คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ
9
ต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ
“มายไวฟ์~^O^/”
มะ...มาแต่ไก่โห่เลยแฮะ=O=;;
“งะ...ไง!\^^;;;”ฉันทักกลับแบบเหงื่อโซมกาย เอ่อ...คือตอนนี้กำลังตื่นเต้นน่ะ
“มีอะไรรึเปล่ามายไวฟ์^^”
จะบอกยังไงดีว้า~TOT
ไอ้แคนนะไอ้แคน สั่งให้ฉันทำอะไรไม่สั่งดันมาสั่งให้บอกเลิกผู้ชาย!! ชีวิตฉันเคยทำซะที่ไหนกันล่ะฟะ...แค่โดนผู้ชายจีบก็ยังไม่เคยเลย(สำหรับซัมเมอร์นี่มาแบบลมเพลมพัด ไม่ถือว่าเป็นการจีบ-O-)แล้วจะไปพูดบอกเลิกใครเป็นล่ะ ไอ้บ้าแคน แกนะแก...-*-
“มายไวฟ์...ทำหน้ายุ่งแบบนี้ มันก็น่ารักไปอีกแบบนะ แต่ฉันชอบแบบนี้มากกว่า~”
(((>[+++]<)))
“อ๊ากกกก~อ่าอาอื้ดแอ้มอันเอ้!!”
“ฮะๆ ว่าไงน้า~ฉันฟังไม่ออกเลยยย>_<”
ไอ้...-*-
“(((=[+++]=)));;”
คืออาจจะงงว่าฉันเป็นอะไร...ก็ไอ้ฮัสแบนด์น่ะสิยืดแก้มฉันเกือบจะเป็นสะพานข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาอยู่แล้ว(เว่อร์ซะไม่มี-_-)บอกว่าอย่ามายืดแก้มก็ดันทำเป็นโง่ซะงั้น มันน่านัก!-*-
แอ๊ด~
“(((O[+++]O)));;;”
บะ...บะ...บรรลัยแว้วววว ฟองน้ำขอลาตายพ่ะย่ะค่ะ\TOT/
“-_-+++”ดูสายตามันสิคะT^T
“อ้าว พี่เขย...มาหาเมียผมแต่เช้าเลยนะ^^” ‘เมีย’ เลยเรอะ=[]=!!
“-_-+++”เขาพูดด้วยก็ไม่พูดกะเขาเนอะ เอาแต่จ้องฉันอยู่นั่นแหละTOT
“เอ็บ!!”พยายามแล้วนะ พยายามที่จะขัดขืนแล้ววววTOT(พยามได้แค่นี้เจงเจงงง)
“โอ๊ะ!ลืมไปเลย เจ็บตรงไหนรึเปล่าO_O”
หมอนี่มันแกล้งฉันรึเปล่าฟะ แน่ใจได้ไงว่าไม่ได้จงใจให้ไอ้แคนเข้ามาเห็นน่ะ( - -)--->(- -)?
“มายไวฟ์มองฉันทำไมเหรอ-_-“
“นายน่ะ...โอ๊ะ!O_O”
จู่ๆนายซัมเมอร์ก็เข้ามาจับแก้มฉันเฉยเลย เอ่อ...ไอ้บ้าแคน ถ้าจะยืนจิกใส่ฉันอย่างเดียวก็ไม่ต้องมาด่าฉันทีหลังนะ >O<
“เรายังไม่ได้จูบกันเลยนี่เนอะ^^”
“หะ...หา?o_O”
“จุ๊บ!^3^”
อุ๊บ!>3<
“อื้อๆๆ\>3</”ฉันหายใจไม่ออก กรี๊ดอย่าเอาลิ้นมาดันกระพุ้งแก้มฉันเด่ะ อ๊ากกก!เคลิ้มมมม~_~ เฮ้ย!ไม่ใช่สิ..ต้องผลักๆ ฮึ้บ!
...ไม่มีแรง~
ร่างกายอ่อนระทวยไปหมดเลย อันที่จริงก็เคลิ้มนิดๆนะที่จุ๊บๆแบบนี้ แต่ทำไมฉันไม่ได้รู้สึกดี...จะพูดไงดีล่ะ คือมันไม่ได้รู้สึกเหมือนถูกเชื่อมเข้าหากันและกันเลย ฉันกลับรู้สึกหงุดหงิดด้วยที่เห็น ‘หมอนั่น’ ยืนนิ่งเป็นรูปปั้นให้ ‘คู่หมั้น’ ยืนเกาะแขนซบหน้าทำท่าเขินอายอยู่นิ่งๆแบบนั้น-*-
เห็นแล้วมันหงุดหงิดมากกกกก-*-
ปึ่ก!
“พอ!”หายใจก็หายใจไม่ออก ทรมานอีกต่างหากที่ต้องเห็นไอ้บ้านั่นยืนนิ่งไม่รับรู้อะไรแบบนั้นน่ะ-*-
“อ่ะจ้ะ^^”
ฉันมองไปทางไอ้แคนก็เห็นแค่ว่ามันมองมาแบบไม่พอใจเท่านั้น เฮอะ!แกนิ่งแบบนี้ แต่ฉันจะทำให้แกนิ่งไม่ออกไปเลยไอ้แคน!!
“ไม่ได้เรื่องเลยนะ มายฮัสแบนด์^[+++]^”ฉันฉีกยิ้มกว้างแล้วมองไปที่ซัมเมอร์ที่อึ้งๆพอเจอคำพูดของฉัน
“นี่...พูดแบบนี้ฉันเสียความมั่นใจนะ”
“ก็แค่จะบอกว่าถ้ามีคราวหลัง...นายควรทำแบบนี้^^”
พูดจบฉันก็เอื้อมมือไปคว้ารอบคอของซัมเมอร์ให้โน้มลงมาหาก่อนที่จะบรรจงจรดริมฝีปากของตัวเองลงไปและเริ่มทำเหมือนที่เคยอ่านในนิยาย เอาลิ้นไปตรงนั้นทีตรงนู้นที เอ่อ...ไม่พูดแล้วดีกว่า ///
“...”
“-_-++++”
รังสีสังหารแผ่ออกมาจากตัวไอ้แคนมากเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งสะใจมากเท่านั้น ถ้าแกหวงแกหึงก็ต้องเข้ามาห้าม ไม่ใช่ให้ฉันจูบกับซัมเมอร์ต่อไปแบบนี้
“คู่นี้สวีตกันจังเลย>///<”เฮอะ!ไม่มีใครต้องการเห็นไดอะล็อกของเธอหรอกนะ ยัยหน้าหนาวสองหน้า-*-
“พี่เขยไม่จูบพี่สาวฉันมั่งเหรออ~^^”เสียงซัมเมอร์เหมือนจะเยาะเย้ยอยู่ในที ซึ่งนั่นทำให้ฉัน...สะใจเข้าไปอีก สะใจโว้ย!\TOT/
“เอามั่งมั้ย ที่รัก^^+”
“บ้าเหรอ แคนดี้~เค้าเอานะ>///<”ยัยนี่ต้องการอารายยยย-*-
“จะพูดว่า ‘อาย’ รึเปล่า หืม?ที่รัก^^”
เหอะๆ ยัยนั่นต้องการสื่อว่าจะ ‘เอา’ นั่นแหละ-*-
“เอ่อ...เอ่อ..>///<”ไม่ต้องแกล้งอายแล้วเอานิ้วชี้จิ้มกันไปมาหรอกนะ เห็นแล้วมันหมั่นไส้
“หึ~”ไอ้แคนหันมาส่งยิ้มร้ายกาจให้ฉันก่อนจะค่อยๆเชยคางของยัยวินเธอร์ขึ้นแล้วบรรจงจูบ
อึก!
เจ็บอีกแล้ว...หัวใจฉัน หัวใจของฉันมันบีบแน่นจนรู้สึกระบมไปหมด ถ้าจะประชดกันไปมาแบบนี้ มันคงไม่รู้สึกเจ็บเท่าฉันหรอก คงจะมีแต่ฉันคนเดียวที่ต้องเจ็บหัวใจขนาดนี้...
แล้วทำไมฉันจะต้องทนดูด้วย มันเจ็บ มันเจ็บ แกจะรู้บ้างมั้ยไอ้แคน ฉันจะไม่ทนดูอีกต่อไปแล้ว ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง!!
ปึ่ก!
ฉันดึงสายน้ำเกลือออกจากหลังมือของตัวเอง(โคตรเจ็บเลย ว่าแล้วว่ามันต้องเจ็บT^T)แล้วก็ลงจากเตียงท่ามกลางสายตาตกตะลึงของคนทั้งห้อง ยกเว้น...ยัยวินเธอร์ ยัยนี่ทำแค่แสยะยิ้มสมเพชให้ฉันเท่านั้น-*-
หมับ!
“ไวฟ์ จะไปไหน!”ซัมเมอร์เข้ามาคว้าข้อมือข้างที่ถูกดึงสายน้ำเกลือออกของฉันเอาไว้ มันเริ่มชาและ=O=;;
“เบื่อ!”ฉันสะบัดข้อมือของตัวเองแรงๆแล้วก็เดินออกมาจากห้อง
ใช่...นี่แหละ ‘สักอย่าง’ ที่ฉันทำได้(เกลียดตัวเองชะมัดเลย=_=)
[ประชดกันไปมามีฉันจ็บ
เธอไม่เก็บความเจ็บเอาไว้หรอก
ฉันรู้ได้ถึงเธอจะไม่บอก
สีหน้าเธอแสดงออกหมดทุกอย่าง
แล้วคนเจ็บเช่นฉันควรทำไง
บอกได้ไหมสิ่งไหนคือหนทาง
หัวสมองตอนนี้มันช่างว่าง
คิดได้อย่างเดียวคือ ’หนี’ ไปให้ไกล]
{Fong-Nam}
ความคิดเห็น