I love You ,Sister-พี่สาวครับ ผมหลงรักพี่เข้าแล้วครับ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

พี่เลี้ยงจำเป็น

“จิลไม่ยอมมมมม~>O<”

“มอนก็ไม่ยอม”

“นายเป็นผู้ชายนะ ไดมอน!>_<”

“แต่เธอเป็นพี่นะ จิลเวอรี!”

กร๊าซซซซ ไอ้เด็กเถียงคำไม่ตกฟาก แกจะเอารถไปทำไมกันยะ อายุอานามก็เพิ่งจะสิบห้าเนี่ย!

“พอๆๆ แย่งกันอย่างกับเด็กอายุเจ็ดขวบไปได้”เสียงคุณพ่อดังขึ้นมาขัดการกินเลือดกินเนื้อทางสายตาระหว่างพี่น้องท้องเดียวกัน อย่างฉันกับไดมอนที่ยืนปะทะสายตากันจนมีกระแสไฟฟ้าดังเปรี๊ยะๆออกมาจากตาของเราทั้งคู่

ฮึ่ย!ก็มันน่าโมโหจริงๆนี่นา ไอ้เด็กเปรตนี่จะเอารถพอร์ชสีขาวแสนสวยของฉันไปทำซากอะไรก็ไม่รู้ พอหมอนี่หาเหตุผลข้างๆคูๆมาอ้างว่าฉันเป็นผู้หญิง ถ้าขับรถจะเป็นอันตรายบ้างล่ะ ถ้าขับรถจะจะไม่เหมาะสมกับภาพพจน์กุลสตรีบ้างล่ะ โฮ...คุณพ่อก็เริ่มเขวอ่ะ แบบนี้ฉันจะอดได้ของรึเปล่าเนี่ย>_<

“จิล...”เสียงพ่อเรียกฉันนิ่งๆ

ฮือ~ไม่เอ๊า หนูไม่ฟังๆๆๆ พ่อจะยึดรถหนูเหรอ เพราะคำพูดของไอ้เด็กบ้านั่นน่ะเหรอ ม่ายยยยTOT

“หึ~”

กรี๊ดดดดด ได้ยินมั้ยคะ หมอนี่หัวเราะเยาะเย้ยฉันอ่ะ กรี๊ดๆๆๆ ฉันเกลียดแก ไอ้น้องบ้าาาา~

“พ่อจะให้รถลูก...”

“ว่าไงนะคะ!O_O”

ฉันตกใจกับคำพูดที่ได้ยินอย่างหาที่สุดไม่ได้จริงๆ พระเจ้า!พ่อจะให้รถฉัน แม้แสดงอาการไขว้เขวว่าจะเปลี่ยนใจเป็นสิบๆหน แต่พ่อก็ให้รถกับฉานนนน~TvT

“พ่อจะให้รถกับลูก ก็ต่อเมื่อ...”

“อะไรหนูก็ยอมค่ะ*O*”

“ดูแลน้องให้พ่อระหว่างที่พ่อต้องไปทำงานที่อเมริกาสามเดือนต่อจากนี้...”

ง่ะ!o_O

“พะ...พ่อ!”เสียงฉันสั่นเครือไปหมด พ่อแกล้งฉันใช่มั้ยเนี่ยT_T

“ผมไม่ต้องการพี่เลี้ยงเด็กอย่างพี่จิลมาดูแลผมหรอก เอาตัวเขาเองให้รอดก่อนเหอะ!”

ชิ!พอพรากรถพอร์ชของฉันไปจากฉันไม่ได้ก็พาลใหญ่เลยนะยะ ฮะๆๆแต่คราวนี้ฉันก็แทบจะหัวเราะเยาะเย้ยน้องชายไม่ออกเหมือนกัน เพราะข้อแลกเปลี่ยนในการได้รถพอร์ชก็คือดูแลน้องชายตัวแสบที่วันๆเอาแต่สร้างเรื่องนู่นนั่นนี่ให้พ่อปวดหัวไม่เว้นแม้แต่ละวัน(คือแม่ของฉันเสียไปนานแล้วน่ะก็เลยเหลือแต่พ่อT.T) นี่มันเป็นงานที่หนักยิ่งกว่าการได้รับเลือกให้ไปเป็นนายกฯซะอีกนะTTOTT

“ถ้ามอนยอมให้พี่เขาดูแล พ่อจะซื้อรถพอร์ชให้อีกคันหลังจากกลับมาจากอเมริกาแล้ว และหวังว่าลูกจะทำตัวดีขึ้นสมกับรางวัลที่พ่อจะให้”พ่อพูดเสียงเข้มแล้วก็ลุกขึ้นเดินเอากุญแจรถมาใส่ไว้ในมือของฉัน เยสสส~*O*

“พ่อคิดว่าพ่อไว้ใจลูกได้...ใช่มั้ย”

พ่อทิ้งคำพูดไว้แค่นั้นแล้วก็เดินออกไปเลย...

เอ่อ...มันไม่สร้างความลำบากใจให้ฉันเกินไปเหรอTOT

[เพียงรถพอร์ชหนึ่งคันทำสลด

ฝันสวยสดที่วาดไว้เกือบสลาย

แบกภาระดูแลเจ้าน้องชาย

เพื่อให้ได้รถพอร์ชมาครอบครอง]

{Jewelry}