆ ดีจ้ะ น่าร๊ากกกก น่ารัก!!!”ฉันแกล้งพูดประชด
“พูดมากน่า...ไปอาบน้ำแล้วก็เปลี่ยนชุดรอเลย!!”พี่แอร์พูดพร้อมทำหน้าแยกเขี้ยวใส่
“จ้าๆๆๆ”ฉันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ โดยที่ไม่ลืมหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่เข้าไปด้วย จากนั้นไม่นานฉันก็ออกมาพร้อมกลิ่นสบู่หอมอ่อนๆที่ตัวของฉัน จากนั้นฉันก็ไปหยิบชุดแสนสวยที่ซื้อมาจากห้างเมื่อสองวันก่อน....เอาล่ะ...ฉันพร้อมสวยแล้ว
“โอ้โห...ดูดีแฮะ!!!”พี่แอร์พูดออกมาพร้อมสายตาที่ตกตะลึง ทำไมอ่ะ หนูสวยกว่าเดิมไม่ได้เหรอ(แบบว่าแต่ก่อนก็สวยอยู่แล้วอ่า อะคริ อะคริ)
“รู้แล้วว่าหนูอ่ะ สวยมากกก”ฉันแกล้งยอตัวเอง พี่แอร์รีบทำปากเบ้ทันที
“ยัยเว่อร์!!!!”พี่แอร์ว่า
จากนั้นพี่แอร์ก็ไปเปลี่ยนเป็นชุดสีชมพูเข้ม เซ็กซี่ สวยมากเลยอ่ะ ตะลึงตึงตึงๆๆๆๆ
“ว้าว”ฉันเผลอร้องออกมา เมื่อเห็นพี่แอร์ใส่ชุดสวย พร้อมแต่งหน้าทำผมอย่างหรูเริ่ดดดด
“สวยล่ะสิ...มาๆ มาแต่งหน้าทำผม ฉันแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว” ตาฉันแล้ว เอาล่ะดูซิว่าฉันจะสวยแค่ไหน
พรึ่บๆ พั่บๆ ปุ๊บปั๊บ เช้งๆ ชะแว้บๆๆ พี่แอร์จัดการแต่งหน้าทำผมฉันจน...เอ่อ..ฉันคิดว่ามันดูสวยมากเลย
“พัดก็สวยมากเหมือนกันแหละ!ไปเถอะ”พี่แอร์พูดพลางจูงมือฉันเดินลงมาจากชั้นบนของตัวบ้าน
ปิ๊นๆๆๆ
เสียงรถบีบแตรดังออกมาจากหน้าบ้าน มาแล้วเหรอ? โอเค...ฉันก็พร้อมแล้วเหมือนกัน
“ไปนะคะ พ่อแม่...สวัสดีค่ะ”ฉันพูดพร้อมยกมือไหว้พอเป็นพิธี
“หวัดดีค่ะ เดี๋ยวแอร์จะดูแลยัยพัดเองค่ะ^^”พี่แอร์พูดและยิ้มออกมา
ฉันมุ่ยหน้าเล็กน้อย...พัดดูแลตัวเองได้น่า...ฉันกับพี่แอร์เดินออกมาจากบ้าน แล้วเสียงที่ได้ยินเป็นเสียงแรก คือ....
“ว้าว...พี่น้องสวยจังครับ”พี่ใจเดียวพูดออกมา พร้อมตาที่เป็นประกาย
“เดียวเดี๊ยวอ่ะ!ไปกันเถอะค่ะเดี๋ยวสายนะ”พี่แอร์พูดพร้อมเปิดประตูรถเข้าไป พี่ใจเดียวก็หล่อใช่เล่นนะเนี่ย ใส่สูทสีดำ เนกไทสีแดง หล่อมากกกก
หน้าบ้านนายข้าวเจ้า
ฉันเคยมาที่นี่ครั้งนึงแล้ว ตอนมาทำรายงานกับนายข้าวเจ้า...รอบบ้านถูกตกแต่งด้วยสีแดง รถสีขาวสวยหรูมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านแล้ว ภายในงานครื้นเครง เสียงเพลงจีนดังกระหึ่มไปหมด ทุกคนในงานดูมีความสุขมาก ฉันก็ควรเป็นแบบนั้นใช่มั้ย? ฉันเดินพร้อมกับพี่แอร์และพี่ใจเดียว ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างหวานชื่น ฉันจึงฝืนยิ้มออกมา ตอนนี้ฉันเข้ามาในงานแล้ว...แล้วทำไมคนถึงมองกันมาแบบนี้ล่ะ?ฉันสวยมากขนาดนั้นเลยเหรอ?เอ...ถ้าไม่คิดไปเอง มีคนซุบซิบกันด้วย คนในงานเหมือนพร้อมใจกันใส่ชุดสีแดง สีชมพู สีสดๆทั้งนั้น มีแต่ฉันที่ใส่สีขาวคนเดียวในงาน...เลย เด่นมาก(มั้ง)
เสียงพิธีกรประจำงาน ประกาศว่า คู่หมั้นกำลังจะออกมาแล้ว ฉันตั้งใจจดใจจ่อ รอมองนายข้าวเจ้าว่าจะหล่อแค่ไหนเชียว....แล้วก็มีเสียงของพ่อของข้าวเจ้าดังขึ้น
“ไอ้หยา!!ยามเฝ้าภาษาอะไรเนี่ย??ทำไมปล่อยให้อาคนนั้นเข้างานล่าย...ไล่ไปเหลียวนี้เลย”ไล่ใคร?อย่าบอกนะว่าเป็น ฉัน...หนูทำอะไรผิด!!! พี่แอร์ พี่ใจเดียวเหยียดยิ้มออกมา...ยิ้มอะไร น้องกำลังจะโดนโยนออกไปนะ!!!!!
“หยุดเดี๋ยวนี้!!!!ปล่อยเธอซะ!!!”เสียงนายข้าวเจ้าพูดออกมา
“อาข้าวเจ้า ลื้อออกมาทำไม?อีกไม่นานก็ถึงฤกษ์แล่ว”เสียงพ่อของนายข้าวเจ้าถาม
“ผมขอโทษนะครับป๊า...แต่ผมจะไม่หมั้น หรือ แต่งงานกับคนที่ผมไม่ได้รัก”นายข้าวเจ้าพูดออกไป...นายยามสองคนนี้ก็ยังไม่ยอมปล่อยซะที เริ่มเจ็บแล้วนะ พี่แอร์ก็ยังยิ้มไม่หุบ...หรือว่า...นี่จะเป็นแผน!!เข้าใจหมดแล้ว ที่แท้พี่แอร์กับพี่ใจเดียวก็วางแผนไว้นี่เอง...แล้วฉันทำผิดอะไรฟะ!!!
“ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้...ไม่อย่างนั้นฉันไม่เอาพวกนายไว้แน่!”นายข้าวเจ้าพูดเสียงดุดัน แล้วสายตาที่น่ากลัว
พวกยามทั้งสองคนปล่อยมือออกจากแขนของฉัน อ๊ายยย...แขนแดงแจ๋เลยอ่ะ
หมับ! นายข้าวเจ้าจูงมือฉัน แล้วมาหยุดตรงที่พี่ใจเดียว
“ผมขอสูทตัวนี้ได้มั้ยครับ?”นายข้าวเจ้าพูดพร้อมชี้ไปทางสูทของพี่ใจเดียว ฉันคิดว่าคงเพราะเป็นเสื้อจีนสีแดงสดล่ะมั้ง นายถึงขอสูทของพี่ใจเดียวน่ะ....ส่วนฉันหันไปมองหน้าของพ่อนายข้าวเจ้า เขาดูอึ้งๆ ฉันสงสารจัง...แต่ ฉันขอสงสารตัวเองบ้างแล้วกัน ขอเห็นแก่ตัว ขอเป็นคนเลวสักครั้ง(เพราะตอนนี้เป็นนางเอกมากก)
“ได้สิ^^”พี่ใจเดียวพูดและส่งยิ้มให้ จากนั้นก็ถอดสูทออกแล้วยื่นมาให้นายข้าวเจ้า
“ขอบคุณครับ”นายข้าวเจ้ายังจับมือฉันแน่น มันมีเหงื่อซึมออกมาจากมือของนายข้าวเจ้าด้วย มันทำให้ฉันรู้ว่านายรู้สึกยังไง ฉันเข้าใจนาย
“เฮียเจ้า!!!เฮียจะทิ้งน้ำใจไม่ได้นะ!!!”เสียงยัยน้ำใจดังออกมาพร้อมน้ำตาที่อาบแก้ม ฉันหวั่นนิดหน่อยว่าจะโดนตบรึเปล่า?
“ฉันขอโทษนะ แต่ฉันไม่ได้รักเธอ!!!”ข้าวเจ้าพูดเสียงเรียบนิ่ง แต่ฟังแล้วมันดูเย็นชามากกว่า...อึ๋ย!
“เฮียเจ้า!!!!!กรี๊ด!!!!”ยัยน้ำใจกรีดร้อง จนแก้วหูแทบแตก
“ไปเถอะ!”ข้าวเจ้าพุดกับฉัน สายตาเขาก็ยังดูเรียบนิ่งเย็นชาเหมือนเดิม
“อาเจ้า...ถ้าลื้อออกไปแม้แต่ก้าวเดียว ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพ่อ!!!”พ่อของข้าวเจ้าพูดเสียงเด็ดขาด
นายข้าวเจ้า ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มือของนายข้าวเจ้าสั่นระริกไปหมดแต่ก็เดินไปเรื่อยๆจนจะพ้นเขตประตูบ้านอยู่แล้ว...ฉันดึงมือข้าวเจ้า เพื่อจะหยุดเขา
“อย่านะ!นายอย่าทำแบบนี้!!!”ฉันพูดพร้อมส่งสายตาจริงจัง
“เธอรักฉันรึเปล่า?”มาถามอะไรตอนนี้เนี่ย??? ฉันจะไม่ปิดบังอะไรอีกต่อไปแล้ว!!!
“รัก”ฉันตอบ พร้อมสายตาที่จริงจังที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ป๊าครับ...ผมอยากเป็นลูกป๊านะครับ แต่ว่า...ผมรักผู้หญิงคนนี้ ไม่ใช่น้ำใจ!!!!”นายข้าวเจ้าตะโกนออกไปข้ามหัวใครต่อใครเขาบ้างก็ไม่รู้ อ๊ายยย ใจฉันเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะเลย...หน้าฉันร้อนผ่าว ฉันเขินมากกก
จากนั้นนายข้าวเจ้าก็จูงมือฉันออกมาจากประตู เฮ้ย!พ้นเขตประตูแล้วอ่ะ...เอาไงดีหว่า????
“ไปเดทกันนะ...”นายข้าวเจ้าจูงมือฉันเดินออกมาเรื่อยๆเพื่อให้พ้นเขตประตูบ้าน เมื่อพูดออกมาก็เว้นหายใจ มันยิ่งทำให้ฉันลุ้นเข้าไปอีกว่านายจะพูดต่อว่าอะไร
“ที่รัก^^”กรี๊ดดดดดด รักๆๆๆๆ ฉันคลั่งนายเข้าไปใหญ่แล้ววว>///<
“ไอ้บ้า!”ฉันแกล้งว่านายข้าวเจ้า
“ไปกันเถอะ”นายข้าวเจ้าพูด ขอเห็นแก่ตัววันนึงเถอะนะ
“เดี๋ยว...ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย?”
“หืม?ได้ดิ^^”ช้ากก ยิ้มนายกระชากใจฉันไปแล้ว อ๊ากกก
“คือ...ฉันทำอะไรผิดเหรอ?”ฉันยังงงไม่หายว่าตัวเองทำอะไรผิด ถึงต้องโดนยามจับตัวไว้
“ผิดเรื่อง?”นายข้าวเจ้าเลิกคิ้วถาม นายนี่มัน...น่ารักอ่า><
“เรื่องที่ฉันโดนยามจับตัวไว้อ่ะ”
“อ๋อ...เธอใส่ชุดสีขาวไง คนจีนเขาถือว่าไม่ค่อยเป็นมงคลน่ะ”นายข้าวเจ้าพูดหน้าตาเฉย
“พี่แอร์รู้เรื่องด้วยใช่มะ?”ฉันทำสายตาจับพิรุธทันที
“ไปกันเถอะ อยากเดทจะแย่อยู่แล้วนะจ๊ะที่รัก”ชัวร์เลย!!พี่แอร์ต้องวางแผนกับนายนี่แน่ๆ ร้ายจริงๆ
“จะไปยังไงล่ะ?ดูซิ...ว่าจะไปยังไง รถที่ไหนก็ไม่มีเลย อีตาบ๊อง!!”ฉันว่านายข้าวเจ้า
“จริงด้วยสิ...ไปหน้าปากซอยกัน ไม่ไกลหรอก”
“ไปหน้าปากซอย..เดินเนี่ยนะ!!!อื้อหือ..ดูชุดฉันสักนิดดิ ชุดสวยๆจะให้เดินไปเหรออออ”ฉันประชดใส่ ฮ่าๆ
“งั้น...ขึ้นมาสิ”นายข้าวเจ้านั่งย่อตัวลงมา อ่ะน่ะน่ะแน่!!!นายจะให้ฉันขี่คอล่ะสิ โฮะๆ จัดไปไม่ให้เสียน้ำใจ ทำไมฉันอารมณ์ดีเว่อร์ขนาดนี้เนี่ย???เจอเรื่องเลวร้ายมามากมายแต่พอมีนายฉันกลับไม่เศร้าเลย(ซึ้งงงงง)
ฮวบ!นายข้าวเจ้าถึงกับทรุด...เว่อร์และๆ ฉันไม่ได้หนักขนาดนั้นนะยะ
“นี่!ทำไมหนักจังเลยอ่า ฮึบ!”นายข้าวเจ้าบ่น พร้อมจับขาทั้งสองข้างของฉันแล้วพยายาม(อย่างถึงที่สุด)ลุกขึ้นมา...ในที่สุดก็ลุกขึ้นมาได้ เก่งมากกก แปะๆ(เสียงปรบมือ)
“อย่าบ่นๆๆเดินไปๆ”ฉันพูดพร้อมทำหน้ากวนๆ ผมนายทำไมหอมแปลกๆอ่ะ อ๋อ..กลิ่นสเปรย์แต่งผมนี่เอง
“นายทำแบบนั้น เหมือนคนไม่รู้จักคิดเลยนะ”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบายใจ
“ก็ไม่คิดไง...แต่คิดอย่างเดียวเอง...”นายข้าวเจ้าเว้นจังหวะอีกแล้ว โอ๊ยย ตื่นเต้นๆๆๆๆ
“คิดว่าทำไมนะ...ฉันถึงรักๆๆๆๆๆๆเธอมากมายขนาดยอมทำอะไรโง่ๆ” แปร๊ดดด หน้าฉันแดงแปร๊ดทันที อะจ๊าก...นายพูดบ้าๆอีกแล้ว ฉันก็รักนายมากกกกกกกก อุ๊ย เขินนนน
“งั้นฉันก็โง่เหมือนกัน”ฉันพูดพร้อมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“หมายความว่าไง?ฮึบ!”นายข้าวเจ้าพูดพร้อม ยกตัวฉันขึ้น ฉันรู้สึกว่าแผ่นหลังของนายนี่กับหน้าอกของฉันจะสัมผัสกันนะ!!!กรี๊ดดด ทำไงดีๆๆๆ
“ยิ้มไร?”ฉันถามเมื่อเห็นนายข้าวเจ้าแอบยิ้ม
“ตอบไม่ตรงคำถามนี่!”นายนี่ยังยิ้มไม่หุบ
“ไม่รู้อ่ะ”
“ซะงั้นล่ะ...ฮึบ!”อีกแล้วนะ...ทำไงดี???
“เมื่อยยัง?ฉันจะลงแล้วนะ”ฉันแกล้งจะทำเป็นลงจากหลัง เพื่อจับพิรุธ
“ไม่ต้อง!!!ฮึบ!ฮึบ!ฮึบ!”พิรุธเพียบเลย...
ง่ำ!!!!ฉันกัดหูนายข้าวเจ้า พร้อมพูดออกมาอย่างโมโห จากนั้นเวลาต่อมาไม่ถึงวินาทีฉันก็ก้นจำเบ้าลงกับพื้น โอ๊ย เจ็บนะเฟ้ย!!!!
“ไอ้ทะลึ่ง!!!”ฉันสบถ
“โอ๊ยยย กัดหูทำไมเนี่ย??แล้วมาว่าทำไม??”ยังมีหน้ามาถามอีก
“ก็นายอ่ะ..ทะลึ่ง!!”จะอธิบายยังไงดี???
“ทะลึ่งไร?”นายข้าวเจ้าพูด แล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม
“ก็..ก็...”โอ๊ยยย อึดอัด จะบอกยังไงดี???
“เธอคิดทะลึ่งๆใช่ม้า...เรื่องหลังฉันกับจุดจุดจุดของเธอ”นายข้าวเจ้าพูดพร้อมมองมาทางหน้าอกของฉันตรงคำว่า ‘จุดจุดจุด’แปลว่า....อ๊ากกก รู้ทัน!!!
“ไอ้บ้าข้าวเจ้า นายตายแน่!!!”ฉันพูดพร้อมวิ่งไล่เตะนายข้าวเจ้า อู๊ยๆยังเจ็บก้นกบอยู่เลย
“อะจ๊ากกกก แท็กซี่ๆๆๆ”นายข้าวเจ้าร้องเสียงหลง แล้วรีบโบกเรียกแท็กซี่!!!
“ขึ้นมาเร็ว ยัยพัดลมตด!!!”นายข้าวเจ้าทำหน้ายียวนกวนประสาทสุดๆ
“ไอ้บ้า!!!”
“ไปไหนครับ?”เสียงโชเฟอร์ถาม
“ไปเชียงใหม่ครับ”อ่อ...ไปเชียงใหม่ อื้มๆน่าสนุกดี...อีตาบ้า!!!!จะไปทำไมยะ?แล้วใครบอกว่าจะไปด้วย?
“พี่ไปมั้ยครับ?ผมเหมา!เธอ...เอาเงินมารึเปล่า?”นายข้าวเจ้าพูดกับคนขับแล้วหันมากระซิบฉัน
“หืม?เปล่า”ถามเรื่องเงินกับฉันเหรอ???
“เอ่อ...สรุปพี่จะไปมั้ยครับ?”ข้าวเจ้าถาม
“ไปครับ”พี่คนขับรถตอบ
“พี่ครับ!งั้นแวะไปที่สถานีคลื่นวิทยุในซอยอัญมณี81ครับ”ไปทำไมอีกกกก นายจะพาฉันไปไหนนักหนา รถแท็กซี่เคลื่อนตัวมาเรื่อยๆ จนจะถึงสถานีวิทยุอยู่แล้ว ฉันเริ่มหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ จึงตัดสินใจพูดออกมา...
“พี่คะ!จอดรถค่ะ”ฉันบอกคนขับ นายจะไปไหนทำไมไม่รู้จักถามกันบ้างเลย
“นี่ค่ะ ค่ารถ”ฉันให้ค่ารถกับคนขับ เมื่อรถมาหยุดอยู่ตรงสวนสาธารณะ ที่ๆฉันเคยมาแล้วสองครั้งสองครา
นายข้าวเจ้าวิ่งตามฉันมา...ไม่ต้องเลย งอนเฟ้ย!!
“งอนเหรอ?”แน่ะ!รู้อีก...
“เออ”ฉันตอบเสียงห้วน
“ฉันอยากพาเธอไปเที่ยวที่ที่มันโรแมนติกอ่ะ...แต่ลืมเอาเงินมาก็เลยจะมายืมพี่จอร์จ แหะๆ”บ้าๆๆเขินนะ
“อยู่ที่ไหนกับนายก็โรแมนติกหมดแหละ”อ้วกกก(คำพูดตัวเองแท้ๆ)แต่ฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆนะ
“อี๋...ไปเอาคำหวานๆมาจากไหนเนี่ย??ฮ่าๆ เธอน่ารักจังเลย รู้ตัวรึเปล่า?”
“รู้”ฉันตอบ เหอะๆ เรื่องจริงนี่นา
“ไม่ค่อยเลยนะ”ข้าวเจ้าทำตาแปลกๆ
วันนี้ฉันกับนายข้าวเจ้าส่งสายตากันมาก มากจนเกินพิกัดเลยด้วย
“วันนี้เธอกัดหูฉันอ่ะ เจ๊บเจ็บ”นายข้าวเจ้าอ้อน...อ้อนให้ตายก็ไม่ขอโทษหรอกย่ะ
“ฉันไม่ขอโทษหรอก...นายมันเป็นไอ้ทะลึ่ง!!”ฉันเบ้ปาก
“โถ่...ล้อเล่นน่า...ฉันไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย ดูหุ่นตัวเองสิ ใครเขาจะมีอารมณ์!!”ไอ้บ้า!!!พูดแบบนี้กับผู้หญิงได้ไงยะ!!!!
“ชิ!ฉันงอนจริง แล้วนายจะง้อไม่ได้”ฉันพูดจริงๆนะยะ ฉันหันหลังให้นายข้าวเจ้า
หมุก! จมูกฉันกับนายข้าวเจ้าชนกันเมื่อฉันหันหน้าจะไปด่าอีตาบ้าข้าวเจ้าต่อ นายเอาหน้ามาใกล้ทำไมยะ โฮกกกก หล่อไม่บันยะไม่บันยังเลยนะ แฟนฉัน(กล้าพูด) อ๊ากกก ถ้านึกถึงภาพวันนี้ทั้งหมด เริ่มตั้งแต่ตาที่เราจ้องกันที่บ้านนายข้าวเจ้า...หู ที่ฉันกัดนายข้าวเจ้าไป...จมูกที่ชนกันเมื่อกี๊!! โฮกกก เหลืออีกแค่อย่างเดียว... ตา หู จมูก อ๊ะ!ปากกกก กรี๊ดดด ฉันคิดบ้าคิดบออะไรเนี่ย????
“เธอคิดอะไรที่มันทะลึ่งๆอยู่ใช่มั้ย?”รู้ทันบ่อยเกินไปแล้วนะ
“บ้า!!”ฉันพูดกลบเกลื่อน(โกหกเห็นๆ)
“แต่ฉันคิด...ลองนึกถึงวันนี้ทั้งวันสิ สายตาของเธอที่ให้กำลังใจฉัน หูของฉันที่โดนเธอกัด จมูกที่ชนกันโดยบังเอิญ...แล้วมันจะเหลืออะไรล่ะ? เธอจะทันคำพูดของฉันมั้ยเนี่ย?ยิ่งโง่ๆอยู่”ไอ้บ้า...ฉันคิดก่อนนายอีก
จุ๊บ! ฉันเอาปากสีชมพูที่เคลือบลิปกลอส(พี่แอร์ทาให้)ไปประทับฝีปากของข้าวเจ้าเบาๆแล้วรีบถอนออก
“ครบแล้ว”ฉันบอก พร้อมน้ำตาที่คลอเบ้า ฉันรักนายมากนะ รู้มั้ย?ถ้าขาดนายไป ฉันจะเสียใจมากแค่ไหน ฉันอยากเห็นแก่ตัวแบบนี้ทุกวัน อยู่กับนายแบบนี้ทุกวัน แต่...ฉันไม่อยากให้พ่อกับลูกต้องมาทะเลาะกัน นายจะต้องไม่ทะเลาะกับพ่อของนาย
“ขอบใจนะ...ฉันรู้ว่าเธอได้มอบหัวใจมาให้ฉันแล้ว...”รู้ทันอีกและ
“...และฉันรู้ว่าเธอคิดมากเรื่องพ่อฉัน แต่เธอเชื่อใจฉันมั้ย?ถ้าเราเชื่อใจกัน มันต้องผ่านไปได้ด้วยดี”นายข้าวเจ้าพูดพร้อมยิ้มกว้างอย่างจริงใจ ส่วนฉันก็พยักหน้าหงึกหงัก
“ฉันเชื่อใจนาย..”จากนั้นฉันกับข้าวเจ้าก็โผกอดเข้าหากัน ฉันเชื่อใจนายและฉันจะรักนายไม่มีวันเปลี่ยนใจ
ความคิดเห็น